Διαπιστώνοντας πως είμαστε «σκορποχώρι», οι Αλβανοί αμφισβητούν κι αυτοί τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και συγκεκριμένα το Οικόπεδο 5

Με τον Έλληνα ΥΠΕΞ να συνεχίζει τα τουριστικά ταξίδια του, πρέπει τώρα να αντιμετωπίσουμε και τους Αλβανούς, που διαπιστώνοντας πως είμαστε “σκορποχώρι” αμφισβητούν κι αυτοί τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Ευτυχώς που ο Άγιος Μαρίνος και το Λουξεμβούργο είναι μακριά, επειδή θα έπρεπε να δώσουμε και σ’ αυτούς “κάτι τις”, όπως συνηθίζουμε.

Ο Αλβανός πρωθυπουργός, κ. Έντι Ράμα, στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου στα Τίρανα, αμφισβήτησε το δικαίωμα της Ελλάδας να ξεκινήσει έρευνες στο “Οικόπεδο 5”, δηλώνοντας ότι «οι έρευνες υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή θα ξεκινήσουν, όταν επιλυθεί σε ποια χώρα ανήκει το κομμάτι αυτό της θάλασσας, που ανήκει, όπως νομίζω, στην Αλβανία».

Και συνέχισε, αποκαλύπτοντας «εάν δεν υπάρξει συναίνεση μέσω των διαβουλεύσεων, όπως συμφωνήσαμε, τότε θα κριθεί από τρίτους, για τους οποίους θα αποφασίσουμε από κοινού».

Πότε συμφωνήσαμε για διαβουλεύσεις; Τι έκανε πάλι ο ταξιδευτής κ. Ν. Κοτζιάς; Τι έχουμε να συζητήσουμε επί του θέματος, αφού πάγια θέση μας είναι, ότι υπογράψαμε μεταξύ μας συμφωνία, η οποία ισχύει;

Δεν κρύβω τον φόβο μου, ότι πάλι κάτι κακό θα προκύψει, ιδιαίτερα μάλιστα τώρα, όπου το προέχον ζήτημα για τον ελληνισμό είναι ποια κομμουνιστική τάση θα επικρατήσει μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, με όσα έχει ασχοληθεί η «πρώτη φορά Αριστερά», δεν ήταν παρά κατεδάφιση και των λίγων ορθών που είχε να επιδείξει η διαλυμένη πολιτεία μας.

Αυτή η απαίτηση της Αλβανίας, δεν μπορεί παρά να φέρει στο νου έναν άλλον Ιούλιο, του 1914, όταν κατ’ απαίτηση των ισχυρών, και με το ελάχιστο ενδιαφέρον που επιδείκνυε για την Βόρειο Ήπειρο ο Ελευθέριος Βενιζέλος, παραδώσαμε στους Αλβανούς το ελληνικό νησί Σάσων, που ανήκε στα Ιόνια Νησιά, και που σήμερα παραχωρήθηκε από τους Αλβανούς για εκμετάλλευση στην Ιταλία. Η διατήρηση αυτού του νησιού στην ελληνική επικράτεια, θα απέτρεπε σε οιονδήποτε να αμφισβητήσει την ελληνική κυριαρχία επί σημαντικού μέρους της Αδριατικής.
Το Νησί Σάσων βρίσκεται σε ιδανική τοποθεσία στο στενό του Οτράντο στη νότια Αλβανία, όπου συναντώνται η Αδριατική και το Ιόνιο. Από το 1696, μετά από 25 χρόνια τουρκικής κατοχής, βρίσκουμε το νησί υπό Ενετική κυριαρχία, μαζί με τα υπόλοιπα Ιόνια νησιά.

Η παραχώρηση των Ιονίων Νήσων στην Ελλάδα έγινε με την Συνθήκη του Λονδίνου (1864), αλλά είτε «εξ ακατανοήτου μυωπίας και αβλεψίας» είτε επειδή θεωρήθηκε η νήσος «τελείως άχρηστος, επειδή ήτο τελείως άγονος» (όπως γράφηκε κατ’ εκείνη την εποχή), έσπευσαν οι Τούρκοι να κατοχυρώσουν την κυριαρχία τους, εγκαθιστώντας και φάρο. Τα εγκληματικά λάθη, δηλαδή, της σύγχρονης εποχής, δεν είναι παρά επανάληψη των παλαιοτέρων.
Κατά την διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, στις 15 Νοεμβρίου 1912 το ελληνικό ναυτικό απελευθερώνει το νησί από τους Τούρκους, και τις 15 οικογένειες ελληνόβλαχων βοσκών που κατοικούσαν εκεί. Ο φάρος επαναλειτούργησε και η ελληνική κυριαρχία επανήλθε, για λίγο όμως επειδή οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις άλλα είχαν κατά νου. Προς ικανοποίηση των ιταλικών βλέψεων, το νησί παραχωρήθηκε στην Αλβανία, με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (που κάνει λόγο και για τα δικαιώματα των βορειοηπειρωτών, αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις θέλουν να το αγνοούν).
Η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου, με νόμο του ελληνικού κράτους, παραχώρησε το νησί στην Αλβανία, και συνέβησαν συγκινητικές άμα και τραγικές σκηνές, όταν υπεστάλη η ελληνική σημαία, με τους λιγοστούς Έλληνες βοσκούς να κλαίνε και να εκλιπαρούν να μη τους αφήσουν απροστάτευτους. Η ελληνική κυβέρνηση τους διαβεβαίωσε πως η Αλβανία θα σεβαστεί τα δικαιώματά τους, αλλά λίγες μέρες μετά την αποχώρηση της ελληνικής φρουράς, οι Αλβανοί πιστοί στην πολιτιστική τους παράδοση, τους κατέσφαξαν.

Στην πολιτική, δεν υπάρχουν «περασμένα, ξεχασμένα». Ναι μεν, στη σύγχρονη εποχή επιβάλλεται η «καλή γειτονία», αλλ’ αλίμονο σε όποιον δεν λαμβάνει υπόψη του το παρελθόν. Το βρίσκει μπροστά του.