Κανένα πρόβλημα δεν λύνεται στο επίπεδο που δημιουργήθηκε. Αφημένο στην τύχη ή ακολουθώντας την πεπατημένη μιας συμβατικής διαχείρισης, θα λυθεί σε ένα επίπεδο πιο κάτω.
Είναι σαν το ακατάστατο δωμάτιο.
Ο νόμος της εντροπίας θα οδηγεί στον πολλαπλασιασμό της «ακαταστασίας» μέχρι να προσλάβει τη μορφή του χάους.
Με συνειδητή προσπάθεια, η λύση και το άνοιγμα μπορούν να επιτευχθούν σε ένα ανώτερο επίπεδο. Σαν να βγαίνεις από το αυγό. Προφανώς για κάθε πουλάκι είναι σοκαριστικό να έρχεται αντιμέτωπο με το εκτυφλωτικό φως του ήλιου, όμως δεν έχει κι άλλη επιλογή. Κάπως έτσι είμαστε κι εμείς σήμερα. Κι όταν λέω «εμείς» εννοώ όλοι όσοι/ες δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να έχουμε μια βαθιά αίσθηση ευτυχίας και ικανοποίησης, η οποία να μην εξαρτάται από κανέναν εξωτερικό παράγοντα. Διότι αυτό σημαίνει «χαλαρώνω».
Για κάποιο λόγο πιστεύω πως φέτος το καλοκαίρι μπορούν να «χαλαρώσουν» μόνο όσοι αναγνωρίζουν πως έχουν «πετύχει» αυτό που περιγράφει λιτά και ποιητικά η Χριστιάνα Σοφία . «Κοιτάζοντας πίσω, δεν υπάρχουν ενοχές, μετανοήσεις, ή το αίσθημα της αδικίας για οτιδήποτε έχει συμβεί, αν και έχεις αναθεωρήσει πολλά.».
Όσοι και όσες αναγνωρίζουμε πως δεν ζούμε σε αυτή την «κατάσταση», σημαίνει πως έχουμε κάποια άλυτα προβλήματα. Και μπορεί η κοινότυπη σύσταση να είναι «μην κουβαλάς μαζί στις διακοπές σου τα προβλήματά σου», όμως όλοι καταλαβαίνουμε πόσο ανεδαφική είναι. Συνεπώς, η σωστή απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί 180 μοίρες απέναντι.
Πάρε τα προβλήματα μαζί στις διακοπές, κι εκεί με πιο ανοιχτό μυαλό και πιο ανοιχτή καρδιά, μπροστά στη θέα ανοιχτών οριζόντων, σχεδίασε τη λύση τους σε ένα ανώτερο επίπεδο, αναλαμβάνοντας συνειδητά και την ευθύνη της προσπάθειας που απαιτείται.
