Quantcast
Connect with us

ΚΑΒΑΛΑ

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ – Κ.Θ.Β.Ε – Θ.Ο.Κ. : «Αντιγόνη» στο Φεστιβάλ Φιλίππων

  Του Σοφοκλέους, βεβαίως, βεβαίως. Όπως και η προηγούμενη. Και η περσυνή και όλες οι πρότερες. Και το κοινό, αυτό που συρρέει στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων και στηρίζει κάθε χρόνο το ντόπιο Φεστιβάλ. Το Φεστιβάλ που γέννησαν φωτισμένα μυαλά, όπως του αρχαιολόγου Δημήτρη Λαζαρίδη ,  του  φιλολόγου Χαράλαμπου Λαλένη , του  δασκάλου Σωκράτη Καραντινού  και θέσπισαν το  μεγαλύτερο  πολιτιστικό γεγονός της ευρύτερης περιοχής, το οποίο  ενηλικιώθηκε από τους επόμενους κι  οι σημερινοί υποστηρικτές του αγωνιζόμαστε να το κρατήσουμε σε υψηλό επίπεδο, αντάξιο εκείνου της Επιδαύρου κι ας υπολείπεται σε  διεθνή λάμψη και γοητεία. Οι παραστάσεις που φιλοξενούνται στο αρχαίο θέατρο  Φιλίππων, αυτές  οι ίδιες  γεμίζουν  και το κοίλο του αργολικού θεάτρου, πριν ή μετά την έλευσής τους εδώ.  

Κριτική απο τον Παύλο Λεμοντζή 

  Το Εθνικό Θέατρο, το Κ.Θ.Β.Ε. και ο Θ.Ο.Κ. ένωσαν δυνάμεις για πρώτη φορά στην ιστορία τους   κι ο καταξιωμένος  σκηνοθέτης Στάθης Λιβαθινός- καλλιτεχνικός  Διευθυντής του Εθνικού-  επέλεξε την «Αντιγόνη», κορυφαίο έργο του Σοφοκλή,  με τη σκέψη να συνδυάσει την παρουσίασή του με την συνύπαρξη στη σκηνή τριών γενιών ηθοποιών. Πριν από λίγες εβδομάδες παρουσιάστηκε η «Αντιγόνη» από την «5η Εποχή Τέχνης » σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, παράσταση που και πέρυσι είδαμε στο Φεστιβάλ Φιλίππων  και φέτος την  τιμήσαμε, επομένως είναι νωπή η ιστορία  στο θυμικό μας.

  Η γενιά των Λαβδακιδών, που βασίλεψε στη Θήβα, έδωσε και στους τρεις μεγάλους τραγικούς  ποιητές μας, Σοφοκλή- Αισχύλο- Ευριπίδη,  πλούσιο υλικό για τη σύνθεση των τραγωδιών τους. Η Αντιγόνη είναι το δεύτερο από τα σωζόμενα έργα του Σοφοκλή. Το δίδαξε το 442 π.Χ.  κερδίζοντας την πρώτη νίκη. Ο μύθος σε δυο σειρές:  η Αντιγόνη, παραβαίνοντας την απαγόρευση της πόλης, έθαψε τον αδερφό της  Πολυνείκη, πιάστηκε επ’ αυτοφώρω και θανατώθηκε από τον βασιλιά  Κρέοντα, ο οποίος  την έκλεισε  τιμωρώντας την σε υπόγειο θάλαμο.  Ο γιος του  Αίμων, εξαιτίας του έρωτά του γι’  αυτήν,  χάνει τα λογικά του κι αυτοκτονεί. Με μαχαίρι κατά τον ποιητή, στην αγχόνη εδώ,  σκηνοθετική αδεία . Η μητέρα του Ευρυδίκη τον ακολουθεί απελπισμένη  στον θάνατο. 

  Η Αντιγόνη του Σοφοκλή συγκέντρωσε και εξακολουθεί να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον πολλών και σημαντικών διανοητών.  Πρόκειται στ’ αλήθεια για μια τραγωδία που φέρει τον άνθρωπο στο κέντρο του ιστορικού του πεπρωμένου και τον καθιστά πρωταγωνιστή  του. Ωστόσο, κάθε φιλόσοφος επιχειρεί τη δική του ερμηνεία. Στο θέατρο,  κάθε σκηνοθέτης επιχειρεί τη δική του αντίληψη στη μεταφορά του κειμένου στη σκηνή , με τη σύμπραξη των άλλων συντελεστών και, οπωσδήποτε,  με τη μετάφραση  ως  γέφυρα ανάμεσα στο τότε και το σήμερα. Η της συγκεκριμένης παράστασης  είναι καινούργια  κι έγινε από τον Δημήτρη Μαρωνίτη, ο οποίος, δυστυχώς, έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.

  Στην ερώτηση: «ποια σκοπιμότητα ηθικοπολιτικής διερεύνησης των επίκαιρων ή διαχρονικών βιωμάτων μας μέσω της δυναμικής της Θεατρικής Τέχνης, θα μπορούσε να αποτελέσει δικαιολογητική βάση για το ανέβασμα μιας σύγχρονης παράστασης της «Αντιγόνης» του Σοφοκλή, ο Στάθης Λιβαθινός έδωσε την απάντησή του με τη σκηνοθετική του γραμμή, τη σύγχρονη ματιά του,  τα δάνειά του από το Ρωσικό θέατρο στο οποίο έχει εντρυφήσει, τους συμβολισμούς και τις μεταφορές  κι έφερε  μιαν «άλλη»  «Αντιγόνη»  και, μάλιστα,  σε μια εποχή που η έννοια του αποστασιοποιημένου πολίτη κερδίζει έδαφος,  ενώ ο θεατής κλήθηκε να πάρει θέση καθήμενος νοερά στον οιονεί πολιτειακό θώκο τού συμβολιζόμενου διπτύχου της κούνιας-αγχόνης της παράστασης.    

  Με την είσοδό μας  αγκαλιάσαμε το σκηνικό της Ελένης Μανωλοπούλου. Λιτό και  συνάμα πολύπλευρο. Ξύλινη  ογκώδης εξέδρα που μετατρέπονταν σε  κούνια παιδικής χαράς, όταν η Αντιγόνη ( Αναστασία-Ραφαέλλα Κονίδη)  ξεκίνησε τον μονόλογό της ως αμέριμνο κορίτσι- μαχητική μαθήτρια με ποδιά ή σε παλάτι ή σε τόπο μαρτυρίου ως  διπλή  αγχόνη , σε μια ευφάνταστη σκηνή τραγικού τέλους. Κυκλικά στην ορχήστρα τοποθετήθηκαν ξύλινα παγκάκια που εξυπηρέτησαν  χορό και χαρακτήρες, άλλοτε ως  στασίδια πολιτών, άλλοτε ως βασιλική πολυθρόνα κι άλλοτε ως τοίχος ντροπής.

   Είδαμε μια  ρεαλιστική ανάγνωση  του κλασσικού κειμένου του Σοφοκλή σε φρέσκια και εξαιρετική μετάφραση του εκλιπόντος Δημήτρη Μαρωνίτη.   Καταλάβαμε ότι  η «Αντιγόνη»  είναι έργο πολιτικό , επειδή  η ελληνική τραγωδία είναι αδιανόητη χωρίς τον πολυεπίπεδο διάλογό της με την πόλη. Η τραγωδία κοιτά τους θεούς με τα μάτια του πολίτη. Δεν απιστεί με την έννοια της μοντέρνας αθεΐας αλλά κρίνει τον ίδιο το θεό και τους χρησμούς του. Εννοείται ότι άλλο το έργο «Αντιγόνη» και άλλο το πρόσωπο Αντιγόνη μέσα στο έργο. Όμως η επικίνδυνη γοητεία της Αντιγόνης έγκειται και στο ότι, όπως ο Άμλετ και ο Δον Κιχώτης, το πρόσωπο ξεχειλίζει με τη δύναμή του και μοιάζει όχι μόνο να οικειοποιείται το έργο ολόκληρο, αλλά και να πορεύεται σαν, κατά κάποιο τρόπο,  αυθύπαρκτο ον. Έτσι,  το πρόσωπο «Αντιγόνη» γίνεται μέσα στην εξέλιξη του έργου άκρως πολιτικό. Στον στίχο 541 ( που ενέπνευσε την Αντιγόνη του Ανούιγ) η Αντιγόνη αγνοεί την έμμεση προσφορά του Κρέοντα να την αθωώσει και αποδεχόμενη την πράξη της μεταβαίνει από το πεδίο της οικογένειας ( θάβω τον αδελφό μου) σε αυτό της πολιτικής ( αψηφώ την τυραννία). Όλοι σχεδόν οι φιλόσοφοι και οι σκηνοθέτες από τον Χέγκελ μέχρι τον Χάϊντεγκερ και τον Καστοριάδη και από τον Μρέχτ ως το Λϊβιγκ Θήατερ συνέλαβαν το έργο και ως δραματική αντιπαράθεση της εξέγερσης προς το κράτος, παίρνοντας οι ίδιοι θέση υπέρ των αντιμαχομένων πλευρών. Αλλά ο ελληνικός λαός  είδε το ίδιο πράγμα πιο απλά, όταν σε ώρες σαν αυτή της Κατοχής, ονόμασε τόσα κορίτσια  «Αντιγόνες».

