«Η Κυβέρνηση έχει κάνει δυσκολότερη τη ζωή των ανθρώπων, ελπίζω να μην κάνει το ίδιο και με τη ζωή των ζώων, σε αυτήν τη χώρα».

(από τον επίλογο της τοποθέτησης του Τομεάρχη Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, βουλευτή Ν. Καβάλας, Νίκου Παναγιωτόπουλου, ως κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας, στη σημερινή συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής)

Ακολουθούν τα κείμενα, της τοποθέτησης του κ. Παναγιωτόπουλου, ως κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΝΔ, επί του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης και της δευτερολογίας του επί της τροπολογίας του Υπουργείου Πολιτισμού σχετικά με τον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας:  

Α) Επί του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης

«Κύριε Υπουργέ, παρατήρησα πώς ξεκίνησε σήμερα το πρωί η σχετική συζήτηση.

Ξεκίνησε με έναν έντονο δεκάλεπτο, περίπου, διαξιφισμό μεταξύ Υπουργού και Βουλευτή της Αντιπολίτευσης σχετικά με μια πολύ ειδική νομοθετική πρόβλεψη, το άρθρο 30 παράγραφος 3, τρεις διαφορετικές παράγραφοι, στην ουσία τρία διαφορετικά άρθρα, που όμως κατά τρόπο παράδοξο και στρεβλό νομοθετικά ενσωματώνονται στο ίδιο άρθρο για ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα, την απαγόρευση χορήγησης άδειας σε κρατούμενο επί του οποίου εκκρεμεί διαδικασία έκδοσης σε άλλη χώρα, στα πλαίσια εκτέλεσης ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης. Το εξηγήσατε και το δεχόμαστε, αλλά έγινε με αυτόν τον τρόπο.

Δυστυχώς αυτά θα προκύπτουν, όταν σε ένα ευρωπαϊκό συμβατικό κείμενο -και μάλιστα ένα σημαντικό κείμενο, όπως είναι η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης- φορτώνετε πλήθος άσχετων και αλλότριων διατάξεων, συναφών μεν ως προς την αρμοδιότητα του Υπουργείου Δικαιοσύνης να τις ρυθμίσει, αλλά ξένων δε ως προς το βασικό νομοθέτημα. Μαζί βέβαια είναι και το αναπόφευκτο μπαράζ από τροπολογίες –πάνω από δέκα μέχρι στιγμής, ίσως έρθουν κι άλλες στην πορεία- που είναι ζητήματα σχετικά με το σωφρονιστικό σύστημα, τα βραχιολάκια, την επιδότηση φοίτησης σωφρονιστικών υπαλλήλων σε πανεπιστήμια, το Εθνικό Κτηματολόγιο, το παράνομο στοίχημα, τη νέα ΑΕΠΙ στα πλαίσια της ρύθμισης των ζητημάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, την EUROJUST, το ελεγκτικό συνέδριο και άλλα πολλά.

Κοιτάξτε, έχει γίνει κουραστικό να καταγγέλλουμε από αυτό το Βήμα την υποβάθμιση της ποιότητας του νομοθετικού έργου μέσα από αυτήν την μέθοδο της νομοθέτησης και μάλιστα σε μη κατεπείγουσες διαδικασίες όπως η σημερινή. Το δυστύχημα, όμως, είναι εν προκειμένω -και θέλω να το τονίσω αυτό- ότι έτσι αδικείτε, ευτελίζετε και υποβαθμίζετε τη σπουδαιότητα του βασικού νομοθετήματος που επεξεργαζόμαστε, δηλαδή, της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, στη συζήτηση του οποίου σας θυμίζω κατά την έναρξη των εργασιών στην Επιτροπή είχε παραστεί και ο κ. Τσίπρας, ο Πρωθυπουργός, προκειμένου να καταδείξει τη σπουδαιότητα ακριβώς αυτού του νομοθετήματος.

Θα μπορούσαμε, λοιπόν, σήμερα να έχουμε μια καθολική και ομόφωνη υπερψήφιση επί της αρχής και επί όλων των σχετικών άρθρων ως προς τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και τα πολλά σημαντικά που προβλέπει για μία οργανωμένη και συνολική αντιμετώπιση από πλευράς συντεταγμένης της πολιτείας του φαινομένου της έκφυλης βίας.

