ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Ηλιούγεννα – Το αρχαίο Ελληνικό έθιμο των Χριστουγέννων…
Το σπήλαιο του Πάνα ήταν η αρχαία φάτνη, τα γενέθλια του θεού Ήλιου και το άρμα του Φωτοφόρο Απόλλωνα – Ηλίου που έγινε έλκηθρο, τα κάλαντα – Ειρεσιώνη αναφέρονται ήδη από την εποχή του Όμηρου, τα αρχαιοελλήνικά έθιμα του χριστουγεννιάτικου δένδρου και της βασιλόπιτας.
Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σεμέλη.
Ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη.
Σταδιακά λοιπόν τα γενέθλια του θεού Ήλιου μετατράπηκαν σε γενέθλια του Υιού του Θεού.
Οι Έλληνες γιόρταζαν τον Διόνυσο αλλά και τον Φωτοφόρο Απόλλωνα-Ηλίου παριστάνοντας τον πάνω στο ιπτάμενο άρμα του, να μοιράζει το φως.
Το άρμα έγινε έλκηθρο, τα άλογα έγιναν τάρανδοι και το “δώρο” του φωτός που μοίραζε στους ανθρώπους … έγινε κυριολεκτικά “μοίρασμα δώρων”.
Τέλος το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιο Ελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.
Ηλιούγεννα – Το αρχαίο Ελληνικό έθιμο των Χριστουγέννων…
Τα Χριστούγεννα η εορτή της ανάμνησης της γεννήσεως του Ιησού Χριστού δηλαδή, αποτελούν την μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελώντας ημέρες χαράς για όλον τον Χριστιανικό κόσμο.
Λόγω βέβαια της «οικονομικής εκμετάλλευσης» και του τεράστιου «οικονομικού τζίρου της εορτής» τα Χριστούγεννα εορτάζονται πλέον σχεδόν σε όλο τον κόσμο.
Ιχνηλατώντας την ιστορικότητα της εορτής ανακαλύπτουμε ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν την ημερομηνία της εορτής, αλλά και συσχετίσεις με συνήθειες στον αρχαίο κόσμο.
Αναζητώντας την ακριβή ημερομηνία γενέσεως του Ιησού ανακαλύπτουμε ότι αφενός στην καινή Διαθήκη δεν γίνεται αναφορά για την εορτή Χριστουγέννων και αφετέρου ότι κανείς από τους Αποστόλους δεν τήρησε την 25η Δεκεμβρίου ως γενέθλια ημέρα του.
Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός, (υπολογίζεται πως γεννήθηκε μεταξύ του 6 – 2 π. X.)
Υπάρχουν όμως ενδείξεις που συνηγορούν στην Φθινοπωρινή γέννηση του, και όχι στην χειμερινή.
Το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Λουκά παραδείγματος χάριν αναφέρει: «Οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς, και φυλάττοντες φύλακας της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών» (2: 8).
Η φράση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές των βοσκών καθώς τον χειμώνα λόγω του ψύχους οι ποιμένες δεν διανυκτερεύουν στους αγρούς.
Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η γέννηση του Ιησού δεν έγινε το Δεκέμβριο αλλά το Φθινόπωρο εφόσον τα κοπάδια δεν ήταν στις στάνες.
Γνωρίζουμε επίσης ότι η γέννηση συνέπεσε, με την απογραφή, που συνήθως γινόταν μετά την συγκομιδή, κατά τις αρχές Οκτωβρίου.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επίσης συσχετίζει την γέννηση του Ιησού Χριστού με την εορτή της «Σκηνοπηγίας», η οποία γινόταν τον Οκτώβρη.
Στην Αγία Γραφή γενέθλιες και ονομαστικές εορτές δεν συνιστούνται.
Στην πραγματικότητα τα Χριστούγεννα δεν συμπεριλαμβάνοντα στις αρχαίες γιορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας και μάλιστα η τήρηση των γενεθλίων καταδικάζονταν σαν ένα αρχαίο Ελληνικό “ειδωλολατρικό” έθιμο απεχθές στους Χριστιανούς.
Ημέρα μνήμης των αγίων και μαρτύρων όριζαν αυτή του θανάτου.
Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει σχετικά:
«Τα Χριστούγεννα δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες εορτές της Εκκλησίας. Ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός την παραλείπουν από τους καταλόγους των εορτών»
Έτσι Τα Χριστούγεννα ως εορτή των γενεθλίων του δεν γιορτάζονταν τα πρώτα 300 χρόνια.
Η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων έγινε στη Ρώμη από τον Πάπα Ιούλιο τον Α, τον 4ο μ.χ. αιώνα, μετά από έρευνα που έγινε στα αρχεία της Ρώμης για την χρονιά επί Αυγούστου απογραφής, και κατόπιν υπολογισμών βάση των Ευαγγελίων.
Ένα στοιχείο που λήφθηκε υπόψιν είναι το η φράση από το κατ’ Ιωάννη γ’30 «Εκέινον δει αυξάνειν, εμέ ελατούσθαι»
Στην πραγματικότητα όμως αυτό συνέβη διότι η συγκεκριμένη ημερομηνία συνέπεφτε με τις αρχαίες εορτές του Χειμερινού Ηλιοστασίου και την «Επιστροφή» του Ηλίου.
Έκτοτε ο Χριστός όφειλε να είναι ο Ήλιος ο δίδων το φως εις τον κόσμο. Πριν εορταζόταν στις 6 Ιανουαρίου μαζί με τη βάπτιση του Ιησού (Θεοφάνεια).
Αργότερα το έθιμο πιθανολογείται ότι μεταφέρθηκε στην Ανατολή, πιθανόν από τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό το 378-381 περίπου μ.Χ.
Ο Ιωάννης Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.) σε ομιλία του για τη γέννηση του Χριστού, αναφέρει ότι είχε αρχίσει στην Αντιόχεια να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου.
Το σίγουρο είναι ότι την εποχή του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου είχε εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την Ανατολή.
Τι εόρταζαν οι Αρχαίοι Έλληνες την περίοδο των Χριστουγέννων;
Οι αρχαίοι Έλληνες κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου γιόρταζαν την γέννηση του Διονύσου.
Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σέμελη.
Ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη.
Τον χειμώνα θρηνούσαν το σκοτωμό του Διονύσου από τους Τιτάνες, αλλά στις 30 Δεκεμβρίου εόρταζαν την αναγέννησή του.
Οι γυναίκες-ιέρειες ανέβαιναν στην κορυφή του ιερού βουνού και κρατώντας ένα νεογέννητο βρέφος φώναζαν «ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε, Ο Διόνυσος ζει», ενώ σε επιγραφή αφιερωμένη στον Διόνυσο αναγράφεται: “Εγώ είμαι που σε προστατεύω και σε οδηγώ, εγώ είμαι το ‘Αλφα και το Ωμέγα”.
Αυτή η αρχαία Ελληνική γιορτή, είχε επίσης ταυτιστεί και με την γιορτή του Ηλίου, τον οποίο οι αρχαίοι λαοί είχαν θεοποιήσει. Συγκεκριμένα στους Έλληνες, είχε ταυτιστεί με τον Φωτοφόρο Απόλλωνα του Ηλίου, ο οποίος απεικονιζόταν πάνω στο ιπτάμενο άρμα του να μοιράζει το φως του Ηλίου.
Οι αρχαίοι λαοί αναπαριστούσαν την κίνηση του ήλιου με την ζωή ενός ανθρώπου που γεννιόταν κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου που μεγάλωνε βαθμιαία καθώς αυξάνονταν και οι ώρες που ο ήλιος φωταγωγούσε την Γη, και πέθαινε ή ανασταίνονταν τον Μάρτιο την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αναγέννηση του φυτικού βασιλείου μέσα από την μήτρα της Γης.
Το χειμερινό Ηλιοστάσιο 22-25 Δεκεμβρίου σημαίνει την αρχή του χειμώνα, και ο Ηλιος αρχίζει βαθμιαία να αυξάνει την ημέρα έως ότου εξισωθεί με την νύχτα, κατά την Ιση-μερία τον Μάρτιο.
Τότε ο Ήλιος νικά το σκοτάδι, και έρχεται η άνοιξη, η εποχή της αναγέννησης για την φύση.
Η εορτή αυτή πέρασε και στην αρχαία Ρώμη με τις δημοφιλείς γιορτές των Σατουρνάλιων, προς τιμήν του Κρόνου τον Δεκέμβριο αλλά και της θεάς Δήμητρας, γι΄ αυτό και έκαναν θυσίες χοίρων για την ευφορία της γης.
Τα Σατουρνάλια ήταν από τις σημαντικότερες και ονομάζονταν:
«DIES INVICTI SOLIS», δηλαδή «Ημέρα του αήττητου ήλιου».
Μια γιορτή που φυσικά την είχαν πάρει απο την γιορτή του Φωτοφόρου Απόλλωνα – Ηλίου!
Στην αρχαία Ρώμη, η εορτή άρχιζε στις 17 Δεκεμβρίου και διαρκούσε επτά ήμερες.
Στην εορτή αυτή αντάλλασσαν δώρα, συνήθως λαμπάδες και στα παιδία έδιναν πήλινες κούκλες και γλυκά σε σχήμα βρέφους για να θυμίζουν το Κρόνο, που τρώει τα παιδιά του.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι «εθνικοί» αποκαλούσαν την Πρώτη Ημέρα της εβδομάδας Ημέρα του θεού-Κυρίου Ήλιου, ορολογία την οποία αργότερα χρησιμοποίησαν και οι εκκλησιαστικοί Πατέρες για λόγους σκοπιμότητας ίσως.
Κάτι που διασώζεται έως σήμερα στα Αγγλικά ως SUN-DAY, στα Γερμανικά SONN-TAG.
Ο Ιουστίνος ο μάρτυς (114-165 μ.Χ.) γράφει στη 2η απολογία του για τον Ιησού «…σταυρώθηκε, πριν το Σάββατο, ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ “ΚΡΟΝΟΥ” και την επόμενη ημέρα ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ (θεού) “ΗΛΙΟΥ” και η οποία μετονομάσθηκε σε ΚΥΡΙΑΚΗ, αναστήθηκε και εμφανίσθηκε στους μαθητές Του…»
Οι Αιγύπτιοι στις 25 Δεκεμβρίου εόρταζαν την γέννηση του θεού-ήλιου Όσιρη.
Μετά την δολοφονία του ένα δένδρο ξεφύτρωσε στο οποίο ο Ίσις,σε κάθε επέτειο της γέννησης του στις 25 Δεκεμβρίου, άφηνε δώρα γύρω από το δένδρο.
