«Τριακόσια ζώα με αγελάδες και μοσχάρια δεν είναι εύκολο να μετακινηθούν. Ο θεός να βάλει το χέρι του», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κτηνοτρόφος Γιώργος Καραγκιόζης, που αψηφώντας τον άμεσο κίνδυνο πλημμύρας παραμένει μέχρι αυτή την ώρα στην κτηνοτροφική του μονάδα.

Σε περίπτωση επιδείνωσης της κατάστασης, η μόνη ελπίδα του κτηνοτρόφου είναι να μεταφερθούν κάποια από τα ζώα του, με ελικόπτερο του στρατού, ενώ σε έκτακτη ανάγκη, σκοπεύει να τα μεταφέρει, μέσα από τα νερά του Στρυμόνα, σε ασφαλές σημείο, με μεγαλύτερο υψόμετρο.

Την ίδια ώρα στιγμές αγωνίας βιώνουν και οι κάτοικοι του Αχινού, που θυμούνται τις καταστροφικές πλημμύρες που σημειώθηκαν στην περιοχή άλλες δύο φορές, το 1956 και το 1977. «Και τις δύο φορές ήταν καλοκαίρι, το φράγμα της λίμνης Κερκίνης δεν είχε κατασκευαστεί. Πνιγήκαμε. Οι συνεχείς βροχοπτώσεις κατάστρεψαν όλες τις σοδειές. Ο Αχινός είχε μετατραπεί ξανά σε μία απέραντη λίμνη», θυμάται ο 66χρονος αγρότης, Κρίτων Ταγήρης.

«Εδώ κάποτε δεν υπήρχε οικισμός όλα ήταν μία απέραντη λίμνη, η λίμνη του Αχινού. Οι γιαγιάδες μας, μας έλεγαν ότι τότε η λίμνη ξεπερνούσε τα 250.000 στρέμματα, καλύπτοντας ολόκληρη την νοτιοανατολική πεδιάδα των Σερρών, από την Αμφίπολη έως την Κάτω Καμήλα. Οι παππούδες και οι γονείς μας ψάρευαν σε αυτή τη λίμνη. Το 1936 την αποξέραναν και τη «βάλτα» τη μετέτρεψαν σε οικόπεδα και χωράφια που μοιράστηκαν στους πρόσφυγες της Μ. Ασίας και του Πόντου», θα θυμηθεί η 74χρονη Τσίγκα Στυλιανή, που εξιστορεί ότι η περιοχή βούλιαζε πάντα όταν έβρεχε, μέχρι να γίνει το φράγμα της Κερκίνης.

«Με τη λίμνη Κερκίνης σωθήκαμε», θα πει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Τσύγκα, αλλά – όπως αναφέρει – και παλίοτεραη περιοχή πλημμύριζε, «αλλά αυτή που ήρθε τώρα δυστυχώς θα καταστρέψει τα πάντα».