Ο Σπύρος Δανέλλης είναι ανεξάρτητος βουλευτής Ηρακλείου. Σπούδασε Αρχιτέκτων – Μηχανικός (1979) στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας και εργάστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας.

Διετέλεσε μέλος της διοίκησης του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων ν. Ηρακλείου και αντιπρόεδρος του ΤΕΕ/ΤΑΚ. Ήταν ιδρυτικό στέλεχος και μέλος των Κ.Ε. της Ελληνικής Αριστεράς, ΕΑΡ, και του Συνασπισμού (1989-2000).

Εκλέχτηκε βουλευτής Ηρακλείου με τον ΣΥΝ (1996-2000), δήμαρχος Χερσονήσου (2002-2009), ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ (2009-2014), βουλευτής με το Ποτάμι (2015-Ιαν. 2019).

Ως μέλος της Επιτροπής Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου του Ευρωκοινοβουλίου (AGRI) συνέβαλλε στη διαμόρφωση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) 2014-2020. Ως μέλος της Επιτροπής Μεταφορών και Τουρισμού του Ευρωκοινοβουλίου (TRAN) συνέταξε και εισηγήθηκε την Έκθεση για τη «Γαλάζια Ανάπτυξη» της ευρωπαϊκής στρατηγικής για να αξιοποιηθεί η θαλάσσια οικονομία ως κορμός για ένα βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο.

Ζει στο Ηράκλειο παντρεμένος με τη Νένα Γαλανίδου, καθηγήτρια αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, και έχει δυο κόρες.

Ο ‘Αξελ Σωτήρης Βαλντέν γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε οικονομικά στη Σουηδία και το Παρίσι και έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Υπήρξε στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (1996-2014), όπου ασχολήθηκε με θέματα διεύρυνσης και πολιτικής γειτονίας. Έχει διατελέσει γενικός γραμματέας διεθνών οικονομικών σχέσεων στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας επί οικουμενικής κυβέρνησης (1989-90) και σύμβουλος στο ίδιο υπουργείο (1982-85) και στο υπουργείο Εξωτερικών (2000-03).

Έχει διατελέσει επισκέπτης καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Σήμερα διδάσκει στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων και επιστημονικών άρθρων, τα περισσότερα γύρω από θέματα Βαλκανίων, διεύρυνσης της Ε.Ε. και ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Αρθρογραφεί, κυρίως στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και την «Αυγή».

Συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, από τις γραμμές του «Ρήγα Φεραίου» και του ΚΚΕ (Εσωτερικού). Μετά τη μεταπολίτευση υπήρξε στέλεχος οργανώσεων και κομμάτων της ανανεωτικής Αριστεράς (ΡΦ, ΚΚΕ Εσωτερικού, ΕΑΡ, ΣΥΝ). Την περίοδο Σημίτη προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ, ενώ το 2012-15 ήταν στέλεχος της ΔΗΜΑΡ. Από το 2012 υποστηρίζει τη σύγκλιση της Κεντροαριστεράς με τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα συμμετέχει στην πρωτοβουλία «Γέφυρα».

Ομιλεί αγγλικά, γαλλικά και σουηδικά, ενώ έχει γνώσεις και πολλών άλλων ευρωπαϊκών γλωσσών. Είναι παντρεμένος με τη νομικό και στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μυρτώ Ζορμπαλά. Έχει τρία ενήλικα παιδιά.

Η Ευγενία (Τζένη) Αρσένη είναι σκηνοθέτις- θεατρολόγος, Δρ. Αισθητικής Φιλοσοφίας.

Σπούδασε Θεατρολογία και Σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, Σκηνοθεσία Όπερας (Boston University) και Σκηνοθεσία Κινηματογράφου (New York Film Academy). Εκπόνησε μεταπτυχιακή έρευνα στη Φιλοσοφία (UCL) και διδακτορική διατριβή (Αισθητική Φιλοσοφία, Όπερα, Αρχαία Τραγωδία) στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Royal Holloway). Είναι κάτοχος πολυάριθμων υποτροφιών και μετέχει με διαλέξεις της σε διεθνή συνέδρια.

Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, του Πανελληνίου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων και πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Είναι εκλεγμένη εκπρόσωπος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών στην Ένωση Σκηνοθετών Ευρώπης (FERA). Είναι ιδρυτικό μέλος του διεθνούς φορέα Artivism Drives Democracy για την τέχνη και την κοινωνική αλλαγή και επικεφαλής της ελληνικής συμμετοχής, Aesthetic Activists: ParticipARTs.

Για το καλλιτεχνικό της έργο τιμήθηκε από το Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος Antikenfestspiele στην Trier της Γερμανίας για την παράστασή της Mendelssohn’s Antigone, που σκηνοθέτησε στο Royal Albert Hall για το BBC Proms.

Διακρίθηκε για τη σκηνοθεσία της για τα 50 χρόνια του San Francisco Opera Center, καθώς και για τη πολιτική όπερα El Cimarrón, στο Skylight Music Theatre, που έλαβε την πρώτη θέση για τη θεατρική σεζόν 2013-2014.

Συγγραφικά, το θεατρικό έργο της Women of Passion, Women of Greece ταξίδεψε από την Αυστραλία και τις Βρυξέλλες μέχρι την Ινδία. Είναι Σύμβουλος Δραματολογίου του Center for Contemporary Opera της Νέας Υόρκης. Ήταν Υπεύθυνη Συντονισμού και Δραματολογίου της Πειραματικής Λυρικής με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Θόδωρο Αντωνίου. Συνεργάστηκε με την Εκπαιδευτική Τηλεόραση ως σεναριογράφος και επιστημονική σύμβουλος σε ντοκιμαντέρ.

Δίδαξε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Θεατρικών Σπουδών του Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κύπρου, στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και δημιούργησε την κατεύθυνση σπουδών Minor in Theater and Performance στο Hellenic American University. Επιπρόσθετα, δίδαξε στο Ωδείο Αθηνών, στο Εθνικό Ωδείο, στο Σύγχρονο Ωδείο Αθηνών και στο Ωδείο Kodály.

Το 2014 ήταν υποψήφια ευρωβουλευτής με τη Δημοκρατική Αριστερά – Προοδευτική Συνεργασία και το 2015 είχε τιμητική θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας με το συνδυασμό Πράσινοι – Δημοκρατική Αριστερά.

Τον Ιούνιο του 2015, στο 4ο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ, εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στη συνέχεια μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής. Σήμερα είναι υπεύθυνη του τομέα Πολιτισμού της ΔΗΜΑΡ και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.

Ο Στέργιος Καλπάκης είναι 29 ετών και κατάγεται από τη Βέροια. Είναι εκπαιδευτικός με μεταπτυχιακό στις Επιστήμες της Αγωγής.

Το 2012 αποφοίτησε από το Παιδαγωγική Σχολή του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας,. Το 2016 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στις Επιστήμες της Αγωγής, με ειδίκευση Ανθρωπιστικές Σπουδές και Νέες Τεχνολογίες. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην εμπλοκή των Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνίας στη διδασκαλία της Ιστορίας, με δημοσιεύσεις επιστημονικών άρθρων σε διεθνή περιοδικά.

Τα τελευταία 4 χρόνια εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα.

Η πολιτική και κοινωνική του δράση αρχίζει από τα φοιτητικά του χρόνια όπου διετέλεσε πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας, ενώ στη συνέχεια συμμετείχε ενεργά σε τοπικό επίπεδο σε αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες και στις δράσεις υποστήριξης στις δομές φιλοξενίας προσφύγων του Δήμου Βέροιας.

Συμμετέχει στην Δημοκρατική Αριστερά από την ίδρυσή της, ως μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής ΔΗΜΑΡ Ημαθίας. Τον Ιούνιο του 2015, στο 4ο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ, εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.

