του Λεωνίδα Κουμάκη

Μπορεί η διαχρονική πολιτική της Τουρκικής Δημοκρατίας από την εποχή της ίδρυσης της το 1923 να υπήρξε εγκληματική απέναντι στον Ελληνισμό, εφαρμόζοντας κατά γράμμα όσα επεδίωκαν οι νεότουρκοι όταν έκαναν το κίνημα του 1908.

Μπορεί όλα αυτά να εκφράστηκαν με απάνθρωπες και βίαιες μεθόδους που οδήγησαν στην δραματική συρρίκνωση του Ελληνισμού των αλησμόνητων πατρίδων. Μπορεί ακόμα οι λιγοστοί «Ρωμιοί» που απέμειναν στην Βασιλεύουσα να φυλάνε Θερμοπύλες, να αισθάνονται διαρκή την ανάσα όσων επιθυμούν διακαώς να τους εξαφανίσουν από προσώπου γης.

Στην σημερινή Τουρκία όμως υπάρχουν και πολύ συχνές και δυνατές φωνής λογικής που δεν φοβούνται, ούτε διστάζουν να εκφράσουν δημόσια την γνώμη τους. Οι εποχές που τους έτρωγε το μαύρο σκοτάδι μόλις τολμούσαν να αρθρώσουν μια λέξη εναντίον των «εθνικών δικαίων» που επινοούσε το Βαθύ Κράτος της Τουρκίας, φαίνεται πως ανήκει στο παρελθόν.

Έτσι στις μέρες μας το κατάλοιπο ενός θλιβερού παρελθόντος το οποίο ακούει στο όνομα Doğu Perinçek, είναι αρχηγός του τουρκικού κόμματος Vatan (Πατρίδα). Ο κύριος Perinçek, με ιδιαίτερα θολό παρελθόν «δραστηριοτήτων», στις 26 Απριλίου 2015 οργάνωσε στην Αλικαρνασσό, απέναντι από την Κω, συλλαλητήριο στο οποίο κήρυξε αγώνα για την «ανάκτηση» 152 Ελληνικών νησιών του Αιγαίου.

Η αφίσα του συλλαλητηρίου του κόμματος Πατρίδα

Βέβαια σε μια προεκλογική περίοδο και μάλιστα στην Τουρκία (στις 7 Ιουνίου 2015 διεξάγονται βουλευτικές εκλογές) φαιδρότητες και ανοησίες είναι μέσα στα αναμενόμενα πλαίσια με στόχο την άγρα ψήφων αστοιχείωτων ψηφοφόρων που έλκονται αμέσως από το δόλωμα του πλιάτσικου ξένης περιουσίας. Δυστυχώς, οι ψηφοφόροι αυτοί είναι πολλοί μέσα στην Τουρκία επιτρέποντας σε «φρούτα» τύπου Perinçek να ευδοκιμούν όχι μόνο σε περιθωριακά κόμματα, αλλά και μέσα σε κόμματα εξουσίας.

Π.χ. οι «φανατικοί ισλαμιστές» του Ερντογάν που θέλουν να μετατρέψουν σε τζαμί τον Βυζαντινό Ναό της Ύπατης Σοφίας του Ένσαρκου Λόγου του Θεού (Αγία Σοφία), ή παρέχουν αφειδώς υποστήριξη στους εγκληματίες του ISIS, ανήκουν στην ίδια ακριβώς κατηγορία. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος για τον οποίο το «συλλαλητήριο» εξασφάλισε τόσο μεγάλη προβολή στα ΜΜΕ της Τουρκίας δημιουργώντας «κλίμα» μέσα σε εκατομμύρια ψηφοφόρων της παραπάνω κατηγορίας.