  Ο Στάθης Λιβαθινός, με μπόλικες περγαμηνές στο ενεργητικό του και σπουδαίος δάσκαλος στο θέατρο,  έχω την εντύπωση ότι προσπάθησε να καινοτομήσει με την ανάθεση  αυτού του ιδιαίτερου και πολυσύνθετου ρόλου σε μια νεαρή ηθοποιό, ίσως για να δώσει έμφαση στην παιδική αθωότητα  και στη συναισθηματική  φόρτιση  της ηρωίδας , σε βαθμό που να δικαιολογήσει την απείθεια στους ανθρώπινους  νόμους  και  να επιτρέψει την άγνοια κινδύνου.  Πιθανώς σε αυτό να οφείλεται και ο χορός των νεαρών κοριτσιών, που ατυχώς, δεν κατάφεραν  να δέσουν με τον αντίστοιχο χορό των γερόντων, με εξαίρεση τη σκηνή της προτροπής στον Κρέοντα να προλάβει το κακό αποφυλακίζοντας την Αντιγόνη.

   Από  την παράσταση , κατά την άποψή μου,  το ερέθισμα που θα έκανε τον θεατή να παρασυρθεί από το δράμα όλων των τραγικών προσώπων ήταν  ανεπαρκές. Αναφέρομαι στο μικρό ανάστημα της  ψυχής. Ούτε η  ζωντανή μουσική ούτε η συμβολή των εξαιρετικών ηθοποιών της παλιάς γενιάς (Καστανάς-Σκούντζου-Μπουσδούκος)  ούτε η τεχνική του Λιγνάδη με την εντυπωσιακή φωνή ούτε τα χορικά ούτε καν αυτός  ο εξαίσιος και αγαπημένος ύμνος στον έρωτα, κατάφεραν να συγκινήσουν  το κοινό, όπως θα ήθελα να το δω.  Το συναίσθημα στραγγαλίστηκε από τις  υπερβολικές φωνασκίες  ή τη ραθυμία των καθήμενων στα παγκάκια.  Πιθανώς , λοιπόν, να έφταιγαν οι αργοί ρυθμοί  ή τα κακόγουστα κοστούμια που δεν είχαν χαρακτήρα , φτωχή  αισθητική ούτε  είχαν συνοχή, έμοιαζαν  πρόχειρα , ασύνδετα κομμάτια που βρέθηκαν τυχαία, θαρρείς,   σ’ ένα μπαούλο και τα φόρεσε ένας περιοδεύων θίασος όπως λάχει, βιαστικά κι αψυχολόγητα, να περιφέρονται  στην ορχήστρα-πόλη των Θηβών,  άνθρωποι κουρελήδες αντάμα με  λευκό Τσεχωφικό  κοστούμι  , φιγούρες Ιταλών καραμπινιέρων  ως μουσικοί με τα χάλκινα, μαθήτριες σχολείου με κορίτσια του χορού ντυμένα  και χτενισμένα στη μόδα του μεσοπολέμου και με κορυφαίο ενδυματολογικό  ατόπημα το κοστούμι παραλίας  του βασιλικού γόνου  Αίμωνα, που  θα το έλεγες και γελοίο. Πιθανώς, ακόμη,   να έφταιγε η ανομοιογένεια του  χορού (γερόντων- κορασίδων) που κραύγαζε ως λάθος.  Αδυνατώ να εξηγήσω γιατί ο σκηνοθέτης δέχτηκε την πρόταση της ενδυματολόγου, η οποία εμφανώς και αδικαιολόγητα αποδόμησε το κείμενο, αφού ο  οπτικός αποπροσανατολισμός των θεατών  από τη ροή του λόγου ήταν αναπόφευκτος.

   Ασφαλώς υπήρχαν καλά σημεία. Οι ερμηνείες των ηθοποιών και των τριών  φορέων – έτσι όπως καθοδηγήθηκαν από τη σκηνοθετική γραμμή- εντυπωσίασαν , όμως αδικήθηκαν τα  νεαρά κορίτσια που συνέθεσαν τον γυναικείο χορό με τα παράταιρα χορικά, τις τσιριχτές φωνές και τα χάχανα και, τέλος,  η Μπέτυ Αρβανίτη έδωσε έναν ενδιαφέροντα τυφλό  Τειρεσία, μακριά από τη  γέρικη φιγούρα με τη μαγκούρα που συνηθίσαμε να βλέπουμε ή το αφόρητο κλισέ με το αναπηρικό καροτσάκι. Η έμπειρη ηθοποιός είχε ένταση και συναισθηματικούς ελιγμούς , άρεσε και χειροκροτήθηκε δικαίως. Η ευρηματική  σκηνή της πρωτοεμφάνισης του Κρέοντα με τα δυο σακάκια –απομεινάρια των νεκρών αδερφών,   εντυπωσιακή,  όπως  και  ο διάλογος- καρφί  Αντιγόνης –Κρέοντα  : «-έχω γεννηθεί για ν’ αγαπώ» – « αγαπήσου τότε»,  ερμηνεύτηκε από το πλήθος  ποικιλότροπα κι αυτή η ενασχόληση του κοινού με μια σειρά ήταν επίτευγμα.

  Εν πολλοίς, επρόκειτο για μια παράσταση ιδιαίτερη, σαφώς νέα εμπειρία, αλλά δε νομίζω ότι θα τη θυμόμαστε και του χρόνου.

Συντελεστές:
Μετάφραση: Δημήτρης Μαρωνίτης 
Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός 
Σκηνικά: Ελένη Μανωλοπούλου 
Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου 
Μουσική: Χαράλαμπος Γωγιός 
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου 
Χορογραφία: Πολίν Ουγκέ 
Παίζουν:

Μπέτυ Αρβανίτη, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Κώστας Καστανάς, Αντώνης Κατσαρής, Αναστασία-Ραφαέλα Κονίδη, Μαρία Κωνσταντά, Δημήτρης Λιγνάδης , Βασίλης Μαγουλιώτης, Νίκος Μπουσδούκος, Αστέρης Πελτέκης, Μαρία Σκούντζου, Ευτυχία Σπυριδάκη, Λυδία Τζανουδάκη, Στέλα Φυρογένη, Αντωνία Χαραλάμπους, Γιάννης Χαρίσης Μουσικοί επί σκηνής: Κλαρινέτο: Αλέξανδρος Μιχαηλίδης/Κώστας Τζέκος, Κόρνο: Γιάννης Γούναρης/Μάνος Βεντούρας, Τρομπόνι: Γιάννης Καϊκης/Σπύρος Βέργης.

 

ΠΑΥΛΟΣ  ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Click to comment

Απάντηση

ΚΑΒΑΛΑ

Ερντογάν: «Ανοίγουμε νέα σελίδα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις»

Την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι οι επαφές με την Ελλάδα διεξάγονται σε πνεύμα καλής γειτονίας και χωρίς την παρέμβαση τρίτων, εξέφρασε απόψε ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στις δηλώσεις που έκανε μετά το υπουργικό συμβούλιο. Σε μία από τις σπάνιες ήπιες δηλώσεις του Τούρκου προέδρου για την Ελλάδα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ανακοίνωσε περιχαρής ότι ανοίγεται μία νέα σελίδα πλέον στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

«Η επίσημη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού, του κ. Μητσοτάκη στη χώρα μας είναι η τελευταία ένδειξη της βούλησής μας να ανοίξουμε μια νέα σελίδα στις σχέσεις μας. Χαιρόμαστε που οι επαφές μας με την Ελλάδα έχουν αναχθεί σε σχέσεις γειτονίας, χωρίς την παρέμβαση τρίτων», είπε.

Αναγνώρισε ότι δεν είναι δυνατόν να επιλυθούν όλα τα προβλήματα με λίγες συναντήσεις, ότι οι ελληνο-τουρκικές σχέσεις είναι δύσκολες, αλλά υπογράμμισε τη σημασία έστω της αναζήτησης κοινών εδαφών συμβιβασμού.

«Φυσικά, δεν μπορούμε να λύσουμε κάθε πρόβλημα με λίγες συναντήσεις. Αλλά δεν θα αποφύγουμε να αναζητήσουμε έδαφος για συμβιβασμό σε θέματα όπου έχουμε κοινά συμφέροντα. Γνωρίζουμε ότι πρόκειται για μια διαδικασία που απαιτεί υπομονή και αντοχή. Βλέπουμε ότι ο κ. Μητσοτάκης μοιράζεται το ίδιο συναίσθημα με εμάς. Έχοντας επίγνωση των κινδύνων, Θεού θέλοντος θα προχωρήσουμε τη διαδικασία με αποφασιστικότητα».

Παράδειγμα για όλη την περιοχή

Επισημαίνοντας την πρόοδο που έχει σημειωθεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα, ο Ερντογάν δήλωσε ότι «αυτή η πρόοδος θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα και για άλλες χώρες της περιοχής». Τέλος, διαβεβαίωσε ότι η Τουρκία δεν θα αφήσει κανένα χέρι που της απλώνεται να αιωρείται, υπογραμμίζοντας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα που δεν μπορεί να επιλυθεί στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της κατανόησης.

«Η απόσταση που διανύσαμε με την Ελλάδα σε σύντομο χρονικό διάστημα θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για άλλες χώρες της περιοχής μας. Η Τουρκία δεν αφήνει και δεν θα αφήσει κανένα χέρι που της απλώνεται να αιωρείται στον αέρα. Δεν υπάρχει πρόβλημα που δεν μπορεί να επιλυθεί στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της κατανόησης».