Είναι αναμφισβήτητα πολύ σημαντικό θέμα: Παρεμβάσεις σημαντικές σχετικά με την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών, την προστασία των θυμάτων, τον εκσυγχρονισμό των σχετικών διατάξεων του ποινικού μας δικαίου με την ποινικοποίηση μεταξύ άλλων –και αυτό το θεωρώ σημαντικό- και της επίμονης συμπεριφοράς καταδίωξης –του λεγόμενου stalking- στο πλαίσιο των σεξουαλικώς παρενοχλητικών συμπεριφορών, είναι ένα θέμα ιδιαίτερα επίκαιρο και θέμα έντονης συζήτησης διεθνώς, αλλά όχι και τόσο πολύ σε αυτήν τη χώρα. Και είναι κρίμα, αδικεί τη συζήτηση, το ότι δεν έχουμε να πούμε και τόσα πολλά, δεν προλαβαίνουμε να πούμε τόσα πολλά, σε αυτό.

Η εισηγήτριά μας ανέπτυξε επαρκέστατα τα ζητήματα του νομοσχέδιου, όπως και η κυρία Βούλτεψη, η εισηγήτριά μας κατά τις εργασίες της Επιτροπής πριν από την κυρία Αντωνίου.

Εγώ θα ήθελα να τονίσω ότι ψηφίζουμε το πρώτο και το δεύτερο μέρος, δηλαδή τα δύο ευρωπαϊκά κείμενα της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία αφενός και αφετέρου την απόφαση πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης επί χρηματικών ποινών.  

Διατυπώνουμε, βέβαια, κάποιες διαφοροποιήσεις, για τα πολλά επιμέρους ζητήματα, αυτά τα διάσπαρτα άρθρα του τρίτου μέρους.

Ξέρετε, όμως, με τον τρόπο που νομοθετείτε δεν μας δίνετε την δυνατότητα για μια εκτενέστατη συζήτηση επί του βασικού νομοθετήματος, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ισότητα των φύλων και την έμφυλη βία.

Μιας και όμως, κύριε Υπουργέ, συζητάμε για ζητήματα σχετικά με τη δικαιοσύνη, θα ήθελα να μας πείτε: Συμφωνείτε εσείς με τη θεωρία της παράκαμψης της δικαιοσύνης, όπως αναπτύχθηκε χθες -δεν είναι εδώ η πέτρα του σκανδάλου, ήταν προ ολίγου- από Βουλευτή της κυβερνητικής πλειοψηφίας στην τηλεόραση συσχετιζόμενη με το ζήτημα της ανταλλαγής -γιατί σε αυτό το πλαίσιο το έθεσε το ζήτημα ο κ. Κατσίκης- των οκτώ κρατουμένων στην Ελλάδα Τούρκων με τους δύο κρατούμενους στρατιωτικούς στην Τουρκία; Συμφωνεί η Κυβέρνηση με αυτό;  Γιατί δεν έχω ακούσει κανένα σχολιασμό επ’ αυτού από τον κυβερνητικό εταίρο.

Έχω πει πολλά κατά καιρούς για τον κ. Καμμένο, τον κυβερνητικό εταίρο. Εδώ, όμως, θα συμφωνήσω μαζί του όταν επιχειρεί να προβάλει, σε αυτήν τη συγκυρία με αυτόν τον απειλητικό πλέον και ανεξέλεγκτο γείτονα, την αποτρεπτική ισχύ της χώρας με εντονότερη παρουσία του στρατεύματος στα σύνορα, χερσαία και θαλάσσια. Συμφωνώ με αυτό.

