Απόγευμα Παρασκευής, λίγες μόνον ώρες πριν την εκλογή του νέου Προέδρου της Ν.Δ., στο χρονολόγιο του -φίλου μου στο facebook, αλλά και στην πραγματικότητα- Ραφαήλ Καλυβιώτη, εκπροσώπου του ΔΙ.Ε.ΣΥ. (Δίκτυο Ελλήνων Συντηρητικών), διεξάγεται μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση σχετικώς. Αφορμή το σχόλιο του αγαπητού Ραφαήλ, με το οποίο παίρνει θέση στο δίλημμα «Μητσοτάκης ή Μεϊμαράκης», απορρίπτοντάς το! Παραθέτω αυτούσιο το σχόλιο:

 Ούτε με τον Βαγγέλη, ούτε με τον Κυριάκο. Ο Βαγγέλης δεν έχει επαφή με τα νέα ηλικιακά στρώματα της κοινωνίας, η παλαιοκομματική του αντίληψη δεν θα επιτρέψει ανανέωση Λόγου και Προσώπων που εκφέρουν τον Λόγο, ενώ οι θέσεις του για την οικονομία είναι ντεμί φιλελεύθερες. Ενυπάρχει δε και αβάστακτη υποκρισία για έναν πρώην «Μητσοτακικό» να υποδύεται τον «Νεο – Καραμανλικό». Ο Κυριάκος ενώ παρουσιάζεται πιο ανανεωτικός έχει αντίληψη των πραγμάτων από μία «αφ υψηλού» θέαση αφού πάντοτε η πορεία της ζωής του ήταν στρωμένη από τις πατρικές συστατικές επιστολές. Είναι με λίγα λόγια τζάκι που δεν δύναται να αφουγκραστεί τις πραγματικές ανάγκες των μεσαίων και μικρομεσαίων στρωμάτων. Είναι δε και πολιτικά φιλελεύθερος, ήτοι δεν πιστεύει στο Έθνος, στα εθνικά ζητήματα διακατέχεται από μία υποχωρητική στάση που δεν προσιδιάζει σε σοβαρό και ισχυρό κράτος που διεκδικεί. Για τα βιβλία της ιστορίας, την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια ας μην μιλήσουμε καλύτερα.

Στα σχόλια κάτω από αυτή την ανάρτηση ουδείς ασχολήθηκε με τον Ευάγγελο Μεϊμαράκη. Ήδη αυτό είναι μια μικρή νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Άλλωστε, τα περισσότερα σχόλια των διαδικτυακών φίλων του Ραφαήλ ή ήταν υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη ή προκρίνουν την εκλογή του ως το καλύτερο σενάριο για τη Ν.Δ.

Συμφωνώ κι εγώ με τους φίλους του Ραφαήλ, παρ’ ότι ουδόλως αδιάφορο με αφήνουν οι ισχυρισμοί του περί των απόψεων του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όμως, θυμάμαι ότι παρόμοιες αιτιάσεις υπήρχαν και κατά του πατέρα του, όμως καμία εθνική ζημία δεν επήλθε κατά την περίοδο της πρωθυπουργίας του. Αντιθέτως, το Κυπριακό είχε μπει στο ράφι από τον Ανδρέα Παπανδρέου, η ενδιάμεση συμφωνία με το Σκόπια υπεγράφη επί πρωθυπουργίας του ενώ τα Ίμια έγιναν επί Σημίτη. Αμφότεροι, Παπανδρέου και Σημίτης, το όλον ΠΑ.ΣΟ.Κ. δηλαδή, δεν έπαψαν να ξιφουλκούν κατά της επάρατης Δεξιάς και του κακού νεοφιλελευθερισμού…

Επί της ουσίας, νομίζω τα πράγματα είναι απλά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι μια επιλογή ανάγκης, ίσως ένας συμβιβασμός για όσους ζητάμε μια άλλη Δεξιά Παράταξη. Όμως, το νόημα της Δημοκρατίας, η πεμπτουσία της πιο σωστά, είναι ο συμβιβασμός και η επιλογή της λύσεως που συνθέτει, όχι αυτής που διαλύει. Δεν πάει πολύ καιρός που εγώ ο ίδιος έλεγα ότι «… η Ν.Δ. δεν έχει πλέον τις πραγματικές δυνάμεις, αλλά ούτε και την ηθική δύναμη να εκπροσωπεί την Ενιαία Δεξιά Παράταξη»

Συνεχίζω να το πιστεύω, όμως δεν ήταν αυτή γνώμη των 400.000 Ελλήνων που συμμετείχαν στις εσωκομματικές εκλογές της Ν.Δ., άρα, μου αρέσει ή όχι, η Νέα Δημοκρατία, -με όλα τα προβλήματά της- παραμένει το κατ’ εξοχήν κόμμα της Ελληνικής Δεξιάς, δηλαδή μεγαλύτερης παρατάξεως του αστικού κόσμου!

Η συμμετοχή αυτών των 400.000 ψηφοφόρων στις εσωκομματικές διαδικασίες ενός κόμματος με τα προβλήματα της Ν.Δ. και μετά το φιάσκο του Νοεμβρίου δείχνει ότι όλοι αυτοί νοιώθουν απόγνωση και φοβούνται για το μέλλον της χώρας, το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους. Ο φόβος τους οδηγεί να συσπειρωθούν γύρω από την μόνη πιθανότητα ανακτήσεως της εξουσίας από το εγκληματικό Μέτωπο Λαϊκισμού που μας κυβερνά: την ανάδειξη νέας και δυναμικής ηγεσίας στη Ν.Δ. Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να κατανοήσουμε ότι αυτή η νέα δυναμική ηγεσία δεν μπορεί να είναι ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης, ακριβώς για τους λόγους που αναφέρει ο Ραφαήλ, αλλά και για άλλους τόσους!

Δεν γνωρίζω αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει τις ηγετικές ικανότητες που απαιτεί μια γενναία μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Ίσως γιατί πιστεύω μόνο σε ανθρώπους που βασίσθηκαν στις δικές τους δυνάμεις, χωρίς την στήριξη του ονόματός τους και της οικογενείας τους, χωρίς την ώθηση οποιουδήποτε κομματικού σωλήνα. Όμως, δεν ευθύνεται ο Κυριάκος αν είναι γιός του Κώστα Μητσοτάκη! Όπως πολύ εύστοχα σχολίασε ο -εξαίρετος- κοινός μας φίλος κ. Ανακρέων Ματαράγκας «δεν απαξιώνω κάποιον εάν είναι τυχερός, αλλά εάν δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από τυχερός!» Δεν μπορούμε, συμπληρώνω εγώ, να καταδικάζουμε όποιον προέρχεται από πολιτικό σόϊ… ιδίως στη χώρα που η Μαργαρίτα Παπανδρέου υπήρξε νύφη, σύζυγος και μητέρα πρωθυπουργού!

Δικαιούται, συνεπώς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μια ευκαιρία να αποδείξει ότι διαθέτει όχι μόνο το όνομα, αλλά και τις ικανότητες του πατέρα του και μάλιστα -το ακόμη σημαντικότερο- ότι μπορεί να τις αξιοποιήσει με πολύ καλύτερο τρόπο σε μια πολύ κρίσιμη για τη χώρα συγκυρία!

Αν, όπως ελπίζουμε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναδειχθεί, την Κυριακή, Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, θα έχει λάβει την εντολή να ξαναδημιουργήσει το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Θα έχει λάβει την εντολή να δημιουργήσει τη Νέα Ελληνική Δεξιά. Αν το καταφέρει θα μείνει στην ιστορία όπως ιδρυτής του κόμματος, αν όχι, τίποτα δεν χάσαμε! Όλοι εμείς, όλοι όσοι ονειρευόμαστε την Δ΄ Ελληνική Δημοκρατία, όλοι όσοι έχουμε ένα όραμα για την πολιτική, τον πολιτισμό, την κοινωνία και την ανάπτυξη, θα είμαστε εδώ για να τον στηρίξουμε, αλλά και για να τον πολεμήσουμε αν αποδειχθεί ανεπαρκής και ολίγιστος!