Εθνικό πένθος για τον θάνατο του Ιρανού προέδρου Ραϊσί

Αναφορικά με τον τραγικό θάνατο του Ιρανού προέδρου που έχει συγκλονίσει την Τουρκία και τη διεθνή κοινότητα, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωσε την κήρυξη μονοήμερου εθνικού πένθους στη χώρα, ως ένδειξη συμπαράστασης στον ιρανικό λαό.

Ο Ερντογάν εξέφρασε τη βαθιά του θλίψη για τον θάνατο του «αδελφού» του, όπως τον αποκάλεσε, τονίζοντας τη στενή σχέση που είχαν αναπτύξει. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου, ο Ερντογάν είχε επίσης τηλεφωνική συνομιλία και με τον εκτελούντα χρέη προέδρου του Ιράν, Mohammad Muhbir, προσφέροντας τα συλλυπητήριά του και δηλώνοντας την αμέριστη υποστήριξη της Τουρκίας. Μία κίνηση που δείχνει τη σημασία που αποδίδει η Τουρκία στις διμερείς σχέσεις με το Ιράν.

«Στη συνεδρίαση του υπουργικού μας συμβουλίου, αποφασίσαμε να κηρύξουμε μονοήμερο εθνικό πένθος στη χώρα μας, προκειμένου να μοιραστούμε τον βαθύ πόνο που βιώνει ο ιρανικός λαός.

Λυπήθηκα βαθύτατα από τον θάνατο του αδελφού μου κ. Ιμπραήμ Ρεϊσί, προέδρου της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν και των μελών της συνοδευτικής του αντιπροσωπείας.

Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του υπουργικού μας συμβουλίου, είχα τηλεφωνική συνομιλία με τον εκτελούντα χρέη προέδρου, κ. Mohammad Muhbir».

Επίδειξη… συνδρομής

Παρά το πένθος πάντως, σε μια εντυπωσιακή επίδειξη των δυνατοτήτων της τουρκικής αμυντικής τεχνολογίας, ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε περιχαρής ότι το drone Ακιντζί πραγματοποίησε πτήση διάρκειας 7,5 ωρών για να βρει τα συντρίμμια του μοιραίου ελικοπτέρου.

Ο Ερντογάν επαίνεσε την αντοχή και την αποτελεσματικότητα του Ακιντζί, υπογραμμίζοντας τη στρατηγική… συνδρομή της Τουρκίας απέναντι σε άλλες χώρες.

«Το drone Ακιντζί σάρωνε επί 7,5 ώρες την περιοχή παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες και πραγματοποίησε συνολικά 2100 χιλιόμετρα πτήσης».

Τάξις και Ηθική!

Παράλληλα, απόψε έκανε και μία εντυπωσιακή επίδειξη… ηθικής ο Τούρκος πρόεδρος. Διατυπώνοντας έντονες επικρίσεις για τον διαγωνισμό της Eurovision, χαρακτηρίζοντάς τον έκφυλο, υπεραμύνθηκε της απόφασης της Τουρκίας να μη συμμετέχει σε αυτόν τα τελευταία 12 χρόνια, υποστηρίζοντας ότι αυτή η κίνηση προστάτευσε τη χώρα από το «αίσχος» του διαγωνισμού!

«Ένας από τους πιο τομείς, όπου η παγκόσμια επιβολή είναι πιο εμφανής είναι η πολιτική της σεξουαλικοποίησης. Γίναμε μάρτυρες των σοβαρών διαστάσεων αυτής της κατάστασης στον διαγωνισμό της Eurovision που διοργανώθηκε την περασμένη εβδομάδα. Είναι σαφές ότι οι παράξενοι τύποι που παρουσιάζονται στους νέους αποτελούν τους δούρειους ίππους του κοινωνικού εκφυλισμού.

Κρατώντας την Τουρκία μακριά από αυτό το αίσχος τα τελευταία 10-12 χρόνια, βλέπουμε πόσο σωστή ήταν η απόφαση που πήραμε», δήλωσε ο Ερντογάν αφορίζοντας τις δυτικές επιρροές τις οποίες θεωρεί επιβλαβείς για την τουρκική κοινωνία.

Μιαροί δήμοι

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξέφρασε επίσης την έντονη δυσαρέσκειά του για την απελευθέρωση της κατανάλωσης αλκοόλ σε δήμους που άλλαξαν διοίκηση μετά τις εκλογές της 31ης Μαρτίου. Με αιχμηρά σχόλια, κατηγόρησε τους νέους δημοτικούς άρχοντες ότι προωθούν πολιτικές που απειλούν την οικογενειακή δομή, κατηγορώντας τους για έλλειψη ηθικής ευθύνης.

«Βλέπουμε ότι μια από τις πρώτες ενέργειες κάποιων δήμων που άλλαξαν χέρια με τις εκλογές της 31ης Μαρτίου στη χώρα μας είναι η απελευθέρωση της κατανάλωσης αλκοόλ.

Το καθήκον των δήμων είναι να κρατήσουν τη νεολαία μας μακριά από τη μάστιγα του αλκοόλ και όχι να νοικιάζουν ιδιωτικά αεροπλάνα για να μεταφέρουν δημοσιογράφους σε γιορτές κρασιού. Είμαστε ενάντια σε κάθε είδους πολιτικές που απειλούν τον θεσμό της οικογένειας και την ψυχική και σωματική υγεία του ατόμου. Συνεχίζουμε το έργο μας για την εδραίωση μιας ισχυρής οικογενειακής δομής, κάνοντας αυτό που μας αναλογεί με αίσθημα ευθύνης», ανέφερε.

ethnos.gr

Continue Reading

ΚΑΒΑΛΑ

Νικήτρια παράταξη η Δ.Κ.Μ στις εκλογές του ΤΕΕ ΑΜ

Ευχαριστούμε θερμά τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες που συμμετείχαν στην εκλογική διαδικασία και έδωσαν ξανά στο συνδυασμό μας, τη ΔΚΜ – Δημοκρατική Κίνηση Μηχανικών , την 1η θέση στις εκλογές για την ανάδειξη της νέας Αντιπροσωπείας ΤΕΕ στο Περιφερειακό Τμήμα της Ανατολικής Μακεδονίας!

Το αποτέλεσμα αποτελεί επιβράβευση της συντονισμένης, ομαδικής και μεθοδικής δουλειάς όλης της υπέροχης ομάδας μηχανικών της Καβάλας, της Δράμας και της Θάσου!

Συνεχίζουμε μαζί, με σοβαρότητα, σχέδιο και εξωστρέφεια, την προσπάθεια για αναβαθμισμένο ρόλο του ΤΕΕ, για μια πιο σύγχρονη Ελλάδα με κινητήρια δύναμη τους Μηχανικούς.

Δελτίο Τύπου

Continue Reading

ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Εναρκτήρια εκδήλωση για τα 100 χρόνια της Ιεράς Μητρόπολης Φιλίππων Νεαπόλεως & Θάσου στην Λυδία

Με λαμπρότητα πραγματοποιούνται και φέτος οι εκδηλώσεις εορτασμού της επετείου μνήμης της Ισαποστόλου Αγίας Λυδίας της Φιλιππησίας στο ιερό Προσκύνημα-Βαπτιστήριο της Αγίας κατά το διήμερο 19 και 20 Μαΐου 2024.

Το απόγευμα της Κυριακής 19 Μαΐου 2024 τελέστηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός, παρουσία πλήθους πιστών και εκπροσώπων Πολιτιστικών Συλλόγων της περιοχής, ενώ παράλληλα σηματοδοτήθηκε και η επίσημη έναρξη του επετειακού εορτασμού της εκατονταετηρίδος (1924-2024) της τοπικής Εκκλησίας.

Continue Reading
Green logo ENA Club with text ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ

Κατοικία

a house with a green roof and road signs left and right
tractor in the background of the text
white night text
food track
blue circle with steel construction
arrows as a circle symbol of recycling
paint cans
letters AG as logo
gear and tool as logo pavlidis
timetable

newsletter



Καιρος

Πρωτοσέλιδα

Χρήσιμα

Δρομολόγια Πλοίων από και προς Καβάλα

Γιατροί ΕΟΠΥΥ ΚΑΒΑΛΑΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ – Κ.Θ.Β.Ε – Θ.Ο.Κ. | «Αντιγόνη» στο Φεστιβάλ Φιλίππων

Κριτική από τον ΠΑΥΛΟ  ΛΕΜΟΝΤΖΗ

Του Σοφοκλέους, βεβαίως, βεβαίως. Όπως και η προηγούμενη. Και η περσυνή και όλες οι πρότερες. Και το κοινό, αυτό που συρρέει στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων και στηρίζει κάθε χρόνο το ντόπιο Φεστιβάλ. Το Φεστιβάλ που γέννησαν φωτισμένα μυαλά, όπως του αρχαιολόγου Δημήτρη Λαζαρίδη ,  του  φιλολόγου Χαράλαμπου Λαλένη , του  δασκάλου Σωκράτη Καραντινού  και θέσπισαν το  μεγαλύτερο  πολιτιστικό γεγονός της ευρύτερης περιοχής, το οποίο  ενηλικιώθηκε από τους επόμενους κι  οι σημερινοί υποστηρικτές του αγωνιζόμαστε να το κρατήσουμε σε υψηλό επίπεδο, αντάξιο εκείνου της Επιδαύρου κι ας υπολείπεται σε  διεθνή λάμψη και γοητεία. Οι παραστάσεις που φιλοξενούνται στο αρχαίο θέατρο  Φιλίππων, αυτές  οι ίδιες  γεμίζουν  και το κοίλο του αργολικού θεάτρου, πριν ή μετά την έλευσής τους εδώ.  

