Νέα πρόσωπα, νέες κινηματογραφικές ματιές.

Συνεχίστηκαν και σήμερα οι παρουσιάσεις των διαγωνιζόμενων σκηνοθετών στο Αίθριο του Φεστιβάλ, δίπλα στην λίμνη της Αγίας Βαρβάρας. Τους μικρομηκάδες σύστησαν στο κοινό οι κριτικοί κινηματογράφου Κωνσταντίνος Καϊμάκης και Κώστας Κωνσταντινίδης.

Η παρουσίαση ξεκίνησε με τους ξένους προσκεκλημένους του φεστιβάλ:
• Στην μαυρόασπρη ταινία του «Πριν το μεσημεριανό», ο Mitry Semenov διηγείται μια αληθινή ιστορία από την εποχή των διώξεων των Εβραίων στην Ουγγαρία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόκειται για ένα 8λεπτο μονοπλάνο με εκατό κομπάρσους. Η ταινία πραγματοποιήθηκε με λεφτά από την κυβέρνηση, αν και ως γνωστόν η Ουγγαρία είχε συμμαχήσει με τους ναζί.

• Ο Ivan Bakrac εξήγησε πως στην ταινία «Malesh» εμπνεύστηκε από την συντηρητική αντίληψη (διαδεδομένη στα Βαλκάνια) να προτιμώνται τα αγόρια που θεωρούνται συνεχιστές του ονόματος. Στο Μαυροβούνιο μάλιστα είναι τόσο έντονη αυτή η αντίληψη ώστε έχει σημειωθεί αύξηση των εκτρώσεων στις περιπτώσεις που το έμβρυο είναι γένους θηλυκού… Όπως αποκάλυψε ο σκηνοθέτης, ο «Κυνόδοντας» του Λάνθιμου τον επηρέασε.

• Κόντρα στα στερεότυπα που έχουμε για τους Ασιάτες, ότι είναι ας πούμε ιδιαίτερα πράοι και ήρεμοι, η κινέζα Haolau Wang στην ταινία της «Σαγιονάρες»
μας παρουσιάζει δύο εκρηκτικούς ήρωες που τσακώνονται και κάνουν μερικά πολύ άσχημα πράγματα. «Η ηρωίδα μου σίγουρα δεν είναι ο τύπος της Κινέζας που χαμογελά χωρίς να δείχνει τα δόντια της!», προσέθεσε γελώντας.

Στη συνέχεια στο πάνελ ανέβηκαν οι Έλληνες διαγωνιζόμενοι (που μας έδειξαν τις ταινίες τους την Τετάρτη):