Οι Βαβυλώνιοι, και οι Φοίνικες ονόμαζαν το θεό-ήλιο Βαάλ , οι Πέρσες λάτρευαν τη γέννηση του Αήττητου-ήλιου και θεού Μίθρα Βασιλιά, ενώ οι Βραχμάνοι στην γέννηση του ψάλλουν: «Εγέρσου ω βασιλιά του κόσμου, έλα σε μας από τις σκηνές σου».
Εκτός όμως της ημέρας της γέννησης και πολλές από τις παραδόσεις που συνδέονται με τα Χριστούγεννα (ανταλλαγή δώρων, στολισμοί, κάλαντα, Χριστουγεννιάτικο δέντρο κλπ.) έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερες θρησκείες.
Πιο συγκεκριμένα τα κάλαντα!
Πίσω από τα κάλαντα κρύβεται ένα αρχαίο Ελληνικό έθιμο με το όνομα Ειρεσιώνη, που αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο, ο οποίος ευρισκόμενος στην Σάμο, σκάρωσε διάφορα τραγούδια τα οποία μαζί με μια ομάδα παιδιών τα τραγουδούσαν στα σπίτια των πλουσίων ευχόμενοι πλούτο, χαρά και ειρήνη.
Συμβόλιζε την ευφορία και γονιμότητα της γης και εορτάζονταν δυο φορές το χρόνο, μια την άνοιξη με σκοπό την παράκληση των ανθρώπων προς τους θεούς κυρίως του Απόλλωνος – ήλιου και των Ωρών για προστασία της σποράς και μια το φθινόπωρο, για να τους ευχαριστήσουν για την συγκομιδή των καρπών.
Ταυτόχρονα με τις ευχαριστίες προς τους θεούς, έδιναν ευχές και στους συνανθρώπους.
Τα παιδιά γύριζαν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας ελιάς ή δάφνης στολισμένα με μαλλί (σύμβολο υγείας και ομορφιάς) και καρπούς κάθε λογής, τραγουδώντας για καλύτερη τύχη και γονιμότητα της γης.
Πολλά από τα παιδιά έφεραν τον κλάδο σπίτι τους και τον κρεμούσαν στην πόρτα όπου έμενε όλο το έτος (κάτι που συνηθίζουμε να κάνουμε σήμερα την Πρωτομαγιά).
Ο Φίλιππος Βρετάκος
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Αποστόλου Αρβανιτόπουλου, σχετικό με τα έθιμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου και των καλάνδων, μας σώζει ο Φίλιππος Βρετάκος στο βιβλίο του “Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των”.
Σε αυτό το βιβλίο του ο Φίλιππος Βρετάκος μας λέει:
“Το χριστουγεννιάτικον δένδρον συμβολίζει την αιωνιότητα της ζωής, διότι δεν γηράσκει και δεν χάνει, επομένως, την νεότητά του. Το δένδρον όμως των Χριστουγέννων δεν το ευρίσκω, εγώ τουλάχιστον, ως ξενικήν συνήθειαν, ως νομίζεται γενικώς, αλλ’ εν μέρει ως αρχαίαν ελληνικήν. Είναι, δηλαδή, υπολείμματα της περιφήμου “ειρεσιώνης”, και της “ικετηρίας” των αρχαίων Ελλήνων, και μάλιστα των αρχαίων Αθηναίων.
Ήσαν δε η μεν Ικετηρία κλάδος ελαίας, από του οποίου εκρέμων ποκάρια μαλλιού, και έφερον αυτόν όσοι ήθελον να ικετεύσουν τον Θεόν ομαδικώς, δια την απαλλαγήν του τόπου από δεινού τινός κακού, π.χ. από νοσήματος, πανώλους, χολέρας ή ομοίου.
Ως επί το πολύ, όμως, εβάσταζε την Ικετηρίαν άνθρωπος, ο οποίος ήθελε να τεθή υπό την προστασίαν θεού και της ανωτέρας αρχής, για να προβή εις αποκαλύψεις εναντίον ισχυρών ανθρώπων ή αρχόντων.” (“Κληρονομία του αρχαίου κόσμου”, εφημερίς “Εθνος”, 31 Δεκεμ.1937)
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία στο τέλος του 16ου, αλλά έως τις αρχές του 19ου αιώνα δεν ήταν διαδεδομένο ευρέως – τοποθετούνταν μόνο στις εκκλησίες.
Το δέντρο ως Χριστιανικό σύμβολο, συμβολίζει την ευτυχία που κρύβει για τον άνθρωπο η γέννηση του Χριστού.
Σταδιακά το δένδρο άρχισε να γεμίζει με διάφορα χρήσιμα είδη- κυρίως φαγώσιμα κι αργότερα ρούχα κι άλλα είδη καθημερινής χρήσης, (κάτι που γινόταν στους αρχαίους Ελληνικούς ναούς) συμβολίζοντας την προσφορά των Θείων Δώρων.
Στην σύγχρονη Ελλάδα το έθιμο το εισήγαγαν οι Βαυαροί με τον στολισμό στα ανάκτορα του Όθωνα το 1833. Μετά τον το Β’ παγκόσμιο πόλεμο το δέντρο με τις πολύχρωμες μπάλες μπήκε σε όλα τα ελληνικά σπίτια.
Φυσικά μεγάλη εντύπωση προκαλεί και το μυθολογικό γεγονός του “Αγιοβασίλη” με το έλκηθρο του που το κινούν οι ιπτάμενοι τάρανδοι.
