ΑΠΟΨΕΙΣ

Χρ. Σταϊκούρας | “Τα 8 πιο κραυγαλέα ψέματα του κ. Αλ. Τσίπρα”

Ο Συντονιστής Οικονομικών Υποθέσεων, Βουλευτής Φθιώτιδας της Νέας Δημοκρατίας, κ. Χρήστος Σταϊκούρας, για τα 8 πιο κραυγαλέα ψέματα που είπε ο Πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

Ο Πρωθυπουργός κ. Αλ. Τσίπρας, κατά την τοποθέτηση επί των Προγραμματικών Δηλώσεων της Κυβέρνησης, στρέβλωσε την πραγματικότητα καταφεύγοντας σε μία σειρά από ανακρίβειες, αν και προέτρεψε όλους «να μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας με αριθμούς και με επιχειρήματα».

Συγκεκριμένα σημειώνουμε:

1^ον. Ο κ. Τσίπρας ανέφερε: «Έρχεστε σήμερα και επαναλαμβάνετε το παραμύθι των προβλέψεων για το 2015 για ανάπτυξη 2,9%».

Η αλήθεια είναι η εξής:

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προέβλεπε, για το 2015, αρχικά (Νοέμβριος 2014) ανάπτυξη 2,9%, στη συνέχεια (Φεβρουάριος 2015) ανάπτυξη 2,5%, αργότερα (Μάιος 2015) ανάπτυξη 0,5%, ενώ τον Ιούλιο του 2015 προέβλεψε ύφεση -2% έως – 4%.

Το Προσχέδιο του πρώτου Προϋπολογισμού της Κυβέρνησης της Αριστεράς, στη σελίδα 14 επιβεβαιώνει τη δυσμενή εξέλιξη.

Συγκεκριμένα αναφέρει:

«Κατά την περίοδο κατάρτισης του Κρατικού Προϋπολογισμού 2015 (Νοέμβριος 2014), ο ετήσιος ρυθμός αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ είχε εκτιμηθεί σε 2,9% το 2015, με πρόβλεψη για περαιτέρω επιτάχυνσή του μεσοπρόθεσμα. Ωστόσο, η διαμορφούμενη οικονομική συγκυρία, που παρατάθηκε πέραν του πρώτου εξαμήνου του έτους, εν μέσω συνεχιζόμενων διαπραγματεύσεων για την οριστικοποίηση του νέου χρηματοδοτικού προγράμματος της χώρας και των σχετικών δημοσιονομικών μέτρων που απαιτούνται, σε συνδυασμό με τα διοικητικά μέτρα ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων, που εφαρμόστηκαν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα στις αρχές Ιουλίου 2015, επιδείνωσε το έλλειμμα ρευστότητας στην πραγματική οικονομία, οδηγώντας σε εκτίμηση αρνητικού ρυθμού ανάπτυξης.»

Ο κ. Τσίπρας είπε ότι εντόπισε «παραμύθι». Το ερώτημα είναι που; Στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο «Αριστερό» Υπουργείο Οικονομικών;

Η ευθύνη της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ για την επιστροφή της χώρας στην ύφεση είναι αποκλειστική.

2^ον. Ο κ. Τσίπρας ανέφερε: «Αναρωτιέμαι: Με βάση την υποχρέωση που είχε η χώρα για πρωτογενές πλεόνασμα 3% μέσα στο 2015, πόσα νέα μέτρα χρειαζόταν να πάρετε για να πιάσετε αυτόν το στόχο;».

Η αλήθεια είναι η εξής:

Οι «Θεσμοί», προέβλεπαν (Νοέμβριος 2014), για το 2015, πρωτογενές πλεόνασμα κοντά στο 2% του ΑΕΠ, χωρίς τη λήψη οποιουδήποτε πρόσθετου μέτρου. Με μέτρα περίπου 1% του ΑΕΠ η χώρα θα πετύχαινε πρωτογενές πλεόνασμα 3% του ΑΕΠ το 2015.

Με τη δυσμενή εξέλιξη στην οικονομία, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ πήρε μέτρα 3,5% του ΑΕΠ (πάνω από 1% του ΑΕΠ για το 2015), προκειμένου η χώρα να φέρει πρωτογενές έλλειμμα 0,25% του ΑΕΠ το 2015.

Η σύγχυση που επιχειρήθηκε ως προς τις εξελίξεις, κατά τους τελευταίους οκτώ μήνες, δεν μπορεί να καλύψει τις ευθύνες από τις ανερμάτιστες κινήσεις της Κυβέρνησης. Τα πολιτικά φληναφήματα περί «αριστερών προσήμων», «αριστερού Υπουργείου Οικονομικών» κ.α., δεν καλύπτουν τις ανεπάρκειες της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.

3^ον. Ο κ. Τσίπρας ανέφερε: «Η δική μας Κυβέρνηση κατάφερε να μειώσει τους υπερβολικούς στόχους των πρωτογενών πλεονασμάτων εξασφαλίζοντας δημοσιονομικό χώρο 20 δισεκατομμυρίων ευρώ για την επόμενη τριετία».

