ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Πότε ξεκίνησε το «έθιμο» του σπασίματος στα μπουζούκια

Το κείμενο που ακολουθεί, είναι δεδομένο, πως θα ξυπνήσει μνήμες. Από μια εποχή που όλα ήταν διαφορετικά. Πιο χαρούμενα, πιο φωτεινά… πιο σαματατζίδικα και σίγουρα πιο αθώα. Είναι ένα κείμενο που θα το εκτιμούσε το ΠΑΣΟΚ. Το παλιό. Το ορθόδοξο.

Είναι από την εποχή που η Ελλάδα αναστέναζε στις πίστες των νυχτερινών κέντρων. Μια εποχή που κυριαρχούσε η δίψα για αυτοπροβολή και κατασπατάληση (όσων τα… είχαν) χρημάτων. Τότε που αυτός που τα είχε φρόντιζε να ανοίξει περισσότερες σαμπάνιες και κυρίως να σπάσει περισσότερα πιάτα από τον κύριο με τη λευκή κάλτσα, το σκαρπίνι και το λαμέ σακάκι στο απέναντι τραπέζι.

Είναι η εποχή που τόσο γλαφυρά παρουσιάζεται στην εμβληματική, πλέον, ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Όλα είναι δρόμος» όπου ο συγκλονιστικός Γιώργος Αρμένης φωνάζει «Ηλία ρίχτο» για εκείνο το μπουζουξίδικο του οποίου είχε σπάσει από τα πιάτα μέχρι και τα… πλακάκια και τα είδη υγιεινής.

Η εποχή που γύρω από το σπάσιμο των πιάτων (που δεν κατάφερε να το νικήσει ούτε η χούντα των βασανιστηρίων και των νησιών εξορίας) είχε στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία η οποία συντηρούσε χιλιάδες οικογένειες! Ναι. Δεν υπάρχει τίποτα το λάθος ή υπερβολικό στην προηγούμενη πρόταση και θα το καταλάβετε παρακάτω…

Η εποχή που το σπάσιμο των πιάτων στα μπουζούκια ήταν εθνικό σπορ

Αν κάποιος θελήσει να βρει τις ρίζες αυτού του… άκρως ελληνικού «εθίμου» θα πρέπει να γυρίσει πολλές δεκαετίες πίσω. Ήταν στις αρχές εκείνης του 1930, όταν τότε οι παραλληρούντες και κατά βάση μεθυσμένοι θαμώνες των νυχτερινών κέντρων πετούσαν… μαχαίρια τα πόδια των τραγουδιστών.
Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό αυτό το «έθιμο» προκαλούσε πολλούς τραυματισμούς και κυριολεκτικά έβαφε τις πίστες με αίμα οπότε λίγο οι ίδιοι καλλιτέχνες, λίγο οι μαγαζάτορες κατάφεραν σταδιακά να βάλουν φρένο πριν είναι αργά και θρηνήσουν τίποτα νεκρούς από το… πολύ το κέφι.

Εναλλακτικά, λοιπόν, θεωρήθηκε πως θα ήταν προτιμότερο και σίγουρα πιο ασφαλές να σπάνε πιάτα ή ποτήρια. Αρχικά, η νέα αυτή τάση δεν αγκαλιάστηκε απ όλους τους γλεντζέδες. Σταδιακά, όμως, και αφού δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο το αποδέχθηκαν.

Σε ότι αφορά το σπάσιμο των πιάτων, άνθησε σε δυο διαφορετικές περιόδους. Πρώτα ήταν αυτή της δεκαετίας του 1960 και μετά από μια μικρή κάμψη γνώρισε την απόλυτη δόξα της σε εκείνη του 1980 αλλά και στα πρώτα χρόνια της επόμενης δεκαετίας.

Η περίοδος της κάμψης σημειώθηκε την περίοδο της χούντας όπου, μάλιστα, υπάρχει και μια ιστορία με πρωταγωνιστή τον δικτάτορα Παπαδόπουλο. Σύμφωνα με αυτή την ιστορία είχε πάει ένα βράδυ να διασκεδάσει στη «Νεράιδα». Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που ένας θαμώνας πάνω στο κέφι σπάει μερικά πιάτα. Ακολουθούν και άλλοι και λίγο αργότερα γίνεται ένας μικρός χαμός.

Έξαλλος ο δικτάτορας φεύγει από το μαγαζί και την επόμενη ημέρα εκδίδει διάταγμα σύμφωνα με το οποίο το σπάσιμο των πιάτων σε νυχτερινά μαγαζιά γίνεται ιδιώνυμο αδίκημα που προβλέπει φυλάκιση έως πέντε χρόνων.