Εδώ, όμως, ενώ ο Υπουργός Άμυνας αγριεύει, ο Βουλευτής του παζαρεύει ή μάλλον προτείνει παζάρι ανατολίτικο στα πλαίσια αυτής της πραγματικά άφρονος θεωρίας της παρακάμψεως της δικαιοσύνης για να πάμε σε ανταλλαγή των κρατουμένων. Πραγματικά, αυτό είναι τεράστιο θέμα, γιατί πρώτα από όλα παρέχει καλές υπηρεσίες στην τουρκική πλευρά. Και αυτό ήδη αναγνωρίζεται στον Τύπο της γείτονος χώρας, όπου λίγο – πολύ με πανηγυρικό τόνο μας είπε χθες η «Hurriyet» ότι επιτέλους πρώτη φορά συζήτησαν το θέμα της ανταλλαγής. Πώς θα διαπραγματευθεί, λοιπόν, η Κυβέρνηση; Πώς θα χειριστεί, μάλλον, η Κυβέρνηση αυτό το πολύ δύσκολο θέμα;

Και θυμίζω ότι αυτές οι δύο υποθέσεις δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Αφενός έχουμε μια σειρά αποφάσεων της ελληνικής δικαιοσύνης, κατά την προβλεπόμενη διαδικασία, απορριπτικές επί του αιτήματος έκδοσης των Τούρκων στρατιωτικών, όπως το ήγειρε αυτό το αίτημα η τουρκική πλευρά, με βασικό στοιχείο αυτών των αποφάσεων την πεποίθηση της ελληνικής δικαιοσύνης -και πολύ ορθώς έκρινε- ότι δεν θα τύχουν δίκαιης δίκης στην Τουρκία, έτσι όπως διαμορφώνεται αυτήν την ώρα, υπό την πίεση του καθεστώτος του Ερντογάν, το τουρκικό «κράτος δικαίου». Σηκώθηκε στο ύψος της περίστασης η ελληνική δικαιοσύνη και προάσπισε τα κεκτημένα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αυτό, όμως είναι η μια πλευρά.

Από την άλλη, δεν έχουμε μια παρόμοια διαδικασία. Έχουμε απλά δύο Έλληνες στρατιωτικούς, οι οποίοι κρατούνται στις τουρκικές φυλακές. Ένα μήνα νομίζω πλέον συμπληρώνουμε στα πλαίσια αυτής της δυσάρεστης κατάστασης, που δεν έχει καμία σχέση η δική τους υπόθεση με την υπόθεση των Τούρκων εκζητουμένων. Πώς, λοιπόν, τις εξομοιώνει ο κ. Κατσίκης αυτές τις δύο υποθέσεις και πώς μπαίνει στη λογική της ανταλλαγής; Πώς βοηθάει άραγε αυτό τις προσπάθειες της ελληνικής πλευράς να εκτονωθεί αυτή η κατάσταση;

Εδώ, όμως, πρέπει να πούμε και το εξής, όταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας έχει κάνει λόγο για θεσμικά εμπόδια κάθε φορά που η ελληνική δικαιοσύνη δεν συμφωνεί με τις πολιτικές επιδιώξεις της Κυβέρνησης ή δεν ταυτίζεται με τις κυβερνητικές σκοπιμότητες τότε γιατί να μην βγει ένας κυβερνητικός Βουλευτής και να ενστερνιστεί ακριβώς την ίδια προσέγγιση, ότι «το καλό το παλικάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι», να παζαρέψουμε, μπας και ανταλλαγούν οι μεν με τους δε.

Έχω, λοιπόν, να πω ότι σε αυτήν ακριβώς την ιστορία τον τόνο τον έχει δώσει πρωτίστως ο Πρωθυπουργός, δίδοντας ενδεχομένως την εντύπωση σε Βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας ότι είναι ενδεδειγμένος τρόπος να παρακαμφθεί η δικαιοσύνη, όταν αυτό συμβαίνει ως συμφέρει την Κυβέρνηση.

Άρα, εδώ έχουμε θέμα και πραγματικά θα ήθελα τις απόψεις του αρμοδίου Υπουργού επ’ αυτού. Πρόκειται για άφρονες και ασόβαρες τοποθετήσεις. Και μια που μιλάω για ασόβαρες τοποθετήσεις, να πάω και στον κ. Γαβρόγλου. Προχθές χαρακτήρισε ασόβαρη την έκφραση αγωνίας 93 καθηγητών της Νομικής Αθηνών, οι οποίοι σε επιστολή τους κατήγγειλαν το γενικευμένο καθεστώς ανομίας που επικρατεί στα ελληνικά πανεπιστήμια και ιδιαίτερα στη Νομική Αθηνών.

