Κατά τη διάρκεια δειγματοληπτικού ελέγχου με χειροκίνητο γεωτρύπανο, εντοπίστηκε νέο μαρμάρινο θύρωμα ανοίγματος 0,96 μ. (μικρότερο από τα προηγούμενα), στον βόρειο τοίχο του τρίτου χώρου.

Πλέον περιμένουν να προχωρήσει η ανασκαφή και αναμένουν τα αποτελέσματα, περιμένοντας ο τέταρτος θάλαμος να λύσει το μυστήριο.

Την ίδια στιγμή το επίκεντρο πέφτει στις Καρυάτιδες και στα ακροδάχτυλά τους.

Οι δύο Καρυάτιδες που αποκαλύφθηκαν πια ολόκληρες στην Αμφίπολη, φορούν ποδήρη χιτώνα με μακριά μανίκια, μακρύ κροσσωτό ιμάτιο με πλούσιες πτυχώσεις, έχουν μακριές μπούκλες και σκουλαρίκια στα αυτιά.

Είναι όμως οι μικρές λεπτομέρειες που συγκίνησαν όσους τις έβλεπαν ακόμη κι από τις φωτογραφίες του υπουργείου Πολιτισμού. Οπως τα ακροδάχτυλα των ποδιών τους και ο τρόπος που φιλοτεχνήθηκαν. Οι Καρυάτιδες στον λόφο Καστά, αντίθετα με εκείνες του Ερεχθείου που ο χιτώνας τους φτάνει ώς κάτω, αποκαλύπτουν λεπτομέρειες πάνω στους κοθόρνους που φορούν. Ενα είδος παπουτσιού με ψηλή σόλα που οι γυναίκες της εποχής έδεναν με κορδόνια. Εκεί βλέπει κανείς εύκολα τα χρώματα της διακόσμησής τους, το κίτρινο και το κόκκινο. Αλλά και η μπέρτα που φορούν, ς λέει η αρχαιολόγος κ. Ελένη Μπάνου, στην “Καθημερινή” έχει ενδιαφέρον. «Οταν ζώνεται ψηλά -όπως σε αυτά τα δύο αγάλματα- την ονομάζουμε απόπτυγμα».

«Δεν περιμένουμε από τις Καρυάτιδες να χρονολογήσουμε τον τάφο. Τα γλυπτά είναι από τα πιο δύσκολα χρονολογήσιμα αρχαιολογικά ευρήματα. Πρέπει να καθαριστούν, να φωτογραφηθούν, να τις δουν οι ειδικοί, να ακουστούν διαφορετικές απόψεις» λέει στην «Καθημερινή» ο καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Πάνος Βαλαβάνης. Δύο πράγματα, λέει, παίζουν ρόλο. Το γεγονός ότι είναι αρχαϊστικές, έχουν δηλαδή στοιχεία παλιότερα από την εποχή τους, δυσκολεύει τη χρονολόγηση και ότι προέρχονται από ντόπιο εργαστήριο της περιοχής, του οποίου, όμως, δεν γνωρίζουμε και δεν έχουμε χρονολογήσει την παραγωγή του. «Οι τάφοι αυτοί δεν χρονολογούνται από τον γλυπτό τους διάκοσμο αλλά από τα κτερίσματα (εφόσον βρεθούν) και από την ίδια την ανασκαφή: το χώμα και τη στρωματογραφία».

Εξηγεί ακόμη ότι ο δημιουργός τους μπορεί να προέρχεται από κάποιο επαρχιακό εργαστήριο, αλλά να ήταν σημαντικός καλλιτέχνης της Μακεδονίας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ανήκε στους επίσημους γλύπτες της αυλής του Μ. Αλεξάνδρου. Εκείνο πάντως που προβληματίζει τον κ. Βαλαβάνη, είναι ότι δεν έχει βρεθεί ώς σήμερα καμία θύρα. «Ταφικός θάλαμος χωρίς πόρτα είναι παράλογο» λέει χαρακτηριστικά.

Κατά τη διάρκεια δειγματοληπτικού ελέγχου με χειροκίνητο γεωτρύπανο, εντοπίστηκε νέο μαρμάρινο θύρωμα ανοίγματος 0,96 μ. (μικρότερο από τα προηγούμενα), στον βόρειο τοίχο του τρίτου χώρου.

Πλέον περιμένουν να προχωρήσει η ανασκαφή και αναμένουν τα αποτελέσματα, περιμένοντας ο τέταρτος θάλαμος να λύσει το μυστήριο.

Την ίδια στιγμή το επίκεντρο πέφτει στις Καρυάτιδες και στα ακροδάχτυλά τους.

Οι δύο Καρυάτιδες που αποκαλύφθηκαν πια ολόκληρες στην Αμφίπολη, φορούν ποδήρη χιτώνα με μακριά μανίκια, μακρύ κροσσωτό ιμάτιο με πλούσιες πτυχώσεις, έχουν μακριές μπούκλες και σκουλαρίκια στα αυτιά.

Είναι όμως οι μικρές λεπτομέρειες που συγκίνησαν όσους τις έβλεπαν ακόμη κι από τις φωτογραφίες του υπουργείου Πολιτισμού. Οπως τα ακροδάχτυλα των ποδιών τους και ο τρόπος που φιλοτεχνήθηκαν. Οι Καρυάτιδες στον λόφο Καστά, αντίθετα με εκείνες του Ερεχθείου που ο χιτώνας τους φτάνει ώς κάτω, αποκαλύπτουν λεπτομέρειες πάνω στους κοθόρνους που φορούν. Ενα είδος παπουτσιού με ψηλή σόλα που οι γυναίκες της εποχής έδεναν με κορδόνια. Εκεί βλέπει κανείς εύκολα τα χρώματα της διακόσμησής τους, το κίτρινο και το κόκκινο. Αλλά και η μπέρτα που φορούν, ς λέει η αρχαιολόγος κ. Ελένη Μπάνου, στην “Καθημερινή” έχει ενδιαφέρον. «Οταν ζώνεται ψηλά -όπως σε αυτά τα δύο αγάλματα- την ονομάζουμε απόπτυγμα».

«Δεν περιμένουμε από τις Καρυάτιδες να χρονολογήσουμε τον τάφο. Τα γλυπτά είναι από τα πιο δύσκολα χρονολογήσιμα αρχαιολογικά ευρήματα. Πρέπει να καθαριστούν, να φωτογραφηθούν, να τις δουν οι ειδικοί, να ακουστούν διαφορετικές απόψεις» λέει στην «Καθημερινή» ο καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Πάνος Βαλαβάνης. Δύο πράγματα, λέει, παίζουν ρόλο. Το γεγονός ότι είναι αρχαϊστικές, έχουν δηλαδή στοιχεία παλιότερα από την εποχή τους, δυσκολεύει τη χρονολόγηση και ότι προέρχονται από ντόπιο εργαστήριο της περιοχής, του οποίου, όμως, δεν γνωρίζουμε και δεν έχουμε χρονολογήσει την παραγωγή του. «Οι τάφοι αυτοί δεν χρονολογούνται από τον γλυπτό τους διάκοσμο αλλά από τα κτερίσματα (εφόσον βρεθούν) και από την ίδια την ανασκαφή: το χώμα και τη στρωματογραφία».

Εξηγεί ακόμη ότι ο δημιουργός τους μπορεί να προέρχεται από κάποιο επαρχιακό εργαστήριο, αλλά να ήταν σημαντικός καλλιτέχνης της Μακεδονίας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ανήκε στους επίσημους γλύπτες της αυλής του Μ. Αλεξάνδρου. Εκείνο πάντως που προβληματίζει τον κ. Βαλαβάνη, είναι ότι δεν έχει βρεθεί ώς σήμερα καμία θύρα. «Ταφικός θάλαμος χωρίς πόρτα είναι παράλογο» λέει χαρακτηριστικά.