Ο Δημοσθένης ανέβηκε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου, πραγματοποιώντας ονειρική κούρσα στα 100 μ. πεταλούδα. Πέρασε δεύτερος στο 50άρι αλλά με εκπληκτικό φίνις ξεπέρασε στον τερματισμό τον Ούγγρο Μορς, μπροστά και από τον Ιταλό Μορλάκι, που έφτασαν στον τελικό με καλύτερο χρόνο.

Έχοντας στα πόδια του τις ευχές όλων των Θρακιωτών και στα χέρια του το πείσμα και τους κόπους τόσων χρόνων, ο Μιχαλεντζάκης κατάφερε, μόλις στα 17 του χρόνια, να γράψει ιστορία και να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στην εξαιρετικά δύσκολη κατηγορία S9.

Με το ασύλληπτο 59:27 συνέθλιψε το ρεκόρ του και έγραψε τ’ όνομά του με ολόχρυσα γράμματα στην ιστορία του ελληνικού, αλλά και του παγκόσμιου αθλητισμού καθώς έκανε ρεκόρ Παραολυπιακών Αγώνων και βέβαια και πανελλήνιο ρεκόρ (1.00.16 το προηγούμενο δικό του).

Το πάρτι μόλις είχε ξεκινήσει. Τρελό πανηγύρι μέσα στο νερό, τρελό πανηγύρι και στις κερκίδες, όπου η αδελφή του, έκλαιγε από χαρά.

«Έδωσα και την ψυχή μου για το μετάλλιο»

Η δημοσιότητα δεν του αρέσει ιδιαίτερα. Είναι χαμηλών τόνων. Ένα παιδί συναισθηματικό, ντροπαλό που απελευθερώνεται μόνο τη στιγμή που έρχεται σε επαφή με το υγρό στοιχείο. Οι πισίνες άλλωστε είναι το δεύτερο σπίτι του. Περνάει πολλές ώρες την ημέρα σε αυτές, τη στιγμή μάλιστα που χρειάζεται 40 λεπτά για να πάει και να επιστρέψει από τις Φέρες στην Αλεξανδρούπολη όπου υπάρχει ένα πλήρως εξοπλισμένο κολυμβητήριο. Οι ώρες προπόνησης ατελείωτες αφού το όνειρό του ήταν να γίνει Παραολυμπιονίκης. Η ημέρα αυτή ήρθε. Από σήμερα, ο 17χρονος Δημοσθένης Μιχαλεντζάκης είναι κάτοχος ενός χρυσού μεταλλίου σε Παραολυμπιακούς Αγώνες και κάτοχος ενός νέου παραολυμπιακού ρεκόρ στα 100 μ. πεταλούδα S9.

«Αυτό το μετάλλιο το αφιερώνω στην αδελφή μου, που ήρθε με δικά της έξοδα στο Ρίο για να με δει, για να με καμαρώσει. Η Αλεξανδρούπολη απόψε γιορτάζει. Ευχαριστώ τον Αντώνη Τσαπατάκη που με στήριξε, τους προπονητές μου αλλά και όλους εκείνους που μου έστελναν μηνύματα συμπαράστασης, έστω κι αν δεν είχα κάνει την παραμικρή διάκριση» ήταν οι πρώτες δηλώσεις στο ΑΠΕ-ΜΠΕ του 17χρονου κολυμβητή, που ήταν συγκινημένος στην απονομή.

«Η σκληρή δουλειά έφερε καρπούς. Η προετοιμασία στα Χανιά με τον Αντώνη Τσαπατάκη, τον οποίο ευχαριστώ ιδιαίτερα για τις συμβουλές του αλλά και την ψυχολογική του υποστήριξη, σε συνδυασμό με όλη την υπόλοιπη δουλειά έφερε αυτό το αποτέλεσμα. Στο δεύτερο 50άρι τολμώ να πω ότι έδωσα την ψυχή μου για να έρθει αυτό το μετάλλιο. Ένα μετάλλιο το οποίο το ήθελα. Το ονειρευόμουν από μικρός» δήλωσε ο Δημοσθένης στο Πρακτορείο Sport, ο οποίος παραδέχθηκε ότι η δύναμη που πήρε από συγγενείς, φίλους αλλά και τον απλό κόσμο πριν τον τελικό, ήταν αυτό που τον… απογείωσε στο δεύτερο πενηντάρι.

«Ευχαριστώ πολύ την ομάδα μου, τον γιατρό μου, τον φυσιοθεραπευτή μου και όλους όσοι είναι δίπλα μου. Αυτοί οι άνθρωποι δεν περίμεναν να πάρω μετάλλιο για να έρθουν να μου πουν συγχαρητήρια».

Όσο για το πάρτι που θα στηθεί στην Αλεξανδρούπολη και τις Φέρες είπε πως «ακόμη δεν έχω συνειδητοποιήσει τι έχω κάνει. Ο πατέρας μου θα είναι τρελός από τη χαρά του και αγχωμένος. Ελπίζω να τον έκανα ευτυχισμένο. Ανυπομονώ να γυρίσω πίσω στους φίλους μου γιατί μου έχουν λείψει αρκετά. Να κερδίσουμε το χαμένο μας χρόνο. Περιμένω το μετάλλιο που κέρδισα απόψε να το δείξω πρώτα στην αδελφή μου και μετά σε όλους όσοι θα με περιμένουν στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης κατά την επιστροφή μου».