Το παραδέχομαι: Τις ελάχιστες φορές που είδα στη ζωή μου ΠΑΜΕ ΠΑΚΕΤΟ, και χωρίς να το περιμένω, έκλαψα! Είναι η άτιμη η εκπομπή τόσο αριστοτεχνικά φτιαγμένη για να σε κάνει να κλάψεις, σαν πορνό για τους μελοδραματικούς αισθηματίες, που θέλει άπειρο κυνισμό για να κρατηθείς. Χωρίς ποτέ να καταλάβω πώς και γιατί, έκλαψα και στις τρεις ή τέσσερις υποθέσεις που έχω δει κατά καιρούς.

Χαμένοι συγγενείς ξαναβρίσκονται, άνθρωποι λένε ευχαριστώ ο ένας στον άλλον: Η εκπομπή μιλάει στα ταπεινότερα ένστικτά μας και ξεπουλά τον πόνο για λίγη (ή μάλλον πολλή) τηλεθέαση. Και, υποθέτω ότι είναι δικαίωμά της. Όταν όμως εθίζεσαι στο συναισθηματικό πορνό, παθαίνεις ανοσία, και θες σκληρότερα πράγματα.

 Έτσι πρόσφατα η εκπομπή έφερε απ’ το εξωτερικό μια γυναίκα για να της ανακοινώσει ότι αυτός που ψάχνει -ο αδερφός της- έχει πεθάνει.   Κι αντί, με κάποιον τρόπο να της το πει η Χατζηβασιλείου απ’ το τηλέφωνο και να λήξει το θέμα εκεί (χωρίς να χρειαστεί να κάνει ολόκληρο ταξίδι η γυναίκα), την έβγαλαν στην τηλεόραση, την ταλαιπώρησαν ψυχικά, και στο τέλος της αποκάλυψαν ότι αυτός που ψάχνει είναι νεκρός.

Και μετά, φυσικά, ζούμαραν στο σπαρακτικό κλάμα της, μετέδωσαν την εκπομπή σε εκατομμύρια Έλληνες, και στο τέλος πήγαν σε διαφημίσεις.     [Οκ, ας μην το κάνω embed, όποιος θέλει ας μπει στο youtube να το δει.] Δεν είναι το μεγαλύτερο κακό που έχει συμβεί στην ελληνική τηλεόραση – δεν είναι καν έγκλημα. Ήταν μια άσπλαχνη κίνηση, προσχεδιασμένη για μάξιμουμ τηλεθέασης, από μια εκπομπή που πρέπει να παραδεχτούμε ότι έχει κάνει και διάφορα καλά, ενώνοντας συγγενείς κλπ. Στο συγκεκριμένο επεισόδιο έφεραν τελικά τη γυναίκα σε επαφή με την κόρη του θανόντα, πράγμα που θα μπορούσε να είχε γίνει φυσικά αν είχε ήδη ενημερωθεί εκτός αέρα πως ο αδερφός της είναι νεκρός.

Όμως όχι! Αντί να είναι μια εκπομπή για τη συνάντησή της με την ανιψιά της, έγινε στην ουσία μια εκπομπή κλειδαρότρυπας (“ΕΚΠΛΗΞΗ! ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ!”) των συναισθημάτων. [Πιστεύω ότι θα έπρεπε να είχε ενημερωθεί εκ των προτέρων, εκτός αέρα, πριν κάνει το ταξίδι (και να αποφάσιζε η ίδια αν θα ήθελε τελικά να το κάνει). Το ότι έκανε όλες τις ετοιμασίες για να πάει να δει τον αδερφό της, ότι ταξίδεψε με το αεροπλάνο, ότι περίμενε να γίνει η εκπομπή κλπ, νομίζω ότι συνετέλεσαν σε ένα mindfuck άνευ προηγουμένου.]

Ευτυχώς όμως υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν συνηθίσει τέτοιου είδους έκθεση του ανθρώπινου πόνου στην primetime της τηλεόρασης. Και που δεν θέλουν να συνηθίσουν!   [Πχ. σχόλια στο Youtube: “Για τη ματαιοδοξία σου βρε (…) Χατζηβασιλείου ξεφτιλίζεις κόσμο.” / “Και να σκεφτειτε πως η γυναικα αυτη ηρθε μονη της απο το εξωτερικο,διοτι η παραγωγη δεν της επετρεψε να ερθει με αλλον συγγενη.Φοβηθηκαν τα εξοδα οι ξεφτιλες, ενω εβγαλαν λεφτά απο τον πονο της γυναικας.” / “Αίσχος στην ελληνική τηλεόραση Εκμεταλλεύεται κάθε προσωπική αδύναμη στιγμή ενός ανθρώπου για χάρη της τηλεθέασης. Ντροπή σας. Ντροπή και σε αυτούς που τα παρακολουθούν. Η ζωή είναι έξω και όχι στα reality του σιχαμένου ‘κουτιού’.”]

Αντιγράφω την επιστολή που έστειλε ο Σ.Π. στον Άλφα (και μου την κοινοποίησε, τα στοιχεία του είναι στη διάθεσή μου):   Χαίρετε. Μπορεί να μην έχει μεγάλη σημασία για εσάς, αλλά θέλω να διαμαρτυρηθώ γι αυτό που είδα στην εκπομπή σας “Πάμε πακέτο”. Οι συντελεστές της εκπομπής γνώριζαν για το θάνατο του Ραμί, παρ’ όλα αυτά, προχώρησαν στην δημιουργία της συγκεκριμένης εκπομπής, εκθέτοντας την καϋμένη γυναίκα στην ώρα του υπέρτατου πόνου της.

Φτηνό ξεπούλημα του ανθρώπινου πόνου στο βωμό της τηλεθέασης. Θα είχατε κερδίσει μακροπρόθεσμα περισσότερους φίλους τηλεθεατές αν είχατε κάνει το σωστό και δεν προβάλλατε μια τέτοια εκπομπή. Δικαιώνετε έτσι όλους αυτούς που κατηγορούν τους ανθρώπους της ελληνικής τηλεόρασης ότι είναι στυγνοί εκτελεστές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και λοιδορούν τον ανθρώπινο πόνο. Κερδίσατε τουλάχιστο έναν πολέμιο της εκπομπής σας σήμερα. Μακάρι και περισσότερους.