Σε παραγωγικό οργασμό βρίσκονται ευρωπαϊκά, ελληνικά και διεθνή think tanks ενόψει της πολιτικής ανατροπής που εκδηλώνεται στην Ελλάδα. Αν και τα ελληνικά –και κάποια διεθνή media- επιμένουν να εστιάζουν σε θέματα όπως η εκκροή καταθέσεων και το Grexit δημιουργώντας κλίμα και εντυπώσεις, στα πολιτικά και χρηματιστηριακά και τραπεζικά παρασκήνια όμως η συζήτηση βρίσκεται σε άλλο επίπεδο.
Του Χρήστου Φράγκου
Ομάδες νομικών, οικονομολόγων και λομπίστες θέτουν επί τάπητος και δοκιμάζουν μοντέλα που θα δώσουν λύσεις, που θα άρουν τα αδιέξοδα και θα επιτρέψουν στη νέα ελληνική κυβέρνηση, την Ευρώπη και το ΔΝΤ να συζητήσουν χωρίς την πίεση των αγορών. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται μια σειρά τεχνικών λύσεων που έχουν προταθεί από όλες τις πλευρές με κοινό παρονομαστή την άρση χρονικών περιορισμών και τη δημιουργία εικόνας οικονομικής ομαλότητας, παρά τη διαφαινόμενη πολιτική καταιγίδα. Η πλατφόρμα της λύσης περιλαμβάνει δυο επίπεδα, ένα για την υπέρβαση των χρονικών περιορισμών και την αντικατάσταση του υφιστάμενου προγράμματος και ένα για το συνολικό reprofiling του χρέους.
Η τρόικα προσπαθώντας να μην πυροδοτήσει τη βόμβα που μόνη της έφτιαξε με την παράταση του προγράμματος είναι έτοιμη να παράσχει τεχνικές λύσεις για τη συνέχιση της διαπραγμάτευσης στη βάση ενός νέου προγράμματος, με προϋπόθεση την αποδοχή από την Ελλάδα του συνόλου του χρέους.
Από την ελληνική πλευρά αναζητείται τρόπος αποπληρωμής των δανείων του ΔΝΤ, την εξόφληση των οποίων έχει διασφαλίσει η ΕΕ με τη ρήτρα χρηματοδότησης του προγράμματος και τα οποία απολαμβάνουν και καθεστώς προτιμητέου πιστωτή. Σε αυτά προστίθενται και τα ομόλογα που κατέχουν οι ιδιώτες και αντιστοιχούν στο 17% του συνολικού Δημοσίου χρέους, τα οποία έχουν περάσει ήδη το PSI.
Στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης βρίσκονται κάποια από τα ομόλογα του EFSF τα οποία έχουν μεν μεταβιβαστεί στον ESM αλλά δεν απολαμβάνουν του status του προτιμητέου πιστωτή. Βέβαια πρόκειται για ομόλογα που διαπραγματεύονται στη δευτερογενή αγορά και συνεπώς οποιαδήποτε κίνηση επ αυτών θα είχε ηχώ και συνέπειες.
Με αυτά τα δεδομένα ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητά λύσεις που δεν περιλαμβάνουν –σε πρώτη φάση τουλάχιστον- τη λέξη κούρεμα ή διαγραφή αλλά είναι τεχνικής φύσεως. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται τα swaps, η μετακύλιση χρέους και η αναχρηματοδότησή του μέσω χρηματοδοτικών εργαλείων.
Από την άλλη πλευρά οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν καλά ότι αν και το πρόγραμμα λήγει στις 28 Φεβρουαρίου εν τούτοις τα κεφάλαια των 10,9 δισ. που διαθέτει το ΤΧΣ είναι σε μορφή εμπορεύσιμων ομολόγων του EFSF και συνεπώς αν δεν βρεθεί άμεσα τεχνική λύση η ελληνική κυβέρνηση μπορεί μονομερώς να τα ρευστοποιήσει στις αγορές καθώς αυτά βρίσκονται στα χέρια της Τράπεζας της Ελλάδος και έχουν ήδη κωδικούς διαπραγμάτευσης που τα καθιστά ενεργά.
Με αυτά τα δεδομένα οι δυο πλευρές επεξεργάζονται σχέδια υπέρβασης του χρονικού ορίου της 28 Φεβρουαρίου. Η προσπάθεια της Γερμανίας να ποδηγετήσει τη νέα ελληνική κυβέρνηση στην υπογραφή νέας συνθήκης παράτασης, η οποία θα οδηγήσει ντε φάκτο στην αποδοχή των Μνημονίων.
Μια τέτοια εξέλιξη δεν θα ήταν αποδεκτή από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως έχουν διαμηνύσει στελέχη του κόμματος, καθώς έτσι θα απομπολίσει η χώρα ένα καίριο διαπραγματευτικό όπλο. Συνεπώς οι λύσεις θα πρέπει να αναζητηθούν στα πλαίσια ενός νέου προγράμματος και μιας νέας ενδιάμεσης περιόδου.
Σε αυτό το πλαίσιο η δημιουργία νέων χρηματοδοτικών εργαλείων χωρίς νέα κεφάλαια και με ανακατανομή χρήσης των παλαιών καθώς και των όρων αποπληρωμής, στα πλαίσια των αποφάσεων του Eurogroup του Δεκεμβρίου του 2012 μπορεί να αποτελέσει την πλατφόρμα πάνω στην οποία θα οικοδομηθεί η λύση.
Μου αρέσει αυτό:
Like Φόρτωση...