Θρακικά Σωματεία κατά Λαμπάκη για το Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών

Όλες οι αντίστοιχες θεσμικές εκφράσεις των εθνικοτοπικών οργανώσεων του Ελληνισμού (Πόντιοι, Μακεδόνες, Κρητικοί, Ηπειρώτες, Σαρακατσαναίοι κ.λπ.) έχουν ως πηγή και στυλοβάτη τους τις Ομοσπονδίες και τους Συλλόγους τους.

Η Πολιτεία υπεισέρχεται απλώς ως αρωγός τους, κάτι που αποτελεί άλλωστε αυτονόητη υποχρέωση και καθήκον της.

Η διοργάνωση, η θεματολογία, η επιλογή των εισηγητών και η εν γένει σημειολογία των Συνεδρίων είναι αρμοδιότητα των οργανωτικών κυττάρων τους, δηλαδή των εθνικοτοπικών συλλογικοτήτων. Και, φυσικά, πρώτιστη παράμετρος όλων των Συνεδρίων αποτελεί η ιστορική, λαογραφική και πολιτισμική αναφορά, η διαφύλαξη και καλλιέργεια της τοπικής ιδιοπροσωπίας ενταγμένης στο γενικό πλαίσιο της εθνικής μας ταυτότητας.

Στα Συνέδρια των Θρακών, δυστυχώς, τα πράγματα ξεκίνησαν και εξελίχθηκαν εντελώς διαφορετικά. Η Πολιτεία αντί για αρωγός ήταν εξ αρχής ο απόλυτος άρχων των Συνεδρίων. Η διοργάνωσή τους, στο σύνολό της, αφέθηκε όλα αυτά τα χρόνια σε ανθρώπους που χρησιμοποίησαν τον θεσμό αυτό για τις δημόσιες σχέσεις τους, για υλοποίηση των μικροπολιτικών τους σκοπιμοτήτων και για πολιτικό αριβισμό. Οι Ομοσπονδίες και οι Σύλλογοι των Θρακών ήταν πάντοτε ο φτωχός συγγενής και έπαιζαν σταθερά έναν ρόλο κομπάρσου, με όλο και μειούμενη χρονικά και οργανωτικά τη συμμετοχή τους.

Φτάσαμε έτσι, νομοτελειακά θα λέγαμε, στη σημερινή κατάσταση της απαξίωσης του θεσμού, που κατάντησε, ιδιαιτέρως τα τελευταία χρόνια και με πρόσχημα την οικονομική κρίση, να έχει πλέον τα χαρακτηριστικά μιας ημερίδας, επικεντρωμένης σε ανούσιες απεραντολογίες για την πολυσυζητημένη «ανάπτυξη» της Θράκης, που έστω και γι’ αυτήν, εκτός από θεωρητικές προσεγγίσεις, ποτέ δεν λειτούργησε κάποια έστω ομάδα εργασίας αρμόδια για την αξιοποίησή τους.

Φέτος, μάλιστα, οι εκπρόσωποι των συλλογικοτήτων των Θρακών βιώσαμε την απόλυτη απαξίωση, κατά τη διάρκεια της παρουσίας μας («συμμετοχή» είχε ονομαστεί!) στις συνεδριάσεις της Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου. Αυτουργός σε αυτό, ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης, κ. Ευ. Λαμπάκης, ο οποίος έφτασε στο σημείο να μας κατηγορήσει ότι «δεν είμαστε Θρακιώτες», ότι «δεν αγαπάμε τη Θράκη», ότι «υπονομεύουμε την ηρεμία των κατοίκων της Θράκης», διατυπώνοντας μάλιστα και το δόγμα ότι «οι πολιτιστικοί φορείς δεν μπορεί να είναι πάνω από τους Δημάρχους»!

Και όλα αυτά, επειδή επιμείναμε στο αυτονόητο. Ότι, δηλαδή, δεν είναι δυνατόν να απουσιάζει από ένα Συνέδριο του Θρακικού Ελληνισμού η παράμετρος της Ιστορίας, με σαφή αναφορά στην Γενοκτονία και τον ξεριζωμό των Θρακών, αλλά ούτε φυσικά να κλείνει τα μάτια σε όσα συμβαίνουν σήμερα στην ιδιαίτερη πατρίδα μας, εξαιτίας της δράσης του τουρκικού προξενείου. Προτείναμε, λοιπόν, να ενταχθούν στο πρόγραμμα του Συνεδρίου σχετικές εισηγήσεις, από ειδήμονες των θεμάτων, για να εισπράξουμε τους παραπάνω απαράδεκτους χαρακτηρισμούς και συμπεριφορές.

Στον κ. Λαμπάκη, αλλά και σε όποιον μελλοντικό ζηλωτή του, έχουμε να πούμε μόνο το εξής:

Σε μία Πολιτεία, φυσικά και οι αιρετοί άρχοντές της είναι θεσμικά οι αρμόδιοι να λαμβάνουν υπεύθυνες αποφάσεις για το καλό της κοινωνίας και της πατρίδας. Στην ανιδιοτελή, όμως, κοινωνική, πολιτισμική και εθνική δράση των συλλογικοτήτων των πολιτών που τους εκλέγουν στις θέσεις αυτές, είναι υποχρεωμένοι να συμπαρίστανται ηθικά και υλικά, με όλες τους τις δυνάμεις και με όλα τους τα μέσα. Να συμπαρίστανται! Όχι να καπηλεύονται και να καπελώνουν!

Για τους παραπάνω λόγους οι αναφερόμενοι και υπογράφοντες δευτεροβάθμιοι πολιτιστικοί φορείς του Θρακικού Ελληνισμού με ομόφωνη απόφαση τους δεν θα συμμετέχουν στο 10 Συνέδριο των Θρακών σε ένδειξη διαμαρτυρίας επειδή δεν δέχονται να συναινέσουν στον αυταρχισμό και την καπηλεία του οράματος των Θρακών.