Κραυγή αγωνίας της αγοράς προς τις τράπεζες. «Μειώστε τις προμήθειές σας στο πλαστικό χρήμα» αποκαλύπτει κοινοτική οδηγία που αποδεικνύει τις υπερχρεώσεις. 

Πάντα μισές δουλειές και πασαλείμματα – Το μεγάλο πρόβλημα είναι η Οικονομία, όχι τα μετρητά

Γελάει η φοροδιαφυγή με το νέο φορονομοσχέδιο. Μια αρρώστια που ταλανίζει το ελληνικό κράτος από καταβολής του επιχειρείται να «γιατρευτεί» με ημίμετρα εξαιρετικά  αμφιβόλου αποδόσεως.

Τα δημόσια ταμεία «αιμορραγούν» και τροφοδοτούνται μόνο απ’ τα συνήθη υποζύγια, όσους δηλαδή δεν μπορούν να «ξεγλιστρήσουν». Ενώ τα μνημόνια διαδέχονται το ένα το άλλο, ενώ είμαστε με απλωμένο το χέρι για δανεικά, με την τεχνολογία να παρέχει κάθε δυνατότητα, αφήσαμε ανεκμετάλλευτο χρόνο και χρήμα.

Τελικά, οι ταμειακές θα συνδεθούν υποχρεωτικά με το υπουργείο Οικονομικών, πρώτα ο Θεός, και ταυτόχρονα θεσπίζονται κίνητρα και ποινές, για να κυριαρχήσει η χρήση πλαστικού χρήματος.

Όμως είναι πασιφανές ότι μια σειρά από εξαιρέσεις και στρεβλώσεις ναρκοθετεί εξαρχής την όποια επιτυχία. Επιχειρηματίες και καταναλωτές έχουν δεκάδες λόγους να επιμείνουν στην «πατροπαράδοτη» συνταγή των συναλλαγών «κάτω απ’ το τραπέζι». Έτσι, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος δημιουργίας στεγανών στην παραοικονομία, να «εγκλωβιστεί» δηλαδή  «μαύρο» χρήμα που θα κινείται συνεχώς παράλληλα με το κανονικό σύστημα.

Οι έμποροι καλούνται να στηρίξουν τις συναλλαγές με πλαστικό χρήμα χωρίς να νομοθετείται ακατάσχετος λογαριασμός,  στον οποίο θα αποτυπώνονται οι κινήσεις. Την ίδια στιγμή, το πιο σύντομο ανέκδοτο είναι «έμπορος χωρίς χρέη σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία», κάτι που αποτελεί το μεγαλύτερο αντικίνητρο χρήσης POS. Σε εποχή που οι χρεώσεις των τραπεζών παραμένουν οι υψηλότερες στην Ευρώπη, που 6 στους 10 Έλληνες κινδυνεύουν με κατασχέσεις, που ο ΦΠΑ έχει μετατραπεί σε κεφάλαιο κίνησης, στο υπουργείο Οικονομικών πιστεύουν ότι βρήκαν το «φάρμακο» κατά της φοροδιαφυγής.

Με εξαίρεση τα σούπερ μάρκετ, ό, τι απομυζά τον κόπο του Έλληνα εξαιρείται απ’ τις δαπάνες που «χτίζουν» το αφορολόγητό του με χρήση κάρτας. Αν γλυτώσει κάποιος τη μισή δαπάνη, γιατί να χρησιμοποιήσει κάρτα;

Αν δεν ίσχυαν τα capital controls, με την ισχνή αγοραστική δύναμη των καταναλωτών, τα POS θα ήταν ακόμη στις συσκευασίες τους.

«Πάμε για μαλλί και θα βγούμε κουρεμένοι» με το πλαστικό χρήμα

Θα ελέγχονται όλες οι συναλλαγές και θα πληρώνεται κατά προτεραιότητα η εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία

«Βουνό προβλημάτων» και χρεώσεις, που θα επιβαρύνουν τις επιχειρήσεις και θα μετακυλιστούν στους καταναλωτές, αναμένεται να επιφέρει η επέκταση της χρήσης του πλαστικού χρήματος και η σύνδεση του αφορολόγητου των φορολογούμενων με αυτό.

Διάχυτη είναι η αίσθηση στον εμπορικό κόσμο και στους επαγγελματίες πως με τις διατάξεις για το πλαστικό χρήμα θα «πάμε για μαλλί και ουσιαστικά θα βγούμε κουρεμένοι», δηλαδή χωρίς να υπάρξει αποτέλεσμα προς την κατεύθυνση της πάταξης της παραοικονομίας και του παρεμπορίου.

Επί της ουσίας, η χρήση POS, δηλαδή των τερματικών συσκευών που δέχονται τις πιστωτικές-χρεωστικές κάρτες, αφορά τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις.
Οι μεγάλες αλυσίδες και τα εμπορικά κέντρα έχουν ήδη εδώ και χρόνια εφαρμόσει τη χρήση του πλαστικού χρήματος.

Το κρισιμότερο θέμα που έχει σχέση με τη χρήση των POS από τις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχει να κάνει με τον ακατάσχετο τραπεζικό λογαριασμό, ο οποίος απ’ ό,τι φαίνεται δεν μπορεί να γίνει πράξη μέχρι στιγμής, παρόλο που η κυβέρνηση φέρεται να επιθυμεί την καθιέρωσή του.

Με εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις που σήμερα οφείλουν στην εφορία και εξ αυτού του γεγονότος έχουν δεσμευμένους τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς πιστεύει κανείς ότι μπορεί να υπάρξει θετική ανταπόκριση στη χρήση του POS; Είναι δυνατόν να υπάρξει επιχείρηση που θα οφείλει να κάνει συναλλαγές με κάρτα,ενώ την ίδια στιγμή θα γνωρίζει ότι η ημερήσια είσπραξη ή μέρος αυτής θα παρακρατηθεί, για να αποδοθεί στο δημόσιο;

Με αυτόν τον τρόπο, το μόνο έξοδο που θα πληρώνεται θα είναι η εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία και από εκεί και πέρα μία επιχείρηση ή ένα κατάστημα θα πρέπει να «εφευρίσκει» άλλες μεθόδους για να καταβάλλει οφειλές σε προμηθευτές, για ενοίκιο, για τη ΔΕΗ ή ακόμη και για τους μισθούς του προσωπικού.
Εφόσον το παραπάνω ζήτημα συνδυαστεί και με το γεγονός πως οι τράπεζες στην Ελλάδα εξακολουθούν να χρεώνουν μεγάλες προμήθειες για τη χρήση των POS, καθίσταται φανερό πως η υπόθεση του πλαστικού χρήματος μπορεί και να αυξήσει τη φοροδιαφυγή, αντί να τη μειώσει.

Ουσιαστικά, μία επιχείρηση που χρωστά στην εφορία και έχει δεσμευμένο τραπεζικό λογαριασμό μπορεί να επιλέξει να πουλάει χωρίς αποδείξεις με μικρότερες ή μεγαλύτερες εκπτώσεις. Έτσι, το Δημόσιο θα χάνει πολλαπλά έσοδα από τον ΦΠΑ και τον φόρο εισοδήματος.Εδώ βέβαια γεννάται το ερώτημα πώς θα αντιδράσουν οι καταναλωτές, εάν μία επιχείρηση τους προτρέπει με μία γενναία έκπτωση να πληρώσουν μετρητοίς, χωρίς δηλαδή να «χτίζουν» με τη συναλλαγή τους το αφορολόγητό τους. Όπως έχει αποδειχθεί πολλάκις, ο καταναλωτής κατά βάση επιλέγει να πληρώνει άμεσα τα λιγότερα δυνατά χρήματα για τη συναλλαγή του και γι’ αυτό πολλές φορές δεν ζητά απόδειξη, γλιτώνοντας σε αυτήν την περίπτωση τον ΦΠΑ.

Η κυβέρνηση πρέπει να πιέσει τις τράπεζες

Στο ζήτημα των προμηθειών ανά πράξη με χρεωστική κάρτα έχει παρέμβει πολλάκις και η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία με οδηγία της έχει ορίσει πως οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών (κυρίως οι τράπεζες) δεν πρέπει να προσφέρουν ή να απαιτούν διατραπεζική προμήθεια ανά συναλλαγή που να υπερβαίνει το 0,2% της αξίας της συναλλαγής.