Ούτε αυτό όπως καταλαβαίνετε, δεν θα μπορούσε να μην παρθεί απο την Αρχαία Ελλάδα. Όπως αναφέραμε πιο πρίν , τον μήνα Δεκέμβριο, οι Έλληνες γιόρταζαν τον Διόνυσο αλλά και τον Φωτοφόρο Απόλλωνα -Ηλίου παριστάνοντας τον πάνω στο ιπτάμενο άρμα του, να μοιράζει το φως.
Το άρμα έγινε έλκηθρο, τα άλογα έγιναν τάρανδοι και το “δώρο” του φωτός που μοίραζε στους ανθρώπους …έγινε κυριολεκτικά “μοίρασμα δώρων”.
Τέλος το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιο Ελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.
ellinikoarxeio.com
ΚΑΒΑΛΑ
Καβάλα | Η παράσταση «Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει» του Νίκου Κυπουργού
Η παράσταση Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει των Νίκου Κυπουργού και Θωμά Μοσχόπουλου, η εξαιρετικά επιτυχημένη παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που αγαπήθηκε από παιδιά κάθε ηλικίας, επιστρέφει με νέα περιοδεία και έρχεται στην Καβάλα (θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου) τη Δευτέρα 13 και την Τρίτη 14 Μαΐου 2024, το σπινθηροβόλο μιούζικαλ με το άφθονο χιούμορ, την ποιητική του φλέβα και την ανατρεπτική του διάθεση θα εισαγάγει τους μαθητές στον μαγικό κόσμο του μουσικού θεάτρου. Παράλληλα με τις παραστάσεις θα παρουσιαστούν εκπαιδευτικά εργαστήρια συμβουλευτικής και τεχνικής υποστήριξης για τη δημιουργία μουσικών συνόλων από τον Νίκο Κυπουργό και την Ελίτα Κουνάδη, καθώς και ειδικές προβολές βιντεοσκοπημένων παραγωγών της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Οι εκδηλώσεις πραγματοποιούνται με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
Το έργο παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Αμπαζή, γνωστού για μια σειρά από σκηνοθετικές προτάσεις που συγχωνεύουν αξεδιάλυτα το μουσικό με το θεατρικό στοιχείο, με τη συμμετοχή ενός λαμπερού καστ λυρικών ερμηνευτών και μουσικών. Στην παράσταση, η θεματολογία, οι διασκεδαστικές ερμηνείες και η εξαιρετικά άμεση μουσική γραφή κάνουν τις βασικές έννοιες της μουσικής να μεταδίδονται απευθείας ακόμη και στο αμύητο κοινό, σαν παιχνίδι.
ΣΥΝΟΨΗ
Ο βασιλιάς της μουσικής δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος, όποιο μουσικό κομμάτι κι αν του παρουσιάζει ο μουσικός της αυλής του. Τον μουσικό από την απελπισία του έρχεται να βγάλει η Μούσα, που βρίσκει με τη σειρά της μια ευκαιρία να «ξαναμπεί στη δουλειά» από την οποία είχε αποκοπεί μετά τις ένδοξες εποχές του Σούμπερτ, του Μότσαρτ και του Μπαχ. Η Μούσα επιστρατεύει τις επτά νότες ως συμμάχους και εμπνέει στον μουσικό ένα υπέροχο έργο. Ούτε κι αυτό, όμως, αφήνει ικανοποιημένο τον βασιλιά! Είναι καιρός, λοιπόν, τη λύση να δώσει (όπως πάντα!) η φαντασία… Η Μούσα σκέφτεται κάτι καινούριο: Εμφανίζεται στον βασιλιά μεταμφιεσμένη σε διάσημο μουσικό από το εξωτερικό, του οποίου τη μουσική, τάχα, μπορούν να την ακούσουν μόνο όσοι έχουν πραγματικό γούστο και μουσικές γνώσεις. Και, φυσικά, ούτε ο βασιλιάς ούτε η αυλή του τολμούν να παραδεχθούν ότι το «αριστούργημα» που τους παρουσιάζει η Μούσα δεν είναι στην πραγματικότητα παρά…
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Εμπνευσμένο από το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά, το Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει γράφτηκε το 1993 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 1994. Ακροβατώντας δεξιοτεχνικά ανάμεσα στη λυρική παράδοση και τον παιγνιώδη μεταμοντερνισμό, το έργο αποτελεί μια ιδανική εισαγωγή τόσο των μικρών όσο και των μεγάλων θεατών στις έννοιες, τις τεχνικές και τα εργαλεία της μουσικής γραφής.
Ο διακεκριμένος συνθέτης Νίκος Κυπουργός σημειώνει: «Το Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει δεν είναι ένα έργο που γράφτηκε για παιδιά. Μόνο αφού ολοκληρώθηκε κάποιοι είδαν σε αυτό ότι έχει επιπλέον έναν εκπαιδευτικό χαρακτήρα, που το κάνει κατάλληλο και για παιδιά. Φάνηκε, λοιπόν, με έναν τρόπο, αυτό που πάντοτε πίστευα: ότι, δηλαδή, ανάμεσα στα έργα για μεγάλους και στα έργα για παιδιά, τα όρια δεν είναι πάντοτε σαφή και ευδιάκριτα».
O Θοδωρής Αμπαζής, σημαντικός δημιουργός που συνδυάζει στις δουλειές του το σύγχρονο θεατρικό με το μουσικό ιδίωμα σε αξεδιάλυτη ενότητα, σκηνοθετεί μια ευφάνταστη παράσταση γεμάτη χιούμορ, ρυθμό, ελκυστικές μελωδίες και εντυπωσιακά κοστούμια. Το λιμπρέτο υπογράφει ο Θωμάς Μοσχόπουλος σε συνεργασία με τον συνθέτη, το σκηνικό και τα κοστούμια ο Κέννυ ΜακΛέλλαν και τους φωτισμούς ο Νίκος Σωτηρόπουλος.
Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Χάρης Ανδριανός (Βασιλιάς), Βάσια Ζαχαροπούλου (Μούσα), Δημήτρης Ναλμπάντης (Μουσικός). Συμμετέχουν οι μουσικοί Σοφία Ευκλείδου (βιολοντσέλο), Χρήστος Σακελλαρίδης (πιάνο), Οδυσσέας Σιωζόπουλος (κλαρινέτο).
ΣΙΩΠΗ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΚΟΥΕΙ – ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ 2024
- Καβάλα – Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καβάλας «Αντιγόνη Βαλάκου» – 13, 14 Μαΐου 2024
- Κομοτηνή – Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κομοτηνής – 16, 17 Μαΐου 2024
- Σαμοθράκη – Φιδέλειο Πνευματικό Κέντρο – 20, 21 Μαΐου 2024
- Λήμνος – Δημοτικό Κινηματοθέατρο Λήμνου «Μαρούλα» – 23, 24 Μαΐου 2024
- Μυτιλήνη – Δημοτικό Θέατρο Καλλονής – 27, 28 Μαΐου 2024
- Χίος – Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Χίου – 29, 30 Μαΐου 2024
* Πρωινές παραστάσεις για σχολεία
ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ: ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ, ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ
Στο πλαίσιο της περιοδείας του έργου Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει, ο Νίκος Κυπουργός και η Ελίτα Κουνάδη θα πραγματοποιήσουν εκπαιδευτικά εργαστήρια συμβουλευτικής και τεχνικής υποστήριξης για τη δημιουργία μουσικών συνόλων, προσφέροντας την εμπειρία τους σε καλλιτέχνες και μουσικούς. Στη διάρκεια των εργαστηρίων, οι συμμετέχοντες θα αναπτύξουν τις ικανότητές τους και θα ανταλλάξουν ιδέες, ενώ παράλληλα θα παρέχονται συμβουλές και τεχνογνωσία για τη δημιουργία και την οργάνωση μουσικών σχημάτων.
Επίσης, στους χώρους παρουσίασης των παραστάσεων, θα πραγματοποιηθούν και ειδικές προβολές βιντεοσκοπημένων παραγωγών της κωμικής όπερας Φάλσταφ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του μιούζικαλ Φτηνά τσιγάρα της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στο κοινό να απολαύσει επιτυχημένες παραστάσεις που ενθουσίασαν κοινό και κριτικούς.
Οι προβολές ξεκινούν στις 8 μ.μ. και η είσοδος είναι ελεύθερη (θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας).
Φάλσταφ
Η νέα φιλόδοξη παραγωγή της κωμικής όπερας Φάλσταφ, του κύκνειου άσματος του Τζουζέππε Βέρντι, που βασίζεται στην κωμωδία του Σαίξπηρ Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνζορ, παρουσιάζεται σε μουσική διεύθυνση Πιερ Τζόρτζιο Μοράντι και σκηνοθεσία του διακεκριμένου σκηνοθέτη και καλλιτεχνικού διευθυντή του φημισμένου βρετανικού Φεστιβάλ Όπερας του Γκλάιντμπορν Στήβεν Λάνγκριτζ.
Κεντρική φιγούρα του έργου ο ξεπεσμένος ιππότης σερ Τζων Φάλσταφ και οι ερωτικές του περιπέτειες, οι οποίες τον καθιστούν περίγελο στη μικρή τοπική κοινωνία. Στο τέλος, μετά από διάφορες κωμικοτραγικές καταστάσεις, οι χαρακτήρες του έργου τραγουδούν όλοι μαζί: «Όλα στον κόσμο είναι ένα καλαμπούρι… αλλά γελά καλύτερα όποιος γελά τελευταίος». Στον ρόλο του τίτλου ο διεθνώς αναγνωρισμένος βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους οι διακεκριμένοι μονωδοί της ΕΛΣ Τάσης Χριστογιαννόπουλος, Βασίλης Καβάγιας, Νίκος Στεφάνου, Γιάννης Καλύβας, Γιάννης Γιαννίσης, Τσέλια Κοστέα, Μαριλένα Στριφτόμπολα, Άννα Αγάθωνος και Χρυσάνθη Σπιτάδη.
O Στήβεν Λάνγκριτζ –με τη συνδρομή του Γιώργου Σουγλίδη στα σκηνικά και τα κοστούμια, του Νταν Ο’Νηλ στην κινησιολογία και του Πήτερ Μάμφορντ στους φωτισμούς– μετέφερε την ιστορία του Φάλσταφ στην Αγγλία της δεκαετίας του ’30, μια εποχή όπου κυριαρχούσε ο παραλογισμός της κοινωνικής ιεραρχίας, στα όρια της φεουδαρχίας. Την Ορχήστρα της ΕΛΣ διηύθυνε ο διεθνώς αναγνωρισμένος Ιταλός αρχιμουσικός Πιερ Τζόρτζιο Μοράντι, τη Χορωδία της ΕΛΣ ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος και την Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ η Κωνσταντίνα Πιτσιάκου.