Συμμετείχε στις διαδικασίες της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και στη συνέχεια στα όργανα του Κινήματος Αλλαγής, απ’ όπου αποχώρησε τον Ιανουάριο του 2019.

Έχει ενεργή κοινωνική δράση σε μια ευρεία σειρά ζητημάτων, όπως ο εκσυγχρονισμός της εκπαίδευσης, η διαγενεακή δικαιοσύνη, ο διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας και η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής.

Σήμερα είναι Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς, θέση στην οποία εκλέχθηκε τον Οκτώβριο του 2018.

O Πάνος Λάμπρου γεννήθηκε και ζει στη Νέα Ιωνία Αττικής με καταγωγή από την ‘Αντισσα Λέσβου. Από τα μαθητικά του χρόνια, ως εργαζόμενος μαθητής, συμμετείχε στην ανανεωτική αριστερά μέσα από την ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, το ΚΚΕ Εσωτερικού και έπειτα την ΑΚΟΑ.

Από τα ιδρυτικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μέλος της Πολιτική Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, με ευθύνη του Τομέα Δικαιωμάτων και του Τμήματος Προσφυγικής και Μεταναστευτικής Πολιτικής.

Στο πλαίσιο της δράσης του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τις συνθήκες κράτησης στις φυλακές, αλλά και με τα δικαιώματα των Ρομά και της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

Εργάζεται ως δημοσιογράφος, μέλος της συντακτικής ομάδας της εφημερίδας «Η ΕΠΟΧΗ».

Ο Βλάσης Τσιόγκας γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1985. Είναι επαγγελματίας αγρότης στο Κλημέντι Κορινθίας. Έχει σπουδάσει ηχοληψία, και έχει εργαστεί σε εταιρίες και στούντιο ηχογραφήσεων.

Είναι εκλεγμένο μέλος σε ΔΣ αγροτικών συνεταιρισμών-ΤΟΕΒ και αγροτικών συλλόγων, καθώς και μέλος διαφόρων κινήσεων αγροτών. Είναι μέλος του ΔΣ του Ινστιτούτου Γεωπονικών Ερευνών.

Η Μαρία Τζαμπάτζη γεννήθηκε το 1982 και έχει αποφοιτήσει από το ΤΕΕ Ξάνθης, με ειδικότητα στη λογιστική.

Έχει εργαστεί ως διαμεσολαβήτρια προγράμματος εκπαίδευσης παιδιών Ρομά και ως διαμεσολαβήτρια προγράμματος νομικής βοήθειας και νομικής συμβουλευτικής Justrom στο Συμβούλιο της Ευρώπης, καθώς και ως εξωτερική συνεργάτης της Ειδικής Γραμματείας Ρομά.

Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της πανελλήνιας ένωσης διαμεσολαβητών και είναι μέλος της Πανελλαδικής Συνομοσπονδίας Ελλήνων Ρομά ΕΛΛΑΝ ΠΑΣΣΕ.

Η Λουτσιάνα Καστελλίνα γεννήθηκε στη Ρώμη το 1929. Πτυχιούχος Νομικής, δημοσιογράφος, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας από το 1947, διευθύντρια, μέχρι το 1961 του εβδομαδιαίου περιοδικού της Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας Νέων Nuova Generazione, και μετέπειτα δημοσιογράφος της εφημερίδας Paese sera.

Από το 1964, μέλος της Φεμινιστικής Επιτροπής του ΚΚΙ, πρόεδρος της Ένωσης Ιταλίδων Γυναικών. Το 1969 ιδρύει το περιοδικό Il Manifesto, το οποίο ασκεί κριτική στην ΕΣΣΔ. Γι’ αυτό τον λόγο, διαγράφεται από το ΚΚΙ.