Είναι ασόβαρη άραγε αυτή η προσέγγιση; Δεν υπάρχει κανένα θέμα γενικευμένης ανομίας σε πανεπιστήμια, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο; Ασόβαρη είναι η σύγχυση στην οποία τελεί ο Υπουργός Παιδείας σχετικά με την έννοια του ασύλου. Άλλωστε είναι πρόσφατη η νομοθετική του πρωτοβουλία γι’ αυτό, το καλοκαίρι του 2017, τον Αύγουστο.

Εδώ πολύ φοβούμαι ότι ο Υπουργός Παιδείας τελεί σε σύγχυση και θεωρεί ότι στα πλαίσια του πανεπιστημιακού ασύλου μπορεί να προκύψει όχι ελεύθερη διακίνηση ιδεών, αλλά ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών. Και αυτό είναι πραγματικό πρόβλημα.

Και σας θυμίζω –προσέξτε- ότι με εκείνη τη νομοθετική παρέμβαση χωρεί επέμβασης της αστυνομίας όταν διαπιστώνεται μία πράξη τέτοιου τύπου μετά από σύγκλιση και συνεδρίαση -παρακαλώ!- του Πρυτανικού Συμβουλίου, το οποίο δίκην εισαγγελέως χαρακτηρίζει την πράξη. Και μόνο εάν την χαρακτηρίσει ως αξιόποινη, παραγγέλνει ή μάλλον δίνει σήμα στην αστυνομία να έρθει και να παρέμβει.

Πού οδηγεί αυτό; Οδηγεί πλέον σε πλήρη αδυναμία δίωξης τέτοιων πράξεων και επομένως στο καθεστώς της γενικευμένης ανομίας, στην οποία ο Υπουργός Παιδείας δυστυχώς άνοιξε τον δρόμο.

Και μια που έκανα λόγο για εικόνα ανομίας. Κύριε Υπουργέ, η κατάσταση στις φυλακές της χώρας –ξέρετε- χειροτερεύει. Και τα κρούσματα ακραίας βίας από κρατούμενους κατά σωφρονιστικών υπαλλήλων πολλαπλασιάζονται κατά τρόπο ανησυχητικό. Πρόσφατα είχαμε περίπτωση μαστιγώματος –παρακαλώ!- σωφρονιστικού από κρατούμενο.

Έγινε εκτεταμένος λόγος στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Εσείς διατάξατε ΕΔΕ και ορθά κάνατε.

Διαψεύστε το αν θέλετε. Εδώ, όμως, -πώς να το κάνουμε;- δεν πιστεύουμε πλέον όσα εσείς διαψεύδετε. Το κάνετε καθημερινά, όχι εσείς ειδικά, αλλά η Κυβέρνησή σας.

Δεν είχαμε, όμως, πρόσφατα επίθεση κρατουμένου με ξυραφάκι εναντίον άλλου σωφρονιστικού υπαλλήλου σε άλλη φυλακή; Βέβαια, δεν κατέληξε σε θανάσιμο τραυματισμό, αλλά θα μπορούσε να καταλήξει εάν δεν είχε προστατευθεί ο σωφρονιστικός υπάλληλος.

Δεν είχαμε θέμα ομηρίας αρχιφύλακα φυλακών πρόσφατα από κρατουμένους; Δεν νομίζω να διαψεύσετε και αυτά.

Και πού καταλήγω; Κάθε τρεις και λίγο έχουμε θέματα. Όσο, λοιπόν, το Υπουργείο ασχολείται καθ’ υπερβολήν θα έλεγα με τα δικαιώματα των κρατουμένων, τόσο πολλαπλασιάζονται τα κρούσματα βίας από κρατούμενους εναντίον σωφρονιστικών.

Καλή η πρόβλεψή σας για επιδότηση φοίτησης σε σωφρονιστικούς υπαλλήλους προκειμένου αυτοί να πάνε στο ανοιχτό πανεπιστήμιο. Είναι καλή και την υπερψηφίζουμε. Καλή είναι η δημιουργία του Κορυδαλλού ΙΙ με την Διεύθυνση του Τμήματος Γυναικών, της συγκεκριμένης φυλακής με τα πολλά προβλήματα.