Φτηνά τσιγάρa
Το ξέφρενο μιούζικαλ Φτηνά τσιγάρα, βασισμένο στην ομώνυμη ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη, σημείωσε μεγάλη επιτυχία στην Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ενθουσιάζοντας κοινό και κριτικούς. Η πασίγνωστη ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη Φτηνά τσιγάρα, μια ταινία-ωδή στην καλοκαιρινή, άδεια Αθήνα, μετατράπηκε σε μιούζικαλ σε μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου, λιμπρέτο του Πέτρου Βουνισέα και σκηνοθεσία, κινησιολογία και σκηνικό του Κωνσταντίνου Ρήγου, γεμίζοντας τη σκηνή φθαρμένες τηλεκάρτες, γόπες, τυχαίες συναντήσεις, φιλιά που δεν βρήκαν τον δρόμο τους και υπέροχα τραγούδια για ανεκπλήρωτους έρωτες και συλλέκτες στιγμών.
Ο συνθέτης Παναγιώτης Καλαντζόπουλος πρόσθεσε δεκαέξι νέα τραγούδια στην αρχική παρτιτούρα της ταινίας, ενώ η ατμοσφαιρική σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου αποδίδει τον αισθησιακό πυρήνα αυτής της sui generis ταινίας περιπλάνησης με στοιχεία φιλμ νουάρ. Τα κοστούμια υπογράφει ο σχεδιαστής μόδας Απόστολος Μητρόπουλος και τους φωτισμούς ο Περικλής Μαθιέλλης.
Τους ρόλους ερμηνεύει ένα πολυσυλλεκτικό καστ ταλαντούχων ηθοποιών-τραγουδιστών: Τάκης Βαμβακίδης, Αθηνά Βρούβα, Πάρις Θωμόπουλος, Idra Kayne, Σοφία Κουρτίδου, Θάνος Λέκκας, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Δημήτρης Ναλμπάντης, Χριστίνα Στεφανίδη, Ίαν Στρατής και Ρένος Χαραλαμπίδης, συνοδευόμενοι από ένα σύνολο κορυφαίων μουσικών: Σταύρος Λάντσιας (πιάνο), Ανδρέας Πολυζωγόπουλος / Στέλιος Χατζηκαλέας (τρομπέτα), Χρήστος Ραφαηλίδης (βιμπράφωνο), Γιώργος Παλαμιώτης (ηλεκτρικό μπάσο), Θανάσης Τσακιράκης / Χρήστος Βίγκος (ντραμς, κρουστά), Παναγιώτης Καλαντζόπουλος (κιθάρες, γιουκαλίλι)
ΜΕΓΑΣ ΔΩΡΗΤΗΣ ΕΛΣ
Οι δράσεις πραγματοποιούνται στο πλαίσιο του Έργου: «SUB.1.44 Η Εθνική Λυρική Σκηνή στην Περιφέρεια: εκπαιδευτικές δράσεις και συμβουλευτική υποστήριξη», που υλοποιείται στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0» με τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης – NextGenerarionEU.
Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας 2510. 220876 – 7 (09:00-14:00).
Δελτίο τύπου
ΘΑΣΟΣ
Το αρχαίο θέατρο της Θάσου αποκαταστάθηκε με το φημισμένο λευκό μάρμαρο του νησιού
Μετά από έντεκα ολόκληρα χρόνια που παρέμενε κλειστό, το αρχαίο θέατρο της Θάσου, ένα από τα παλαιότερα στον ελληνικό χώρο, ανοίγει και πάλι για το κοινό στα μέσα Μαΐου, μετά την ολοκλήρωση των εκτεταμένων εργασιών αναστήλωσης και αποκατάστασής του κοίλου (που ξεκίνησαν το 2018 και ολοκληρώθηκαν πριν λίγους μήνες). Το τελικό αποτέλεσμα εντυπωσιάζει πραγματικά τον επισκέπτη καθώς ντύθηκε εξ’ ολοκλήρου με το φημισμένο λευκό μάρμαρο που εξορύσσεται στα λατομεία του νησιού. Σημειώνεται ότι το θέατρο αποκαταστάθηκε στη φάση που βρίσκονταν στα Ρωμαϊκά χρόνια.
Κατασκευασμένο τον 4ο αιώνα π.Χ. σε πρανές λόφου στα ανατολικά της αρχαίας πόλης της Θάσου (της σημερινής πρωτεύουσας του νησιού, του Λιμένα), το αρχαίο θέατρο με την απαράμιλλη θέα στη θάλασσα, ετοιμάζεται να περάσει σε μια νέα περίοδο λειτουργίας, σχεδόν έναν αιώνα μετά την πρώτη ανασκαφή που διενήργησε (1921) η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή, αποκαλύπτοντας το κοίλο, την ορχήστρα, τις παρόδους κι ένα τμήμα της σκηνής.
Το έργο της αναστήλωσης του μνημειακού αυτού θεάτρου ήταν ίσως ένα από τα δυσκολότερα τεχνικά έργα που υλοποίησε τα τελευταία χρόνια η Εφορεία Αρχαιοτήτων Καβάλας – Θάσου, υπό την επίβλεψη της αρχαιολόγου Κωνσταντίνας Πανούση. Στην πραγματικότητα, το κοίλο του θεάτρου σκάφτηκε εκ βάθρων προκειμένου να αποκατασταθούν φθορές του παρελθόντος, να δοθεί λύση σε θέματα στατικότητας, να ολοκληρωθούν σημαντικές υποδομές που θα εξασφάλιζαν την διάσωσή του και εν τέλει θα συνέβαλαν στη σύγχρονη λειτουργία του ως χώρου που μπορεί να φιλοξενεί ξανά πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.
