Ο ΣΥΡΙΖΑ Καβάλας για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
«Πρέπει να απελευθερώσουμε το μισό του ανθρώπινου είδους, τις γυναίκες, ώστε να μπορέσουμε να βοηθήσουμε να απελευθερωθεί και το άλλο μισό.»
Emmeline Pankhurst (Βρετανίδα σουφραζέτα)
8 Μαρτίου 1857. Εκδηλώνεται η πρώτη μεγάλη διαμαρτυρία εργατριών κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, που ζητούν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η διαδήλωση καταστέλλεται και βάφεται με αίμα.
Από τότε μέχρι σήμερα, ο αγώνας των γυναικών για χειραφέτηση, ελευθερία και ισότιμη μεταχείριση, συνεχίζεται με αναρίθμητους τρόπους, πολλοί από τους οποίους χαράχτηκαν με ένταση στα κιτάπια της ιστορίας.
Με πάθος, θάρρος και αποφασιστικότητα απλές γυναίκες σε όλο τον κόσμο, κάτω από αντίξοες κι εχθρικές συνθήκες, υψώνουν το ανάστημά τους και διεκδικούν το αυτονόητο. Την ισότιμη θέση τους στις κοινωνίες που ανήκουν.
160 χρόνια μετά την πρώτη εκδήλωση διαμαρτυρίας και 21 χρόνια μετά την υιοθέτηση ενός σχεδίου υπέρ της ισότητας των γυναικών από 189 χώρες, δεν υπάρχει γωνιά στον πλανήτη όπου να έχει επιτευχθεί η ισότητα των φύλων.
Δεν είναι μόνο η βουβή δυστυχία που καλύπτει μια μπούρκα. Δεν είναι μόνο η φρίκη που προκαλεί μια κλειτοριδεκτομή. Μα και στον Δυτικό κόσμο, αυτόν που αυτάρεσκα προσδιορίζεται πολιτισμένος, η γυναίκα δεν αντιμετωπίζεται παρά σαν πολίτης ενός κατώτερου Θεού. Μπορεί να έχουν κατοχυρωθεί νομικά βασικά δικαιώματα της γυναίκας, όμως η θέση της παραμένει ισχυρή και προβεβλημένη μόνο σαν σύμβολο του σεξ, στη «βιομηχανία της αποπλάνησης» συντηρώντας τις προκαταλήψεις και αναπαράγοντας τις διακρίσεις σε βάρος της.
Σήμερα, στην εποχή της παγκοσμιοποιημένης κοινωνικο-οικονομικής κρίσης, οι γυναίκες συνεχίζουν να κρατούν τα πρωτεία σε απολύσεις, σε ποσοστά ανεργίας, ελαστικής απασχόλησης και εργασιακής εκμετάλλευσης, σε χαμηλότερες αμοιβές. Με περιορισμένες ευκαιρίες να σπουδάσουν, να δημιουργήσουν, να πάρουν στα δικά τους χέρια τη ζωή τους, υποχρεώνονται να ζουν στη σκιά πάντα του άνδρα, πατέρα, συζύγου, προϊστάμενου, για να επιβιώσουν.
160 χρόνια μετά, από την Ανατολή ως την Δύση κι από τον Βορά ως τον Νότο, η απόσταση μέχρι την δίκαιη κι ισότιμη μεταχείριση εξακολουθεί να μοιάζει μακρινή!
160 χρόνια μετά, το μισό του ανθρώπινου είδους, εξακολουθεί να παραμένει ανελεύθερο, στερώντας στο άλλο μισό την δική του ευκαιρία να απελευθερωθεί!
