Η απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος, το καθεστώς τρίμηνης έκτακτης ανάγκης που κήρυξε ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η σφοδρή εσωτερική πόλωση, αλλά κυρίως οι φόβοι ότι η Τουρκία μπαίνει σε μια μακρά περίοδο αναταραχής, χωρίς να αποκλείεται ακόμα και ο κίνδυνος να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος, αποτελούν τα νέα δεδομένα, υπό το φως των οποίων θα κυλήσουν και τα ενεργειακά projects.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του news247.gr, οι εμπλεκόμενοι «παίχτες» αναγνωρίζουν τους κινδύνους της νέας περιόδου και αναδιαμορφώνουν, είτε το δηλώνουν ρητά είτε όχι, τα σχέδιά τους. Απολύτως χαρακτηριστική είναι για παράδειγμα η αναζωπύρωση του Ρωσικού ενδιαφέροντος για τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, «σε περίπτωση που υπάρξουν δυσκολίες στην ομαλή πλοήγηση μέσα από τα στενά της Μαύρης Θάλασσας», όπως δήλωσε ο Διευθύνων Σύμβουλος του διαχειριστή του αγωγού, Nikolai Tokarev.
Από την άλλη, οι εξελίξεις αυτές αναβαθμίζουν το ρόλο άλλων projects, όπως είναι το σχέδιο για πλωτό τερματικό σταθμό LNG στην Αλεξανδρούπολη ή και το σχέδιο για δημιουργία υπόγειας αποθήκης αερίου στο εξαντλημένο κοίτασμα της «Νότιας Καβάλας».
Ειδικά το project της Αλεξανδρούπολης τείνει να εξελιχθεί, στο βαθμό βεβαίως που καταφέρει να συγκεντρώσει κεφάλαια και συμμετοχές για την κατασκευή του, σε ασφαλές σημείο εφοδιασμού, τόσο για τον TAP (σε περίπτωση που καθυστερήσει ή βρεί άλλα προσκόμματα ο TANAP) όσο, βεβαίως και για τη λειτουργία του σχεδιαζόμενου ελληνο-βουλγαρικού αγωγού IGB.
Όσον αφορά τις εξελίξεις για το πλωτό της Αλεξανδρούπολης, το μόνο νέο στοιχείο είναι η σαφέστερη, σε σχέση με το παρελθόν, εκδήλωση πρόθεσης συμμετοχής στο έργο εκ μέρους της Cheniere Energy. Σύμφωνα με πληροφορίες η Αμερικανική εταιρεία κατά την πρόσφατη επίσκεψη στελεχών της στην Αθήνα κατά την οποία συναντήθηκαν και με τον υπουργό Ενέργειας Πάνο Σκουρλέτη, δήλωσε ότι θα συμμετάσχει.
Σύμφωνα με τον προγραμματισμό της Gastrade μέχρι το τέλος του χρόνου θα πρέπει να έχει φτιαχτεί το επενδυτικό σχήμα, να έχουν δεσμευθεί οι απαραίτητες ποσότητες στο απολύτως συνδεδεμένο έργο του IGB έτσι ώστε στη συνέχεια να ληφθεί η οριστική επιχειρηματική απόφαση και να κατασκευαστεί το έργο μέχρι το τέλος του 2018.
Άλλωστε πριν από λίγες μέρες και ο Αρμόδιος για θέματα ενέργειας των ΗΠΑ Άμος Χόκσταϊν εμφανίστηκε ιδιαίτερα αισιόδοξος για την ενεργειακή συνεργασία Ισραήλ, Κύπρου, Αιγύπτου και Ελλάδας.
Συγκεκριμένα, ερωτηθείς κατά πόσον η Αλεξανδρούπολη μπορεί να λειτουργήσει ως σημείο υποδοχής του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου είπε «Ναι, 100 τοις εκατό. Βρισκόμαστε σε μια μοναδική χρονική στιγμή. Οι ΗΠΑ αρχίζουν να εξάγουν το φυσικό τους αέριο. Το Ισραήλ αρχίζει να εξάγει το δικό του φυσικό αέριο… Το Ισραήλ είναι στο τελικό στάδιο των εγκρίσεων και θα αρχίσει να αναπτύσσει το οικόπεδο Λεβιάθαν. Η Αίγυπτος αναπτύσσει το οικόπεδο Zohr», είπε προσθέτοντας:
«Αυτά είναι πολύ μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου που θα πρέπει να εξαχθούν. Εάν η Αίγυπτος έχει LNG (υγροποιημένο φυσικό αέριο) και θέλει να βρει αγοραστές στην Ευρώπη, και η Ελλάδα έχει την εγκατάσταση υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη, γίνεται ένα πολύ ελκυστικό μέρος για να διασυνδεθούν στην Ευρώπη. Για αυτό θα πρέπει προφανώς να γίνει ο πλωτός τερματικός αποθήκευσης και αεριοποίησης LNG στη Μεσόγειο (FSRU) και χρειαζόμαστε επίσης την κατασκευή του αγωγού Ελλάδας-Βουλγαρίας (IGB)».