 Το Εθνικό Θέατρο, το Κ.Θ.Β.Ε. και ο Θ.Ο.Κ. ένωσαν δυνάμεις για πρώτη φορά στην ιστορία τους   κι ο καταξιωμένος  σκηνοθέτης Στάθης Λιβαθινός- καλλιτεχνικός  Διευθυντής του Εθνικού-  επέλεξε την «Αντιγόνη», κορυφαίο έργο του Σοφοκλή,  με τη σκέψη να συνδυάσει την παρουσίασή του με την συνύπαρξη στη σκηνή τριών γενιών ηθοποιών. Πριν από λίγες εβδομάδες παρουσιάστηκε η «Αντιγόνη» από την «5η Εποχή Τέχνης » σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, παράσταση που και πέρυσι είδαμε στο Φεστιβάλ Φιλίππων  και φέτος την  τιμήσαμε, επομένως είναι νωπή η ιστορία  στο θυμικό μας.

 Η γενιά των Λαβδακιδών, που βασίλεψε στη Θήβα, έδωσε και στους τρεις μεγάλους τραγικούς  ποιητές μας, Σοφοκλή- Αισχύλο- Ευριπίδη,  πλούσιο υλικό για τη σύνθεση των τραγωδιών τους. Η Αντιγόνη είναι το δεύτερο από τα σωζόμενα έργα του Σοφοκλή. Το δίδαξε το 442 π.Χ.  κερδίζοντας την πρώτη νίκη. Ο μύθος σε δυο σειρές:  η Αντιγόνη, παραβαίνοντας την απαγόρευση της πόλης, έθαψε τον αδερφό της  Πολυνείκη, πιάστηκε επ’ αυτοφώρω και θανατώθηκε από τον βασιλιά  Κρέοντα, ο οποίος  την έκλεισε  τιμωρώντας την σε υπόγειο θάλαμο.  Ο γιος του  Αίμων, εξαιτίας του έρωτά του γι’  αυτήν,  χάνει τα λογικά του κι αυτοκτονεί. Με μαχαίρι κατά τον ποιητή, στην αγχόνη εδώ,  σκηνοθετική αδεία . Η μητέρα του Ευρυδίκη τον ακολουθεί απελπισμένη  στον θάνατο.  

 Η Αντιγόνη του Σοφοκλή συγκέντρωσε και εξακολουθεί να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον πολλών και σημαντικών διανοητών.  Πρόκειται στ’ αλήθεια για μια τραγωδία που φέρει τον άνθρωπο στο κέντρο του ιστορικού του πεπρωμένου και τον καθιστά πρωταγωνιστή  του. Ωστόσο, κάθε φιλόσοφος επιχειρεί τη δική του ερμηνεία. Στο θέατρο,  κάθε σκηνοθέτης επιχειρεί τη δική του αντίληψη στη μεταφορά του κειμένου στη σκηνή , με τη σύμπραξη των άλλων συντελεστών και, οπωσδήποτε,  με τη μετάφραση  ως  γέφυρα ανάμεσα στο τότε και το σήμερα. Η της συγκεκριμένης παράστασης  είναι καινούργια  κι έγινε από τον Δημήτρη Μαρωνίτη, ο οποίος, δυστυχώς, έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.

 Στην ερώτηση: «ποια σκοπιμότητα ηθικοπολιτικής διερεύνησης των επίκαιρων ή διαχρονικών βιωμάτων μας μέσω της δυναμικής της Θεατρικής Τέχνης, θα μπορούσε να αποτελέσει δικαιολογητική βάση για το ανέβασμα μιας σύγχρονης παράστασης της «Αντιγόνης» του Σοφοκλή, ο Στάθης Λιβαθινός έδωσε την απάντησή του με τη σκηνοθετική του γραμμή, τη σύγχρονη ματιά του,  τα δάνειά του από το Ρωσικό θέατρο στο οποίο έχει εντρυφήσει, τους συμβολισμούς και τις μεταφορές  κι έφερε  μιαν «άλλη»  «Αντιγόνη»  και, μάλιστα,  σε μια εποχή που η έννοια του αποστασιοποιημένου πολίτη κερδίζει έδαφος,  ενώ ο θεατής κλήθηκε να πάρει θέση καθήμενος νοερά στον οιονεί πολιτειακό θώκο τού συμβολιζόμενου διπτύχου της κούνιας-αγχόνης της παράστασης.    

 Με την είσοδό μας  αγκαλιάσαμε το σκηνικό της Ελένης Μανωλοπούλου. Λιτό και  συνάμα πολύπλευρο. Ξύλινη  ογκώδης εξέδρα που μετατρέπονταν σε  κούνια παιδικής χαράς, όταν η Αντιγόνη ( Αναστασία-Ραφαέλλα Κονίδη)  ξεκίνησε τον μονόλογό της ως αμέριμνο κορίτσι- μαχητική μαθήτρια με ποδιά ή σε παλάτι ή σε τόπο μαρτυρίου ως  διπλή  αγχόνη , σε μια ευφάνταστη σκηνή τραγικού τέλους. Κυκλικά στην ορχήστρα τοποθετήθηκαν ξύλινα παγκάκια που εξυπηρέτησαν  χορό και χαρακτήρες, άλλοτε ως  στασίδια πολιτών, άλλοτε ως βασιλική πολυθρόνα κι άλλοτε ως τοίχος ντροπής.

  Είδαμε μια  ρεαλιστική ανάγνωση  του κλασσικού κειμένου του Σοφοκλή σε φρέσκια και εξαιρετική μετάφραση του εκλιπόντος Δημήτρη Μαρωνίτη.   Καταλάβαμε ότι  η «Αντιγόνη»  είναι έργο πολιτικό , επειδή  η ελληνική τραγωδία είναι αδιανόητη χωρίς τον πολυεπίπεδο διάλογό της με την πόλη. Η τραγωδία κοιτά τους θεούς με τα μάτια του πολίτη. Δεν απιστεί με την έννοια της μοντέρνας αθεΐας αλλά κρίνει τον ίδιο το θεό και τους χρησμούς του. Εννοείται ότι άλλο το έργο «Αντιγόνη» και άλλο το πρόσωπο Αντιγόνη μέσα στο έργο. Όμως η επικίνδυνη γοητεία της Αντιγόνης έγκειται και στο ότι, όπως ο Άμλετ και ο Δον Κιχώτης, το πρόσωπο ξεχειλίζει με τη δύναμή του και μοιάζει όχι μόνο να οικειοποιείται το έργο ολόκληρο, αλλά και να πορεύεται σαν, κατά κάποιο τρόπο,  αυθύπαρκτο ον. Έτσι,  το πρόσωπο «Αντιγόνη» γίνεται μέσα στην εξέλιξη του έργου άκρως πολιτικό. Στον στίχο 541 ( που ενέπνευσε την Αντιγόνη του Ανούιγ) η Αντιγόνη αγνοεί την έμμεση προσφορά του Κρέοντα να την αθωώσει και αποδεχόμενη την πράξη της μεταβαίνει από το πεδίο της οικογένειας ( θάβω τον αδελφό μου) σε αυτό της πολιτικής ( αψηφώ την τυραννία). Όλοι σχεδόν οι φιλόσοφοι και οι σκηνοθέτες από τον Χέγκελ μέχρι τον Χάϊντεγκερ και τον Καστοριάδη και από τον Μρέχτ ως το Λϊβιγκ Θήατερ συνέλαβαν το έργο και ως δραματική αντιπαράθεση της εξέγερσης προς το κράτος, παίρνοντας οι ίδιοι θέση υπέρ των αντιμαχομένων πλευρών. Αλλά ο ελληνικός λαός  είδε το ίδιο πράγμα πιο απλά, όταν σε ώρες σαν αυτή της Κατοχής, ονόμασε τόσα κορίτσια  «Αντιγόνες».

 Ο Στάθης Λιβαθινός, με μπόλικες περγαμηνές στο ενεργητικό του και σπουδαίος δάσκαλος στο θέατρο,  έχω την εντύπωση ότι προσπάθησε να καινοτομήσει με την ανάθεση  αυτού του ιδιαίτερου και πολυσύνθετου ρόλου σε μια νεαρή ηθοποιό, ίσως για να δώσει έμφαση στην παιδική αθωότητα  και στη συναισθηματική  φόρτιση  της ηρωίδας , σε βαθμό που να δικαιολογήσει την απείθεια στους ανθρώπινους  νόμους  και  να επιτρέψει την άγνοια κινδύνου.  Πιθανώς σε αυτό να οφείλεται και ο χορός των νεαρών κοριτσιών, που ατυχώς, δεν κατάφεραν  να δέσουν με τον αντίστοιχο χορό των γερόντων, με εξαίρεση τη σκηνή της προτροπής στον Κρέοντα να προλάβει το κακό αποφυλακίζοντας την Αντιγόνη.

  Από  την παράσταση , κατά την άποψή μου,  το ερέθισμα που θα έκανε τον θεατή να παρασυρθεί από το δράμα όλων των τραγικών προσώπων ήταν  ανεπαρκές. Αναφέρομαι στο μικρό ανάστημα της  ψυχής. Ούτε η  ζωντανή μουσική ούτε η συμβολή των εξαιρετικών ηθοποιών της παλιάς γενιάς (Καστανάς-Σκούντζου-Μπουσδούκος)  ούτε η τεχνική του Λιγνάδη με την εντυπωσιακή φωνή ούτε τα χορικά ούτε καν αυτός  ο εξαίσιος και αγαπημένος ύμνος στον έρωτα, κατάφεραν να συγκινήσουν  το κοινό, όπως θα ήθελα να το δω.  Το συναίσθημα στραγγαλίστηκε από τις  υπερβολικές φωνασκίες  ή τη ραθυμία των καθήμενων στα παγκάκια.  Πιθανώς , λοιπόν, να έφταιγαν οι αργοί ρυθμοί  ή τα κακόγουστα κοστούμια που δεν είχαν χαρακτήρα , φτωχή  αισθητική ούτε  είχαν συνοχή, έμοιαζαν  πρόχειρα , ασύνδετα κομμάτια που βρέθηκαν τυχαία, θαρρείς,   σ’ ένα μπαούλο και τα φόρεσε ένας περιοδεύων θίασος όπως λάχει, βιαστικά κι αψυχολόγητα, να περιφέρονται  στην ορχήστρα-πόλη των Θηβών,  άνθρωποι κουρελήδες αντάμα με  λευκό Τσεχωφικό  κοστούμι  , φιγούρες Ιταλών καραμπινιέρων  ως μουσικοί με τα χάλκινα, μαθήτριες σχολείου με κορίτσια του χορού ντυμένα  και χτενισμένα στη μόδα του μεσοπολέμου και με κορυφαίο ενδυματολογικό  ατόπημα το κοστούμι παραλίας  του βασιλικού γόνου  Αίμωνα, που  θα το έλεγες και γελοίο. Πιθανώς, ακόμη,   να έφταιγε η ανομοιογένεια του  χορού (γερόντων- κορασίδων) που κραύγαζε ως λάθος.  Αδυνατώ να εξηγήσω γιατί ο σκηνοθέτης δέχτηκε την πρόταση της ενδυματολόγου, η οποία εμφανώς και αδικαιολόγητα αποδόμησε το κείμενο, αφού ο  οπτικός αποπροσανατολισμός των θεατών  από τη ροή του λόγου ήταν αναπόφευκτος.

  Ασφαλώς υπήρχαν καλά σημεία. Οι ερμηνείες των ηθοποιών και των τριών  φορέων – έτσι όπως καθοδηγήθηκαν από τη σκηνοθετική γραμμή- εντυπωσίασαν , όμως αδικήθηκαν τα  νεαρά κορίτσια που συνέθεσαν τον γυναικείο χορό με τα παράταιρα χορικά, τις τσιριχτές φωνές και τα χάχανα και, τέλος,  η Μπέτυ Αρβανίτη έδωσε έναν ενδιαφέροντα τυφλό  Τειρεσία, μακριά από τη  γέρικη φιγούρα με τη μαγκούρα που συνηθίσαμε να βλέπουμε ή το αφόρητο κλισέ με το αναπηρικό καροτσάκι. Η έμπειρη ηθοποιός είχε ένταση και συναισθηματικούς ελιγμούς , άρεσε και χειροκροτήθηκε δικαίως. Η ευρηματική  σκηνή της πρωτοεμφάνισης του Κρέοντα με τα δυο σακάκια –απομεινάρια των νεκρών αδερφών,   εντυπωσιακή,  όπως  και  ο διάλογος- καρφί  Αντιγόνης –Κρέοντα  : «-έχω γεννηθεί για ν’ αγαπώ» – « αγαπήσου τότε»,  ερμηνεύτηκε από το πλήθος  ποικιλότροπα κι αυτή η ενασχόληση του κοινού με μια σειρά ήταν επίτευγμα.

 Εν πολλοίς, επρόκειτο για μια παράσταση ιδιαίτερη, σαφώς νέα εμπειρία, αλλά δε νομίζω ότι θα τη θυμόμαστε και του χρόνου.

Συντελεστές:
Μετάφραση: Δημήτρης Μαρωνίτης 
Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός 
Σκηνικά: Ελένη Μανωλοπούλου 
Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου 
Μουσική: Χαράλαμπος Γωγιός 
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου 
Χορογραφία: Πολίν Ουγκέ 
Παίζουν:

Μπέτυ Αρβανίτη, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Κώστας Καστανάς, Αντώνης Κατσαρής, Αναστασία-Ραφαέλα Κονίδη, Μαρία Κωνσταντά, Δημήτρης Λιγνάδης , Βασίλης Μαγουλιώτης, Νίκος Μπουσδούκος, Αστέρης Πελτέκης, Μαρία Σκούντζου, Ευτυχία Σπυριδάκη, Λυδία Τζανουδάκη, Στέλα Φυρογένη, Αντωνία Χαραλάμπους, Γιάννης Χαρίσης Μουσικοί επί σκηνής: Κλαρινέτο: Αλέξανδρος Μιχαηλίδης/Κώστας Τζέκος, Κόρνο: Γιάννης Γούναρης/Μάνος Βεντούρας, Τρομπόνι: Γιάννης Καϊκης/Σπύρος Βέργης.

 

Κριτική από τον ΠΑΥΛΟ  ΛΕΜΟΝΤΖΗ


Click to comment

Απάντηση

ΚΑΒΑΛΑ

Καβάλα | Η παράσταση «Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει» του Νίκου Κυπουργού

Η παράσταση Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει των Νίκου Κυπουργού και Θωμά Μοσχόπουλου, η εξαιρετικά επιτυχημένη παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που αγαπήθηκε από παιδιά κάθε ηλικίας, επιστρέφει με νέα περιοδεία και έρχεται στην Καβάλα (θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου) τη Δευτέρα 13 και την Τρίτη 14 Μαΐου 2024, το σπινθηροβόλο μιούζικαλ με το άφθονο χιούμορ, την ποιητική του φλέβα και την ανατρεπτική του διάθεση θα εισαγάγει τους μαθητές στον μαγικό κόσμο του μουσικού θεάτρου. Παράλληλα με τις παραστάσεις θα παρουσιαστούν εκπαιδευτικά εργαστήρια συμβουλευτικής και τεχνικής υποστήριξης για τη δημιουργία μουσικών συνόλων από τον Νίκο Κυπουργό και την Ελίτα Κουνάδη, καθώς και ειδικές προβολές βιντεοσκοπημένων παραγωγών της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Οι εκδηλώσεις πραγματοποιούνται με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. 

Το έργο παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Αμπαζή, γνωστού για μια σειρά από σκηνοθετικές προτάσεις που συγχωνεύουν αξεδιάλυτα το μουσικό με το θεατρικό στοιχείο, με τη συμμετοχή ενός λαμπερού καστ λυρικών ερμηνευτών και μουσικών. Στην παράσταση, η θεματολογία, οι διασκεδαστικές ερμηνείες και η εξαιρετικά άμεση μουσική γραφή κάνουν τις βασικές έννοιες της μουσικής να μεταδίδονται απευθείας ακόμη και στο αμύητο κοινό, σαν παιχνίδι.

ΣΥΝΟΨΗ 

Ο βασιλιάς της μουσικής δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος, όποιο μουσικό κομμάτι κι αν του παρουσιάζει ο μουσικός της αυλής του. Τον μουσικό από την απελπισία του έρχεται να βγάλει η Μούσα, που βρίσκει με τη σειρά της μια ευκαιρία να «ξαναμπεί στη δουλειά» από την οποία είχε αποκοπεί μετά τις ένδοξες εποχές του Σούμπερτ, του Μότσαρτ και του Μπαχ. Η Μούσα επιστρατεύει τις επτά νότες ως συμμάχους και εμπνέει στον μουσικό ένα υπέροχο έργο. Ούτε κι αυτό, όμως, αφήνει ικανοποιημένο τον βασιλιά! Είναι καιρός, λοιπόν, τη λύση να δώσει (όπως πάντα!) η φαντασία… Η Μούσα σκέφτεται κάτι καινούριο: Εμφανίζεται στον βασιλιά μεταμφιεσμένη σε διάσημο μουσικό από το εξωτερικό, του οποίου τη μουσική, τάχα, μπορούν να την ακούσουν μόνο όσοι έχουν πραγματικό γούστο και μουσικές γνώσεις. Και, φυσικά, ούτε ο βασιλιάς ούτε η αυλή του τολμούν να παραδεχθούν ότι το «αριστούργημα» που τους παρουσιάζει η Μούσα δεν είναι στην πραγματικότητα παρά…

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ 

Εμπνευσμένο από το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά, το Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει γράφτηκε το 1993 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 1994. Ακροβατώντας δεξιοτεχνικά ανάμεσα στη λυρική παράδοση και τον παιγνιώδη μεταμοντερνισμό, το έργο αποτελεί μια ιδανική εισαγωγή τόσο των μικρών όσο και των μεγάλων θεατών στις έννοιες, τις τεχνικές και τα εργαλεία της μουσικής γραφής