Αργότερα, το περιοδικό γίνεται εφημερίδα, και μετά πολιτική οργάνωση (Pdup). Εξελέγη στην ιταλική Βουλή το 1976, και κατόπιν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο οποίο και εκλέγεται μέχρι το 1999.

Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα των Λαών. Είναι επίτιμη πρόεδρος της ARCI και μέλος του προεδρείου του Κόμματος Ιταλική Αριστερά (Sinistra Italiana). Έχει διδάξει στο πανεπιστήμιο της Πίζας, κι έχει συγγράψει πολυάριθμα βιβλία.

Στέλλα Μπελιά γεννήθηκε στην Νίκαια Αττικής το 1966 και έχει δύο γιούς 12 ετών. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών Αθήνας (σημερινό ΤΕΑΠΗ) και έχει ειδικευτεί στο Θέατρο στην Εκπαίδευση (ΠΤΔΕ του ΕΚΠΑ).

Συμμετείχε πάντα σε συλλογικότητες της κοινωνίας των πολιτών, σε συνδικαλιστικά όργανα και σε επιστημονικές οργανώσεις.

Σήμερα είναι πρόεδρος στη μη κυβερνητική οργάνωση «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο», πρόεδρος στον Σύλλογο Εκπαιδευτικών Α΄/θμιας Εκπαίδευσης Κορυδαλλού – Αγ. Βαρβάρας και ταμίας του παραρτήματος της ΟΜΕΡ Αθήνας -(Παγκόσμια Οργάνωση για την Προσχολική Εκπαίδευση).

Από το 2003 είναι προϊσταμένη στο 9ο Νηπιαγωγείο Κορυδαλλού. Αγωνίζεται συστηματικά ενάντια στο ρατσισμό, την ομοφοβία, την τρανσφοβία και τον σεξισμό και είναι πάντα στην πρώτη γραμμή ώστε να αποκτήσουν ίσα δικαιώματα οι LGBTQI άνθρωποι σε νομοθετικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο με στόχο και όραμα μια κοινωνία και μια πολιτεία που θα χωράνε όλοι οι άνθρωποι όλοι θα έχουν ίσα δικαιώματα και όλοι θα είναι ασφαλείς.

Ο Βλάσης Αγτζίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1956. Έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στο Κιλκίς, όπου υπηρετούσαν οι εκπαιδευτικοί γονείς του και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών απ’ όπου έλαβε το πτυχίο του Μαθηματικού.

Εξειδικεύτηκε στην ανάλυση και προγραμματισμό (Η/Υ) μεγάλων συστημάτων. Στη συνέχεια εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του ΑΠΘ.

Υπηρέτησε στη Διεύθυνση Μηχανογράφησης της ΔΕΗ και από το 1990-2012 αποσπάστηκε σε διάφορες υπηρεσίες περί το υπουργείο Εξωτερικών (Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, υφυπουργείο Εξωτερικών για τους απόδημους, Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού), όπου ασχολήθηκε με τον ελληνισμό της Διασποράς και κυρίως με τον ελληνισμό της τ. ΕΣΣΔ.

Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το έργο του «Παρευξείνιος διασπορά. Οι ελληνικές εγκαταστάσεις στις βορειοανατολικές ακτές του Εύξεινου Πόντου» το 1995.

Συμμετείχε στην επιχείρηση απεγκλωβισμού των Ελλήνων από το εμπόλεμο Σοχούμι του Καυκάσου (1993) κατά την περίοδο του πολέμου μεταξύ Αμπχαζίων και Γεωργιανών, όπως και στην οργανωτική επιτροπή που συγκρότησε το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (1995) και τιμήθηκε γι αυτή του τη δράση. Ήταν υποψήφιος βουλευτής των Οικολόγων-Εναλλακτικών στις εκλογές του Απριλίου του 1990 και του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.

Τα κύρια ερευνητικά του ενδιαφέροντα επί της Ιστορίας σχετίζονται με τον ποντιακό και μικρασιατικό ελληνισμό, καθώς και με το τραύμα που έως σήμερα υπάρχει στις κοινότητες των προσφύγων του 1922 και τις κινητοποιεί πολιτικά.

