Πολυσημία
Αχ Κι αυτές οι λέξεις
Με την Aμφισημία τους
Άλλο να γράφεις κι άλλο να εννοείς !.
Εκείνα τα ευλογημένα αποσιωπητικά
Που μας εισάγουν στις σκιώδεις περιοχές του λόγου στα άρρητα…στα υπόρρητα
Τα αποσιωπητικά, που ανατρέπουν όλα τα στερεότυπα και
απροσδόκητα μας εισάγουν
Σε ποικίλες σημασιακές αποχρώσεις ….
Πώς είναι να ντύνεις την Απουσία με Παρουσία!
Να φτιάχνεις, το Σώμα του Ερωτα, με άυλα υλικά!
Να σου φτάνει, μια σπίθα, μια φλόγα, για να ζεστάνεις τις νύχτες !..
Κι εκείνη, η άνω τέλεια
άλλοτε να κόβει τον δρόμο κι άλλοτε να τον ορίζει !
Το σύρσιμο της φωνής, η βραχνάδα, ο κόμπος
Και η τελεία που περιμένει πάντα απίκο,
ένα νόημα να σηματοδοτήσει ….
Και μετά το κεφαλαίο γράμμα, που επιμένει για μια Αρχή Νοήματος,
για Πέρασμα σε μια Εννοια
Η αγωνία του Νοήματος …
Αλήθεια.
Τι νόημα να έχουν όλα ;
Ερωτηματικά…
πολλά ερωτηματικά, αναπάντητα όλα …
Η αλήθεια μέσα, πάντα μέσα
Φυλαχτό στο στήθος καλά κουμπωμένο
και Σύ, να επιμένεις να ζεστάνεις τις νύχτες, με μια σπίθα
κι εκείνα τα άχραντα
Άυλα υλικά Ερωτα, πανιά μεταξωτά στο σώμα, το ντύνουν επιτέλους !
Τι νόημα να ‘χουν οι λέξεις ;
Συχνά αμφίσημες συχνά ατελείς
συχνά ανεπαρκείς,να χωρέσουν μια Θάλασσα …
που θέλει να βρει το όριο της, η ακόμα και να το ξεπεράσει !
Μια Θάλασσα κρυμμένη πίσω από την πόρτα .
Εμπρός . ! Εμπρός;
Εμπρός, μεταφορικό η κυριολεκτικό ;
Αχ, αυτές οι λέξεις
Με την Πολυσημία τους.
Η δυνατότητα των σημαινόντων, να αντιστοιχούν σε πολλά σημαινόμενα .
Άλλο να γράφεις κι άλλο να εννοείς !…
ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ.