Χρίστος Βούζας | Κι εκεί που περιμέναμε Grexit, μας βγήκε Brexit
Ο συντηρητικός πολιτικός, μεγάλη πολιτική μορφή της Βρετανίας και φανατικός υποστηριχτής της Ενωμένης Ευρώπης, Ουίνστον Τσώρτσιλ έλεγε ότι «το καλύτερο επιχείρημα εναντίον της δημοκρατίας είναι μια συζήτηση πέντε λεπτών με το μέσο ψηφοφόρο».
Εβδομήντα χρόνια μετά αποδεικνύεται ότι ο υπό παραίτηση πρωθυπουργός της Βρετανίας, επικεφαλής των Τόρις και βαθιά ευρωσκεπτικιστής, Ντέιβιντ Κάμερον δεν έχει μελετήσει και τόσο καλά τον Τσόρτσιλ. Ή μάλλον πίστευε ότι έχει μελετήσει τόσο καλά τον μέσο Βρετανό ψηφοφόρο που του έδωσε τη μεγάλη νίκη με αυτοδυναμία στις εκλογές του 2015, που τον έχει «στο τσεπάκι του».
Όταν όμως παίζεις με τη φωτιά ενίοτε μπορεί και να καείς. Και ο Ντέιβιντ Κάμερον έπαιξε πολλές φορές με τη φωτιά τόσο από την εποχή (2005) που στα 38 του κέρδισε την αρχηγία των Τόρις και ως εκ τούτου και τη θέση του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βρετανία όσο, κυρίως, όταν μόλις πέντε χρόνια αργότερα, στα 43 του, έγινε ο δεύτερος νεότερος πρωθυπουργός της Βρετανίας.
Τότε, άλλωστε, ήταν που έκανε και το μεγάλο λάθος στην πολιτική του καριέρα: Όταν στις 23 Ιανουαρίου 2013, στην προσπάθειά του να επανεκλεγεί πρωθυπουργός και υπό την πίεση της ευρωσκεπτικιστικής πτέρυγας των Τόρις αλλά και των λαϊκιστών του UK Independence Party (Ukip) του Νάιτζελ Φάρατζ δεσμεύθηκε ότι θα προχωρήσει σε δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε περίπτωση που κέρδιζε τις εκλογές του 2015.
Πύρρειος νίκη! Σχεδόν ένα χρόνο μετά ο Κάμερον τα έχει χάσει όλα: Την πρωθυπουργία, το κόμμα του και, βεβαίως, την υστεροφημία του, καθώς θα μείνει στην ιστορία της Βρετανίας ως ο πρωθυπουργός που άνοιξε την πόρτα της εξόδου της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ήταν κάτι το οποίο πίστεψαν συντηρητικοί αλλά και σοσιαλδημοκράτες ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και της Ελλάδας για τον Αλέξη Τσίπρα, όταν στις 28 Ιουνίου 2015, ένα, δηλαδή, χρόνο πριν προκήρυξε το μοναδικό στη σύγχρονη ελληνική ιστορία δημοψήφισμα που δεν αφορούσε τη μορφή του πολιτεύματος. Τι αφορούσε; Όσοι εμφανίζονταν σίγουροι ότι ο Τσίπρας υπό την πίεση της «Αριστερής» και ευρωσκεπτικιστικής πτέρυγας του κόμματος ήταν έτοιμος να βγάλει την Ελλάδα από την ευρωζώνη, υποστήριζαν ότι επρόκειτο για ερώτημα που αφορούσε το «ναι» ή το «όχι» στο ευρώ. Στο ίδιο ερώτημα πίστεψαν ότι απάντησαν το 38,69% των πολιτών που ψήφισαν «ναι» στο δημοψήφισμα αλλά και μεγάλο τμήμα από τη μεγάλη πλειοψηφία του 61,31% που ψήφισαν «όχι».
Αν και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι, πραγματικά, είχε στο μυαλό του ο Τσίπρας όταν προκήρυξε το ελληνικό δημοψήφισμα, με δεδομένο ότι η πολιτική (όπως και η ζωή) κρίνεται από το αποτέλεσμα (τις πράξεις) και όχι από τις προθέσεις (τη θεωρία), oι μετέπειτα κινήσεις του διέψευσαν όσους πίστεψαν ότι ήταν έτοιμος για ένα Grexit.
Ο Τσίπρας, παρά τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύοντας ότι είχε κάνει τη «συζήτηση πέντε λεπτών με το μέσο ψηφοφόρο» που πρότεινε ο Τσόρτσιλ, κέρδισε τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 χάνοντας, μάλιστα, λιγότερο από μία μονάδα (0,88%) σε σχέση με το θρίαμβο του Ιανουαρίου κι ένα χρόνο μετά η Ελλάδα, παρά τις μεγάλες δυσκολίες, παραμένει μέρος του λεγόμενου σκληρού της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κι έτσι εκεί που εγχώριοι και εξωχώριοι συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες περίμεναν Grexit, ένα χρόνο μετά τους βγήκε Brexit. Ας πρόσεχαν…
