Όλοι έχουμε ανασφάλειες. Όταν όμως οι ανασφάλειες και οι αδυναμίες μας καταβάλλουν τη σκέψη μας, τότε επηρεάζουν τη συμπεριφορά μας και τελικά τις κάνουμε πιο φανερές προς τα έξω αντί να τις ξεπερνάμε. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να υπονομεύεις την επαγγελματική σου πορεία. Πρώτος στη μακριά λίστα είναι το να αισθάνεσαι κατωτερότητα, διότι σε κάνει να σκέφτεσαι και να συμπεριφέρεσαι με τρόπους εκ διαμέτρου αντίθετους αυτών που οδηγούν στην επιτυχία. Όπως ακριβώς δεν απολαμβάνουμε να συνεργαζόμαστε με ανθρώπους που έχουν σύμπλεγμα ανωτερότητας, το ίδιο ισχύει και με όσους έχουν σύμπλεγμα κατωτερότητας.
Από την Αννίτα Νιάκα
Ως σύμπλεγμα ορίζεται ένα σύνολο συνειρμών ή παρορμήσεων που συνδέονται ασυνείδητα από το άτομο με ένα συγκεκριμένο θέμα και επηρεάζουν τη συμπεριφορά του. Ορίζεται ως ένα είδος νεύρωσης, το οποίο αναγκάζει το άτομο σε διαφορετική από τη φυσιολογική συμπεριφορά. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Καρλ Γιουνγκ.
Στο σύμπλεγμα ανωτερότητας το άτομο επιδεικνύει προς τα έξω μία υπερβολικά καλή γνώμη για τον εαυτό του, συμπεριφορά που συνήθως κρύβει επιμελώς ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας. Στο σύμπλεγμα κατωτερότηταςτο άτομο κυριαρχείται από την πεποίθηση ότι είναι λιγότερο σημαντικό από άλλους και δρα ανάλογα.
Το σίγουρο είναι ένα: Εάν κάνεις τα πέντε πράγματα που ακολουθούν, ο εργοδότης, ο προϊστάμενος και οι συνάδελφοί σου υποσυνείδητα –η συνειδητά- πιστεύουν ότι είσαι λιγότερο σημαντικός από αυτούς και ως αποτέλεσμα, δεν θα είσαι το πρώτο άτομο που θα σκεφτούν για σημαντικά projects, ευκαιρίες καριέρας ή μία προαγωγή:
1. Δε ζητάς ποτέ βοήθεια, αλλά εσύ προσφέρεις
Γιατί; Είσαι πεπεισμένος ότι αυτό θα σε έκανε να μοιάζεις αδύναμος και φοβάσαι να δείξεις ευάλωτος. Ή πιστεύεις ότι βρίσκεσαι εδώ για να βοηθάς τους άλλους, αλλά κανένας δεν μπορεί να βοηθήσει εσένα. Είσαι υπερβολικά αυτάρκης.
Η ειρωνεία είναι ότι ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Το να μπορείς να ζητήσεις βοήθεια δείχνει δύναμη, αυτοπεποίθηση και θάρρος. Όταν ζητάς κάτι από τους άλλους, εκφράζεις προθυμία να μάθεις και αναγνωρίζεις ότι δεν είσαι νοητικά ή πνευματικά ανώτερος.
2. Δεν κάνεις ερωτήσεις
Γιατί; Είσαι πεπεισμένος ότι θα έπρεπε να γνωρίζεις τα πάντα και δουλεύεις σκληρά για να είσαι το πιο έξυπνο άτομο στο χώρο. Νομίζεις ότι αυτό θα σε κάνει να δείχνεις δυνατός και να είσαι αγαπητός στους άλλους. Ή είσαι πεπεισμένος ότι, εάν ρωτήσεις, θα δείξεις χαζός, γιατί αυτό θα επιβεβαιώσει ότι δεν γνωρίζεις κάτι.
Η ειρωνεία είναι ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Εάν δεν κάνεις ερωτήσεις και δε ζητάς ποτέ καθοδήγηση και συμβουλές από άλλους, απομονώνεις τον εαυτό σου από την ομάδα και περιορίζεις τις ευκαιρίες να δικτυωθείς και να χτίσεις επαγγελματικούς δεσμούς και συστήματα υποστήριξης. Όταν ρωτάς, προσκαλείς τους άλλους και στέλνεις το μήνυμα ότι εκτιμάς τη σκέψη τους, την άποψή τους και τη δουλειά τους. Δείχνεις επίσης ότι η συνεισφορά τους είναι σημαντική. Ως αποτέλεσμα, συνήθως θα παίρνεις πολύ πιο ουσιώδες feedback.
3. Δε μιλάς ανοιχτά
Γιατί; Είσαι πεπεισμένος ότι στην πραγματικότητα κανένας δεν θέλει να ακούσει τι έχεις να πεις. Ή φοβάσαι ότι όντως δεν έχεις κάτι που να αξίζει να προσθέσεις, για το οποίο θα νοιαστεί ο οποιοσδήποτε.
Η ειρωνεία είναι ότι όσο πιο συχνά παραμένεις σιωπηλός και δε συνεισφέρεις στη συζήτηση, τόσο περισσότεροι οι άλλοι θα πιστεύουν ότι όντως δεν προσθέτεις κάποια αξία ή δεν θέλεις να συνεισφέρεις ή δεν ενδιαφέρεσαι να εμπλακείς με το θέμα. Σε κάθε περίπτωση, δείχνεις απόμακρος, αδιάφορος και ότι δεν είσαι ομαδικός παίχτης. Έτσι, οι άλλοι αρχίζουν να σε παραβλέπουν όλο και περισσότερο σε ομαδικές δουλειές και ευκαιρίες καριέρας.
4. Αποφεύγεις υπερβολικά τη σύγκρουση
Γιατί; Είσαι πεπεισμένος ότι οι ανάγκες σου μπορούν ή/και πρέπει να έρχονται δεύτερες πίσω από αυτές των άλλων και αποφεύγεις υπερβολικά να τις εκφράζεις ή συμβιβάζεσαι διαρκώς από «σεβασμό» στις ανάγκες των άλλων. Το κάνεις αυτό ακόμα και όταν το ζήτημα είναι σημαντικό για εσένα, ακόμα και αφότου έχεις ήδη επικοινωνήσει την ανάγκη σου.
Υπάρχουν πέντε διαφορετικά στυλ σύγκρουσης (συνεργατικό, συμβιβαστικό, ανταγωνιστικό, διευθέτηση και αποφυγή). Κάθε στυλ είναι κατάλληλο για εφαρμογή σε διαφορετικές περιστάσεις. Το πρόβλημα είναι ότι, ακόμα και όταν θα έπρεπε να εφαρμόσεις μία προσέγγιση στη σύγκρουση όπως συνεργατική, διευθέτηση ή ανταγωνιστική, δεν το κάνεις.
Η ειρωνεία είναι ότι, όταν επιλέγεις την αποφυγή ή τον συμβιβασμό πολύ συχνά, κάνεις τους άλλους να ενδιαφέρονται όλο και λιγότερο για τις δικές σου ανάγκες. Δίνοντας συνεχώς τόσο μικρή αξία στις ανάγκες σου, διδάσκεις όλους τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Και έτσι οι άνθρωποι του περιβάλλοντός σου σε σέβονται όλο και λιγότερο.
5. Φοβάσαι τόσο την αποτυχία που αντιστέκεσαι στην αλλαγή
Γιατί; Είσαι πεπεισμένος ότι αλλαγή σημαίνει ότι θα πρέπει να μάθεις νέες και διαφορετικές μεθόδους, προσεγγίσεις, διαδικασίες και συμπεριφορές και δεν έχεις την αυτοπεποίθηση να προσαρμοστείς ή να μάθεις ό,τι χρειάζεται προκειμένου να επιτύχεις τους στόχους σου.
Βλέπεις, όταν έχεις τελειοποιήσει κάτι, δεν είσαι τόσο ευέλικτος προς την αλλαγή, διότι μέσα σου δεν έχεις τόση εμπιστοσύνη ότι μπορείς να τελειοποιήσεις και το «νέο». Επιχειρηματολογείς υπέρ του να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν, διότι δεν θέλεις να αποκαλυφθείς. Στο κεφάλι σου σκέφτεσαι «κι αν δεν μπορώ να το κάνω; Κι αν καταστώ ανεπαρκής; Κι αν αποτύχω;».
Η ειρωνεία είναι ότι, εάν φοβάσαι με τέτοιο τρόπο την αποτυχία, στην πραγματικότητα τη φέρνεις πιο κοντά σου.
