Το θέμα πλέον αγγίζει τα όρια του μύθου, όπως οι αρχαιοκάπηλοι ψάχνουν τα βουνά για τον κρυμμένο θησαυρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, άλλο τόσο η Καβάλα αναζητεί εδώ και ένα αιώνα τον δρόμο που θα φέρει το τρένο στην πόρτα της. Έχω ακούσει εκατοντάδες ιστορίες για τους λόγους που η πόλη μας δεν έχει αποκτήσει ακόμη σιδηροδρομική σύνδεση, αλλά δεν έχω ακούσει μέχρι σήμερα, ένα τεκμηριωμένο και δεσμευτικό  σε χρόνους, λόγο, για το πότε θα συμβεί αυτό.

Από την Κοζάνη ο αρμόδιος υπουργός Χρήστος Σπρίτζης, μιλώντας στο αναπτυξιακό συνέδριο της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, ξαναζέστανε το όραμα που ακούει στο όνομα Σιδηροδρομική Εγνατία. Δεν ξέρω αν το είπε γιατί δεν είχε τίποτα καλύτερο να πει ή γιατί πραγματικά πιστεύει σε αυτό το έργο, το οποίο αν ποτέ υλοποιηθεί θα αλλάξει την όψη της βόρειας Ελλάδας. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι θα  συνδέσει την Ανατολή με τη Δύση σε πολύ μικρότερους χρόνους και σε κόστος, απ’ ότι η οδική Εγνατία, επίσης να σκεφτούμε από πόσα λιμάνια και πόσα αεροδρόμια θα διέρχεται και τι σημαίνει αυτό γι’ αυτούς τους μεταφορικούς κόμβους.

Το αστείο αυτό με το τρένο, στην Καβάλα είναι γνωστό από χρόνια και είναι ένα δείγμα που ίσως να δηλώνει ότι είμαστε απόγονοι των κατοίκων των αρχαίων Αβδήρων. Θυμίζω ότι στα Άβδηρα για να κάνουν επίδειξη, έφτιαξαν τεράστιες μαρμάρινες βρύσες χωρίς  να έχουν εξασφαλίσει νερό. Η βλακώδης αυτή συμπεριφορά έμεινε στην ιστορία ως Αβδηριτισμός… έτσι και εμείς φτιάξαμε ένα νέο μεγάλο λιμάνι, χωρίς τον «αγωγό» που θα φέρει το «νερό», εν προκειμένου το τρένο και τα εμπορεύματα.

Σοβαρό λιμάνι χωρίς σιδηρόδρομο δεν υπάρχει στον κόσμο. Το 1916 οι Άγγλοι είναι στην Θεσσαλονίκη και θέλουν να αξιοποιήσουν το λιμάνι της Αμφίπολης που βρίσκεται κοντά στην γραμμή του μετώπου με τους Βουλγάρους που είναι το σύνορο του ποταμού Στρυμόνα. Παίρνουν λοιπόν την απόφαση να συνδέσουν το Τσάγεζιτ (το λιμάνι της Αμφίπολης) με την Θεσσαλονίκη και το σιδηροδρομικό δίκτυο. Το 1918 η γραμμή είχε στρωθεί και το έργο είχε αρχίσει να λειτουργεί. Θα πει κάποιος ότι έγινε βιαστικά και γρήγορα, μπορεί αλλά λειτούργησε αρκετές δεκαετίες μετά και εξυπηρέτησε τους κατοίκους της περιοχής και μετά τον πόλεμο.

Θέλετε ένα άλλο παράδειγμα, ο αγωγός ΤΑΡ, πότε σχεδιάστηκε, πότε άρχισε να κατασκευάζεται και όπως όλα δείχνουν θα έχει ολοκληρωθεί το 2020. Αυτά είναι δύο παραδείγματα που δηλώνουν ότι δεν μπορεί ο χρόνος  επώασης, σχεδιασμού, ωρίμανσης και κατασκευής ενός μεγάλου έργου, όπως είναι και η σιδηροδρομική Εγνατία να φτάνει τον ενάμιση αιώνα. Η συζήτηση για σύνδεση της Καβάλας με το σιδηροδρομικό δίκτυο ξεκίνησε στα τέλη του 19^ου αιώνα και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις το κ. Σπρίτζη το έργο θα ολοκληρωθεί – αν όλα πάνε καλά – το 2050!!! Δηλαδή θα πρέπει να είμαστε ευτυχείς αν προλάβουμε τα εγκαίνια και ακούσουμε επιτέλους το σφύριγμα του τρένου στην Καβάλα!