Η Ανοιχτή Συνέλευση Ορεστιάδας ενάντια στον φράχτη του Έβρου
Ένας φράχτης όσο και κοντή μνήμη να έχεις,
θα φαντάζει πάντα “λεπιδοφόρος” και ντροπιαστικός
Με χαρά διαβάσαμε στην ειδησεογραφία ότι η 4χρονη Τάλα “πνίγηκε” απόψε στην αγκαλιά της μητέρας. Για όσους ξέχασαν ή θέλουν να ξεχάσουν η Τάλα είναι το κοριτσάκι που είχε βρεθεί να κάθεται επί ώρες δίπλα στον νεκρό πατέρα της, σε παρέβρια περιοχή του Θουρίου, στην Ορεστιάδα. Ό πατέρας βρέθηκε, μελανιασμένος και νεκρός σε μια αποθήκη-γεώτρηση της περιοχής. Η μικρούλα βρήκε τον δρόμο της. Με τις υπόλοιπες ψυχούλες τι κάνουμε;
Αυτή λοιπόν είναι η πραγματικότητα που κρύβει η αντιμεταναστευτική πολιτική. Ένα απέραντο νεκροταφείο ανθρώπινων σωμάτων και τεράστιες αποθήκες ζωντανών ψυχών. Ο τόπος μας, έχει και από τα δύο. Φράχτης, κέντρα κράτησης. Απ’όλα τα καλά. “Τουλάχιστον αντιμετωπίστε με σαν ζώο, αφού σαν άνθρωπος δεν έχω αξία, ίσως έτσι είναι καλύτερα και κερδίσω την ελευθερία μου“, ψιθυρίζει ένας νεαρός πρόσφυγας που κρατείται πάνω από χρόνο στο κέντρο κράτησης στην περιοχή Φυλάκιο Έβρου.
Οι μνήμες μας και τα βιώματα μας δεν λένε να ησυχάσουν από τα καθημερινά, αποκρουστικά γεγονότα που συμβαίνουν σε πρόσφυγες και μετανάστες. 900 μετανάστες και πρόσφυγες στην Λαμπεντούζα, μετέτρεψαν την Μεσόγειο σε ζωντανό νεκροταφείο. 150 ακόμη “βουλιάξανε” τις ελπίδες τους και τα κορμάκια τους στην Ρόδο. Η Ευρώπη-φρούριο σε όλο της το μεγαλείο. Αυτή η πολιτική λοιπόν, και τα επιτελεία τους, που ωθούν τους λαούς στην προσφυγιά και στην μετανάστευση, είναι που χτίζουν φράχτες και βουλιάζουν τις βάρκες τους στην Μεσόγειο. Και αν γλιτώσουν από αυτά τους περιμένουν η εξαθλίωση, ο ρατσισμός, το κυνηγητό της FRONTEX, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η απλήρωτη και μαύρη εργασία, το μαχαίρι του φασίστα, το επίσημο και ανεπίσημο κυνηγητό.
Σε αυτήν λοιπόν την πραγματικότητα ή θα διεκδικήσουμε για να ζούμε όλοι καλύτερα ή θα “βουλιάξουμε” όλοι στην λάσπη που αφήνουν πίσω τους οι ευρωσυνθήκες (Δουβλίνο 2), οι κυβερνητικές – αντιμεταναστευτικές πολιτικές, το ευρωσφαγείο, το “ειρηνευτικό” ΝΑΤΟ, ο επεκτατισμός του “καλού” ελληνικού κεφαλαίου…
Για την περιοχή μας, δεν έχουμε παρά να πούμε, ότι διαθέτει ευαίσθητα αισθητήρια σε τέτοια θέματα. Το έχουν αποδείξει πολλές φορές οι κάτοικοι στις Καστανιές και στην Βύσσα, και πρόσφατα στο Θούριο. Κόντρα στο ρατσισμό που μας επιβάλλουν, εμείς βροντοφωνάζουμε και υπενθυμίζουμε πως πάνω απ’ όλα είναι η ανθρώπινη ζωή και οι κοινωνικές ανάγκες. Δεν πάει πολύς καιρός που εμείς και ο πατέρας της μικρής Τάλα, παλεύαμε και με ακόμη έναν κοινό εχθρό, πέρα από όλα τα παραπάνω. Με τις πλημμύρες και την ορμή του ποταμού. Ο ένας έχασε την μάχη, εμείς προσπαθήσαμε με νύχια και με δόντια να σώσουμε τα υπάρχοντά μας και να μην πνιγούν οι ελπίδες μας. Μήπως αυτό πρέπει να μας λέει κάτι; Μήπως να τους υπενθυμίζαμε ότι η περιοχή μας έχει ανάγκη από αντιπλημμυρικά και αποστραγγιστικά έργα και όχι από φράχτες;
– Τασσόμαστε ενάντια στον φράχτη της ντροπής, στην Ευρώπη φρούριο, στους κανονισμούς και στις διαταγές στης ΕΕ (Δουβλίνο 2, αντιμεταναστευτική πολιτική). Καμία συμμετοχή της Ελλάδας σε πολεμικά – “ειρηνευτικά” σχέδια. Ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις για όλους. Διεκδικούμε κοινωνικές υποδομές για όλους, ικανές και αναγκαίες για να ζούμε με αξιοπρέπεια.
