MEDIA

Τι διεκδικούν και δικαιούνται με το σπαθί τους οι περιφερειακοί τηλεοπτικοί σταθμοί

Γράφω τις σκέψεις που ακολουθούν, απ’ αφορμή τη ζωντανή, ενδεχομένως και κάπως θερμή, όσο και ουσιαστική, συζήτηση που είχαν την περασμένη Πέμπτη, 26 Μαρτίου 2020, από το βραδυνό δελτίο ειδήσεων του Τηλεοπτικού Σταθμού «STAR Κεντρικής Ελλάδας» ο Υπουργός Οικονομικών και Βουλευτής Φθιώτιδας της ΝΔ Χρήστος Σταϊκούρας με το Διευθυντή του Σταθμού, Γιώργο Σιμόπουλο.

Σε αυτό, ο Γ. Σιμόπουλος, υπό την ιδιότητά του κυρίως του γραμματέως της Ένωσης Ενημερωτικών Τηλεοράσεων Ελληνικής Περιφέρειας (ΕΕΤΕΠ), έθεσε μετ’ επιτάσεως στον Υπουργό Οικονομικών, ο οποίος ζήτησε να παρέμβει στο κεντρικό ειδήσεων του Σταθμού, το οξύτατο θέμα επιβίωσης των περιφερειακών τηλεοπτικών σταθμών, συνεπεία της πανδημίας του Κορωνοϊού, σε συνέχεια συνέντευξής του στο ίδιο δελτίο την αμέσως προηγουμένη. Το δελτίο ειδήσεων παρουσιάζει η συνάδελφος Λένα Παρασκευά.

Να επισημάνω ότι η ΕΕΤΕΠ έχει στη δύναμή της όλους τους Τηλεοπτικούς Σταθμούς ανά την Ελλάδα, πλήν αυτών της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, περί τους 40, οι οποίοι απασχολούν συνολικώς περί τους 400 εργαζόμενους, δημοσιογράφους και λοιπό προσωπικό, γιά τις ανάγκες της ενημέρωσης που παρέχουν στο τηλεοπτικό τους κοινό.
Η βαρύτητα του ρόλου αυτών των Τ/Ο σταθμών έγκειται στην απαραίτητη πληροφόρηση που ζητούν και περιμένουν να έχουν οι πολίτες για θέματα και προβλήματα περιφερειακού χαρακτήρα που τους απασχολούν και τα οποία, για πολλούς και ποικίλους λόγους, δεν έχουν θέση στην ειδησεογραφική κάλυψη των κεντρικών τηλεοπτικών σταθμών. Για τον σκοπό αυτό διαθέτουν ολοκληρωμένη κάθετη υποδομή σε ευρύ φάσμα, όπως π.χ. το «STAR Κεντρικής Ελλάδας» σε όλη τη Φθιώτιδα, Βοιωτία, Εύβοια και Ευρυτανία.
Όσοι ασχολούνται, έστω και στοιχειωδώς με τα του Τύπου και των επιχειρήσεων Τύπου, γνωρίζουν ότι η κρίση που προηγήθηκε είχε πλήξει καίρια τα Μέσα Ενημέρωσης, τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά, όπως και τις εφημερίδες, γεγονός που αποτυπώθηκε και στους οικονομικούς τους δείκτες, σε συνδυασμό με τη μείωση της διαφημιστικής πίττας που αποτελεί το πολύτιμο «οξυγόνο» των Μέσων Ενημέρωσης. Ακριβώς δε σε ένα τέτοιο βρόγχο καλούνται να επιβιώσουν υγιείς οικονομικώς επιχειρήσεις Τύπου.
Αυτή ακριβώς η ασφυκτική κατάσταση ήλθε να επιδεινωθεί με δραματικό τρόπο σε λιγότερο από 15 ημέρες με την επέλαση της πανδημίας του Κορωνοϊού: Η διαφημιστική πίττα πρακτικώς έχει μηδενισθεί και οι κυκλοφορίες των εφημερίδων κατρακυλούν, συνεπεία και της διαρκούς μείωσης του αριθμού των σημείων διανομής τους. Να δούμε κατά πόσο η διανομή μέσω των σουπερμάρκετ θα βελτιώσει κάπως την κατάσταση. Από την άλλη πλευρά οι ποικίλες υποχρεώσεις «τρέχουν», ο ΦΠΑ συνεχίζει να προσμετράται, βεβαίως και οι υποχρεώσεις τοκοχρεωλυσίων όσων ΜΜΕ έχουν τραπεζικό δανεισμό, λίγων πλέον.
Εάν συνεχισθεί δε αυτή η κατάσταση για λίγο ακόμη, πολλές επιχειρήσεις Τύπου θα βρεθούν αντιμέτωπες με διακοπή της λειτουργίας τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…Σε όποιον σπεύσει να πει «σιγά μην κλείσουν λίγες επιχειρήσεις ακόμη», η απάντηση είναι ότι κάτι τέτοιο θα αποτελέσει πλήγμα στην πολυφωνία, που αποτελεί βασική δημοκρατική συνιστώσα, με την επιβίωση ΜΜΕ με ισχυρή οικονομική βάση, η οποία δεν είναι δεδομένο ότι αντανακλά πάντοτε δραστηριότητες άμεσες ή συναφείς έστω με το αντικείμενό τους.
Συνεπώς χειραγωγείται δι’ αυτού του τρόπου ο Τύπος, κάτι το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να αποδοθεί και στη συνέργεια κέντρων ισχύος, πολιτικών, οικονομικών ή και σε συνδυασμό, εις βάρος της εικόνας των πραγμάτων που ο υπεύθυνος πολίτης διεκδικεί να σχηματίσει μόνος του, από διασταυρούμενες πηγές πληροφοριών, ώστε να καταλήξει, ελεύθερος και ανεπηρέαστος, σε προσωπική θέση.
Για το λόγο αυτό η εγγύηση και διασφάλιση της πολυφωνίας στην ενημέρωση αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωση μιας δημοκρατικής Πολιτείας, πολλώ δε μάλλον τούτο υπό συνθήκες έκτακτες, όπως η πανδημία με τον Κορωνοϊό.
Έχω την γνώμη, ότι ο Γ.Σιμόπουλος κατέστησε σαφές στον συμπατριώτη* Υπουργό Οικονομικών, Χρ. Σταϊκούρα, ότι το ζητούμενο υπό τις κρατούσες έκτακτες συνθήκες για τους περιφερειακούς τηλεοπτικούς σταθμούς συνοψίζεται στην φράση «τηλεοπτικοί σταθμοί σε πλήρη λειτουργία, με όλο το προσωπικό που απασχολούν, δημοσιογράφους, τεχνικούς κλπ, με εξασφαλισμένη την οικονομική επιβίωση, ώστε να συνεχίσουν την αποστολή τους απρόσκοπτα».
Η εικόνα που προσωπικώς εσχημάτισα από τα λεχθέντα του Υπουργού Οικονομικών είναι ότι έχει μεν γνώση του οξέως προβλήματος, σε επαφή και συνεννόηση με τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο και τελικώς με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη, αλλά δεν ήταν έτοιμος ή διατεθειμένος να πει κάτι περισσότερο.
Έχω, πάντως, την εντύπωση ότι ο Χρ. Σταϊκούρας προσεγγίζει το πρόβλημα με «γραμμικό» μάλλον τρόπο και σε συνδυασμό με τα λοιπά προβλήματα άλλων της κλάδων της οικονομίας που έχει στο τραπέζι του. Σε αυτή τη βάση εξετάζει τα πράγματα σε συνδυασμό με την υπαγωγή στους ΚΑΔ που έχουν ανοίξει και διευρύνονται συνεχώς για την υπαγωγή πληττόμενων από το Κορωνοϊό επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, σε αντιστοιχία με τις ρυθμίσεις των ΠΝΠ που έχει υπογράψει η Κυβέρνηση, με κριτήρια ισορροπίας, πράγμα εύλογο μεν, αλλά όχι κατ’ ανάγκην και αποκλειστικής αναφοράς. Εδώ ένας εξαιρετισμός, για καλό σκοπό, είναι το ζητούμενο.
Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι η προηγούμενη Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε ετοιμάσει, αλλά τελικώς δεν υλοποίησε πρόγραμμα έκτακτης εφάπαξ επιχορήγησης έντυπων μέσων ενημέρωσης, το οποίο επεχείρησε να υλοποιήσει, με κάποιες τροποποιήσεις, η νυν Κυβέρνηση της ΝΔ, υπό την επίβλεψη του Κυβερνητικού Εκπροσώπου Στ. Πέτσα. Ωστόσο δεν προχώρησε, ουσιαστικώς επειδή τα φύλλα που πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ («ΑΥΓΗ» , «Εφ.Συν») δεν ήθελαν, όπως ισχυρίστηκαν, να συμπεριληφθούν στην ίδια λίστα με το «Μακελειό». Ωστόσο η «πλατφόρμα» υπάρχει, ως πρότυπο, ως βάση αναφοράς.
Από την άλλη πλευρά δεν αποτελεί λύση, ούτε η επιλογή των υπευθύνων της «Εφ.Συν» να θέσουν κατ’ αρχήν για ένα μήνα σε αναστολή από τις συμβάσεις απασχόλησης 100 εργαζόμεμους του φύλλου, στους οποίους θα καταβληθεί το επίδομα των 800 € που ορίζει η ΠΝΠ, διατηρώντας μόνον σε σχέση εργασίας προσωπικό ασφαλείας 25 εργαζομένων. Ακόμη κι αν οι πρώτοι συνεχίζουν να εργάζονται εξ αποστάσεως παραδίδοντας τα κείμενά τους μέσω E-Mail, η καθημερινή λειτουργία του φύλλου αντικειμενικώς διαταράσσεται και τα προβλήματα θα κυριαρχήσουν.
Θα ήταν δυνατόν να λειτουργήσει ομοίως ένας τηλεοπτικός σταθμός; Κατά κανένα τρόπο. Διότι, εάν θεωρηθεί-όπως και είναι-το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του «STAR Κεντρικής Ελλάδας» κορυφαία αποτύπωση του συλλογικού έργου μιάς πλειάδας ανθρώπων από την παρουσιάστρια στο στούντιο, ως τους τεχνικούς στο πλατώ και τους υπευθύνους στο κοντρόλ, τους δημοσιογράφους στους δρόμους για τις ζωντανές καλύψεις, τους οδηγούς στα βαν και το λοιπό απαραίτητο προσωπικό, όλα αυτά απαιτούν μία καλά συντονισμένη ορχήστρα, της οποίας οι «μουσικοί» θα πρέπει να αμοίβονται κανονικά και η σχέση εργασίας τους δεν θα μπορούσε να διαταραχθεί.
Αυτό το όλο «κάδρο» είναι που καλείται να λάβει υπ’ όψιν και να σταθμίσει ο Υπουργός Οικονομικών, στην κατεύθυνση μιάς διευρυμένης έκτακτης επιχορήγησης , στο πρότυπο αυτής που απέσυρε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος ανά είδος και μέγεθος επιχείρησης Τύπου, με ΑΦΜ και απασχολούμενο εξειδικευμένο προσωπικό, με μετρήσιμους δείκτες προϊόντος Τύπου.
Στο φύλλο του χθεσινού Σαββατοκύριακο της «ΕΣΤΙΑΣ» (28-29/03/20) ο εκδότης του φύλλου Ι.Ν.Φιλιππάκης σε σημείωμά του, υπό τον τίτλο «Σώστε τον Τύπο τώρα!» επρότεινε δέσμη 10 μέτρων προς τούτο. Όλα εξ αυτών χρήζουν εξειδικευμένης μελέτης, αλλά το θέμα είναι ότι κάτι πρέπει να γίνει άμεσα.

Συνεπώς το άμεσο ζητούμενο είναι η θέσπιση μιάς έκτακτης, ανοικτής και θεσμικής υποστήριξης των ΜΜΕ, μέσω έκτακτης επιχορήγησης, χωρίς προαπαιτούμενα από την πλευρά της εκτελεστικής εξουσίας ή οπουδήποτε αλλού, υπό τις προϋποθέσεις της νόμιμης λειτουργίας, σύμφυτης με την αποστολή τους και της διατήρησης των εργαζομένων στις θέσεις τους.
Το θέμα έχει να κάνει με την ίδια τη Δημοκρατία. Και αφορά εξ ίσου και τους δημοσιογράφους, μέσω της ΠΟΕΣΥ και των Ενώσεων που την συναπαρτίζουν.
Έχω την γνώμη ότι όχι μόνον οι περιφερειακοί τηλεοπτικοί σταθμοί, αλλά τελικώς και οι τηλεθεατές τους ανά την Ελλάδα περιμένουν να δουν μία τέτοια ανάσα οξυγόνου από την Κυβέρνηση γενικώς και τον Υπουργό Οικονομικών όλως ιδιαιτέρως, ως καθ’ ύλην συναρμόδιο στην Κυβέρνηση, έχοντα τον τελικό λόγο.