Μάλιστα για τις εγχώριες συναλλαγές η Επιτροπή ορίζει πως τα κράτη-μέλη της ΕΕ θα πρέπει να ορίσουν ανώτατη διατραπεζική προμήθεια τα 0,05 Ευρώ ανά συναλλαγή.
Για τις πιστωτικές καταναλωτικές κάρτες το ανώτατο όριο προμήθειας είναι το 0,3% της συναλλαγής, το οποίο για τις εγχώριες συναλλαγές τα κράτη-μέλη μπορούν να το ορίσουν και σε χαμηλότερο επίπεδο.

To «μπαλάκι» για την υιοθέτηση χαμηλών προμηθειών είναι στα «χέρια» της κυβέρνησης, η οποία εάν δεν υποχρεώσει τις τράπεζες και στην περίπτωση μας τις τέσσερις συστημικές να αναπροσαρμόσουν τις προμήθειές τους σε χαμηλότερα επίπεδα, τότε η κατάσταση από μόνη της με τις υψηλές χρεώσεις δεν θα αλλάξει εύκολα.

Τα σχετικά μέτρα μπορούν να έχουν διάφορες μορφές, που κυμαίνονται από την παρέμβαση της εθνικής αρχής ανταγωνισμού σχετικά με την πολιτική τιμολόγησης συγκεκριμένων πιστωτικών ιδρυμάτων έως διοικητικές αποφάσεις του τραπεζικού ρυθμιστικού φορέα ή και νομοθετικές δράσεις.

Έτσι, εναπόκειται στις εθνικές αρχές ανταγωνισμού να διασφαλίζουν την ορθή λειτουργία του ανταγωνισμού στις τραπεζικές υπηρεσίες και να παρεμποδίζουν τις καταχρηστικές πρακτικές στην αγορά.

Υψηλές οι προμήθειες αλλά διαπραγματεύσιμες

Είναι προφανές πως η ελληνική τραπεζική αγορά βρίσκεται ακόμη πολύ μακριά από ποσοστά προμηθειών 0,2% και 0,3%.
Πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν παράδοση δεκαετιών στη χρήση των καρτών από καταναλωτές και επιχειρήσεις, ενώ στην Ελλάδα η χρήση τους γενικεύτηκε μόνο μετά τα capital controls.

Όπως κάθε αλλαγή στη χώρα μας, έτσι και η συγκεκριμένη γίνεται με τους χειρότερους δυνατούς όρους για τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις, πολλώ δε μάλλον που σήμερα το εγχώριο τραπεζικό σύστημα δεν κάνει ό,τι του λέει η κυβέρνηση, όπως παλαιότερα.

Ωστόσο, η επέκταση του πλαστικού χρήματος και ο ανταγωνισμός για την προσέλκυση συμβαλλόμενων επιχειρήσεων (που θα επιλέξουν το POS της μίας ή της άλλης τράπεζας) εκτιμάται ότι θα σπρώξουν αναγκαστικά τις προμήθειες προς τα κάτω.

Επιπλέον, θα πρέπει ολόκληρες επαγγελματικές ομάδες ή ακόμη και Επιμελητήρια να διαπραγματευθούν κεντρικά την επίτευξη ενιαίας συμφωνίας με τις τράπεζες, για να βελτιωθούν οι όροι και οι προμήθειες των συναλλαγών με τις κάρτες.
Πρωτοβουλία για την επίτευξη ενιαίας συμφωνίας με τις τράπεζες, προκειμένου τα μέλη του Επιμελητηρίου να απολαύσουν καλύτερους όρους, έχει αναλάβει ο Πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, κ. Μιχάλης Ζορπίδης.

Ποιες όμως μπορεί να είναι οι προμήθειες των τραπεζών και οι παροχές τους απέναντι σε έναν φορέα, που έχει πολλά μέλη-επιχειρήσεις;
Καταρχάς οι τέσσερις συστημικές τράπεζες, αλλά και όποιες δεν είναι συστημικές, δεν έχουν φαινομενικά κοινή πολιτική στο θέμα.

Για χρήση πιστωτικών, χρεωστικών ή και προπληρωμένων καρτών, η προμήθεια σε μία κεντρική συμφωνία μπορεί να φτάσει και το 0,80% ανά συναλλαγή, ενώ υπάρχουν τράπεζες που το ποσοστό αυτό το τοποθετούν στο 1,10% ή και ακριβότερα για κάποιες κάρτες, που διαθέτουν όμως λίγοι καταναλωτές στο πορτοφόλι τους. Να σημειωθεί ότι για έναν μεμονωμένο επαγγελματία ή επιχείρηση, τα παραπάνω ποσοστά μπορούν να είναι και αρκετά υψηλότερα. Την ίδια στιγμή ενδέχεται για πολύ μεγάλες κεντρικές συμφωνίες για εγκατάσταση χιλιάδων τερματικών σε επιχειρήσεις, τα ποσοστά να κινηθούν και χαμηλότερα.

Στο πεδίο των χρεώσεων όμως υπάρχουν και τα κόστη για τα μηχανάκια.
Έτσι, με πραγματικά παραδείγματα, μία τράπεζα που δίνει 0,80% προμήθεια μπορεί να χρεώνει από 159 έως 429 Ευρώ+ ΦΠΑ αγορά για το μηχανάκι συν 2-4 Ευρώ + ΦΠΑ μηνιαίο κόστος χρήσης του και με ελάχιστη διάρκεια παροχής υπηρεσιών τα 2 έτη.

Μία άλλη τράπεζα μπορεί να δίνει το POS δωρεάν για τον 1ο χρόνο, το οποίο παραμένει δωρεάν εφόσον οι ετήσιες συναλλαγές ξεπερνούν τις 10 ή τις 12.000 Ευρώ, διαφορετικά το μηνιαίο κόστος μπορεί να φτάσει έως και τα 9,25 Ευρώ + ΦΠΑ με εξάμηνη προκαταβολή.

Επίσης, παρέχεται η δυνατότητα από τις τράπεζες, που διαθέτουν τα POS, για την προσφορά άτοκων δόσεων προς τους καταναλωτές με τη χρήση των καρτών.
Συμπερασματικά, στο κομμάτι των προμηθειών όλα είναι θέμα διαπραγμάτευσης και όντως οι προμήθειες μπορούν να πιεστούν προς τα κάτω, εφόσον η αγορά κινηθεί συνασπισμένα, αλλά πιέσει και η κυβέρνηση τις τράπεζες.

Και εάν δεν μπορείς να βγάλεις κάρτα;

Υπάρχουν όμως και άλλα ερωτήματα.
Τι θα γίνει με όλους όσοι οφείλουν στις τράπεζες και οι τελευταίες δεν τους εκδίδουν κάρτα;
Θα υπάρχουν φορολογούμενοι που θα εξαιρούνται (υπερήλικες ή όσοι διαμένουν σε απομακρυσμένες περιοχές κ.λπ.);
Θα γνωρίζει ο κάθε καταναλωτής το συνολικό ποσό που υπολείπεται για να συμπληρώσει το αφορολόγητο;
Ορισμένα τέτοια ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει το υπουργείο Οικονομικών φέρνοντας στη Βουλή σχετικές τροπολογίες.
Με βάση αυτές και προκειμένου να μη χάσουν την έκπτωση φόρου των 1.900 ευρώ, οι φορολογούμενοι μισθωτοί και συνταξιούχοι θα πρέπει από 1.1.2017 να δαπανούν μέσω ηλεκτρονικών μέσων πληρωμής το ποσοστό 10%-20% “επί του φορολογητέου εισοδήματός τους” και όχι του δηλωθέντος. Αυτό σημαίνει ότι μειώνεται το πραγματικό ποσοστό εισοδήματος που πρέπει να δαπανούν με κάρτα, διότι θα αφαιρούνται από το εισόδημα δαπάνες που εκπίπτουν και εισοδήματα, τα οποία δεν φορολογούνται, όπως για παράδειγμα τα διάφορα επιδόματα εισοδηματικής στήριξης (π.χ. ανεργίας).
Τέλος, με άλλη τροπολογία, απαλλάχθηκαν από την υποχρέωση δαπάνης με πλαστικό χρήμα οι συνταξιούχοι ηλικίας 70 ετών και άνω, καθώς και άτομα με ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω, αλλά και άποροι που δικαιούνται δικαστικής συμπαράστασης.

ΜΕ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
«Από μας η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών»

Πάνω από το όριο των χρεώσεων που θέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση για τις διατραπεζικές προμήθειες πληρώνουν οι Έλληνες έμποροι. Το καθεστώς διαφέρει ανά τράπεζα, ανά έμπορο ή ανά ποσό τζίρου, ενώ υπάρχουν άτυπες συμφωνίες με ομάδες επαγγελματιών που καταφέρνουν να πετύχουν καλύτερες συμφωνίες με τις τράπεζες.

Η προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να πατάξει τη φοροδιαφυγή μέσω της διάδοσης του πλαστικού χρήματος γίνεται αποδεκτή με επιφυλάξεις και δυσπιστία από τους εμπόρους. «Δεν είμαστε προετοιμασμένοι στην Ελλάδα. Οι χρεώσεις έμμεσα θα κάνουν μια ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Θα την επιβαρυνθεί ο κάθε επαγγελματίας» δηλώνει στην ThessNews o Κωνσταντίνος Ιακώβου, ιδιοκτήτης καταστήματος ψιλικών.

Υποστηρίζει πως θα γυρίσει «μπούμερανγκ στην κυβέρνηση» το νομοσχέδιο, εκτιμώντας ότι οι επαγγελματίες δεν θα δέχονται κάρτες, ενώ θα έχουν μηχάνημα στο μαγαζί τους. «Όλες οι επιχειρήσεις χρωστάνε σε ΤΕΒΕ και εφορία. Είναι στον Τειρεσία.  Αυτομάτως θα πηγαίνουν τα λεφτά εκεί. Αποκλείεται να το υποστηρίξουν» σημειώνει ο κ. Ιακώβου.

Ο ίδιος πληρώνει κάθε χρόνο ένα σεβαστό ποσό στις τράπεζες για τη χρήση του POS. Η συμφωνία που έχει κάνει με μία εκ των τραπεζών είναι ανά συναλλαγή και βάσει προγράμματος. Αγόρασε αρχικά το μηχανάκι POS με 150 ευρώ, πληρώνει τη συντήρησή του κάθε χρόνο (περίπου 15 ευρώ τον χρόνο), ενώ για κάθε συναλλαγή μέχρι 10 ευρώ η τράπεζα παίρνει το ποσό επί 0,005, με την προμήθεια να ανεβαίνει στα 0,007 επί του ποσού της αγοράς για αποδείξεις άνω των 10 ευρώ. Για παράδειγμα σε μια απόδειξη 10 ευρώ, η τράπεζα κερδίζει 5 λεπτά του ευρώ, ενώ για μια απόδειξη 30 ευρώ η προμήθεια της τράπεζας είναι 0,21 ευρώ. 

Εκβιαστικά διλήμματα

Για εκβιαστικά διλήμματα μιλά στην ThessNews o Γιώργος Γεωργιάδης, ιδιοκτήτης καταστημάτων με παπούτσια στην περιοχή της Νεάπολης. Στο εμπόριο σχεδόν 30 χρόνια, χρησιμοποιεί μηχανάκι για πληρωμές με κάρτες πριν από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, ενώ έχει συνάψει τρεις ξεχωριστές συμφωνίες με τις τράπεζες. Η προμήθεια ακόμα και υπερτριπλάσια σε σχέση με του κ. Ιακώβου. 0,018 – 0,015 – 0,011 οι τρεις διαφορετικές συμφωνίες. «Είναι υψηλό το επιτόκιο. Τι να πούμε; Μπορείς να κάνεις κάτι άλλο; Πρέπει να είναι συμβολικό και όχι τόσο υψηλό. Tον χρόνο είναι πολλά λεφτά. Στα 10.000 τζίρο είναι 150 ευρώ. Υπολογίστε» υποστηρίζει στην ThessNews.

