Με την αγορά να κινείται σε προεκλογικούς ρυθμούς και να βλέπει μέχρι στιγμής ένα θετικό αποτέλεσμα, ο ΓΔ έκλεισε θετικά την εβδομάδα που μας πέρασε κερδίζοντας 5,5% περίπου. Οι τράπεζες στάθηκαν πιο τυχερές, προσελκύοντας εκ νέου επενδυτές με χαρακτήρα κυρίως βραχυπρόθεσμο, και γράφοντας κοντά στο +19%.
Η γενική εικόνα επηρεάζεται ξεκάθαρα από την επικείμενη πολιτική αναμέτρηση, με το σενάριο μιας πολιτικής σταθερότητας να δίνει μεγάλη αισιοδοξία στους επενδυτές, ενώ και ο οίκος FTSE αναφέρθηκε στην σπουδαιότητα εκλογής κάποιου σταθερού -ευρωπαϊκιστικού προφανώς- σχήματος που θα τηρήσει τα συμφωνηθέντα ώστε να αρχίσει να απομακρύνεται η χώρα από αυτό το τραγικό (έως εξευτελιστικό) σημείο, απόρροια φυσικά όχι μόνο των περασμένων ετών-κυβερνήσεων, αλλά και της ολιγόμηνης θητείας της αριστεράς.
Εν πάσει περιπτώσει, και χωρίς να θέλουμε να εμπλακούμε πολιτικά, θεωρούμε ότι αυτήν την στιγμή επαληθεύεται η τρομερή συσχέτιση της αγοράς με το πολιτικό σύστημα, καθώς πιθανή προεξόφληση θετικής έκβασης ενδέχεται να οδηγήσει σε δυνατό ράλι, τουλάχιστον βάσει των διαγραμμάτων που έχουν επί το πλείστον στήσει ισχυρά patterns για έναρξη μεγαλύτερης κίνησης, που χρονικά μπορεί να μας πάει μέχρι τον χειμώνα (με τα απαραίτητα διαλείμματα φυσικά).
Οι δυνατές επιλογές ενός υγιούς υποθετικού χαρτοφυλακίου πρέπει να φέρουν την επενδυτική υπογραφή του καθενός όσον αφορά στον συντελεστή ρίσκου, παρόλα αυτά οι ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, είναι σίγουρα οι κολώνες, με τον ΜΥΤΙΛ, ΜΕΤΚ, ΕΧΑΕ και ΦΦΓΚΡΠ να ακολουθούν.
Σημαντική είναι η διάκριση της αγοράς από τον τραπεζικό κλάδο, καθώς προφανώς αυτές θα οδηγήσουν την οικονομία. Όμως, πρέπει να αναφερθεί ότι ως επενδυτικές επιλογές είναι εξαιρετικά ασαφείς, όσο προσφιλείς κι αν είναι στο ελληνικό κοινό.
Kι αυτό γιατί η αποτίμηση και το ενδεχόμενο dillution είναι φοβερά δισεπίλυτο σημείο, ενώ και το beta τους είναι σε αδιανόητα επίπεδα. Έτσι, η επιλογή τους είναι μεν θεμιτή καθώς μπορεί να επιφέρουν υπό προϋποθέσεις σημαντικές αποδόσεις, και μάλιστα υψηλότερες του ΓΔ (μεσοσταθμικά δλδ), αλλά το ρίσκο που αναλαμβάνει κάποιος είναι ιδιαίτερα υψηλό, πρώτον γιατί η διακύμανση είναι υψηλή και η δυνητική ζημιά ιδιαίτερα αισθητή, και δεύτερον γιατί θεμελιωδώς βρισκόμαστε σε μια περίοδο ζυμώσεων, και εταιρικές πράξεις, συγχωνεύσεις, ΑΜΚ κλπ είναι πάντα στο προσκήνιο.
Αναλύοντας το πολιτικό σκηνικό υπό το πρίσμα καθαρά των χρηματοοικονομικών και των επιπτώσεων που αυτό μπορεί να επιφέρει, αρκεί να αναφερθεί ότι μια κεντρο- κεντροδεξιά επικράτηση είναι ό, τι καλύτερο για την αντιμετώπιση της παρούσας κατάστασης (μπορεί εύκολα να αποδειχτεί αυτό στατιστικά, αν και δεν είναι επί του παρόντος), καθώς πρώτα και κύρια θα έχει εξωστρεφή χαρακτήρα με έμφαση στον γονατισμένο ιδιωτικό τομέα, αποφεύγοντας παράλληλα και τις πιο ακραίες λύσεις όντας εγγύτερα στις επιταγές των ευρωπαίων συντηρητικών.
Υπενθυμίζουμε δε ότι είμαστε στο πλαίσιο αγορών ομολόγων από την ΕΚΤ, κάτι που σαφώς είναι το κλειδί στην ανάκαμψη της οικονομίας παρέα με τις όποιες μεταρρυθμίσεις (με βασικό στόχο την διάρθρωση της παραγωγικής διαδικασίας), καθώς θα τονωθεί η ρευστότητα, είτε άμεσα μέσω του πρώτου γύρου δαπανών (δάνεια, επιδοτήσεις, κλπ) τόσο και των ενδιάμεσων γύρων μέσω περεταίρω αύξησης των επενδύσεων, σε μία αλυσίδα δυναμικής οικονομιών κλίμακος.
Εξάλλου, οι τιμές των ελληνικών ομολόγων έχουν ανακάμψει ικανοποιητικά (ή έστω έχουν αποφύγει περαιτέρω άνοδο), κάτι που μπορεί επίσης να δικαιολογήσει την παραπάνω θεώρηση (οι τιμές των ομολόγων του PSI κινούνται πέριξ του 70 για πρώτη φορά μετά την βίαιη καταιγίδα εν μέσω διαπραγματεύσεων), έχοντας πετύχει περίπου +40% από την περίοδο Απριλίου-Ιουνίου.
Τέλος, να σημειωθεί ότι ο φόβος του ότι οι διεθνείς αγορές είναι ήδη αρκετά υψηλά, και μια ενδεχόμενη μεγάλη διόρθωση (με φόντο και την επικείμενη αύξηση επιτοκίων από την FED) δεν ευσταθεί απόλυτα…
Καθώς πρώτον η δική μας στρέβλωση οφείλεται σε εσωτερική ανάλυση, κάτι που δεν μπορεί να αποτυπωθεί στην συσχέτισή μας (ή καλύτερα αποσυσχέτιση) από τα ξένα χρηματιστήρια…
Ενώ δεύτερον, η ίδια αυτή η περίοδος αποσυσχέτισης δεν μπορεί να δικαιολογήσει το ότι εάν οι ξένοι διορθώνουν, εμείς δεν μπορούμε να βγάλουμε μια έστω δυνατή ανοδική κίνηση (βεβαίως μιλώντας για διόρθωση-ρευστοποίηση από τα υπεραγορασμένα τους επίπεδα, και όχι πραγματική μακροπρόθεσμη καθοδική τάση, που θα βαρύνει τις όποιες τοποθετήσεις στο ΧΑΑ) .
Και μην ξεχνάμε ότι το κεφάλαιο κινείται διαρκώς αναζητώντας νέες ευκαιρίες, οπότε η φυγή κεφαλαίων (=πτώση) από τις μεγάλες επιχειρήσεις-εισηγμένες, ίσως δώσει και ευκαιρίες ρευστότητας σε μεγάλα χαρτοφυλάκια, με δεδομένο πάντα ένα σταθερό πολιτικό- οικονομικό τοπίο.