Η βιομηχανία του σπασίματος πιάτων

Στην αρχή ο κόσμος της νύχτας ήταν «μουδιασμένος» και υπό τον φόβο της χούντας το σπάσιμο των πιάτων έγινε κάτι σαν τους… δίσκους τους Θεοδωράκη. Γινόταν στα κρυφά και αφού ήταν όλοι σίγουροι πως ανάμεσά τους δεν υπήρχε κάποιος χαφιές της Ασφάλειας.

Όλα αυτά, όμως, άλλαξαν όταν ένα βράδυ ο θρύλος θέλει τον Αριστοτέλη Ωνάση να πηγαίνει στη «Νεράιδα» για να διασκεδάσει. Κάποια στιγμή, λοιπόν, που το γλέντι έχει ανάψει ο Ωνάσης ζητά να σπάσει πιάτα. Ο ιδιοκτήτης του εξηγεί πως έχει πλέον η κατάσταση και ο ζάμπλουτος Έλληνας αποφασίζει να κάνει τη δική του εξέγερση. Σαν άλλος… Γιώργος Αρμένης ζητά από τον ιδιοκτήτη να σπαστεί μέσα στο μαγαζί, οτιδήποτε μπορεί να σπαστεί.

Αυτό ήταν. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα οι παραβάτες ολοένα και πληθαίνουν, οι εισαγγελείς «τραβάνε» διάφορους μικροπαραβάτες αλλά δεν τολμάνε να αγγίξουν ονόματα όπως ο Ωνάσης. Η χούντα υποχωρεί γιατί πλέον τα προβλήματα που δημιουργεί αυτή η απαγόρευση είναι περισσότερα από αυτά που λύνει και κάπως έτσι το «έθιμο» ξαναφουντώνει.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής το σπάσιμο των πιάτων ήταν η αφορμή για να στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία. Λέγεται πως προδικτατορικά ή κατά την περίοδο της επταετίας οι Έλληνες έσπαγαν στα μπουζούκια κάθε μήνα περίπου 100.000 πιάτα! Ασύλληπτο νούμερο.

Την ίδια ακριβώς περίοδο αλλά και μεταδικτατορικά, πλέον, είχαν δημιουργηθεί περίπου 50 βιοτεχνίες που απασχολούσαν περίπου 1000 άτομα προσωπικό συνολικά, για να καλύπτονται όλες οι παραγγελίες γύψινων πιάτων τα οποία είχαν αντικαταστήσει τα πορσελάνινα τόσο για λόγους κόστους όσο και ασφάλειας όσων βρίσκονταν στην πίστα καθώς, όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό, οι τραυματισμοί είχαν αυξηθεί επικίνδυνα.

Η κορύφωση και το (σχεδόν) τέλος του «εθίμου»

Μετά το τέλος της δικτατορίας και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990 το «έθιμο» χτύπησε… κόκκινα. Θρυλείται ότι σε γνωστό νυχτερινό κέντρο της πρωτεύουσας σπάστηκαν μόλις σε μια νύχτα 2.400 πιάτα, με το βάρος τους να ξεπερνάει τα 200 κιλά συνολικά! Εκατομμύρια τα πιάτα που έσπασαν όλα αυτά τα χρόνια. Αμέτρητα τα χρήματα που δαπανήθηκαν. Πολλές οι δουλειές που άνοιξαν από αυτό το «έθιμο».

Κάθε νύχτα, οι μεγάλες πίστες έμοιαζαν με πεδίο μάχης. Ήταν τέτοια η μανία των θαμώνων να σπάνε πιάτα και να κάνουν τις… ζημιές τους που ήταν πάρα πολλοί οι μικροτραυματισμοί τραγουδιστών, μουσικών αλλά και ανθρώπων που απλά ήθελαν να χορέψουν στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή.

Αυτό που δεν κατάφερε να κάνει η χούντα και το ιδιώνυμο της, ωστόσο, το κατάφεραν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες. Όταν πλέον η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο και το σπάσιμο των πιάτων δεν ήταν κάτι που συνέβαινε μέσα στο τσακίρ κέφι αλλά τα τραγούδια και οι χοροί απλά έμπαιναν… εμβόλιμα κάπου ανάμεσα στο σπάσιμο των πιάτων, μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου πήραν την κατάσταση στα χέρια τους.

Την αρχή την έκανε η Μαρινέλλα η οποία έκανε την πρόταση στο μαγαζί που τραγουδούσε εκείνη την εποχή, να αντικατασταθούν τα πιάτα από γαρύφαλλα.

Όπως ήταν φυσικό η πρόταση αυτή στην αρχή ξένισε πολλούς αλλά σταδιακά και με δεδομένο πως πολλοί τραγουδιστές που μέχρι εκείνη τη στιγμή σιωπούσαν, ζήτησαν να γίνει το ίδιο αλλιώς δεν θα έβγαιναν να τραγουδήσουν, άρχισε να εφαρμόζεται σχεδόν σε όλα τα νυχτερινά μαγαζιά.