Ο διακεκριμένος συνθέτης Νίκος Κυπουργός σημειώνει: «Το Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει δεν είναι ένα έργο που γράφτηκε για παιδιά. Μόνο αφού ολοκληρώθηκε κάποιοι είδαν σε αυτό ότι έχει επιπλέον έναν εκπαιδευτικό χαρακτήρα, που το κάνει κατάλληλο και για παιδιά. Φάνηκε, λοιπόν, με έναν τρόπο, αυτό που πάντοτε πίστευα: ότι, δηλαδή, ανάμεσα στα έργα για μεγάλους και στα έργα για παιδιά, τα όρια δεν είναι πάντοτε σαφή και ευδιάκριτα»

O Θοδωρής Αμπαζής, σημαντικός δημιουργός που συνδυάζει στις δουλειές του το σύγχρονο θεατρικό με το μουσικό ιδίωμα σε αξεδιάλυτη ενότητα, σκηνοθετεί μια ευφάνταστη παράσταση γεμάτη χιούμορ, ρυθμό, ελκυστικές μελωδίες και εντυπωσιακά κοστούμια. Το λιμπρέτο υπογράφει ο Θωμάς Μοσχόπουλος σε συνεργασία με τον συνθέτη, το σκηνικό και τα κοστούμια ο Κέννυ ΜακΛέλλαν και τους φωτισμούς ο Νίκος Σωτηρόπουλος

Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Χάρης Ανδριανός (Βασιλιάς), Βάσια Ζαχαροπούλου (Μούσα), Δημήτρης Ναλμπάντης (Μουσικός). Συμμετέχουν οι μουσικοί Σοφία Ευκλείδου (βιολοντσέλο), Χρήστος Σακελλαρίδης (πιάνο), Οδυσσέας Σιωζόπουλος (κλαρινέτο). 

ΣΙΩΠΗ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΚΟΥΕΙ – ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ 2024

  • Καβάλα Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καβάλας «Αντιγόνη Βαλάκου» – 13, 14 Μαΐου 2024
  • Κομοτηνή – Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κομοτηνής – 16, 17 Μαΐου 2024
  • Σαμοθράκη Φιδέλειο Πνευματικό Κέντρο – 20, 21 Μαΐου 2024
  • Λήμνος Δημοτικό Κινηματοθέατρο Λήμνου «Μαρούλα» – 23, 24 Μαΐου 2024
  • Μυτιλήνη Δημοτικό Θέατρο Καλλονής – 27, 28 Μαΐου 2024
  • Χίος Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Χίου – 29, 30 Μαΐου 2024

  * Πρωινές παραστάσεις για σχολεία

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ: ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ, ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ 

Στο πλαίσιο της περιοδείας του έργου Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει, ο Νίκος Κυπουργός και η Ελίτα Κουνάδη θα πραγματοποιήσουν εκπαιδευτικά εργαστήρια συμβουλευτικής και τεχνικής υποστήριξης για τη δημιουργία μουσικών συνόλων, προσφέροντας την εμπειρία τους σε καλλιτέχνες και μουσικούς. Στη διάρκεια των εργαστηρίων, οι συμμετέχοντες θα αναπτύξουν τις ικανότητές τους και θα ανταλλάξουν ιδέες, ενώ παράλληλα θα παρέχονται συμβουλές και τεχνογνωσία για τη δημιουργία και την οργάνωση μουσικών σχημάτων. 

Επίσης, στους χώρους παρουσίασης των παραστάσεων, θα πραγματοποιηθούν και ειδικές προβολές βιντεοσκοπημένων παραγωγών της κωμικής όπερας Φάλσταφ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του μιούζικαλ Φτηνά τσιγάρα της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στο κοινό να απολαύσει επιτυχημένες παραστάσεις που ενθουσίασαν κοινό και κριτικούς. 

Οι προβολές ξεκινούν στις 8 μ.μ. και η είσοδος είναι ελεύθερη (θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας). 

Φάλσταφ

Η νέα φιλόδοξη παραγωγή της κωμικής όπερας Φάλσταφ, του κύκνειου άσματος του Τζουζέππε Βέρντι, που βασίζεται στην κωμωδία του Σαίξπηρ Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνζορ, παρουσιάζεται σε μουσική διεύθυνση Πιερ Τζόρτζιο Μοράντι και σκηνοθεσία του διακεκριμένου σκηνοθέτη και καλλιτεχνικού διευθυντή του φημισμένου βρετανικού Φεστιβάλ Όπερας του Γκλάιντμπορν Στήβεν Λάνγκριτζ. 

Κεντρική φιγούρα του έργου ο ξεπεσμένος ιππότης σερ Τζων Φάλσταφ και οι ερωτικές του περιπέτειες, οι οποίες τον καθιστούν περίγελο στη μικρή τοπική κοινωνία. Στο τέλος, μετά από διάφορες κωμικοτραγικές καταστάσεις, οι χαρακτήρες του έργου τραγουδούν όλοι μαζί: «Όλα στον κόσμο είναι ένα καλαμπούρι… αλλά γελά καλύτερα όποιος γελά τελευταίος». Στον ρόλο του τίτλου ο διεθνώς αναγνωρισμένος βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους οι διακεκριμένοι μονωδοί της ΕΛΣ Τάσης ΧριστογιαννόπουλοςΒασίλης ΚαβάγιαςΝίκος ΣτεφάνουΓιάννης ΚαλύβαςΓιάννης ΓιαννίσηςΤσέλια ΚοστέαΜαριλένα ΣτριφτόμπολαΆννα Αγάθωνος και Χρυσάνθη Σπιτάδη.

Στήβεν Λάνγκριτζ –με τη συνδρομή του Γιώργου Σουγλίδη στα σκηνικά και τα κοστούμια, του Νταν Ο’Νηλ στην κινησιολογία και του Πήτερ Μάμφορντ στους φωτισμούς– μετέφερε την ιστορία του Φάλσταφ στην Αγγλία της δεκαετίας του ’30, μια εποχή όπου κυριαρχούσε ο παραλογισμός της κοινωνικής ιεραρχίας, στα όρια της φεουδαρχίας. Την Ορχήστρα της ΕΛΣ διηύθυνε ο διεθνώς αναγνωρισμένος Ιταλός αρχιμουσικός Πιερ Τζόρτζιο Μοράντι, τη Χορωδία της ΕΛΣ ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος και την Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ η Κωνσταντίνα Πιτσιάκου.

Φτηνά τσιγάρa 

Το ξέφρενο μιούζικαλ Φτηνά τσιγάρα, βασισμένο στην ομώνυμη ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη, σημείωσε μεγάλη επιτυχία στην Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ενθουσιάζοντας κοινό και κριτικούς. Η πασίγνωστη ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη Φτηνά τσιγάρα, μια ταινία-ωδή στην καλοκαιρινή, άδεια Αθήνα, μετατράπηκε σε μιούζικαλ σε μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου, λιμπρέτο του Πέτρου Βουνισέα και σκηνοθεσία, κινησιολογία και σκηνικό του Κωνσταντίνου Ρήγου, γεμίζοντας τη σκηνή φθαρμένες τηλεκάρτες, γόπες, τυχαίες συναντήσεις, φιλιά που δεν βρήκαν τον δρόμο τους και υπέροχα τραγούδια για ανεκπλήρωτους έρωτες και συλλέκτες στιγμών.

Ο συνθέτης Παναγιώτης Καλαντζόπουλος πρόσθεσε δεκαέξι νέα τραγούδια στην αρχική παρτιτούρα της ταινίας, ενώ η ατμοσφαιρική σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου αποδίδει τον αισθησιακό πυρήνα αυτής της sui generis ταινίας περιπλάνησης με στοιχεία φιλμ νουάρ. Τα κοστούμια υπογράφει ο σχεδιαστής μόδας Απόστολος Μητρόπουλος και τους φωτισμούς ο Περικλής Μαθιέλλης.

Τους ρόλους ερμηνεύει ένα πολυσυλλεκτικό καστ ταλαντούχων ηθοποιών-τραγουδιστών: Τάκης Βαμβακίδης, Αθηνά Βρούβα, Πάρις Θωμόπουλος, Idra Kayne, Σοφία Κουρτίδου, Θάνος Λέκκας, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Δημήτρης Ναλμπάντης, Χριστίνα Στεφανίδη, Ίαν Στρατής και Ρένος Χαραλαμπίδης, συνοδευόμενοι από ένα σύνολο κορυφαίων μουσικών: Σταύρος Λάντσιας (πιάνο), Ανδρέας Πολυζωγόπουλος / Στέλιος Χατζηκαλέας (τρομπέτα), Χρήστος Ραφαηλίδης (βιμπράφωνο), Γιώργος Παλαμιώτης (ηλεκτρικό μπάσο), Θανάσης Τσακιράκης / Χρήστος Βίγκος (ντραμς, κρουστά), Παναγιώτης Καλαντζόπουλος (κιθάρες, γιουκαλίλι)

ΜΕΓΑΣ ΔΩΡΗΤΗΣ ΕΛΣ 

Οι δράσεις πραγματοποιούνται στο πλαίσιο του Έργου: «SUB.1.44 Η Εθνική Λυρική Σκηνή στην Περιφέρεια: εκπαιδευτικές δράσεις και συμβουλευτική υποστήριξη», που υλοποιείται στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0» με τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης – NextGenerarionEU.

Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας 2510. 220876 – 7 (09:00-14:00).