Η αλήθεια είναι ότι εκείνο που μετρά είναι η συνεκτίμηση του ύψους των δημοσιονομικών αποτελεσμάτων σε σχέση με το ύψος των παρεμβάσεων που απαιτούνται για να υλοποιηθούν οι στόχοι. Τα δημοσιονομικά αποτελέσματα εξαρτώνται από την κατάσταση και τη δυναμική της οικονομίας.

Επαναλαμβάνω ότι οι «Θεσμοί», για το 2015, προέβλεπαν πρωτογενές πλεόνασμα κοντά στο 2% του ΑΕΠ, χωρίς τη λήψη οποιουδήποτε πρόσθετου μέτρου.

Ο κ. Τσίπρας, αφού οδήγησε την οικονομία και πάλι στο καθοδικό σπιράλ, παρουσιάζει ως επιτυχία την εκτίμηση ότι το 2015, χωρίς τη λήψη οποιουδήποτε πρόσθετου μέτρου, θα κλείσει με πρωτογενές έλλειμμα 1,5% του ΑΕΠ, ενώ η επίτευξη στόχου για πρωτογενές έλλειμμα 0,25% απαιτεί πρόσθετα μέτρα λιτότητας ύψους άνω των 2 δισ. ευρώ.

Δηλαδή η χώρα υπό την πολιτική ηγεσία του έχει πρωτογενές έλλειμμα με πρόσθετα μέτρα λιτότητας και συνακόλουθα ισόποση επιβάρυνση των ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών του κράτους, δηλαδή του δανεισμού της χώρας.

Τα προαναφερθέντα επιβεβαιώνονται και στο Προσχέδιο του πρώτου Προϋπολογισμού της Κυβέρνησης της Αριστεράς, στη σελίδα 11.

Είναι απορίας άξιον γιατί ο κ. Πρωθυπουργός επιχαίρει γι αυτή την εξέλιξη;

4^ον. Ο κ. Τσίπρας ανέφερε: «Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ επιχείρησε με έναν εντελώς επικοινωνιακό τρόπο να βγει στις αγορές, ενώ γνώριζαν ότι η χώρα δεν μπορούσε να επιστρέψει».

Η αλήθεια είναι ότι η χώρα, είχε καταφέρει, νωρίτερα από τις προβλέψεις, να βγει στις διεθνείς αγορές το 2014, με έκδοση τριετούς και πενταετούς ομολόγου. Αντλήθηκαν 3 δισ. ευρώ τον Απρίλιο του 2014 και 1,5 δισ. ευρώ τον Ιούλιο του 2014.

Στο Προσχέδιο του πρώτου Προϋπολογισμού της Κυβέρνησης της Αριστεράς, στη σελίδα 48 επιβεβαιώνονται τα στοιχεία.

Γιατί οι αρμόδιοι δεν προφύλαξαν τον κ. Πρωθυπουργό;

5^ον. Ο κ. Τσίπρας ανέφερε: «Απαριθμήσατε μέτρα, «φουσκώνοντας» πολλά και παίξατε με την πραγματική αγωνία των αγροτών, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων».

Η αλήθεια είναι, όπως ανέφερε και ο Πρόεδρος της ΝΔ, κ. Μεϊμαράκης, ότι για την περίοδο 2015-2016 τα νέα μέτρα λιτότητας, με τα σημερινά δεδομένα, εκτιμώνται περίπου στα 6,5 δισ. ευρώ.

Η εκτίμηση αυτή επιβεβαιώνεται και στο Προσχέδιο του πρώτου Προϋπολογισμού της Κυβέρνησης της Αριστεράς, στις σελίδες 43-45.

Ο λογαριασμός αυτός θα είναι, τελικά, πολύ υψηλότερος.

Κι αυτό γιατί:

α) Υπάρχει μια σειρά από νέα μέτρα, τα οποία, σύμφωνα με το Προσχέδιο, «είτε δεν είναι μετρήσιμα είτε η διαδικασία ποσοτικοποίησής τους δεν έχει ολοκληρωθεί προς το παρόν».

Μεταξύ αυτών είναι η σταδιακή κατάργηση της υφιστάμενης φορολογικής μεταχείρισης των αγροτών, η μείωση όλων των ορίων για τις κατασχέσεις, η κατάργηση φοροαπαλλαγών φυσικών και νομικών προσώπων κ.α.

Αυτά επιβεβαιώνονται και στο Προσχέδιο του πρώτου Προϋπολογισμού της Κυβέρνησης της Αριστεράς, στη σελίδα 45.

β) Υπάρχουν, σύμφωνα με το 3^ο Μνημόνιο, πρόσθετα μέτρα για τα έτη 2017-2018 («αξιόπιστα διαρθρωτικά μέτρα που θα αποφέρουν τουλάχιστον ¾% του ΑΕΠ το 2017 και ¼% του ΑΕΠ το 2018»).

Ενώ, «οι Ελληνικές αρχές δεσμεύονται να λάβουν περαιτέρω διαρθρωτικά μέτρα τον Οκτώβριο του 2016, αν κριθούν αναγκαία, για να διασφαλιστούν οι στόχοι του 2017 και του 2018».