Με την απόδοση του θεάτρου στους κατοίκους και τους χιλιάδες επισκέπτες του νησιού ικανοποιείται ένα μεγάλο αίτημα της τοπικής κοινωνίας της Θάσου και προσωπικά του πρώην δημάρχου του νησιωτικού δήμου Κώστα Χατζηεμμανουήλ, ο οποίος επέμενε για την αποκατάσταση του κοίλου του αρχαίου θεάτρου στην αρχική μαρμάρινη μορφή.
Με την αμέριστη συμπαράσταση της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, της ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού που ενέταξε το έργο στα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα της, του προσωπικού της Ειδικής Υπηρεσίας Διαχείρισης Προγράμματος «Ανατολική Μακεδονία-Θράκη» και του προσωπικού της Επιτελικής Δομής του ΥΠΠΟ (ΕΔΕΠΟΛ), η αποκατάσταση του αρχαίου θεάτρου αποτελεί μια πραγματικότητα παρά τις πολλές και μεγάλες δυσκολίες που έπρεπε να ξεπεραστούν. Το συνολικό κόστος αποκατάστασης του κοίλου του αρχαίου θεάτρου ανήλθε στο ποσό των 3.500.000 ευρώ.
Τα εδώλια αποκαταστάθηκαν με λευκό μάρμαρο από τα λατομεία του νησιού
«Οι εργασίες αποκατάστασης του κοίλου αποδείχτηκαν εξαιρετικά προβληματικές και πολύ πιο εκτεταμένες απ’ ό,τι αρχικά προβλέπονταν», εξηγεί, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η επιβλέπουσα του έργου,η αρχαιολόγος Κωνσταντίνα Πανούση, και συνεχίζει: «για να γίνουν οι παραπάνω εργασίες, έπρεπε να τροποποιηθεί η αρχική μελέτη αποκατάστασης, γεγονός που απαίτησε χρόνο. Εν συνεχεία, εκπονήθηκε στατική μελέτη, μελέτη διαχείρισης όμβριων υδάτων και τροποποίηση της αρχιτεκτονικής μελέτης. Όλα τα παραπάνω αύξησαν σημαντικά το φυσικό αντικείμενο της αναστήλωσης, καθώς κτίστηκαν εκ νέου 29 σειρές υποδομών, αντί για 13 που προβλέπονταν αρχικά, έγιναν εργασίες σε 177 αρχαία εδώλια στην άνω αδιατάρακτη ζώνη και τοποθετήθηκαν 622 σύγχρονα και αρχαία εδώλια και 147 σύγχρονα σκαλιά στην κύρια ζώνη αναστήλωσης, η οποία καταλαμβάνει 29 σειρές εδωλίων σε οκτώ κερκίδες που χωρίζονται από επτά κλίμακες. Το τελικό σύνολο επεμβάσεων στο κοίλο του αρχαίου θεάτρου της Θάσου αφορά σε 1.039 αρχιτεκτονικά μέλη».
Από τις πιο σημαντικές εργασίες που έπρεπε να γίνουν ήταν η καταγραφή και ταυτοποίηση των αρχαίων μελών του θεάτρου, τα οποία επανατοποθετήθηκαν. Θραυσμένα αρχαία εδώλια συμπληρώθηκαν με χυτό υλικό και όπου δεν υπήρχε αρχαίο υλικό, τοποθετήθηκαν μέλη κατασκευασμένα από ολόλευκο μάρμαρο του νησιού.
«Ομολογουμένως αυτό που είχαμε να αντιμετωπίσουμε στο αρχαίο θέατρο της Θάσου ήταν μια μεγάλη πρόκληση ειδικά ως προς την προμήθεια του μαρμάρου», υπογραμμίζει η κα Πανούση, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, και συμπληρώνει: «Η ανάλυση του υλικού που έγινε στα αρχαία εδώλια μας έδειξε το είδος και τη σύνθεση του μαρμάρου που χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιότητα, και βάσει αυτού παραγγέλθηκε παρόμοιο μάρμαρο από λατομείο του νησιού. Πρέπει να εξάρουμε την άριστη συνεργασία που είχαμε με τον ανάδοχο στο συγκεκριμένο τμήμα του έργου, τον κ. Μπαϊρακτάρη, ο οποίος ανέλαβε όχι μόνο την προμήθεια αλλά επίσης τη λάξευση και επεξεργασία των μαρμάρινων εδωλίων, προκειμένου να επιτύχουμε την απαραίτητη συμμετρία και καμπυλότητα, ώστε να τοποθετηθούν τα σύγχρονα εδώλια στο κοίλο του θεάτρου. Η ολοκλήρωση όλων των εργασιών που χρειάστηκαν για την αποκατάσταση του κοίλου του αρχαίου θεάτρου οφείλεται στο προσωπικό του έργου που δούλεψε κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, συχνά υπερβάλλοντας εαυτόν».
Είναι γεγονός πως η πανδημία του κορονοϊού και η έλλειψη εργατικού δυναμικού στο νησί δυσχέραινε σε μεγάλο βαθμό την ομαλή εκτέλεση των εργασιών. Χαρακτηριστική είναι μάλιστα η περίπτωση του έργου της βελτίωσης του λιθόκτιστου βαθμιδωτού μονοπατιού που οδηγεί στο αρχαίο θέατρο. Στη σχετική πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος κατατέθηκε μόνο μία προσφορά, ωστόσο ο μοναδικός ανάδοχος παραιτήθηκε στη συνέχεια γιατί δεν κατόρθωσε να βρει χτίστες!