Δελτίο τύπου

Continue Reading

ΘΑΣΟΣ

Το αρχαίο θέατρο της Θάσου αποκαταστάθηκε με το φημισμένο λευκό μάρμαρο του νησιού

Μετά από έντεκα ολόκληρα χρόνια που παρέμενε κλειστό, το αρχαίο θέατρο της Θάσου, ένα από τα παλαιότερα στον ελληνικό χώρο, ανοίγει και πάλι για το κοινό στα μέσα Μαΐου, μετά την ολοκλήρωση των εκτεταμένων εργασιών αναστήλωσης και αποκατάστασής του κοίλου (που ξεκίνησαν το 2018 και ολοκληρώθηκαν πριν λίγους μήνες). Το τελικό αποτέλεσμα εντυπωσιάζει πραγματικά τον επισκέπτη καθώς ντύθηκε εξ’ ολοκλήρου με το φημισμένο λευκό μάρμαρο που εξορύσσεται στα λατομεία του νησιού. Σημειώνεται ότι το θέατρο αποκαταστάθηκε στη φάση που βρίσκονταν στα Ρωμαϊκά χρόνια.

Κατασκευασμένο τον 4ο αιώνα π.Χ. σε πρανές λόφου στα ανατολικά της αρχαίας πόλης της Θάσου (της σημερινής πρωτεύουσας του νησιού, του Λιμένα), το αρχαίο θέατρο με την απαράμιλλη θέα στη θάλασσα, ετοιμάζεται να περάσει σε μια νέα περίοδο λειτουργίας, σχεδόν έναν αιώνα μετά την πρώτη ανασκαφή που διενήργησε (1921) η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή, αποκαλύπτοντας το κοίλο, την ορχήστρα, τις παρόδους κι ένα τμήμα της σκηνής.

Το έργο της αναστήλωσης του μνημειακού αυτού θεάτρου ήταν ίσως ένα από τα δυσκολότερα τεχνικά έργα που υλοποίησε τα τελευταία χρόνια η Εφορεία Αρχαιοτήτων Καβάλας – Θάσου, υπό την επίβλεψη της αρχαιολόγου Κωνσταντίνας Πανούση. Στην πραγματικότητα, το κοίλο του θεάτρου σκάφτηκε εκ βάθρων προκειμένου να αποκατασταθούν φθορές του παρελθόντος, να δοθεί λύση σε θέματα στατικότητας, να ολοκληρωθούν σημαντικές υποδομές που θα εξασφάλιζαν την διάσωσή του και εν τέλει θα συνέβαλαν στη σύγχρονη λειτουργία του ως χώρου που μπορεί να φιλοξενεί ξανά πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.

Με την απόδοση του θεάτρου στους κατοίκους και τους χιλιάδες επισκέπτες του νησιού ικανοποιείται ένα μεγάλο αίτημα της τοπικής κοινωνίας της Θάσου και προσωπικά του πρώην δημάρχου του νησιωτικού δήμου Κώστα Χατζηεμμανουήλ, ο οποίος επέμενε για την αποκατάσταση του κοίλου του αρχαίου θεάτρου στην αρχική μαρμάρινη μορφή.

Με την αμέριστη συμπαράσταση της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, της ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού που ενέταξε το έργο στα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα της, του προσωπικού της Ειδικής Υπηρεσίας Διαχείρισης Προγράμματος «Ανατολική Μακεδονία-Θράκη» και του προσωπικού της Επιτελικής Δομής του ΥΠΠΟ (ΕΔΕΠΟΛ), η αποκατάσταση του αρχαίου θεάτρου αποτελεί μια πραγματικότητα παρά τις πολλές και μεγάλες δυσκολίες που έπρεπε να ξεπεραστούν. Το συνολικό κόστος αποκατάστασης του κοίλου του αρχαίου θεάτρου ανήλθε στο ποσό των 3.500.000 ευρώ.

Τα εδώλια αποκαταστάθηκαν με λευκό μάρμαρο από τα λατομεία του νησιού

«Οι εργασίες αποκατάστασης του κοίλου αποδείχτηκαν εξαιρετικά προβληματικές και πολύ πιο εκτεταμένες απ’ ό,τι αρχικά προβλέπονταν», εξηγεί, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η επιβλέπουσα του έργου,η αρχαιολόγος Κωνσταντίνα Πανούση, και συνεχίζει: «για να γίνουν οι παραπάνω εργασίες, έπρεπε να τροποποιηθεί η αρχική μελέτη αποκατάστασης, γεγονός που απαίτησε χρόνο. Εν συνεχεία, εκπονήθηκε στατική μελέτη, μελέτη διαχείρισης όμβριων υδάτων και τροποποίηση της αρχιτεκτονικής μελέτης. Όλα τα παραπάνω αύξησαν σημαντικά το φυσικό αντικείμενο της αναστήλωσης, καθώς κτίστηκαν εκ νέου 29 σειρές υποδομών, αντί για 13 που προβλέπονταν αρχικά, έγιναν εργασίες σε 177 αρχαία εδώλια στην άνω αδιατάρακτη ζώνη και τοποθετήθηκαν 622 σύγχρονα και αρχαία εδώλια και 147 σύγχρονα σκαλιά στην κύρια ζώνη αναστήλωσης, η οποία καταλαμβάνει 29 σειρές εδωλίων σε οκτώ κερκίδες που χωρίζονται από επτά κλίμακες. Το τελικό σύνολο επεμβάσεων στο κοίλο του αρχαίου θεάτρου της Θάσου αφορά σε 1.039 αρχιτεκτονικά μέλη».

Από τις πιο σημαντικές εργασίες που έπρεπε να γίνουν ήταν η καταγραφή και ταυτοποίηση των αρχαίων μελών του θεάτρου, τα οποία επανατοποθετήθηκαν. Θραυσμένα αρχαία εδώλια συμπληρώθηκαν με χυτό υλικό και όπου δεν υπήρχε αρχαίο υλικό, τοποθετήθηκαν μέλη κατασκευασμένα από ολόλευκο μάρμαρο του νησιού.

«Ομολογουμένως αυτό που είχαμε να αντιμετωπίσουμε στο αρχαίο θέατρο της Θάσου ήταν μια μεγάλη πρόκληση ειδικά ως προς την προμήθεια του μαρμάρου», υπογραμμίζει η κα Πανούση, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, και συμπληρώνει: «Η ανάλυση του υλικού που έγινε στα αρχαία εδώλια μας έδειξε το είδος και τη σύνθεση του μαρμάρου που χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιότητα, και βάσει αυτού παραγγέλθηκε παρόμοιο μάρμαρο από λατομείο του νησιού. Πρέπει να εξάρουμε την άριστη συνεργασία που είχαμε με τον ανάδοχο στο συγκεκριμένο τμήμα του έργου, τον κ. Μπαϊρακτάρη, ο οποίος ανέλαβε όχι μόνο την προμήθεια αλλά επίσης τη λάξευση και επεξεργασία των μαρμάρινων εδωλίων, προκειμένου να επιτύχουμε την απαραίτητη συμμετρία και καμπυλότητα, ώστε να τοποθετηθούν τα σύγχρονα εδώλια στο κοίλο του θεάτρου. Η ολοκλήρωση όλων των εργασιών που χρειάστηκαν για την αποκατάσταση του κοίλου του αρχαίου θεάτρου οφείλεται στο προσωπικό του έργου που δούλεψε κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, συχνά υπερβάλλοντας εαυτόν».

Είναι γεγονός πως η πανδημία του κορονοϊού και η έλλειψη εργατικού δυναμικού στο νησί δυσχέραινε σε μεγάλο βαθμό την ομαλή εκτέλεση των εργασιών. Χαρακτηριστική είναι μάλιστα η περίπτωση του έργου της βελτίωσης του λιθόκτιστου βαθμιδωτού μονοπατιού που οδηγεί στο αρχαίο θέατρο. Στη σχετική πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος κατατέθηκε μόνο μία προσφορά, ωστόσο ο μοναδικός ανάδοχος παραιτήθηκε στη συνέχεια γιατί δεν κατόρθωσε να βρει χτίστες!

Οι εργασίες συνεχίζονται

Στο επόμενο χρονικό διάστημα αναμένεται να απομακρυνθεί από το εσωτερικό του αρχαίου θεάτρου ο γερανός, με τη βοήθεια του οποίου έγινε η τοποθέτηση των εδωλίων, ώστε στη συνέχεια να ολοκληρωθεί και το έργο της επίστρωσης της ορχήστρας. Το αρχαίο θέατρο θα είναι εν μέρει επισκέψιμο, κυρίως στο κοίλο του, αφού οι εργασίες θα συνεχίζονται στο εσωτερικό του, ωστόσο οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν από κοντά το έργο της αποκατάστασης που έγινε.

Η πλήρης και επαρκής ηλεκτροδότηση του αρχαίου θεάτρου είναι μία από τις εκκρεμότητες στο συνολικό έργο της αποκατάστασης του μνημείου, προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα να πραγματοποιούνται σε αυτό σύγχρονες θεατρικές παραστάσεις. Όπως εξηγεί η κ. Πανούση, το επόμενο διάστημα αναμένεται να προχωρήσουν οι διαδικασίες για την πλήρη αποκατάσταση του δικτύου, το οποίο παρουσίαζε θέματα με διακοπές σε όλη τη διάρκεια του έργου.