Ερωτώμενος τι θα κάνει με το νέο νομοσχέδιο, είναι ξεκάθαρος. «Δεν γίνεται να μη δεχόμαστε κάρτα. Εδώ αμάν κάνουμε να πουλήσουμε ένα παπούτσι. Θα τους πούμε πουλάμε μόνο με μετρητά;» επισημαίνει, τονίζοντας πως και τώρα όποιος χρωστά σε ασφαλιστικά ταμεία και εφορία πηγαίνουν τα λεφτά. Αυτά δεν γίνονται πάντως από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν είναι σωστά να γίνονται. Είναι εκβιαστικά διλήμματα» σχολιάζει.

Όλα με πλαστικό χρήμα

Τη λίστα με τις δαπάνες που θα γίνονται δεκτές προκειμένου να «χτίζεται» το αφορολόγητο με τη χρήση πλαστικού χρήματος προετοιμάζει το υπουργείο Οικονομικών.

Στη λίστα με τις δαπάνες που θα γίνονται δεκτές θα περιλαμβάνονται αγορές από:
σούπερ μάρκετ, πολυκαταστήματα, καύσιμα, αγορές ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών, έπιπλα, είδη οικιακής χρήσης, ξενοδοχεία, παροχή υπηρεσιών από υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους, λογιστές, ψυχολόγους, εστιατόρια, ταβέρνες, μπαρ, κέντρα διασκέδασης

Αντίθετα, μάλλον δεν θα γίνονται δεκτές δαπάνες για:
λογαριασμούς ΔΕΚΟ, κινητή και σταθερή τηλεφωνία, δόσεις δανείων, ενοίκια, κοινόχρηστα, ασφάλιστρα, διόδια.

Υπενθυμίζεται ότι βάσει των διατάξεων που κατατέθηκαν στη Βουλή η υποχρέωση για πληρωμές με πλαστικό χρήμα ορίζεται ως εξής:
-Εισόδημα 1-10.000 ευρώ: Ποσοστό ελάχιστης δαπάνης με ηλεκτρονική συναλλαγή και μέσα πληρωμής με κάρτα 10%. Άρα για εισόδημα 5.000 ευρώ πρέπει κατ’ ελάχιστον να δαπανηθούν 500 ευρώ μέσω κάρτας, αλλιώς επιβάλλεται πέναλτι φόρου έως 22% ή 110 ευρώ.
-Εισόδημα 10.000,01-30.000 ευρώ: Ποσοστό ελάχιστης δαπάνης με ηλεκτρονική συναλλαγή και μέσα πληρωμής με κάρτα (Προοδευτική εφαρμογή) 15%. Αυτό σημαίνει υποχρέωση δαπάνης 15% από το πρώτο ευρώ και άρα απαιτούνται 1.500-4.500 ευρώ με κάρτες. Η παράλειψη θα τιμωρείται με ποινή φόρου έως 3.520 ευρώ (22%).
-Εισόδημα 30.000,01 και άνω: Ποσοστό ελάχιστης δαπάνης με ηλεκτρονική συναλλαγή και μέσα πληρωμής με κάρτα (Προοδευτική εφαρμογή) 20% και μέχρι 30.000 ευρώ. Το όριο αυξάνεται «προοδευτικά» από το πρώτο ευρώ και «οριζόντια», οπότε θα απαιτούνται ηλεκτρονικές πληρωμές δαπανών ύψους 6.000 ευρώ –και έως 30.000 ευρώ κατ’ ανώτατον όριο για εισόδημα 150.000 ευρώ τον χρόνο.
–  Έξτρα φόρος. Αν δεν καλύπτεται το ελάχιστο απαιτούμενο ποσό αποδείξεων με πλαστικό χρήμα, στη διαφορά μεταξύ του απαιτούμενου και του δηλωθέντος ποσού επιβάλλεται φόρος με συντελεστή 22%. Αν για παράδειγμα φορολογούμενος με εισόδημα 10.000 ευρώ προχωρήσει σε συναλλαγές με πλαστικό χρήμα ύψους 500 ευρώ, αντί των απαιτούμενων 1.000 ευρώ, θα επιβαρυνθεί με έξτρα φόρο 110 ευρώ.

