Δεν ξέρω για εσάς αλλά το δικό μου σαββατοκύριακο περιλαμβάνει πολύ τοπικό ποδόσφαιρο και είναι αφιερωμένο εξαιρετικά στη «στρογγυλή θεά». Είναι το χόμπι μου, το παραδέχομαι.
Βρέθηκα σήμερα σε γήπεδο του νομού μας να παρακολουθήσω μια αναμέτρηση που έμελε να κρίνει μια κατηγορία. Εντάξει, νομίζω φανερώθηκα. Αν και οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν σύμμαχος μου, τσουχτερό το κρύο, το συγκεκριμένο παιχνίδι με ενέπνευσε να πάρω την απόφαση ν’ αφιερώσω λίγο μελάνι και να προσπαθήσω ν’ αποτυπώσω με τη βοήθεια του γραπτού λόγου γιατί αγαπάμε τόσο το τοπικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Χρησιμοποιώ πρώτο πρόσωπο πληθυντικού αφού νομίζω πως πολλοί θα συμφωνήσουν μαζί μου. Διαθέτω νομίζω πλέον την εμπειρία να μιλήσω γι’ αυτό αφού έχω υπάρξει και στις δύο μορφές του τοπικού ποδοσφαίρου, ενεργός φίλαθλος και μέλος της διοίκησης.
Τι είναι όμως αυτό που κάνει τόσο ελκυστικό το τοπικό ποδόσφαιρο; Η τελευταία διετία με βρίσκει να συμμετέχω στα κοινά της ομάδος του χωριού μου. Μακεδονικού Αγιάσματος. Ως παιδί έχω μονάχα ευχάριστες αναμνήσεις και εμπειρίες. Πλάι στο πλευρό του νυν προπονητή του Αρη Πηγών, κ. Δημήτρη Σιώπη ταξίδεψα σε κάθε γωνιά του νομού,
επισκέφθηκα δίχως αμφιβολία κάθε γήπεδο, έζησα συγκλονιστικές στιγμές, έντονα συναισθήματα με πορείες, τίτλους, επικές ανατροπές, αμφιλεγόμενες διαιτητικές αποφάσεις, γήπεδα χωράφια. Με λίγα λόγια τα έζησα όλα. Ίσως κληρονόμησα αυτή την τρέλα, αυτό το πάθος από τον πατέρα μου ο οποίος για δεκαετίες εκπροσώπησε το χωριό μέσα στις τέσσερεις γραμμές. Δεν λέω να χορτάσω όμως. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλλον ναι, αυτή η τρέλα μου για το τοπικό ποδόσφαιρο είναι που με ώθησε να ασχοληθώ με την αθλητική δημοσιογραφία επαγγελματικά.
Για να επιστρέψουμε και στα του σημερινού παιχνιδιού. Ως ανεξάρτητος θεατής έβλεπες μια κερκίδα κυριολεκτικά να «βράζει». Τα δύο πέταλα με τους φιλάθλους των δύο «μονομάχων» και μπορούσες ν’ αισθανθείς στην ατμόσφαιρα τα συναισθήματα, από τη μία χαράς και από την άλλη στεναχώριας. Εβλεπες αγνές συμπεριφορές που μπορεί μερικές φορές να ξεπερνούσαν τα όρια ωστόσο πήγαζαν από μέσα τους, για την αγάπη για την ομάδα τους. Εβλεπες όμως και ποδοσφαιριστές παθιασμένους για τη φανέλα. Είναι κάτι ξεχωριστό που το ζεις επανειλημμένως μόνο στα τοπικά.
Ανακεφαλαίωση. Πολλοί λένε πως στο στρατό κάνεις τους καλύτερους φίλους. Σας διαβεβαιώνω πως και στα τοπικά κάνεις φίλους για μια ζωή. Αυτή η ένταση, η αγάπη για την ομάδα του χωριού μου εμένα με γεμίζει. Γιατί απολαμβάνω ν’ αφιερώνω χρόνο για την επίλυση των προβλημάτων, να στέκομαι δίπλα στους ποδοσφαιριστές την ώρα της προπόνησης και να ξυπνάω κάθε πρωί προσδοκώντας την ημέρα που θα παίζει το χωριό για να συμπαρασταθώ από την κερκίδα. Για όλα τα παραπάνω αγαπώ το τοπικό. Και δεν λέω να χορτάσω.