Εδώ, όμως, το πρόβλημα είναι γενικευμένο και εντονότατο. Δώστε, λοιπόν, στους σωφρονιστικούς υπαλλήλους τη δυνατότητα και ευχέρειες να ελέγχουν τις φυλακές της χώρας. Και συγκρουστείτε -εάν πρέπει να το κάνετε αυτό- με κάποιους ιδεοληπτικούς δικαιωματιστές που κατευθύνουν τη συζήτηση για το σωφρονιστικό σε άλλες κατευθύνσεις.

Τέλος δεν θα αντισταθώ στον πειρασμό. Επειδή ο ομιλών έχει περιθάλψει και «υιοθετήσει» ετοιμοθάνατα ζώα από τον δρόμο, θα ήθελα αυτή την ώρα να στηλιτεύσω το απαράδεκτο νομοσχέδιο σχετικά με τα αδέσποτα και τα ζώα συντροφιάς, που ευτυχώς απέσυρε ο Υπουργός.

Απειλεί, όμως, -και οι φιλοζωικές το εκλαμβάνουν ως απειλή- ότι θα το ξαναφέρει μέσα σε ένα μήνα. Αναμένω τη νέα νομοθετική πρωτοβουλία με αδημονία. Έχει πολλά να διορθώσει.

Έχω, όμως, να πω τούτο. Μέχρι στιγμής –και κλείνω με αυτό- η Κυβέρνηση αυτή έχει κάνει αρκετά δυσκολότερη τη ζωή των ανθρώπων σε αυτή τη χώρα. Εκφράζω την πεποίθηση ότι με τις νομοθετικές της πρωτοβουλίες δεν θα κατορθώσει, γιατί θα πρόκειται περί πρωτοφανούς αρνητικού κατορθώματος να κάνει δυσκολότερη και τη ζωή των ζώων σε αυτήν τη χώρα».

 

Β) Επί της τροπολογίας του Υπουργείου Πολιτισμού

«Θα αναφερθώ στην τροπολογία που κατατέθηκε από την αξιότιμη Υπουργό Πολιτισμού, αλλά κατ’ επέκταση και για τις άλλες. Κοιτάξτε, οι τροπολογίες που κατατίθενται μεσούσης της συζήτησης στην Ολομέλεια είναι ένας βολικός για την Κυβέρνηση τρόπος, ώστε να ρυθμίζονται και να περνάνε θέματα, χωρίς όχι εκτενή, αλλά στοιχειώδη συζήτηση στη Βουλή. Βλέπετε, στις πολλές λεπτομέρειες που υπάρχουν σε πολλά από αυτά τα θέματα κρύβονται πολλοί διαβόλοι, όπως λένε στο χωριό μου.

Έτσι, λοιπόν, θεωρώ ότι αυτός δεν είναι τρόπος. Για παράδειγμα, στο θέμα για τα πνευματικά δικαιώματα, απ’ ό,τι κατάλαβα από την τοποθέτηση της κυρίας Υπουργού, έχουμε κατ’ αρχήν θέμα παρέκκλισης από τις διατάξεις του Δημοσίου Λογιστικού χωρίς τεκμηρίωση αιτιολογημένη όσον αφορά την έκτακτη επιχορήγηση του νέου φορέα.

Επίσης, έχουμε ένα άλλο θέμα, όπου ο εποπτεύων καθίσταται και εισπρακτικός μηχανισμός. Ο ελέγχων τους εισπράκτορες καθίσταται και ο ίδιος εισπράκτορας. Με ποια λογική γίνεται αυτό το πράγμα;

Αυτά, μας δημιουργούν πάρα πολλές επιφυλάξεις σχετικά με την εγκυρότητα της νομοθετικής πρωτοβουλίας της τροπολογίας. Γι’ αυτό ζητάω να αποσυρθεί η σχετική τροπολογία, προκειμένου να δημιουργηθεί περιθώριο για κανονική συζήτηση στην Επιτροπή και στην Ολομέλεια, με κλήση προς ακρόαση όλων των σχετικών φορέων, των δημιουργών, προκειμένου να καταλήξουμε σε μία εμπεριστατωμένη άποψη για το πώς πρέπει να προχωρήσουμε με αυτό το ζήτημα. Άλλως, υπάρχουν πάρα πολύ σοβαρές επιφυλάξεις».