Πώς θα μπορούσε να αποτραπεί το λιώσιμο των πάγων στη Δυτική Ανταρκτική και η άνοδος της στάθμης των ωκεανών; Μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο Science Advances προτείνει μια απρόσμενη λύση: να αντλείται το νερό που προκύπτει από το λιώσιμο και να ρίχνεται και πάλι, με τη μορφή τεχνητού χιονιού, στο παγοκάλυμμα.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη έχει ήδη προκαλέσει τόσο μεγάλο πρόβλημα στον νότιο πόλο που το τεράστιο στρώμα του πάγου αρχίζει να αποσαθρώνεται. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά τουλάχιστον τρία μέτρα τους επόμενους αιώνες.

Οι συγγραφείς της νέας μελέτης προτείνουν να χρησιμοποιηθεί η ενέργεια από 12.000 ανεμογγενήτριες για να αντληθεί το θαλασσινό νερό σε ύψος 1.500 μέτρων μέχρι την επιφάνεια και στη συνέχεια να ριφθεί από εκατοντάδες χιονοβόλα κανόνια σε μια έκταση ίση με την Κόστα Ρίκα.

«Έχουμε ήδη ξυπνήσει τον γίγαντα στον νότιο πόλο», δήλωσε ο Άντερς Λέβερμαν, καθηγητής στο Ινστιτούτο Πότσδαμ για την Έρευνα των Κλιματικών Επιπτώσεων (PIK), αναφερόμενος στο λιώσιμο του παγοκαλύμματος. «Βρισκόμαστε ήδη στο σημείο χωρίς επιστροφή, αν δεν κάνουμε κάτι», πρόσθεσε μιλώντας στο πρακτορείο Reuters. «Μπορούμε να το επαναφέρουμε σε σταθερό σημείο με μια μικρή παρέμβαση τώρα ή με μια ολοένα και μεγαλύτερη αργότερα», πρόσθεσε.

Με τις ξηρασίες, τις πλημμύρες, τις καταιγίδες και τις πυρκαγιές που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή να εντείνονται σε παγκόσμιο επίπεδο, κάποιοι επιστήμονες αρχίζουν να εξετάζουν στα σοβαρά λύσεις που θα είχαν απορριφθεί χωρίς δεύτερη σκέψη ακόμη και πριν από λίγα χρόνια. Απηχώντας τις απόψεις πολλών άλλων επιστημόνων, ο Λέβερμαν είπε ότι η κατεπείγουσα προτεραιότητα είναι να μειωθούν τάχιστα οι εκπομπές καυσαερίων ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι που είχαν τεθεί με τη Συμφωνία του Παρισιού του 2015.

Αν και ο Λέβερμαν παραδέχεται ότι η άνοδος της στάθμης των ωκεανών που προβλέπεται ότι θα ακολουθήσει την κατάρρευση του Στρώματος Πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής μπορεί να χρειαστεί εκατοντάδες χρόνια για να συμβεί, είπε ότι δημοσίευσε αυτή τη μελέτη επειδή ανησυχεί για την τύχη όσων ζουν σε περιοχές με χαμηλό υψόμετρο.

«Με την άνοδο της στάθμης θα βυθιστούν τελικά στο νερό το Αμβούργο, η Σαγκάη, η Νέα Υόρκη, το Χονγκ Κονγκ. Δεν μπορείς να διαπραγματευτείς με τη φυσική: αυτό είναι το δίλημμα», είπε ο φυσικός και ωκεανογράφος, που συνεργάζεται και με το Πανεπιστήμιο Κολούμπια στις ΗΠΑ.

Ο Λέβερμαν και οι συνεργάτες του χρησιμοποιήσαν υπολογιστικά μοντέλα και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το στρώμα πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής θα μπορούσε να σταθεροποιηθεί με την εναπόθεση τουλάχιστον 7.400 γιγατόνων τεχνητού χιονού σε διάστημα 10 ετών γύρω από τους Παγετώνες Πάιν Άιλαντ και Τουέιτς.

Το κόστος του εγχειρήματος δεν αναφέρεται στην έρευνα, όμως για να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο ο Λέβερμαν είπε ότι θα χρειαζόταν «κάτι παρόμοιο με έναν σεληνιακό σταθμό στην Ανταρκτική». Παραδέχτηκε επίσης ότι στην περίπτωση που τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιό του, οι συνέπειες θα ήταν «τρομαχτικές» για τον νότιο πόλο, όμως θα άξιζε τον κόπο, αν έτσι περιοριζόταν η άνοδος της στάθμης των ωκεανών. «Θα μετατρέπαμε τη Δυτική Ανταρκτική σε βιομηχανική ζώνη. Όμως αν αποσταθεροποιήσουμε τον παγετώνα, όλα θα αλλάξουν με δραματικό τρόπο», κατέληξε.

Στο παρελθόν έχουν προταθεί και άλλες ευφάνταστες λύσεις για τη σταθεροποίηση του παγετώνα, όπως για παράδειγμα η κατασκευή τεσσάρων υποθαλάσσιων κολόνων, ύψους 300 μέτρων, ή ενός τοίχου ύψους 50-100 μέτρων και μήκους 80-120 χιλιομέτρων.