Ήρθε και στο Φεστιβάλ Φιλίππων η παράσταση που το κοινό τής δίνει δέκα με τόνο, όπου κι αν παρουσιάζεται.
Μυσταγωγική βραδιά στο Κάστρο, βράδυ Δευτέρας, ιδιαίτερα ζεστής Δευτέρας, από τον σπουδαίο Σταμάτη και την Σπείρα-Σπείρα.
Σταμάτης Κραουνάκης. Συστάσεις: Μουσικοσυνθέτης, περφόρμερ, υψηλό Ιq, ποιητής, γητευτής ψυχών, μάγος της σκηνής. Πολυμήχανος, πολυτάλαντος, πολυαγαπημένος, πολυσχιδής προσωπικότητα, γέμισε ασφυκτικά το υπαίθριο θέατρο . Ήταν αναμενόμενο.
Κριτική του ΠΑΥΛΟΥ ΛΕΜΟΝΤΖΗ*
Η παράσταση άργησε λίγο, αλλά δε γινόταν αλλιώς. Έπρεπε να τακτοποιηθεί αυτό το πλήθος που συνέρρευσε ψηλά στο Κάστρο, από όλες τις γωνιές της πόλης κι όταν κάθισε κι ο τελευταίος θεατής όπου βρήκε, μα σε ξύλινη τάβλα, σε καρέκλα, στο χώμα, στις πολεμίστρες, σε πέτρες, σε καθίσματα από το σπίτι, , εκείνος ο αχανής χώρος-ανοικτό θέατρο του Φρουρίου, μετατράπηκε αυτόματα σε μια τεράστια αγκαλιά κι η σκηνή με τους εξαίσιους φωτισμούς , σε τεχνητό, πολύχρωμο παράδεισο.
Ο Σταμάτης Κραουνάκης έκαμε την είσοδό του. Συνέβη το εκπληκτικό. Το πλήθος υποκλίθηκε , παρέδωσε «όπλα» κι έγινε το «ποιμνιό» του. Αυτός ο πληθωρικός άνθρωπος, αυτό το μεγάλο ταλέντο, αυτό το πλούσιο μουσικό κεφάλαιο στην ζωντανή μουσική σελίδα της χώρας, είναι ευλογημένος καρπός της Θάλειας , της Μελπομένης, της Πολύμνιας , του Διόνυσου, του Αριστοφάνη, του Απόλλωνα και της Αθηνάς. Πώς διάολο συνευρέθηκαν όλοι αυτοί και «γέννησαν» τον Κραουνάκη, μήτε ο ίδιος είναι σε θέση να εξηγήσει. Μπορεί, όμως, ν’ αποτάξει τον «Σατανά» και να υψώσει την αγάπη, λάβαρο. Γι’ αυτό και χαίρεται νίκες.
Η κάθε του παράσταση είναι μια νίκη Αγάπης. Οι επιλογές του στους συνεργάτες του, έμπνευση θεϊκή. Αρμονία και ταλέντο, καθοδήγηση και εκτέλεση, αυτοσχεδιασμός και σκηνοθεσία, κερνάνε μόνο ψυχική ευφορία.
Τρεις περίπου ώρες πραγματικής ψυχαγωγίας, ένα βραδινό ευφρόσυνο ταξίδι, εκτόνωση και «κοινωνία». Πώς ενώθηκαν τόσες φωνές κι έγιναν μία, τι ομορφιά, τι ευχαρίστηση να είναι κανείς κομματάκι αυτού το παζλ πολύχρωμων ανθρώπων, εμπνευσμένων σκηνικών και φωτισμών, αριστοτεχνικών σχεδιασμών στη σκηνή, απολαυστικών κειμένων, αγαπημένων τραγουδιών ιδιότυπης διασκευής, δυναμικής συμμετοχής ταλαντούχων ηθοποιών και μουσικών, ενός πολυθεάματος, εν τέλει, σε συσκευασία δώρου με την ετικέτα «για σένα».
Έχω δει αρκετές παραστάσεις Κραουνάκη στην Αθήνα. Ούτε μια φορά έφυγα άδειος. Πλήρης πάντα κι ευτυχής. Το μυστικό, η έμπνευση. Καταφέρνει τα ίδια τραγούδια να τα διασκευάσει με διαφορετικό τρόπο, να μπολιάσει μαεστρικά το ρεμπέτικο με την τζαζ, να κολλήσει το έντεχνο με το λαϊκό, να σμίξει ελληνική ποίηση με ξένες γλώσσες, να εξανεμίσει τον χρόνο, να τα φέρει στο στόμα όλα φρέσκα και δροσερά. Ο ίδιος, κρίκος συνδετικός και δίοδος ορθάνοιχτη να περάσουν οι γενιές, να περάσει ο έρωτας, να περάσει η μοναξιά, να περάσει το διαφορετικό και να βρεθούν σε αρμονική συντροφικότητα άνθρωποι και ιδέες, εικόνες του χθες με το σήμερα, καμαρούλες μια σταλιά και λαμπερά σαλόνια, λαός και «Κολωνάκι». Τεράστια επιτυχία. Μεγάλο επίτευγμα.
Το πιάνο κι ο καλλιτέχνης, η γνώση και το μυαλό, το ταλέντο και η ικανότητα επικοινωνίας, σε μια τρανή απόδειξη ότι όλοι είμαστε από το ίδιο υλικό πλασμένοι. Όλοι, ένα. Κι όταν δίνεται η ευκαιρία, παραμερίζονται τα πάντα. Τιμαλφή οριτζινάλ και φο-μπιζού, κατασκευασμένες πεποιθήσεις, στρώματα κοινωνικά, ταξικά, επίπεδα μορφωτικά, βιοτικά, ιδεολογικές τάσεις, διαμορφωμένοι χαρακτήρες έτσι ή αλλιώς κι η απόλυτη συμφωνία σ’ έναν στίχο: «κι ύστερα κανόνισα και ξανατηλεφώνησα άλλη μια φορά». Αυτό είναι κατάκτηση, Σταμάτη Κραουνάκη. Σ’ ευχαριστούμε από καρδιάς όλοι όσοι γευτήκαμε τα δώρα σου.
Σπουδαίοι όλοι οι συντελεστές της εξαιρετικής παράστασης: