Στην Ελλάδα του σήμερα, το νομοθετικό πλαίσιο για την ισότητα των φύλων και την καταστολή κάθε μορφής διάκρισης σε βάρος των γυναικών περιγράφεται στο άρθρο 4 παρ. 2 του Συντάγματος. Παρόλα αυτά τα σεξιστικά σχόλια εις βάρος των γυναικών δεν σταματούν. Όταν λέμε ισότητα των φύλων σημαίνει ίση προβολή, ενδυνάμωση, ευθύνη και συμμετοχή γυναικών και ανδρών σε όλους τους τομείς της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής, καθώς και ισότιμη πρόσβαση και διανομή πόρων μεταξύ τους. Βασικός λόγος είναι η αλλαγή των δομών τις κοινωνίας, οι οποίες θα συμβάλλουν στη διατήρηση των ανισοτήτων σχέσεων εξουσίας μεταξύ γυναικών και ανδρών. Η επίτευξη αυτού του στόχου έχει σκοπό, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη λειτουργία της δημοκρατίας, τον σεβασμό του κράτους δικαίου και την οικονομική ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα.
Όμως προκύπτει ένα δίλλημα εάν η ισότητα είναι τυπική ή εάν μπορεί να γίνει ουσιαστική. Είναι δύσκολο να διακρίνουμε την διαφορετικότητα των φύλων, πέρα από την παραμόρφωση που προκαλεί η ιεραρχική κατηγοριοποίηση των πολιτών και η βάναυση καταπίεση των γυναικών. Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι βασικά θα πρέπει να αλλάξουν και οι κοινωνικές συμπεριφορές και οι νοοτροπίες των ίδιων των γυναικών. Βέβαια, αναγνωρίζοντας ότι οι γυναίκες, λόγω του φύλου τους (ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη και τη φυλή τους) εμποδίζονται να αναπτυχθούν ελεύθερα, τους παρέχονται προνόμια ως αντιστάθμισμα, ωθώντας τες να υπερπηδήσουν τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν στο μέλλον.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το νομικό και θεσμικό πλαίσιο που αφορά την εξάλειψη του σεξισμού γενικότερα, ακολουθείται από ένα πλήθος δράσεων και κανονισμών. Βασικοί κανονισμοί για την ισότητα των φύλων και την εξάλειψη του σεξισμού περιλαμβάνονται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Έτσι στις 28 Μαρτίου 2019, το Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενέκρινε τον ορισμό του σεξισμού σε διεθνή κλίμακα σε μια προσπάθεια που γίνεται για να εξαλειφθεί το φαινόμενο. Το κείμενο, που απευθύνεται στις 47 χώρες μέλη του πανευρωπαϊκού οργανισμού, και εγκρίθηκε από την Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, ορίζει τον σεξισμό ως μια εκδήλωση των ιστορικά άνισων σχέσεων δύναμης ανάμεσα σε γυναίκες και άνδρες, που οδηγεί στη διάκριση. Έτσι λοιπόν ο σεξισμός και η βία απέναντι στις γυναίκες συνδέονται, δημιουργώντας ένα κλίμα φόβου, αποκλεισμού και ανασφάλειας. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι στην καταπολέμηση του φαινομένου του σεξισμού σημαντικό ρόλο παίζει η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του κοινού, που πρέπει να πραγματοποιηθεί με στοχευόμενη καμπάνια.
Ωστόσο, μπορεί το νομικό πλαίσιο να έχει βελτιωθεί, όμως η αποτελεσματική ισότητα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η βία και ο σεξισμός, εξακολουθούν να υφίστανται, διατηρώντας τις γυναίκες και τους άνδρες στους παραδοσιακούς τους ρόλους και εμποδίζοντας την πλήρη υλοποίηση των δικαιωμάτων των γυναικών. Στην κοινωνία, όπου η ευαισθητοποίηση γύρω από τα εγκλήματα σε βάρος των γυναικών είναι αρκετά μεγαλύτερη, οι διακρίσεις και οι σχολιασμοί κυρίως μέσω των social media δεν πρέπει να υφίστανται. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και να παραλείπουμε, ότι έχουμε, για την αντιμετώπιση του προβλήματος, και το ζήτημα της ατομικής ευθύνης του κάθε πολίτη, σε περιπτώσεις διαπίστωσης της ύπαρξης σεξιστικής συμπεριφοράς στον περίγυρο, και τον κατάλληλο τρόπο που θα πρέπει να αντιδράσει και να παρέχει την βοήθεια του στο θύμα, αλλά και παράλληλα αποτελεί και ζήτημα της Πολιτείας να λάβει μέτρα στήριξης της ισότητας καθώς και μέτρα ενδυνάμωσης και προστασίας των γυναικών και όχι μόνο. Το τελικό στάδιο μιας σεξιστικής κουλτούρας, αποτελούν διάφορα εγκλήματα κατά των γυναικών, όπως η γυναικοκτονία. Πριν όμως φτάσουμε σε αυτές τις ακραίες καταστάσεις, θα πρέπει να ελέγχουμε όλες τις συμπεριφορές που συμβαίνουν από όλα τα φύλα (άνδρες και γυναίκες) γιατί τα φαινόμενα που συμβαίνουν βασίζονται στην εξουσία που επιβάλλεται πάνω στο άλλο φύλο.