Οι εργασίες συνεχίζονται
Στο επόμενο χρονικό διάστημα αναμένεται να απομακρυνθεί από το εσωτερικό του αρχαίου θεάτρου ο γερανός, με τη βοήθεια του οποίου έγινε η τοποθέτηση των εδωλίων, ώστε στη συνέχεια να ολοκληρωθεί και το έργο της επίστρωσης της ορχήστρας. Το αρχαίο θέατρο θα είναι εν μέρει επισκέψιμο, κυρίως στο κοίλο του, αφού οι εργασίες θα συνεχίζονται στο εσωτερικό του, ωστόσο οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν από κοντά το έργο της αποκατάστασης που έγινε.
Η πλήρης και επαρκής ηλεκτροδότηση του αρχαίου θεάτρου είναι μία από τις εκκρεμότητες στο συνολικό έργο της αποκατάστασης του μνημείου, προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα να πραγματοποιούνται σε αυτό σύγχρονες θεατρικές παραστάσεις. Όπως εξηγεί η κ. Πανούση, το επόμενο διάστημα αναμένεται να προχωρήσουν οι διαδικασίες για την πλήρη αποκατάσταση του δικτύου, το οποίο παρουσίαζε θέματα με διακοπές σε όλη τη διάρκεια του έργου.
Να σημειωθεί ότι μέχρι και το 2013, οπότε το θέατρο έκλεισε οριστικά προκειμένου να ξεκινήσουν οι εργασίες, τα εδώλια του θεάτρου ήταν ξύλινα, που στηρίζονταν πάνω σε μεταλλικές εξέδρες, οι οποίες τοποθετήθηκαν τη δεκαετία του 1990. Το αρχαίο θέατρο της Θάσου, όλα τα προηγούμενα χρόνια πέρασε από πολλές φάσεις συντήρησης, έως ότου ξεκινήσουν, το Νοέμβριο του 2018, οι οριστικές εργασίες της πλήρους αποκατάστασής του κοίλου. Κατά το παρελθόν, ωστόσο, φιλοξένησε μεγάλα και σημαντικά πολιτιστικά δρώμενα, όπως ήταν οι εκδηλώσεις στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Φιλίππων – Θάσου.
Ο πρώην δήμαρχος του νησιού Κώστας Χατζηεμμανουήλ, ο οποίος πρωτοστάτησε στην αποκατάσταση του αρχαίου θεάτρου στην αρχική μαρμάρινη μορφή του, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, δεν κρύβει την ικανοποίησή του για την ολοκλήρωση των εργασιών. «Νιώθω δικαιωμένος», τονίζει σε δηλώσεις του, «καθώς μία πολυετής προσπάθεια που άρχισε το 2011, κι ένας προσωπικός αγώνας, έφτασε στο τέλος του χάρη στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Καβάλας – Θάσου και την έφορο αρχαιοτήτων Σταυρούλα Δαδάκη, η οποία ωρίμασε τις απαιτούμενες διαδικασίες, διευκρινίζοντας όλα εκείνα τα σημεία τα οποία είναι απαραίτητα για να εξελιχθεί μια μελέτη σε έργο».
«Αισθάνομαι», συνεχίζει ο κ. Χατζηεμμανουήλ, «ότι κέρδισα ένα προσωπικό “στοίχημα” κι εκπληρώνω μία δέσμευσή μου στον κόσμο της Θάσου, όταν το 2010 υποσχέθηκα ότι θα πετάξω τα σάπια κόντρα πλακέ από το αρχαίο θέατρο του νησιού και θα τα αντικαταστήσω με ολόλευκο μάρμαρο Θάσου. Θέλω να εξάρω και την ομόφωνη απόφαση του ΚΑΣ για τη μαρμάρινη αποκατάσταση του μνημείου. Μια απόφαση που στηρίχθηκε στην άρτια αποτύπωση του εξαιρετικού αρχαιολόγου και αρχιτέκτονα Τόνι Κοζέλι, που ζει μόνιμα στο νησί προσφέροντας σημαντικό έργο».
Η επαναλειτουργία του αρχαίου θεάτρου προκάλεσε αισθήματα ικανοποίησης στον δήμο Θάσου. Ο δήμαρχος Λευτέρης Κυριακίδης, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, θεωρεί πολύ σημαντικό το γεγονός ότι πλέον θα είναι επισκέψιμο το μνημείο και σημειώνει ότι πρόθεση της διοίκησης του δήμου είναι να φιλοξενηθούν σε αυτό εκδηλώσεις, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Το αρχαίο θέατρο της Θάσου είναι και πάλι έτοιμο να «μιλήσει» στους χιλιάδες θεατές, μεταφέροντας την ιστορία του, τις περιπέτειες και την πορεία που χάραξε στο χρόνο. Είναι αυτή η ιστορία που μεταφέρουν στους νεότερους τα αρχαία ονόματα δεκάδων ανθρώπων και οικογενειών του νησιού που είναι χαραγμένα πάνω στα μαρμάρινα εδώλια του κοίλου και μαρτυρούν τη συνεχή πορεία του μνημείου μέσα στους αιώνες.
Πηγή: newsbeast.gr
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Υouth Pass 2024 | Ανοιξε σήμερα η πλατφόρμα – Εως τις 15 Μαΐου οι αιτήσεις
![Γιατροί ΕΟΠΥΥ ΚΑΒΑΛΑΣ](https://www.enanews.gr/uploads/2018/11/giatroi-eopyy.png")