![Γιατροί ΕΟΠΥΥ ΚΑΒΑΛΑΣ](https://www.enanews.gr/uploads/2018/11/giatroi-eopyy.png")
Όλοι έχουμε ανασφάλειες. Όταν όμως οι ανασφάλειες και οι αδυναμίες μας καταβάλλουν τη σκέψη μας, τότε επηρεάζουν τη συμπεριφορά μας και τελικά τις κάνουμε πιο φανερές προς τα έξω αντί να τις ξεπερνάμε. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να υπονομεύεις την επαγγελματική σου πορεία. Πρώτος στη μακριά λίστα είναι το να αισθάνεσαι κατωτερότητα, διότι σε κάνει να σκέφτεσαι και να συμπεριφέρεσαι με τρόπους εκ διαμέτρου αντίθετους αυτών που οδηγούν στην επιτυχία. Όπως ακριβώς δεν απολαμβάνουμε να συνεργαζόμαστε με ανθρώπους που έχουν σύμπλεγμα ανωτερότητας, το ίδιο ισχύει και με όσους έχουν σύμπλεγμα κατωτερότητας.
Από την Αννίτα Νιάκα
Ως σύμπλεγμα ορίζεται ένα σύνολο συνειρμών ή παρορμήσεων που συνδέονται ασυνείδητα από το άτομο με ένα συγκεκριμένο θέμα και επηρεάζουν τη συμπεριφορά του. Ορίζεται ως ένα είδος νεύρωσης, το οποίο αναγκάζει το άτομο σε διαφορετική από τη φυσιολογική συμπεριφορά. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Καρλ Γιουνγκ.
Στο σύμπλεγμα ανωτερότητας το άτομο επιδεικνύει προς τα έξω μία υπερβολικά καλή γνώμη για τον εαυτό του, συμπεριφορά που συνήθως κρύβει επιμελώς ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας. Στο σύμπλεγμα κατωτερότηταςτο άτομο κυριαρχείται από την πεποίθηση ότι είναι λιγότερο σημαντικό από άλλους και δρα ανάλογα.
Το σίγουρο είναι ένα: Εάν κάνεις τα πέντε πράγματα που ακολουθούν, ο εργοδότης, ο προϊστάμενος και οι συνάδελφοί σου υποσυνείδητα –η συνειδητά- πιστεύουν ότι είσαι λιγότερο σημαντικός από αυτούς και ως αποτέλεσμα, δεν θα είσαι το πρώτο άτομο που θα σκεφτούν για σημαντικά projects, ευκαιρίες καριέρας ή μία προαγωγή:
1. Δε ζητάς ποτέ βοήθεια, αλλά εσύ προσφέρεις
Γιατί; Είσαι πεπεισμένος ότι αυτό θα σε έκανε να μοιάζεις αδύναμος και φοβάσαι να δείξεις ευάλωτος. Ή πιστεύεις ότι βρίσκεσαι εδώ για να βοηθάς τους άλλους, αλλά κανένας δεν μπορεί να βοηθήσει εσένα. Είσαι υπερβολικά αυτάρκης.
Η ειρωνεία είναι ότι ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Το να μπορείς να ζητήσεις βοήθεια δείχνει δύναμη, αυτοπεποίθηση και θάρρος. Όταν ζητάς κάτι από τους άλλους, εκφράζεις προθυμία να μάθεις και αναγνωρίζεις ότι δεν είσαι νοητικά ή πνευματικά ανώτερος.
2. Δεν κάνεις ερωτήσεις
Γιατί; Είσαι πεπεισμένος ότι θα έπρεπε να γνωρίζεις τα πάντα και δουλεύεις σκληρά για να είσαι το πιο έξυπνο άτομο στο χώρο. Νομίζεις ότι αυτό θα σε κάνει να δείχνεις δυνατός και να είσαι αγαπητός στους άλλους. Ή είσαι πεπεισμένος ότι, εάν ρωτήσεις, θα δείξεις χαζός, γιατί αυτό θα επιβεβαιώσει ότι δεν γνωρίζεις κάτι.
Η ειρωνεία είναι ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Εάν δεν κάνεις ερωτήσεις και δε ζητάς ποτέ καθοδήγηση και συμβουλές από άλλους, απομονώνεις τον εαυτό σου από την ομάδα και περιορίζεις τις ευκαιρίες να δικτυωθείς και να χτίσεις επαγγελματικούς δεσμούς και συστήματα υποστήριξης. Όταν ρωτάς, προσκαλείς τους άλλους και στέλνεις το μήνυμα ότι εκτιμάς τη σκέψη τους, την άποψή τους και τη δουλειά τους. Δείχνεις επίσης ότι η συνεισφορά τους είναι σημαντική. Ως αποτέλεσμα, συνήθως θα παίρνεις πολύ πιο ουσιώδες feedback.