Αυτή είναι η προοπτική της χώρας και της οικονομίας της, με τις υπογραφές της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.

6^ον. Ο κ. Τσίπρας ανέφερε: «Τη στιγμή μάλιστα που στελέχη σας έχουν σε ανύποπτο χρόνο δημοσίως παραδεχθεί – ο κ. Σταϊκούρας, αν δεν κάνω λάθος- ότι δεν θα είχατε να πληρώσετε μισθούς και συντάξεις το Φλεβάρη του ’15».

Ο κ. Τσίπρας θολώνει την ατμόσφαιρα.

Η αλήθεια είναι ότι στις σχετικές τοποθετήσεις μου στην Ολομέλεια της Βουλής (24 Απριλίου 2015, 14 Μαΐου 2015/Πρακτικά της Βουλής) σημείωνα:

«Η πραγματικότητα για τα ταμειακά διαθέσιμα που παρέλαβε η σημερινή Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ είναι:

1^ον. Μετά τις βουλευτικές εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου, και παρά την υστέρηση εσόδων λόγω της πολιτικής αβεβαιότητας, η χώρα είχε ταμειακά διαθέσιμα ύψους 1,9 δισ. ευρώ. Αυτά τα ταμειακά διαθέσιμα παρέλαβε η σημερινή Κυβέρνηση.

Υπενθυμίζεται ότι, με βάση το Δελτίο Δημοσίου Χρέους, που δημοσίευσε η σημερινή Κυβέρνηση, στο τέλος του 2014, τα ταμειακά διαθέσιμα του Ελληνικού Δημοσίου ήταν 2,6 δισ. ευρώ. Η συρρίκνωσή τους τον Ιανουάριο οφείλεται στα μειωμένα έσοδα.

2^ον. Οι εκτιμήσεις, τότε, ήταν ότι η χώρα, αν η σημερινή Κυβέρνηση δεν αναλάμβανε οποιαδήποτε πρωτοβουλία, θα άρχιζε να αντιμετωπίζει ταμειακά προβλήματα μετά τις 24 Φεβρουαρίου, μικρά μέσα στο Φεβρουάριο και μεγαλύτερα το Μάρτιο.

Αυτός ήταν και ο λόγος που η προηγούμενη Κυβέρνηση επιδίωκε να κλείσει εντός διμήνου, με επωφελή για τη χώρα τρόπο, τη συμφωνία για τη λήψη της τελευταίας δόσης του τρέχοντος Προγράμματος.

Αντίθετα, η σημερινή Κυβέρνηση διαβεβαίωνε την Ελληνική κοινωνία, παρά το γεγονός ότι γνώριζε την αλήθεια, ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη από την τελευταία δόση της δανειακής σύμβασης. Και στη συνέχεια, στις 20 Φεβρουαρίου, προσυπέγραφε ότι αυτή θα εκταμιευθεί, εν συνόλω, στο τέλος της αξιολόγησης. Και έπραξε έτσι, ενώ γνώριζε τις πιεστικές ταμειακές ανάγκες της χώρας».

Η προσπάθεια από τον κ. Πρωθυπουργό για δημιουργία θολής ατμόσφαιρας πρόσφορης για μετατόπιση ευθυνών, δεν δικαιολογεί την παραποίηση των όσων είχαμε αναφέρει, από το βήμα της Βουλής.

7^ον. Ο κ. Τσίπρας ανέφερε: «Είναι δυνατόν να λέτε ότι την ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών τη δημιούργησαν τα capital controls;».

Η αλήθεια είναι ότι στην ανάγκη νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών οδήγησε η φυγή κεφαλαίων και η επιβολή των κεφαλαιακών περιορισμών που προκάλεσε η επί μήνες ανερμάτιστη διακυβέρνηση από τους ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.

Σε επίρρωση αυτού σημειώνω ότι η Πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κα. Ντανιέλ Νουί, σε συνέντευξή της είχε αναφέρει ότι «οι ελληνικές τράπεζες παραμένουν καλά κεφαλαιοποιημένες» (FXSTREET, 2 Ιουνίου 2015), ενώ τον Αύγουστο του 2015, ανέφερε ότι «πολιτικά γεγονότα έχουν κάνει πιο ευάλωτες τις ελληνικές τράπεζες» (Reuters, 20 Αυγούστου 2015).

Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρει ότι «υφίστανται σημαντικοί κίνδυνοι για τη χρηματοοικονομική σταθερότητα στην Ελλάδα, που προήλθαν από την αβεβαιότητα των οικονομικών και χρηματοπιστωτικών πολιτικών της Ελληνικής Κυβέρνησης το τελευταίο εξάμηνο» (European Commission, Greece – Request for stability support in the form of an ESM loan, 10 Ιουλίου 2015).

Θεωρούμε ότι τα σχόλια είναι περιττά.

8^ον. Ο κ. Τσίπρας ανέφερε: «Η αλήθεια είναι ότι η δική μας Κυβέρνηση κατάφερε επιτέλους επί της ουσίας να ανοίξει το θέμα του χρέους. Γιατί δεν έγινε αυτό επί των δικών σας ημερών και γίνεται τώρα;».

Η αλήθεια είναι η εξής:

Το ύψος και το «προφίλ» του χρέους, μετά το 2012, βελτιώθηκαν αισθητά.

Αποδείξεις;

α. Το δημόσιο χρέος μειώθηκε κατά περίπου 40 δισ. ευρώ την περίοδο 2011-2014.

Αυτό επιβεβαιώνεται και στο Προσχέδιο του πρώτου Προϋπολογισμού της Κυβέρνησης της Αριστεράς, στη σελίδα 48.

β. Το 2014, η μέση σταθμική υπολειπόμενη φυσική διάρκεια του δημοσίου χρέους ήταν 16,6 έτη και το μέσο σταθμικό επιτόκιο λίγο πάνω από το 2%. Το 2011, η διάρκεια ήταν 6,3 έτη και το επιτόκιο 4%.

γ. Το 2014, οι τόκοι ανέρχονταν στα 5,5 δισ. ευρώ. Το 2011, στα 16,1 δισ. ευρώ.

Αυτό επιβεβαιώνεται και στο Προσχέδιο του πρώτου Προϋπολογισμού της Κυβέρνησης της Αριστεράς, στη σελίδα 49.

Όλα αυτά τα έχει προσυπογράψει ο κ. Τσίπρας, στην απόφαση της 12^ης Ιουλίου, σύμφωνα με την οποία:

«Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ υπενθυμίζει ότι τα κράτη μέλη της ευρωζώνης έχουν θεσπίσει κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών μία αξιοσημείωτη δέσμη μέτρων προς υποστήριξη της βιωσιμότητας του χρέους της Ελλάδας, η οποία εξομάλυνε την πορεία εξυπηρέτησης του χρέους της Ελλάδας και μείωσε το κόστος σημαντικά».

Η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους επιδεινώθηκε ραγδαία κατά το 2015. Όπως καταγράφει και η Έκθεση του ΔΝΤ, της 25^ης Ιουνίου 2015, «οι βασικοί παράγοντες που οδήγησαν τους τελευταίους μήνες στην επιδείνωση της Ανάλυσης Βιωσιμότητας Χρέους είναι η μείωση της οικονομικής ανάπτυξης, η αναθεωρημένη πορεία του πρωτογενούς ισοζυγίου, τα χαμηλότερα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις και πιθανές επιπρόσθετες οικονομικές ανάγκες του τραπεζικού συστήματος».

Το αποτέλεσμα είναι το δημόσιο χρέος κατά το 2015 να αυξάνεται, ως απόλυτος αριθμός, εξαιτίας της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, και ως ποσοστό του ΑΕΠ, λόγω της μείωσης του ΑΕΠ.

Οι προβλέψεις του ΔΝΤ για την εξέλιξη του δημοσίου χρέους παρουσιάζεται στον επόμενο πίνακα.

Τα στοιχεία αποκαλύπτουν την εφιαλτική δυναμική του δημοσίου χρέους που πυροδότησαν οι ανερμάτιστοι χειρισμοί της Κυβέρνησης.

Άρα, καθίσταται αναπόφευκτη η λήψη πρόσθετων παραμετρικών μέτρων για την ενίσχυση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους. Η απόφαση κατά τη Σύνοδο Κορυφής, της 12^ης Ιουλίου 2015, επιβεβαιώνει την απόφαση του Νοεμβρίου του 2012. Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι «σύμφωνα με το πνεύμα της δήλωσης της Ευρωομάδας του Νοεμβρίου του 2012, η Ευρωομάδα παραμένει έτοιμη να εξετάσει, εάν χρειαστεί, πιθανά πρόσθετα μέτρα (πιθανή παράταση των περιόδων χάριτος και αποπληρωμής), για να εξασφαλιστεί ότι οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες παραμένουν σε βιώσιμο επίπεδο».

Και προσθέτει: «Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ τονίζει ότι δεν μπορούν να αναληφθούν απομειώσεις της ονομαστικής αξίας του χρέους».

Ο κ. Τσίπρας επί χρόνια καλλιεργούσε ψευδαισθήσεις με παλληκαρισμούς για τη λύση του προβλήματος του δημόσιου χρέους.

Τώρα προσγειώθηκε και θεωρεί ως επιτυχία την εφαρμογή ρυθμίσεων που συζητούνται από τα τέλη του 2012.

Συμπερασματικά, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία του, προφανώς επιχειρούν, με μεγάλη δόση ψεύδους και μικρή δόση αλήθειας, να δημιουργήσουν θολή πολιτική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία νομίζουν ότι θα κρύψουν από τους πολίτες την ιδεολογικοπολιτική κατάρρευση και τη μετάλλαξη ως προς το Μνημόνιο, που στο πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής, φέρνει καταιγίδα μέτρων τα οποία θα επιβαρύνουν επώδυνα τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.

Το εγχείρημα επιβολής της «κομματικής αλήθειας» θα αποτύχει.

Άλλωστε αυτό δείχνει και το παρελθόν.

ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης

MEDIA

Έμφυλη Βία: Γυναικοκτονία

Ως γυναικοκτονία μπορούμε να πούμε ότι είναι ότι χειρότερο μπορεί να λάβει χώρα, ως βία κατά των γυναικών. Η γενική έννοια της γυναικοκτονίας παραπέμπει στη δολοφονία μιας γυναίκας ή ενός κοριτσιού εξαιτίας του φύλου τους. Με τη Διακήρυξη της Βιέννης για τις Γυναικοκτονίες ο ΟΗΕ, αναγνώρισε διαφορετικά είδη γυναικοκτονίας, όπως: η δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα συντροφικής βίας, ο βασανισμός και η δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα μισογυνισμού, η δολοφονία γυναικών και κοριτσιών εξαιτίας του σεξουαλικού προσανατολισμού τους και της ταυτότητας φύλου, και άλλες περιπτώσεις γυναικοκτονίας οι οποίες συνδέονται με το οργανωμένο έγκλημα, εμπόρους ναρκωτικών, ή την εμπορία γυναικών και κοριτσιών.

Ο όρος γυναικοκτονία, έρχεται από παλιά, όταν το 1976 τον κατέγραψε η κοινωνιολόγος Diana E. H. Russel, ορίζοντας έτσι το εγκληματολογικό και ανθρωπολογικό αυτό φαινόμενο. Ο όρος «γυναικοκτονία» έγινε ευρέως γνωστός και υιοθετήθηκε από την εγκληματολογία μετά το 1992, έπειτα από μία συλλογή δεδομένων που επιμελήθηκαν από κοινού η εγκληματολόγος Jill Radford, και η κοινωνιολόγος Diana. H. Russel.

Τα συστήματα συλλογής δεδομένων, ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό από το ένα κράτος μέλος της ΕΕ στο άλλο, καθώς βασίζονται σε διάφορες πηγές. Για την Ελλάδα τα δεδομένα τα έχουμε από την Ελληνική Αστυνομία και εφόσον αυτά δημοσιοποιούνται. Έτσι υπολογίζεται ότι στην Ευρώπη το 30% των γυναικών ή / και κοριτσιών, που έχουν πέσει θύμα ανθρωποκτονίας, δολοφονούνται από πρόθεση από τον ερωτικό σύντροφο.

‘Όταν μιλάμε για ερωτικό σύντροφο, εννοούμε τον πρώην ή νυν σύζυγος ή σύντροφος, ανεξάρτητα από το αν ο δράστης μοιράζεται ή μοιραζόταν κατά το παρελθόν την ίδια στέγη με το θύμα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας στην Ελλάδα, το 2017, το 35 % ήταν θύματα ανθρωποκτονίας που σχετιζόταν με ενδοοικογενειακή βία.

Ένα σημαντικό θέμα που έχει προκύψει, ώστε να επανασχεδιαστεί η νομοθεσία για να υπάρχει σημαντική αντιμετώπιση του προβλήματος, είναι η κατανόηση του προβλήματος ως προς την φύση του και την συχνότητά του, όπως επίσης και το κίνητρο της δολοφονίας.

Εάν γυρίσουμε λίγο το χρόνο προς τα πίσω, θα θυμόμαστε τα στυγερά εγκλήματα – γυναικοκτονίες που διαπράχτηκαν στην Ελλάδα, στο τέλος του 2018 και στην αρχή του 2019, και συγκεκριμένα για το βιασμό και την γυναικοκτονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο, από δύο νεαρούς άντρες με τους οποίους αρνήθηκε να συνευρεθεί ερωτικά, και τη δολοφονία της Αγγελικής Πέτρου στην Κέρκυρα, από τον πατέρα της, ο οποίος δεν ενέκρινε τη σχέση που είχε με άνδρα από το Αφγανιστάν.

Συνοπτικά τα τελευταία 5 έτη, έχουμε αντίστοιχα από το έτος 2019, μέχρι και σήμερα, κατά έτος αντίστοιχα: 17, 19, 31, 26, 15, 6, με τελευταία την περίπτωση, της 28ης έξω από το Αστυνομικό Τμήμα των Αγίων Αναργύρων και την στυγερή δολοφονίας της από τον πρώην σύντροφό της.

Παγκοσμίως, κάθε μέρα, σε όλο τον κόσμο, δολοφονούνται 137 γυναίκες, κατά μέσο όρο, από (πρώην ή νυν) συζύγους ή συντρόφους ή από κάποιο μέλος της οικογένειας τους, ενώ το 2017, ένα ποσοστό 58% διαπράχθηκε από (πρώην ή νυν) συζύγους ή συντρόφους ή μέλη της οικογένειας τους, με βάση τα στοιχεία του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC).

Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕ το 22% των γυναικών, έχει πέσει θύμα, σωματικής ή / και σεξουαλικής βίας. Οι χώρες με τα μεγαλύτερα ποσοστό γυναικοκτονιών, είναι η Αργεντινή, το Ελ Σαλβαδόρ, η Ινδία, η Ονδούρα και το Μεξικό, ενώ υψηλά ποσοστά καταγράφονται και στη Γουατεμάλα, την Κολομβία, τη Βραζιλία, τη Ρωσία και τη Νότια Αφρική. Επιπλέον, με βάση τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων, EIGE:

Στην Βρετανία, κάθε τρεις μέρες δολοφονείται μία γυναίκα
Στη Σουηδία, κάθε δέκα μέρες κακοποιείται μέχρι θανάτου από το σύζυγο ή σύντροφό της
Στην Ισπανία, μία γυναίκα δολοφονείται κάθε τέσσερεις μέρες, περίπου 100 τον χρόνο
Στην Γαλλία, μία γυναίκα δολοφονείται κάθε πέντε μέρες εξαιτίας κακοποίησης στο σπίτι
Στην Ελλάδα, την Πέμπτη 11/04/2024, καταγράφηκαν 103 περιστατικά, έγιναν 43 συλλήψεις με αυτόφωρη διαδικασία, ενώ 3 θύματα ζήτησαν να μεταφερθούν σε κατάλυμα, με την πλειονότητα των περιστατικών να έγιναν στη Αττική, και συγκεκριμένα έγιναν 47 καταγγελίες και 17 συλλήψεις.
Επίσης δημιουργήθηκε νέα πλατφόρμα, με το όνομα stop-bulling.gov.gr, για την δημιουργία καταγγελιών φαινομένων bulling στα σχολεία, όπου γονείς και μαθητές, μπορούν να καταγράψουν τα φαινόμενα βίας όπου πέφτουν στην αντίληψή τους, ή είναι οι ίδιοι θύματα σχολικού εκφοβισμού
Επίσης με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. κάθε 45 λεπτά η αστυνομία δέχεται μία καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία, ενώ 270 γυναίκες χρησιμοποίησαν το panic button

Βέβαια δεν θα πρέπει να παραλείπουμε και την δημιουργία ειδικών διαμορφωμένων χώρων που θα λειτουργούν ως safe houses, για την βραχυπρόθεσμη ασφαλή φιλοξενία γυναικών – θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, καθώς και μελών της οικογένειάς τους, σε όλη την επικράτεια. Χώροι οι οποίοι θα φυλάσσονται από την ΕΛ.ΑΣ., ενώ σε συνεργασία με τις δομές του Υπουργείου Οικογένειας και Κοινωνικής Συνοχής, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και άλλους φορείς, θα παρέχεται κάθε είδους βοήθεια και στήριξη.

MEDIA

Έμφυλη Βία: Σεξισμός, άγνοια ή παρανόηση

Πολλές φορές έχουμε ακούσει σε συνομιλίες, να αποκαλούν τον συνομιλητή σε μια συζήτηση σεξιστή. Αυτοί όμως που χρησιμοποιούν αυτήν την λέξη , γνωρίζουν την έννοια αυτής, ή πολύ περισσότερο, ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός ατόμου με σεξιστική συμπεριφορά, πιο άτομο είναι πραγματικά σεξιστής και τη συνεπάγεται άραγε αυτή η συμπεριφορά στο άτομο – θύμα που είναι αποδέκτης αυτής της συμπεριφοράς. Τη να εννοούμε άραγε όταν αναφέρουμε αυτή την λέξη; Γνωρίζουμε άραγε τις προεκτάσεις αυτής, αλλά και της επιπτώσεις που μπορεί να έχει η αβίαστη χρήση αυτής της λέξης

Με τον όρο Σεξισμό, εννοούμε, κάθε έκφραση ή πράξη, λέξη, ή χειρονομία, η οποία βασίζεται στην ιδέα ότι κάποια άτομα, πιο συχνά γυναίκες, είναι κατώτερα από άλλα. Αυτό προκύπτει στην πεποίθηση ότι κάποια άτομα, εξαιτίας του φύλου τους, ή της κοινωνικότητάς τους, είναι διαφορετικά και συνήθως είναι τα ποιο ευάλωτα και τα πιο αδύναμα άτομα. Σε περισσότερο βαθμό επηρεάζονται οι γυναίκες και τα κορίτσια. Άρα αναφερόμαστε στην διαφορετικότητα του ατόμου τόσο ως προς το φύλλο, είτε αναφερόμαστε στην βιολογική του υπόσταση, είτε αναφερόμαστε στην κοινωνική υπόσταση. Συνδέεται άμεσα με τα στερεότυπα και τους ρόλους των φύλλων και αφορά στην πεποίθηση ότι το ένα φύλλο είναι ανώτερο από το άλλο. Η έννοια του φαινομένου αυτού περικλείει την έννοια ότι οι άνδρες είναι πιο σημαντικοί από τις γυναίκες και ότι οι γυναίκες είναι για να βοηθούν τους άνδρες.

Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μία μικρή παρένθεση και να αναφερθούμε στον καλοήθη σεξισμό, κατά τον οποίο το ένα φύλο και ιδιαίτερα το γυναικείο, έχει ρόλους στερεότυπους και περιοριστικούς, οι οποίοι επιφανειακά φαίνονται θετικοί. Υπάρχει ένα κύμα ευγένειας προς το γυναικείο φύλλο, όμως στην πραγματικότητα οι εκφράσεις αυτές υπομονεύουν την ανωτερότητα του άνδρα. Οι υποτιθέμενες αρετές που αποδίδονται στη γυναίκα είναι πάντα αυτές που η πατριαρχία τις θέλει να έχουν, ήτοι υπομονή, αντοχή, ενσυναίσθηση, έτσι ώστε να μπορούν να επιτελούν την συναισθηματική εργασία για όλους τους άλλους, ενώ τα δικά της συναισθήματα αγνοούνται παντελώς.

Σοβαρές και βλαβερές συνέπειες, έχει το φαινόμενο του σεξισμού, τόσο σε γυναίκες, όσο και σε άνδρες, όταν αυτά τα φαινόμενα έχουν να κάνουν με εθνικότητα, ηλικία, σεξουαλικό προσανατολισμό, αναπηρία, θρησκεία ή άλλους παράγοντες.

Φαινόμενα σεξισμού συναντούμαι σε κάθε μορφή δημόσιας και ιδιωτικής δραστηριότητας. Στον χώρο της δημοσιογραφίας ένα ποσοστό 63% έχει υποστεί λεκτική βία, ενώ για τις οικιακές εργασίες οι γυναίκες αφιερώνουν διπλάσιο χρόνο από τους άνδρες. Ενώ όλες σχεδόν οι γυναίκες έχουν δεχτεί

το φαινόμενο του mansplaining & του manterrupting, στον χώρο εργασίας.

Ο σεξισμός βασικά ξεκινά βασικά, από την χρήση του αρσενικού γένους, στην ομιλία. Έτσι από την ομιλία μπορούμε να συμπεράνουμε και να αναγνωρίσουμε την συγκεκριμένη συμπεριφορά, αφού εκφράζει τον τρόπο σκέψης και τις πράξεις μας. Σημαντικό επίσης είναι και το φαινόμενο του σεξισμού στους χώρους εργασίας. Το φαινόμενο εμφανίζεται τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες, και έχει να κάνει με την εξωτερική εμφάνιση ή τον τρόπο ντυσίματος. Ο σεξισμός στο εργασιακό περιβάλλον έχει να κάνει με την υπομονεύει την αποτελεσματικότητα των θυμάτων.

Υπομονετικά σχόλια δημιουργούν εκφοβιστική & καταπιεστική ατμόσφαιρα για αυτούς που τα αντιμετωπίζουν και μπορούν να μετατραπούν σε βία ή παρενόχληση. Τα θύματα εμφανίζουν υψηλότερα επίπεδα άγχους και κατάθλιψη.

Σε πολλούς τομείς εμφανίζονται φαινόμενα σεξισμού, όπως, όταν γίνονται συνεντεύξεις σε αθλήτριες, δεν αναφερόμαστε στο κατόρθωμα των αθλητριών, στην δεξιότητα και δύναμη των αθλητριών, αλλά στον οικογενειακό τους ρόλο. Άλλο παράδειγμα αποτελεί η εμφάνιση των γυναικών σε πολιτιστικές ή αθλητικές εκδηλώσεις, όπου οι γυναίκες εμφανίζονται με σέξι ενδυμασία και έχουν διακοσμητικό ρόλο. Τα σεξιστικά αστεία μπορούν να εκφοβίσουν και να κάνουν τους ανθρώπους να σωπάσουν και να υπoβαθμίσουν την σεξιστική συμπεριφορά.

MEDIA

Έμφυλη Βία: Η δύναμη της δημοσιογραφίας στην αντιμετώπιση της Βίας

Τα ειδησεογραφικά κείμενα ή απλά ο λόγος και οι απόψεις που εκφράζουν οι δημοσιογράφοι έχει σοβαρό αντίκτυπο μεταξύ των αναγνωστών / στριών και της πραγματικότητας. Οι δημοσιογράφοι πλαισιώνουν γεγονότα και όψεις του γίγνεσθαι, ώστε να ενημερωθεί η κοινή γνώμη με τρόπο γλαφυρό και αντικειμενικό. Εδώ θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στην μετάδοση των ειδήσεων που μεταφέρονται, να είναι μελετημένα σωστά και να μεταφέρουν αντικειμενικά την είδηση χωρίς υπερβολή και σκληρά λόγια και εικόνες, προστατεύοντας όχι μόνο το κοινωνικό σύνολο, αλλά και το θύμα.

Ο δημοσιογραφικός λόγος πρέπει να είναι πληροφοριακός, το ύφος απρόσωπο και ουδέτερο, με αποστασιοποίηση του δημοσιογράφου από τα γεγονότα, ώστε να αποδίδεται αντικειμενικότητα, χωρίς υπερβολές και προσωπικές απόψεις, που θα βλάψουν όχι μόνο το θύμα, αλλά και την κοινωνία, ώστε να αποτελούν μέρος του προβλήματος και να συμβάλλουν στην λύση του προβλήματος.