Ευτυχώς την αποστομωτική απάντηση στις προεκλογικές φαιδρότητες του κ. Perinçek και των ομοίων του στα μεγάλα κόμματα εξουσίας, δίνει ένας Τούρκος διανοούμενος μέσα από τις στήλες της εφημερίδας Sabah. Πρόκειται για τον έγκριτο δημοσιογράφο Engin Ardinc ο οποίος στις 29 Απριλίου 2015, σε άρθρο του με τίτλο «Το πλοίο για τα νησιά είναι βραδυκίνητο…» (Ada vapuru yandan çarklı) γράφει τα εξής (σε ελεύθερη μετάφραση):

Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Engin Ardinc

Ένας δημοσιογράφος του εθνικοσοσιαλισμού (ή ένα από τα παιδιά που απλά υπογράφουν κείμενα αφεντικών με τα ίδια μυαλά) ενοχλήθηκε πολύ γιατί δεν υπήρξε αντίδραση στην ενέργεια της Ελλάδος «να βάλει χέρι σε 152 νησιά του Αιγαίου που ανήκουν στην Τουρκία»…

Τέτοιες ανοησίες όταν δεν γίνονται αποδεκτές από τον κόσμο εκνευρίζονται. Άλλωστε εμείς αντιδράσαμε, που σημαίνει πως δεν διαβάζουν.

Εκείνο που καταλαβαίνουν αυτοί είναι να υπερβάλουν μόνοι τους, να εξάψουν τον εθνικό ενθουσιασμό με το «θέλω τα νησιά μου», θα δημιουργήσουν θέμα στα καλά καθούμενα, θα δημιουργήσουν αντιδράσεις όπως εκείνες της δεκαετίας του 50 με το σύνθημα «διχοτόμηση ή θάνατος» και βέβαια, και αν δεν είναι άσχετοι, θα αναθέσουν το έργο αυτό στον Doğu Perinçek ώστε να «πάρει πίσω» τα νησιά!

Αφού ο άνθρωπος ξεκίνησε την περιπλάνηση του από τον Λαϊκό κόμμα και ξεπέφτοντας συνεχώς, κατάφερε να βρεθεί στον πάτο. Ποιο είναι άραγε το επόμενο βήμα; Το Ταρλάμπασι;*

Από τα ποσοστά που θα πάρει το Λαϊκό κόμμα στις εκλογές, θα φανεί και πόσο σοβαρά λαμβάνονται υπ όψη όλα αυτά για τα νησιά. Περιμένουν πέντε εκατομμύρια ψήφους, θέλουνε δηλαδή να ξεπεράσουν το φράγμα** και να μπούνε στο κοινοβούλιο – για να δούμε αυτή τη φορά τι ποσοστά θα εξασφαλίσουν.

Για το θέμα αυτό μας θυμίζουν το ανέκδοτο του Namık Kemal*** «τα νησιά έμειναν απ’ έξω». Όποιος ξέρει το ανέκδοτο να το εξηγήσει σε αυτούς που δεν το ξέρουν.

Αλλά ας μην δυσαρεστήσουμε πάλι τους εθνικοσοσιαλιστές. Ας τους χαροποιήσουμε. Περιμένουν ενδιαφέρον, ας δείξουμε λοιπόν ενδιαφέρον στα νησιά. Θα τους θέσουμε όμως μερικά ερωτήματα.

Ποια είναι τα νησιά αυτά για τα οποία μας μιλάτε; Μπορείτε να μας δώσετε ένα κατάλογο τους;

Υπάρχουνε μέσα σε αυτά η Ρόδος, η Κως, η Χίος, η Μυτιλήνη, μήπως κάποια νησιά σαν την Μύκονο ή την Σαντορίνη που «κόβουνε λεφτά», δηλαδή υπάρχουν και τίποτα τουριστικά νησιά;

Ή μήπως όταν λέτε νησιά εννοείτε ένα τσούρμο άγονα βράχια και ξερές βραχονησίδες όπως τα Ίμια – γι’ αυτά τρέχουνε τα σάλια σας;