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης
*Το «συμπατριώτης» διότι τυγχάνω Φθιωτιδεύς, ως προερχόμενος κατά το ήμισυ από τον πατέρα μου, Χαρίλαο Θρ.Μηχιώτη, από το Νεοχώρι Τυμφρηστού

ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης

MEDIA

Εντυπωσιακά αποτελέσματα από την τρίτη Επιχειρηματική Αποστολή της Kourtidis Group στην Αμερική

Με μεγάλη επιτυχία και ουσιαστικά αποτελέσματα για τη Β. Ελλάδα, ολοκληρώθηκε το τρίτο επιχειρηματικό ταξίδι της Kourtidis Group στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Σκοπός του ταξιδιού ήταν η ενημέρωση των Ελληνοαμερικανών για όλες τις επενδυτικές ευκαιρίες που υπάρχουν στην ελληνική αγορά. Συγκεκριμένα, η Διοίκηση και Στελέχη του ομίλου βρέθηκαν το προηγούμενο διάστημα στο Σαν Φρανσίσκο και στη Νέα Υόρκη, όπου και πραγματοποιήθηκαν οι πολύ σημαντικές επιχειρηματικές τους συναντήσεις.

«Το τρίτο επιχειρηματικό ταξίδι είναι μόνο η αρχή καθώς το πιο σημαντικό για εμάς είναι να χτίσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης» αναφέρει ο Νίκος Κουρτίδης, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Kourtidis Group. Σημαντικοί Έλληνες της Ομογένειας και Αμερικανοί επιχειρηματίες ενημερώθηκαν για τη διαδρομή του βραβευμένου στο ελληνικό επιχειρείν ομίλου εταιρειών Κουρτίδη. Πληροφορήθηκαν για το πλούσιο χαρτοφυλάκιο του, που διαθέτει περισσότερα από 56 οικιστικά συγκροτήματα και 1.333 κατοικίες αυτή τη στιγμή υπό κατασκευή. Μεταξύ των άλλων, μέσα από τις συναντήσεις αναδείχθηκαν και η μοναδικές περιοχές στις οποίες δραστηριοποιείται ο όμιλος (Παραλία Οφρυνίου, Καβάλα, Νέα Ηρακλείτσα, Δράμα, Σέρρες, Θάσος, Ασπροβάλτα, Κεραμωτή) και τα συγκριτικά πλεονεκτήματά τους. Τα αποτελέσματα της επιχειρηματικής αποστολής ήταν άμεσα και θετικά, καθώς τα Στελέχη προχώρησαν σε συμφωνίες και μεγάλες συνεργασίες που θα εμφανιστούν το επόμενο διάστημα.

Κατά τη διάρκεια της επιχειρηματικής αποστολής, ο κ. Νίκος Κουρτίδης και η αντιπρόεδρος του ομίλου, κα Κωνσταντίνα Δημητρόβα βρέθηκαν στην Times Square της Νέας Υόρκης, όπου ο όμιλος εντυπωσίασε για ακόμη μία φορά. Εκεί, μαζί με χιλιάδες επισκέπτες, στο κορυφαίο τοπόσημο της αμερικανικής μητρόπολης, είχαν την ευκαιρία να αντικρίσουν μέρος διαφημιστικής καμπάνιας της εταιρείας στις περίφημες οθόνες των Billboards.

«Με την ολοκλήρωση της επιχειρηματικής αποστολής νιώθω ότι η περιοχή μας έχει ήδη κερδίσει πολλά. Η χώρα μας έχει σπουδαία πράγματα να προσφέρει, γεγονός που αντιλαμβάνονται κι οι ίδιοι οι επενδυτές κι αυτό αποτελεί κίνητρο να τη γνωρίσουν» αναφέρει ο κ. Κουρτίδης. Από την πλευρά της, η κα Δημητρόβα δηλώνει «Νιώθουμε μεγάλη χαρά και ικανοποίηση για τη δυνατότητα που είχαμε ώστε να ενημερώσουμε τους Έλληνες Ομογενείς και τους Αμερικανούς πελάτες μας για τις επενδυτικές ευκαιρίες που υπάρχουν στην Ελλάδα. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι η δραστηριότητά μας είναι ήδη γνωστή στους επιχειρηματικούς κύκλους της Αμερικής. Στην Kourtidis Group έχουμε δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον συνεργασίας και εμπιστοσύνης και είμαστε έτοιμοι να υποστηρίξουμε κάθε επιχειρηματική και επενδυτική προσπάθεια».

MEDIA

Έμφυλη Βία: Γυναικοκτονία

Ως γυναικοκτονία μπορούμε να πούμε ότι είναι ότι χειρότερο μπορεί να λάβει χώρα, ως βία κατά των γυναικών. Η γενική έννοια της γυναικοκτονίας παραπέμπει στη δολοφονία μιας γυναίκας ή ενός κοριτσιού εξαιτίας του φύλου τους. Με τη Διακήρυξη της Βιέννης για τις Γυναικοκτονίες ο ΟΗΕ, αναγνώρισε διαφορετικά είδη γυναικοκτονίας, όπως: η δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα συντροφικής βίας, ο βασανισμός και η δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα μισογυνισμού, η δολοφονία γυναικών και κοριτσιών εξαιτίας του σεξουαλικού προσανατολισμού τους και της ταυτότητας φύλου, και άλλες περιπτώσεις γυναικοκτονίας οι οποίες συνδέονται με το οργανωμένο έγκλημα, εμπόρους ναρκωτικών, ή την εμπορία γυναικών και κοριτσιών.

Ο όρος γυναικοκτονία, έρχεται από παλιά, όταν το 1976 τον κατέγραψε η κοινωνιολόγος Diana E. H. Russel, ορίζοντας έτσι το εγκληματολογικό και ανθρωπολογικό αυτό φαινόμενο. Ο όρος «γυναικοκτονία» έγινε ευρέως γνωστός και υιοθετήθηκε από την εγκληματολογία μετά το 1992, έπειτα από μία συλλογή δεδομένων που επιμελήθηκαν από κοινού η εγκληματολόγος Jill Radford, και η κοινωνιολόγος Diana. H. Russel.