Η αναπαράσταση της έμφυλη βίας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, παρουσιάζεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο, που περιλαμβάνει ή την παρουσίαση ειδεχθών εγκλημάτων, ή εστιάζει στην διαφορετικότητα μεταξύ θύτη – θύματος, ή υπό την επήρεια διαφόρων άλλων παραγόντων, ή στο ασταθές οικογενειακό περιβάλλον του θύτη, εστιάζοντας οπτικά στο προσωπικό επίπεδο του θύτη και όχι στην κοινωνική διάσταση του προβλήματος.

Η αναπαράσταση των μορφών της βίας, θα πρέπει να γίνεται και να επικεντρώνεται στον αποτρεπτικό και προστατευτικό τρόπο αντιμετώπισης του συμβάντος από το θύμα, να μην εστιάζεται στο κάθε αυτό γεγονός αλλά να συνδυάζεται με πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της βίας.

Δεν θα πρέπει να αναφερόμαστε μόνο σε φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, με θύματα γυναίκες ( αν και κατέχουν ποσοστό 85% φαινομένων ενδοοικογενειακής βίας ), αλλά και σε περιπτώσεις που υπάρχουν θύματα άνδρες ή παιδία.

Παρουσιάζοντας φαινόμενα έμφυλης βίας, θα πρέπει να επικεντρωθούμε στα εξής:

Πως δομούνται και αναπαριστάνονται οι μορφές έμφυλης βίας;
Πως οι τρόποι αναπαράστασης της έμφυλης βίας συμβάλλουν στην διαιώνιση ή στην αντίσταση του φαινομένου της βίας;
Στερεότυπα που υποβόσκουν ή γεννούν αυτές τις συμπεριφορές;
Ευαισθητοποίηση και αντιμετώπιση των ακραίων κοινωνικών φαινομένων,
Υποστήριξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων
Εκστρατείες ευαισθητοποίησης σχετικά με τις ανισότητες των φύλων και τις διακρίσεις,
Προστασία προσωπικών δεδομένων, με εξασφάλιση συγκατάθεσης (όπου είναι εφικτό), με ιδιαίτερη προσοχή στις ευαίσθητες προσωπικές πληροφορίες τόσο του θύματος όσο και του θύτη, με σεβασμό των δικαιωμάτων και των δύο μερών,
Τα φαινόμενα έμφυλης βίας θα πρέπει να τυγχάνουν χειρισμού άμεσα με ταχύτητα, σοβαρότητα και εμπιστευτικότητα

Η αντιμετώπιση της έμφυλης βίας και ειδικότερα η βελτίωση της γνώσης σχετικά με το θέμα αυτό αποτελεί προτεραιότητα. Όμως δεν υπάρχουν συγκρίσιμα και αξιόπιστα δεδομένα, πέραν των περιστατικών που καθημερινά συμβαίνουν και καταγράφονται από την αστυνομία, γιατί υπάρχουν και περιστατικά που λόγω ιδιαίτερων δεδομένων και συνθηκών δεν βλέπουν ποτέ το φώς της δημοσιότητας, με άμεσο αποτέλεσμα να εμποδίζεται η λήψη μέτρων πολιτικής.

Τα τελευταία έτη, ιδίως μετά την πανδημία του COVID, έχουν γίνει μελέτες τόσο σε Ευρωπαϊκό, όσο και σε διεθνές επίπεδο, ώστε να βελτιωθεί η γνώση για αυτή την μάστιγα. Σε αυτό συνέβαλε και η συνάντηση που έγινε στις 10 Μαρτίου 2016, όπου η Ομάδα Εργασίας για την Στατιστική του Εγκλήματος και της Ποινικής Δικαιοσύνης αποφάσισε να οργανώσει μια ειδική επιτροπή στο πλαίσιο της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης, η οποία αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη διεθνή συνθήκη για την καταπολέμηση και την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας.

Βέβαια δεν θα πρέπει να παραλείπουμε και να ξεχνάμε ταυτόχρονα, ότι όλα τα άτομα είναι εν δυνάμει ή μπορεί να γίνουν θύματα, αλλά και θύτες, κάποιας από όλες τις μορφές της βίας. Όμως οι γυναίκες και τα κορίτσια όλων των ηλικιών, είναι πιο ευάλωτα και θίγονται περισσότερο σύμφωνα με τα διαθέσιμα δεδομένα. Ορθή λοιπόν αντιμετώπιση του προβλήματος, αντικειμενικότητα στην λήψη και μετάδοση πληροφοριών, αναλυτική και εμπεριστατωμένη μελέτη όλων των εν δυνάμει δεδομένων, για την ορθή μετάδοση της πληροφορίας, χωρίς λογοκρισία και τετελεσμένη απόφαση, χωρίς γνώση των πραγματικών συμβάντων, όπως επίσης σημαντικό είναι να λαμβάνουμε σοβαρή υπόψη και την ιστορική αναδρομή των γεγονότων, που οδηγούν σε αποτρόπαιες και καταδικαστικές από όλους συμπεριφορές τέτοιου είδους, όσο ήπιας μορφής και εάν είναι.