Ανέδειξε με τις μελέτες του την πολιτική εθνοκάθαρσης που υιοθέτησαν οι Νεότουρκοι κατά των μη μουσουλμανικών πληθυσμών κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια πολιτική που στο Διεθνές Δίκαιο χαρακτηρίζεται ως Γενοκτονία. Επίσης ήταν ο πρώτος που ασχολήθηκε σε βάθος με την πορεία των ελληνικών κοινοτήτων στη Σοβιετική Ένωση από το 1917 έως την κατάρρευση. Κατέγραψε τις θετικές πλευρές αυτής της πορείας, καθώς και τις αρνητικές που οφειλόταν στην αντιμειονοτική πολιτική του σταλινισμού μετά το 1937. Παρακολούθησε και περιέγραψε με άρθρα και βιβλία τη διαδικασία της σοβιετικής κατάρρευσης, καθώς και το μεγάλο κύμα εξόδου των ομογενών προς την Ελλάδα.

Έχει εκδώσει και επιμεληθεί 16 βιβλία. Από το 1987 αρθρογραφεί σε εφημερίδες (Καθημερινή, Ελευθεροτυπία, Αυγή, Έθνος κ.ά.) και περιοδικά.

Eίχε την επιμέλεια των Σελίδων Ιστορίας στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, έως τη στιγμή της παύσης της έκδοσής της. Δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, καθώς και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Δίδαξε επίσης στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών το μάθημα για το συλλογικό Τραύμα και τη διαχείριση της Μνήμης σε συνεργασία με την καθηγήτρια Πέπη Ρηγοπούλου. Από το 2009 επιμελείται του Σεμιναρίου Ιστορίας στο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» του Δήμου Κηφισιάς.

Ο Θοδωρής Δουλουμπέκης γεννήθηκε στο Ρέθυμνο της Κρήτης το 1981 και από το 2013 μετά από κάποια χρόνια σε Αθήνα και Παρίσι κατοικεί στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο απ΄ όπου κι αποφοίτησε το 2005. Έκτοτε έχει εργαστεί είτε ως μισθωτός μηχανικός είτε ως ελεύθερος επαγγελματίας, κυρίως σε μελέτες επιβλέψεις και διαχείριση οικιστικών κι εμπορικών έργων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Είναι παντρεμένος με την Κωνσταντίνα Οικονομοπούλου, εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Υπήρξε μέλος της ΝΕ ΠΑΣΟΚ Ρεθύμνου και της Περιφερειακής οργάνωσης Κρήτης της Δημοκρατικής συμπαράταξης.

Από το 2014 έως και το 2019 ήταν ο συντονιστής των ακτιβιστών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος στην Ελλάδα και στην τοπική οργάνωση Κρήτης.

Με την ιδιότητα του ως επικεφαλής των πολιτικών ακτιβιστών του PES, έχει οργανώσει και συμμετάσχει σε δεκάδες εκδηλώσεις και δράσεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη κυρίως πάνω σε θέματα διαχείρισης προσφυγικού, ισότητας φύλων, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, νέας γενιάς, δημοκρατίας και κοινωνικού κράτους. Έχει συμμετάσχει ενεργά σε όλα τα συνέδρια του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, σε Migration Networks, και έχει δώσει αρκετές ομιλίες σε Ελλάδα και Ευρώπη συχνά καλεσμένος από άλλα σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης.

Είναι μέλος της οργάνωσης Rainbow Rose που έχει σκοπό την προαγωγή των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στην Ευρώπη.

Από τις αρχές του 2019 ίδρυσε την πολιτική πρωτοβουλία Roseband (Σοσιαλιστική Κίνηση) η οποία συμμετέχει στην προοδευτική συμμαχία με σκοπό την προαγωγή των αξιών του σοσιαλισμού σε Ελλάδα και Ευρώπη.