• Η Δέσποινα Οικονομοπούλου εμπνεύστηκε την ταινία της «Aurora» από ένα περιστατικό που σημειώθηκε στην Λατινική Αμερική, όπου μετά από μια μεγάλη καταιγίδα ξεβράστηκαν τόνοι πλαστικού. «Ήταν μια τρομακτική εμπειρία που με έφερε αντιμέτωπη με μια φρικτή πραγματικότητα: ο πλανήτης μας πνίγεται στο πλαστικό. Και το πλαστικό έχει καταστροφικές συνέπειες για τον ανθρώπινο οργανισμό. Η ταινία της, μια ταινία χορού, φιλοδοξεί να περάσει αυτό το μήνυμα με έναν ποιητικό και μεταφορικό τρόπο.
• Στο «Dove» του Κωνσταντίνου Χαλιάσα, μια 16χρονη Γεωργιανή καθαρίστρια αλλάζει την ζωή μιας μεγαλύτερης κοπέλας που βρίσκεται σε άθλια ψυχολογική κατάσταση. «Με ενδιέφερε πάντα το πώς η αγνότητα μπορεί να αλλάξει μια κατεστραμμένη ζωή».
• «Στα σκοτεινά στην Κρήτη» τιτλοφορείται το ντοκιμαντέρ της Βίκης Αρβελάκη. Η σκηνοθέτρια το εμπνεύστηκε από ένα βιωματικό εργαστήριο στην Κρήτη: «Πώς είναι να ζει κάποιος χωρίς να έχει το φως του;». Το συναίσθημα είναι πρωτόγνωρο, όπως είπε η ίδια. «Ξεκινήσαμε με αυτήν την ιδέα, αλλά στην πορεία ένας καθηγητής οφθαλμολογίας έδωσε μια άλλη νότα σε αυτό που θα ήταν απλώς ένα καταγραφικό ντοκιμαντέρ».
• Ο Δημήτρης Κατσιμίρης έκανε έρευνα για δύο μήνες στην Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών και με την βοήθεια του ηθοποιού πρωταγωνιστή του, απέδωσαν τόσο πειστικά την συμπεριφορά ενός παιδιού με εγκεφαλική παράλυση στην ταινία του «Γενέθλια», ώστε κατάφεραν να συγκινήσουν τους ειδικούς. Στο φιλμ του αντιπαραβάλλει τον κόσμο αυτών των παιδιών με τον κόσμο των ανθρώπων που αδιάφοροι για το δράμα των άλλων «απλώς θέλουν να περνούν καλά». Ο σκηνοθέτης έχει σπουδάσει κοινωνικός λειτουργός.
• Ο Δημήτρης Μανιώρος στο «Diversity» περνάει το μήνυμα του, εστιάζοντας σε …πόδια, πόδια ομοιόμορφα που απορρίπτουν το διαφορετικό. Όπως είπε, πρόκειται για την πρώτη του προσπάθεια και αυτό που επιθυμεί είναι οι ταινίες του να είναι κατανοητές ακόμα και σε ένα εξάχρονο παιδάκι. Ενθουσιασμένος με το φεστιβάλ δήλωσε πως νοιώθει πως κάνει εναλλακτικό τουρισμό. Στην Κρήτη είπε, «με βοηθούν όλοι. Θα μπορούσα να κάνω μια υπερπαραγωγή με χιλιάδες κομπάρσους», είπε γελώντας.
• Ο Αντώνης Γλαρός γύρισε το «A job interview» στο πλαίσιο των σπουδών του. Το γύρισμα έγινε σε μια καφετέρια και ο ίδιος προσέδωσε έναν νουάρ τόνο στην ταινία. Την εποχή εκείνη, όπως είπε, «περνούσα κι εγώ από συνεντεύξεις για εργασία στο εξωτερικό».
• Στο πλαίσιο των σπουδών της γύρισε και η Αναστασία Ρίζου την ταινία της «Η άλλη» με τη Νένα Μεντή στον ρόλο μιας ηλικιωμένης και μάλλον στρυφνής κυρίας που ζει στην Κυψέλη και η οποία μεταστρέφεται όταν γνωρίζει μια άστεγη.
• Αντιμέτωπος με την άνοια έρχεται ο ηλικιωμένος ήρωας της ταινίας του Μάνου Γερογιάννη «The story of Edward Healing». Το φιλμάκι γυρίστηκε στην Αγγλία και η ιδιαιτερότητα του είναι πως ο ήρωας επιχειρεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημά του με την ζωγραφική.
• Η «Κιναισθησία» είναι η πρώτη ταινία του Ισπανού Alfredo Pechuan o οποίος είναι τελειόφοιτος της δικής μας Σχολής Καλών Τεχνών. Ο ήρωάς του αφηγείται στην κάμερα την καθημερινή του ζωή, αποκαλύπτοντας έτσι έναν κόσμο σε κρίση.
• Ο Γιάννης Ζαφείρης αφηγείται μια ιστορία βιωματική στην ταινία του «Felicita». Ουσιαστικά καταγράφει το τέλος μιας σχέσης μέσα από την αμήχανη σύγκρουση δύο ανθρώπων που δεν είναι απαραιτήτως αυτοί που νομίζουμε στην αρχή…
• Την μορφή ενός πίνακα ήθελε να προσδώσει στην ταινία του «Lily» ο Πάρης Γρηγοράκης. Ηρωίδα του μια εντυπωσιακή ώριμη γυναίκα, που δείχνει μια ιδιαίτερη προτίμηση σε νεαρούς άντρες -ένα είδος γυναίκας αράχνης που βρίσκει νέα θύματα…
• Tέλος, ο Μιχάλης Φελάνης εξήγησε πως στο “Phantom Limb” ήθελε να μιλήσει για «τον έρωτα χωρίς λογική και χωρίς όρια».

dramini