Τα συστήματα συλλογής δεδομένων, ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό από το ένα κράτος μέλος της ΕΕ στο άλλο, καθώς βασίζονται σε διάφορες πηγές. Για την Ελλάδα τα δεδομένα τα έχουμε από την Ελληνική Αστυνομία και εφόσον αυτά δημοσιοποιούνται. Έτσι υπολογίζεται ότι στην Ευρώπη το 30% των γυναικών ή / και κοριτσιών, που έχουν πέσει θύμα ανθρωποκτονίας, δολοφονούνται από πρόθεση από τον ερωτικό σύντροφο.

‘Όταν μιλάμε για ερωτικό σύντροφο, εννοούμε τον πρώην ή νυν σύζυγος ή σύντροφος, ανεξάρτητα από το αν ο δράστης μοιράζεται ή μοιραζόταν κατά το παρελθόν την ίδια στέγη με το θύμα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας στην Ελλάδα, το 2017, το 35 % ήταν θύματα ανθρωποκτονίας που σχετιζόταν με ενδοοικογενειακή βία.

Ένα σημαντικό θέμα που έχει προκύψει, ώστε να επανασχεδιαστεί η νομοθεσία για να υπάρχει σημαντική αντιμετώπιση του προβλήματος, είναι η κατανόηση του προβλήματος ως προς την φύση του και την συχνότητά του, όπως επίσης και το κίνητρο της δολοφονίας.

Εάν γυρίσουμε λίγο το χρόνο προς τα πίσω, θα θυμόμαστε τα στυγερά εγκλήματα – γυναικοκτονίες που διαπράχτηκαν στην Ελλάδα, στο τέλος του 2018 και στην αρχή του 2019, και συγκεκριμένα για το βιασμό και την γυναικοκτονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο, από δύο νεαρούς άντρες με τους οποίους αρνήθηκε να συνευρεθεί ερωτικά, και τη δολοφονία της Αγγελικής Πέτρου στην Κέρκυρα, από τον πατέρα της, ο οποίος δεν ενέκρινε τη σχέση που είχε με άνδρα από το Αφγανιστάν.

Συνοπτικά τα τελευταία 5 έτη, έχουμε αντίστοιχα από το έτος 2019, μέχρι και σήμερα, κατά έτος αντίστοιχα: 17, 19, 31, 26, 15, 6, με τελευταία την περίπτωση, της 28ης έξω από το Αστυνομικό Τμήμα των Αγίων Αναργύρων και την στυγερή δολοφονίας της από τον πρώην σύντροφό της.

Παγκοσμίως, κάθε μέρα, σε όλο τον κόσμο, δολοφονούνται 137 γυναίκες, κατά μέσο όρο, από (πρώην ή νυν) συζύγους ή συντρόφους ή από κάποιο μέλος της οικογένειας τους, ενώ το 2017, ένα ποσοστό 58% διαπράχθηκε από (πρώην ή νυν) συζύγους ή συντρόφους ή μέλη της οικογένειας τους, με βάση τα στοιχεία του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC).

Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕ το 22% των γυναικών, έχει πέσει θύμα, σωματικής ή / και σεξουαλικής βίας. Οι χώρες με τα μεγαλύτερα ποσοστό γυναικοκτονιών, είναι η Αργεντινή, το Ελ Σαλβαδόρ, η Ινδία, η Ονδούρα και το Μεξικό, ενώ υψηλά ποσοστά καταγράφονται και στη Γουατεμάλα, την Κολομβία, τη Βραζιλία, τη Ρωσία και τη Νότια Αφρική. Επιπλέον, με βάση τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων, EIGE:

Στην Βρετανία, κάθε τρεις μέρες δολοφονείται μία γυναίκα
Στη Σουηδία, κάθε δέκα μέρες κακοποιείται μέχρι θανάτου από το σύζυγο ή σύντροφό της
Στην Ισπανία, μία γυναίκα δολοφονείται κάθε τέσσερεις μέρες, περίπου 100 τον χρόνο
Στην Γαλλία, μία γυναίκα δολοφονείται κάθε πέντε μέρες εξαιτίας κακοποίησης στο σπίτι
Στην Ελλάδα, την Πέμπτη 11/04/2024, καταγράφηκαν 103 περιστατικά, έγιναν 43 συλλήψεις με αυτόφωρη διαδικασία, ενώ 3 θύματα ζήτησαν να μεταφερθούν σε κατάλυμα, με την πλειονότητα των περιστατικών να έγιναν στη Αττική, και συγκεκριμένα έγιναν 47 καταγγελίες και 17 συλλήψεις.
Επίσης δημιουργήθηκε νέα πλατφόρμα, με το όνομα stop-bulling.gov.gr, για την δημιουργία καταγγελιών φαινομένων bulling στα σχολεία, όπου γονείς και μαθητές, μπορούν να καταγράψουν τα φαινόμενα βίας όπου πέφτουν στην αντίληψή τους, ή είναι οι ίδιοι θύματα σχολικού εκφοβισμού
Επίσης με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. κάθε 45 λεπτά η αστυνομία δέχεται μία καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία, ενώ 270 γυναίκες χρησιμοποίησαν το panic button

Βέβαια δεν θα πρέπει να παραλείπουμε και την δημιουργία ειδικών διαμορφωμένων χώρων που θα λειτουργούν ως safe houses, για την βραχυπρόθεσμη ασφαλή φιλοξενία γυναικών – θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, καθώς και μελών της οικογένειάς τους, σε όλη την επικράτεια. Χώροι οι οποίοι θα φυλάσσονται από την ΕΛ.ΑΣ., ενώ σε συνεργασία με τις δομές του Υπουργείου Οικογένειας και Κοινωνικής Συνοχής, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και άλλους φορείς, θα παρέχεται κάθε είδους βοήθεια και στήριξη.

MEDIA

Έμφυλη Βία: Σεξισμός, άγνοια ή παρανόηση

Πολλές φορές έχουμε ακούσει σε συνομιλίες, να αποκαλούν τον συνομιλητή σε μια συζήτηση σεξιστή. Αυτοί όμως που χρησιμοποιούν αυτήν την λέξη , γνωρίζουν την έννοια αυτής, ή πολύ περισσότερο, ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός ατόμου με σεξιστική συμπεριφορά, πιο άτομο είναι πραγματικά σεξιστής και τη συνεπάγεται άραγε αυτή η συμπεριφορά στο άτομο – θύμα που είναι αποδέκτης αυτής της συμπεριφοράς. Τη να εννοούμε άραγε όταν αναφέρουμε αυτή την λέξη; Γνωρίζουμε άραγε τις προεκτάσεις αυτής, αλλά και της επιπτώσεις που μπορεί να έχει η αβίαστη χρήση αυτής της λέξης

Με τον όρο Σεξισμό, εννοούμε, κάθε έκφραση ή πράξη, λέξη, ή χειρονομία, η οποία βασίζεται στην ιδέα ότι κάποια άτομα, πιο συχνά γυναίκες, είναι κατώτερα από άλλα. Αυτό προκύπτει στην πεποίθηση ότι κάποια άτομα, εξαιτίας του φύλου τους, ή της κοινωνικότητάς τους, είναι διαφορετικά και συνήθως είναι τα ποιο ευάλωτα και τα πιο αδύναμα άτομα. Σε περισσότερο βαθμό επηρεάζονται οι γυναίκες και τα κορίτσια. Άρα αναφερόμαστε στην διαφορετικότητα του ατόμου τόσο ως προς το φύλλο, είτε αναφερόμαστε στην βιολογική του υπόσταση, είτε αναφερόμαστε στην κοινωνική υπόσταση. Συνδέεται άμεσα με τα στερεότυπα και τους ρόλους των φύλλων και αφορά στην πεποίθηση ότι το ένα φύλλο είναι ανώτερο από το άλλο. Η έννοια του φαινομένου αυτού περικλείει την έννοια ότι οι άνδρες είναι πιο σημαντικοί από τις γυναίκες και ότι οι γυναίκες είναι για να βοηθούν τους άνδρες.

Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μία μικρή παρένθεση και να αναφερθούμε στον καλοήθη σεξισμό, κατά τον οποίο το ένα φύλο και ιδιαίτερα το γυναικείο, έχει ρόλους στερεότυπους και περιοριστικούς, οι οποίοι επιφανειακά φαίνονται θετικοί. Υπάρχει ένα κύμα ευγένειας προς το γυναικείο φύλλο, όμως στην πραγματικότητα οι εκφράσεις αυτές υπομονεύουν την ανωτερότητα του άνδρα. Οι υποτιθέμενες αρετές που αποδίδονται στη γυναίκα είναι πάντα αυτές που η πατριαρχία τις θέλει να έχουν, ήτοι υπομονή, αντοχή, ενσυναίσθηση, έτσι ώστε να μπορούν να επιτελούν την συναισθηματική εργασία για όλους τους άλλους, ενώ τα δικά της συναισθήματα αγνοούνται παντελώς.

Σοβαρές και βλαβερές συνέπειες, έχει το φαινόμενο του σεξισμού, τόσο σε γυναίκες, όσο και σε άνδρες, όταν αυτά τα φαινόμενα έχουν να κάνουν με εθνικότητα, ηλικία, σεξουαλικό προσανατολισμό, αναπηρία, θρησκεία ή άλλους παράγοντες.

Φαινόμενα σεξισμού συναντούμαι σε κάθε μορφή δημόσιας και ιδιωτικής δραστηριότητας. Στον χώρο της δημοσιογραφίας ένα ποσοστό 63% έχει υποστεί λεκτική βία, ενώ για τις οικιακές εργασίες οι γυναίκες αφιερώνουν διπλάσιο χρόνο από τους άνδρες. Ενώ όλες σχεδόν οι γυναίκες έχουν δεχτεί

το φαινόμενο του mansplaining & του manterrupting, στον χώρο εργασίας.

Ο σεξισμός βασικά ξεκινά βασικά, από την χρήση του αρσενικού γένους, στην ομιλία. Έτσι από την ομιλία μπορούμε να συμπεράνουμε και να αναγνωρίσουμε την συγκεκριμένη συμπεριφορά, αφού εκφράζει τον τρόπο σκέψης και τις πράξεις μας. Σημαντικό επίσης είναι και το φαινόμενο του σεξισμού στους χώρους εργασίας. Το φαινόμενο εμφανίζεται τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες, και έχει να κάνει με την εξωτερική εμφάνιση ή τον τρόπο ντυσίματος. Ο σεξισμός στο εργασιακό περιβάλλον έχει να κάνει με την υπομονεύει την αποτελεσματικότητα των θυμάτων.

Υπομονετικά σχόλια δημιουργούν εκφοβιστική & καταπιεστική ατμόσφαιρα για αυτούς που τα αντιμετωπίζουν και μπορούν να μετατραπούν σε βία ή παρενόχληση. Τα θύματα εμφανίζουν υψηλότερα επίπεδα άγχους και κατάθλιψη.

Σε πολλούς τομείς εμφανίζονται φαινόμενα σεξισμού, όπως, όταν γίνονται συνεντεύξεις σε αθλήτριες, δεν αναφερόμαστε στο κατόρθωμα των αθλητριών, στην δεξιότητα και δύναμη των αθλητριών, αλλά στον οικογενειακό τους ρόλο. Άλλο παράδειγμα αποτελεί η εμφάνιση των γυναικών σε πολιτιστικές ή αθλητικές εκδηλώσεις, όπου οι γυναίκες εμφανίζονται με σέξι ενδυμασία και έχουν διακοσμητικό ρόλο. Τα σεξιστικά αστεία μπορούν να εκφοβίσουν και να κάνουν τους ανθρώπους να σωπάσουν και να υπoβαθμίσουν την σεξιστική συμπεριφορά.