Στις διατάξεις για το πλαστικό χρήμα περιλαμβάνονται και τα εξής:

– Μετρητά τέλος άνω των 500 ευρώ. Από την 1η Ιανουαρίου, δεν επιτρέπεται η εξόφληση με μετρητά για συναλλαγές μεταξύ καταναλωτών και επιχειρήσεων αξίας μεγαλύτερης των 500 ευρώ. Το συγκεκριμένο όριο είναι σήμερα 1.500 ευρώ, αν και μένει να διευκρινιστεί στη συνέχεια, μέσω δευτερογενών αποφάσεων, πώς θα γίνεται ο έλεγχος και τι ποινές θα προβλέπονται σε περίπτωση παράβασης του ορίου.
– Ενημέρωση από τα καταστήματα για POS. Ευκρινώς στην είσοδο του καταστήματος και στο ταμείο οι επιχειρηματίες θα πρέπει να ενημερώνουν τους καταναλωτές για τη δυνατότητα πληρωμής με πλαστικό χρήμα. Οι παραβάτες τιμωρούνται με διοικητικό πρόστιμο 1.000 ευρώ. Αν το πρόστιμο πληρωθεί σε διάστημα 30 ημερών, μειώνεται στο μισό.
– Λοταρία. Με απόφαση του υπουργού Οικονομικών θα καθοριστούν οι λεπτομέρειες για τη διεξαγωγή κληρώσεων, όπως η συχνότητα των κληρώσεων, η διαδικασία συμμετοχής, τα μέσα καταχώρησης των συναλλαγών που θα μετέχουν, καθώς βέβαια και τα έπαθλα. Οι συναλλαγές οι οποίες γίνονται με πλαστικό χρήμα θα μπαίνουν σε κληρωτίδα και οι τυχεροί θα επιβραβεύονται με χρηματικά έπαθλα ή έπαθλα σε είδος.

ΟΧΙ ΑΠΟ ΘΕΣΜΟΥΣ

Στις καλένδες ο ακατάσχετος λογαριασμός για τις επιχειρήσεις

Χωρίς happy end ολοκληρώθηκε το «σήριαλ» του ειδικού ακατάσχετου λογαριασμού, ο οποίος συνδεδεμένος με τα POS και με τη στήριξη του μέτρου από τους εμπόρους θα επέφερε σημαντικότατο πλήγμα στην πάντα ακμαία παραοικονομία της Ελλάδας.

Ήταν για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2013 όταν σχεδιάστηκε η πρώτη απόπειρα σύνδεσης των ταμειακών μηχανών με τα συστήματα του υπουργείου Οικονομικών, αλλά το «όνειρο» κράτησε μία εβδομάδα και ακολούθως εγκαταλείφθηκε.  Τον Σεπτέμβριο, μετά από πολύμηνες διεργασίες, από τη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι το μέτρο θα εφαρμοζόταν σε συνδυασμό με τη θέσπιση του ακατάσχετου επαγγελματικού λογαριασμού. Έτσι, για επιχειρηματίες που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία δεν θα κινούνταν διαδικασίες αναγκαστικής είσπραξης, μέρους ή του συνόλου, των χρημάτων που ο συγκεκριμένος λογαριασμός θα περιείχε.

Το αποτέλεσμα θα ήταν «το ένα χέρι να νίβει το άλλο»: οι έμποροι δεν θα αντιμετώπιζαν τη χρήση πλαστικού χρήματος ως εχθρό και τα δημόσια ταμεία θα καρπώνονταν τα αποτελέσματα. Τώρα, με τον κίνδυνο το κάθε ποσό που θα εμφανίζεται στον λογαριασμό να αποτελεί λεία για το «μακρύ χέρι» της εφορίας, δημιουργείται το μεγαλύτερο κίνητρο για μποϋκοτάζ από τους επαγγελματίες της πληρωμής μέσω καρτών.

Ο εμπορικός κόσμος υποστηρίζει ότι τα ποσά που κατευθύνονται σ’ έναν λογαριασμό ηλεκτρονικών συναλλαγών δεν αποτελούν κέρδη αλλά προορίζονται να καλύψουν και άλλες, πάγιες ή λειτουργικές ανάγκες των επιχειρήσεων. Εκφράζουν λοιπόν ανησυχία  για ένα περαιτέρω πλήγμα στη ρευστότητα και κατ’ επέκταση για την επιβίωση των επιχειρήσεών τους.