Να σημειωθεί ότι μέχρι και το 2013, οπότε το θέατρο έκλεισε οριστικά προκειμένου να ξεκινήσουν οι εργασίες, τα εδώλια του θεάτρου ήταν ξύλινα, που στηρίζονταν πάνω σε μεταλλικές εξέδρες, οι οποίες τοποθετήθηκαν τη δεκαετία του 1990. Το αρχαίο θέατρο της Θάσου, όλα τα προηγούμενα χρόνια πέρασε από πολλές φάσεις συντήρησης, έως ότου ξεκινήσουν, το Νοέμβριο του 2018, οι οριστικές εργασίες της πλήρους αποκατάστασής του κοίλου. Κατά το παρελθόν, ωστόσο, φιλοξένησε μεγάλα και σημαντικά πολιτιστικά δρώμενα, όπως ήταν οι εκδηλώσεις στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Φιλίππων – Θάσου.

Ο πρώην δήμαρχος του νησιού Κώστας Χατζηεμμανουήλ, ο οποίος πρωτοστάτησε στην αποκατάσταση του αρχαίου θεάτρου στην αρχική μαρμάρινη μορφή του, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, δεν κρύβει την ικανοποίησή του για την ολοκλήρωση των εργασιών. «Νιώθω δικαιωμένος», τονίζει σε δηλώσεις του, «καθώς μία πολυετής προσπάθεια που άρχισε το 2011, κι ένας προσωπικός αγώνας, έφτασε στο τέλος του χάρη στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Καβάλας – Θάσου και την έφορο αρχαιοτήτων Σταυρούλα Δαδάκη, η οποία ωρίμασε τις απαιτούμενες διαδικασίες, διευκρινίζοντας όλα εκείνα τα σημεία τα οποία είναι απαραίτητα για να εξελιχθεί μια μελέτη σε έργο».

«Αισθάνομαι», συνεχίζει ο κ. Χατζηεμμανουήλ, «ότι κέρδισα ένα προσωπικό “στοίχημα” κι εκπληρώνω μία δέσμευσή μου στον κόσμο της Θάσου, όταν το 2010 υποσχέθηκα ότι θα πετάξω τα σάπια κόντρα πλακέ από το αρχαίο θέατρο του νησιού και θα τα αντικαταστήσω με ολόλευκο μάρμαρο Θάσου. Θέλω να εξάρω και την ομόφωνη απόφαση του ΚΑΣ για τη μαρμάρινη αποκατάσταση του μνημείου. Μια απόφαση που στηρίχθηκε στην άρτια αποτύπωση του εξαιρετικού αρχαιολόγου και αρχιτέκτονα Τόνι Κοζέλι, που ζει μόνιμα στο νησί προσφέροντας σημαντικό έργο».

Η επαναλειτουργία του αρχαίου θεάτρου προκάλεσε αισθήματα ικανοποίησης στον δήμο Θάσου. Ο δήμαρχος Λευτέρης Κυριακίδης, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, θεωρεί πολύ σημαντικό το γεγονός ότι πλέον θα είναι επισκέψιμο το μνημείο και σημειώνει ότι πρόθεση της διοίκησης του δήμου είναι να φιλοξενηθούν σε αυτό εκδηλώσεις, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Το αρχαίο θέατρο της Θάσου είναι και πάλι έτοιμο να «μιλήσει» στους χιλιάδες θεατές, μεταφέροντας την ιστορία του, τις περιπέτειες και την πορεία που χάραξε στο χρόνο. Είναι αυτή η ιστορία που μεταφέρουν στους νεότερους τα αρχαία ονόματα δεκάδων ανθρώπων και οικογενειών του νησιού που είναι χαραγμένα πάνω στα μαρμάρινα εδώλια του κοίλου και μαρτυρούν τη συνεχή πορεία του μνημείου μέσα στους αιώνες.

Πηγή: newsbeast.gr

Continue Reading

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Υouth Pass 2024 | Ανοιξε σήμερα η πλατφόρμα – Εως τις 15 Μαΐου οι αιτήσεις

Ανοιξε σήμερα, Δευτέρα 1 Απριλίου, η πλατφόρμα για την υποβολή των αιτήσεων για το Youth Pass με στόχο την οικονομική ενίσχυση ύψους 150 ευρώ σε νέους οι οποίο έχουν συμπληρώσει  είτε το 18ο έτος,  είτε το 19ο έτος της ηλικίας τους από 1.1.2023 έως και 31.12.2023, σύμφωνα με Κοινή Ανακοίνωση Τύπου των Υπουργείων Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Εσωτερικών και Ψηφιακής Διακυβέρνησης. 
Αρμόδιοι για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση του Youth Pass είναι οι Υπουργοί Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης, Εσωτερικών Νίκη Κεραμέως, Ψηφιακής Διακυβέρνησης Δημήτρης Παπαστεργίου και ο Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Θάνος Πετραλιάς, σύμφωνα με την Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ Β’ 5420/14.09.2023).  

Η πίστωση της ενίσχυσης γίνεται με τη μορφή ψηφιακής χρεωστικής κάρτας, η οποία θα αποσταλεί στα πιστωτικά ιδρύματα έως και την Παρασκευή 31 Μαΐου. Σημειώνεται ότι ενδέχεται να υπάρξει καθυστέρηση 1-2 εργάσιμων ημερών έως να λάβουν την ενίσχυση οι δικαιούχοι. Στη συνέχεια θα μπορούν να την αξιοποιήσουν σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στους τομείς του πολιτισμού, του τουρισμού και των μεταφορών. 

Κατά τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του προγράμματος, έως το τέλος του 2023, περίπου 140.000 νέοι έλαβαν ενισχύσεις που ανήλθαν συνολικά σχεδόν στο ποσό των 21 εκατομμύριών ευρώ.

Υπενθυμίζεται πως το Youth Pass αποτελεί ένα μόνιμο μέτρο ενίσχυσης των νέων. Στο πλαίσιο αυτό, η ειδική εφαρμογή θα δέχεται τις αιτήσεις των ενδιαφερομένων από την 1η Απριλίου έως και την 15η Μαΐου κάθε έτους. Η ενίσχυση για όλους τους δικαιούχους θα καταβάλλεται μια φορά ετησίως μέχρι την 31η  Μαΐου κάθε έτους. 

Δικαιούχοι του Youth Pass είναι:
•    φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδος,
•    που έχουν συμπληρώσει το 18ο ή 19ο έτος της ηλικίας τους εντός του προηγούμενου από την αίτηση έτους και
•    υποβάλλουν αίτηση στην πλατφόρμα.

Τονίζεται πως δεν υπάρχουν περιουσιακά ή εισοδηματικά κριτήρια.
Η αίτηση υποβάλλεται άπαξ και δεν επανυποβάλλεται μετά και τη συμπλήρωση του 19ου έτους της ηλικίας του δικαιούχου. Ωστόσο, αν για τον οποιοδήποτε λόγο, ένας νέος δεν υποβάλει την αίτησή του όταν είναι 18 ετών, μπορεί να το πράξει όταν γίνει 19 ετών, λαμβάνοντας την ενίσχυση μόνο για το δεύτερο έτος και όχι αναδρομικά.

Διαδικασία πίστωσης
Μετά την υποβολή της αίτησης, το πιστωτικό ίδρυμα ή ο χρηματοπιστωτικός οργανισμός ενημερώνει τον δικαιούχο για την πρώτη ενεργοποίηση της κάρτας και την πίστωση του χρηματικού ποσού μέσω γραπτού μηνύματος (sms) ή μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) με ενσωματωμένο σύνδεσμο για την ενεργοποίηση της ψηφιακής χρεωστικής κάρτας.
Στη συνέχεια, οι ωφελούμενοι μπορούν να αξιοποιήσουν την ενίσχυση που θα λάβουν για την πραγματοποίηση αγορών ή τη λήψη υπηρεσιών από επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στους τομείς του τουρισμού (π.χ. σε τουριστικά καταλύματα), του πολιτισμού (π.χ. για παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων ή συναυλιών, για την αγορά βιβλίων κ.ά.) και των μεταφορών (ταξί, λεωφορεία, τρένα, ακτοπλοϊκά – αεροπορικά εισιτήρια ή για την ενοικίαση ΙΧ ή σκαφών αναψυχής κ.ά.).

Η δράση του Youth Pass υλοποιείται από την Κοινωνία της Πληροφορίας (ΚτΠ Μ.Α.Ε.) στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας Ελλάδα 2.0 µε τη χρηµατοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης – NextGenerationEU. Η ανάπτυξη της πλατφόρμας πραγματοποιήθηκε από το Εθνικό Δίκτυο Υποδομών Τεχνολογίας και Έρευνας (ΕΔΥΤΕ Α.Ε. – GRNET), εποπτευόμενο φορέα του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, σε συνεργασία με τη  Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης.
Επισυνάπτεται το ΦΕΚ της ΚΥΑ, όπου περιλαμβάνονται οι ΚΑΔ των επιχειρήσεων στις οποίες οι δικαιούχοι μπορούν να αξιοποιήσουν την οικονομική ενίσχυση που θα λάβουν.

Για υποβολή της αίτησης και περισσότερες πληροφορίες για τη διαδικασία: https://vouchers.gov.gr/youthpass

Πηγή: imerisia.gr

Continue Reading

espa logo

espa_logo_en