3. Δε μιλάς ανοιχτά
Γιατί; Είσαι πεπεισμένος ότι στην πραγματικότητα κανένας δεν θέλει να ακούσει τι έχεις να πεις. Ή φοβάσαι ότι όντως δεν έχεις κάτι που να αξίζει να προσθέσεις, για το οποίο θα νοιαστεί ο οποιοσδήποτε.
Η ειρωνεία είναι ότι όσο πιο συχνά παραμένεις σιωπηλός και δε συνεισφέρεις στη συζήτηση, τόσο περισσότεροι οι άλλοι θα πιστεύουν ότι όντως δεν προσθέτεις κάποια αξία ή δεν θέλεις να συνεισφέρεις ή δεν ενδιαφέρεσαι να εμπλακείς με το θέμα. Σε κάθε περίπτωση, δείχνεις απόμακρος, αδιάφορος και ότι δεν είσαι ομαδικός παίχτης. Έτσι, οι άλλοι αρχίζουν να σε παραβλέπουν όλο και περισσότερο σε ομαδικές δουλειές και ευκαιρίες καριέρας.
4. Αποφεύγεις υπερβολικά τη σύγκρουση
Γιατί; Είσαι πεπεισμένος ότι οι ανάγκες σου μπορούν ή/και πρέπει να έρχονται δεύτερες πίσω από αυτές των άλλων και αποφεύγεις υπερβολικά να τις εκφράζεις ή συμβιβάζεσαι διαρκώς από «σεβασμό» στις ανάγκες των άλλων. Το κάνεις αυτό ακόμα και όταν το ζήτημα είναι σημαντικό για εσένα, ακόμα και αφότου έχεις ήδη επικοινωνήσει την ανάγκη σου.
Υπάρχουν πέντε διαφορετικά στυλ σύγκρουσης (συνεργατικό, συμβιβαστικό, ανταγωνιστικό, διευθέτηση και αποφυγή). Κάθε στυλ είναι κατάλληλο για εφαρμογή σε διαφορετικές περιστάσεις. Το πρόβλημα είναι ότι, ακόμα και όταν θα έπρεπε να εφαρμόσεις μία προσέγγιση στη σύγκρουση όπως συνεργατική, διευθέτηση ή ανταγωνιστική, δεν το κάνεις.
Η ειρωνεία είναι ότι, όταν επιλέγεις την αποφυγή ή τον συμβιβασμό πολύ συχνά, κάνεις τους άλλους να ενδιαφέρονται όλο και λιγότερο για τις δικές σου ανάγκες. Δίνοντας συνεχώς τόσο μικρή αξία στις ανάγκες σου, διδάσκεις όλους τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Και έτσι οι άνθρωποι του περιβάλλοντός σου σε σέβονται όλο και λιγότερο.
5. Φοβάσαι τόσο την αποτυχία που αντιστέκεσαι στην αλλαγή
Γιατί; Είσαι πεπεισμένος ότι αλλαγή σημαίνει ότι θα πρέπει να μάθεις νέες και διαφορετικές μεθόδους, προσεγγίσεις, διαδικασίες και συμπεριφορές και δεν έχεις την αυτοπεποίθηση να προσαρμοστείς ή να μάθεις ό,τι χρειάζεται προκειμένου να επιτύχεις τους στόχους σου.
Βλέπεις, όταν έχεις τελειοποιήσει κάτι, δεν είσαι τόσο ευέλικτος προς την αλλαγή, διότι μέσα σου δεν έχεις τόση εμπιστοσύνη ότι μπορείς να τελειοποιήσεις και το «νέο». Επιχειρηματολογείς υπέρ του να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν, διότι δεν θέλεις να αποκαλυφθείς. Στο κεφάλι σου σκέφτεσαι «κι αν δεν μπορώ να το κάνω; Κι αν καταστώ ανεπαρκής; Κι αν αποτύχω;».
Η ειρωνεία είναι ότι, εάν φοβάσαι με τέτοιο τρόπο την αποτυχία, στην πραγματικότητα τη φέρνεις πιο κοντά σου.