Μήπως η Ελλάδα έβαλε χέρι στα νησιά περιφρονώντας κάποιες συνθήκες; Πότε έγινε αυτό; Γιατί εμείς δεν καταλάβαμε τίποτα;

Αυτά τα νησιά ποιος κάθισε και πως τα μέτρησε; Πως ξέρουμε ότι είναι 152;

Πως ξαφνικά ξεφύτρωσε το θέμα αυτό στα καλά καθούμενα; Ποιος έβαλε στο μυαλό του συνταξιούχου πασά μας, του Perinçek, να πάρει τα νησιά;

Ο Perinçek της δεκαετίας του 70 που θεωρούσε την παρέμβαση της Τουρκίας στην Κύπρο «άδικη» είναι ο ίδιος Perinçek που θέλει σήμερα τα νησιά;

Μιλώντας για «ειρηνικούς δρόμους» μάλλον εννοείτε πως δεν θα τρελαθείτε για να επιτεθείτε στην Ελλάδα. Ωραία, πώς σχεδιάζετε λοιπόν να πάρετε τα νησιά πίσω;

Μήπως σκοπεύετε να προσφέρετε χρήματα στην στριμωγμένη για λεφτά Ελλάδα; Πόσα δισεκατομμύρια δολάρια;

Αν πείτε πως με λεφτά δεν γίνεται δουλειά, πως λοιπόν θα τους πείσετε; Θορυβώντας ή φωνασκώντας σε διεθνή δικαστήρια;

Τουλάχιστον οι σχέσεις μας με την γειτονική Ελλάδα είναι καλές, ποια μεγάλη διάνοια σας έδωσε την ιδέα να τις χαλάσουμε κι΄ αυτές; Μήπως να ξαναβάλουμε βόμβα στο σπίτι του Ατατούρκ στην Θεσσαλονίκη; Να κάνουμε πάλι στους παπάδες περιτομή; Θα μπορούσαμε να κάνουμε πλιάτσικο στις περιουσίες των ρωμιών, αλλά δεν έμεινε πια ρωμιός στη χώρα μας…

Στην σειρά μετά τα νησιά είναι η Θεσσαλονίκη, μήπως υπάρχει και η Αθήνα; Μήπως θα ανεβάσετε τον πήχη στις αμέσως επόμενες εκλογές;

* Σήμερα κακόφημη περιοχή
** Το ελάχιστο όριο κόμματος για είσοδο στο Τουρκικό κοινοβούλιο είναι 10%
*** Νεότουρκος από την αριστοκρατία (1840-1888)

Προσκύνημα Τούρκων πολιτών στον Άγιο Γεώργιο τον Κουδουνά

Συμπέρασμα: Ο καυστικός λόγος του Engin Ardinc αποτελεί μια δυνατή φωνή λογικής στην αντίπερα όχθη του Αιγαίου. Και ασφαλώς δεν είναι η μόνη. Υπάρχει, ειδικά στα νεαρότερης ηλικίας στρώματα της μορφωμένης Τουρκικής κοινωνίας, ισχυρή αντίδραση στους εξτρεμισμούς σκοτεινών αλλά πολύ ισχυρών ακόμα κέντρων, μέσα ή έξω από την εκάστοτε Τουρκική κυβέρνηση, τα οποία καλλιεργούν συστηματικά τα χειρότερα ένστικτα αμόρφωτων ανθρώπων της ανατολής.

Δικό μας χρέος δεν είναι μόνο να επιμένουμε στην ιστορική αλήθεια ή στο διεθνές δίκαιο, αλλά και να απλώνουμε χέρι ειλικρινούς φιλίας και συνεργασίας σε όλους όσους μοιράζονται την ίδια γνώμη και βρίσκονται στην αντίπερα όχθη, ενισχύοντας όσο μπορούμε την ειρηνική συνύπαρξη των λαών μας σε μια ιδιαίτερα ταραγμένη περιοχή.

koumakis.analyst.gr