Μέσα σε λίγα χρόνια (και μέχρι και σήμερα) το σπάσιμο των πιάτων περιορίστηκε σε ελάχιστα, μετρημένα, νυχτερινά μαγαζιά και χωρίς έχει τη μορφή που είχε κάποτε. Επειδή βέβαια στην Ελλάδα, την χώρα της υπερβολής βρισκόμαστε, πλέον οι πίστες μετατρέπονται σε… φυτώρια γαρύφαλλων. Αλλά τουλάχιστον πλέον οι τραγουδιστές δεν κινδύνευαν να σφαχτούν από κάποιο ιπτάμενο πιάτο.

ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Νομική Αθηνών: Αντιασφυξιογόνες μάσκες, κόφτη και στυλιάρια βρήκαν οι αστυνομικοί στην κατάληψη του κυλικείου

Επιχειρησιακό κέντρο μέσα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών είχαν στήσει οι καταληψίες, όπως διαπίστωσαν και οι αστυνομικοί που μετείχαν στην επιχείρηση της ΕΛΑΣ που έγινε με την παρουσία εισαγγελέα.

Μέσα στον χώρο του κυλικείου εντοπίστηκαν, μεταξύ άλλων, αντιασφυξιογόνες μάσκες, ένας κόφτης για αλυσίδες, στυλιάρια, κράνη και σπρέι, τα οποία και κατασχέθηκαν από τους αστυνομικούς.

Προσήγαγαν 28 άτομα

Η έφοδος έγινε το πρωί της Τρίτης στο υπό κατάληψη κτήριο το πρωί της Τρίτης. Η επιχείρηση τελείωσε λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι και η Αστυνομία προχώρησε σε 28 προσαγωγές. Μέσα στην κατάληψη εντοπίστηκαν αρκετοί αλλοδαποί.

Αμέσως μετά την επιχείρηση της ΕΛΑΣ, φοιτητές συγκεντρώθηκαν έξω από τη Νομική σχολή και φώναξαν συνθήματα κατά της Αστυνομίας. Μεταξύ των προσαχθέντων βρίσκονται οκτώ γυναίκες από Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία που δεν έχουν καμία σχέση με τη Νομική Σχολή.

Οι 28 προσαγωγές (έχουν προσαχθεί 18 γυναίκες και 10 ανδρες), αναμένεται να μετατραπούν σε συλλήψεις με κατηγορίες για διατάραξη οικειακής ειρήνης, κατά περιπτωση, φθορες και για άλλα αδικήματα.

Φωτογραφίες μέσα από την κατάληψη:

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Νέος σεισμός 3,1 Ρίχτερ στην Κεφαλονιά

Νέος σεισμός 3,1 Ρίχτερ σημειώθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου (11/5) στις 16.20 στην Κεφαλονιά.

Σύμφωνα με την αναθεωρημένη λύση του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου, το επίκεντρο του σεισμού εντοπίζεται 4 χιλιόμετρα βόρεια – βορειοδυτικά από τα Βαλσαμάτα με εστιακό βάθος 16 χιλιόμετρα.

Υπενθυμίζεται ότι χθες Παρασκευή καταγράφηκαν άλλοι τρεις σεισμοί στην Κεφαλονιά μεγέθους 3,9, 4,1 και 3,1. Όπως τόνισε ο καθηγητής Γεωλογίας και πρόεδρος του ΟΑΣΠ, Ευθύμης Λέκκας, μιλώντας στο protothema.gr, οι χθεσινές τρεις δονήσεις εντάσσονται στο πλαίσιο της φυσιολογικής για την περιοχή του Ιονίου σεισμικής δραστηριότητας. «Παρακολουθούμε το φαινόμενο, δεν εμπνέει ανησυχία» είπε ο κ. Λέκκας και πρόσθεσε ότι οι δονήσεις αναμένεται να συνεχιστούν στην ίδια τάξη μεγέθους. Εντοπίζονται να προέρχονται από γνωστό εγκάρσιο ρήγμα στο τόξο του Ιονίου.

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

12η Μαϊου | Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτή – Πως καθιερώθηκε

Η νοσηλευτική χαρακτηρίστηκε ως έργο αγάπης και προσφοράς για τον συνάνθρωπο. Η παγκόσμια ημέρα νοσηλευτών εορτάζεται από το 1965 κάθε χρόνο στις 12 Μαΐου, στην επέτειο της γέννησης της Florence Nightingale (1820), της νοσηλεύτριας που σηματοδότησε και επηρέασε το σύγχρονο υγειονομικό σύστημα.

Σήμερα, τιμούμε όλους τους Νοσηλευτές, οι οποίοι μέσα από την αυταπάρνηση και τον αλτρουισμό, συνεχίζουν να αγωνίζονται καθημερινά, ώστε να παρέχουν νοσηλευτική φροντίδα σε όλους τους συνανθρώπους μας, πρεσβεύοντας τις ηθικές αξίες και τα ιδανικά της νοσηλευτικής δεοντολογίας.

Ο νοσηλευτής αποτελεί πυλώνα στήριξης του συστήματος υγείας. Είναι κοντά στον ασθενή κάθε στιγμή με υψηλό αίσθημα ευθύνης, παρέχοντας φροντίδα και ανακούφιση στο σωματικό και ψυχικό του πόνο. Συμβάλει στην πρόληψη και την προαγωγή υγείας και φυσικά, στην περίθαλψη και την αποκατάσταση του ασθενή. Είναι το πρόσωπο που έρχεται σε επαφή με τον ασθενή συνεχώς, γνωρίζει τις ανάγκες του και προσπαθεί να τις ικανοποιήσει.

Εκπαιδεύεται, βελτιώνεται, φροντίζει, ενημερώνει και στηρίζει τον ασθενή. Ο νοσηλευτής παρακολουθεί τις εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνολογίας γύρω από αυτή. Επιμορφώνεται και αναβαθμίζει συνεχώς την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών. Είναι ο επαγγελματίας με μια πολυδιάστατη θέση στο χώρο της υγείας. Άλλωστε, οι νοσηλευτές από την πρώτη στιγμή της πανδημίας COVID 19, όχι μόνο ανταποκρίθηκαν πλήρως στις ανάγκες της πρωτοφανούς κρίσης της δημόσιας υγείας, αλλά υπερέβησαν εαυτούς, ηγήθηκαν, καινοτόμησαν και επιτέλεσαν με απόλυτη επιτυχία το έργο τους σε συνεργασία με το ιατρικό προσωπικό και όλους τους επαγγελματίες υγείας και εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία. Συνετέλεσαν να πετύχει η χώρα κάτι αξιοθαύμαστο και καθόλου αυτονόητο, να μείνει όρθιο το Εθνικό Σύστημα Υγείας και να μην καταρρεύσει, όπως συνέβη σε άλλες χώρες του κόσμου με συστήματα υγείας πολύ πιο ισχυρά από το δικό μας.

Όμως, η πλειοψηφία του νοσηλευτικού προσωπικού στη χώρα μας εργάζεται κάτω από αντίξοες συνθήκες. Οι 12.000 και πλέον αποχωρήσεις νοσηλευτών από τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας τα τελευταία χρόνια και η επακόλουθη μείωση του ανθρώπινου δυναμικού λόγω ελάχιστων προσλήψεων στα χρόνια της κρίσης, καθώς και οι εξαντλητικοί ρυθμοί εργασίας οδηγούν συχνά σε επαγγελματική εξουθένωση. Ενδεικτικά, η αναλογία νοσηλευτικού προσωπικού προς τον πληθυσμό στη χώρα μας είναι 3,3 νοσηλευτές/1.000 κατοίκους, ενώ η αντίστοιχη αναλογία στην Ε.Ε. είναι 8,4 νοσηλευτές/1.000 κατοίκους. Χαμηλότερα από την Ελλάδα είναι το Μεξικό (2,9/1.000) και η Τουρκία (1,9/1.000). Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Νορβηγία με 17,7 νοσηλευτές/1.000 κατοίκους, ενώ ο μέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι 9 νοσηλευτές/1.000 κατοίκους. Σε έρευνα έχει βρεθεί ότι το ποσοστό δυσαρέσκειας των νοσηλευτών από τις συνθήκες εργασίας στη χώρα μας είναι 56%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό των Κάτω Χωρών είναι 11%. Επίσης, πολλοί, νέοι κυρίως, νοσηλευτές οδηγούνται στη μετανάστευση προς αναζήτηση καλύτερων οικονομικών συνθηκών και όρων διαβίωσης.

Και ερχόμαστε στο σήμερα, όπου το υπάρχον και επιδεινούμενο ζήτημα της υποστελέχωσης του Νοσηλευτικού προσωπικού στην Υπηρεσία παραμένει άλυτο και τροχοπέδη στην εξέλιξη της νοσηλευτικής επιστήμης και στη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Παρά τις φιλότιμες και αξιόλογες προσπάθειες του προσωπικού, οι συνθήκες ολοένα και δυσκολεύουν. Ένα πρόβλημα που έχει αναγνωριστεί από όλους, αλλά δυστυχώς δεν έχει επιλυθεί παρά τις προσπάθειες. Ευελπιστούμε ότι θα δοθεί άμεσα μια λύση, διότι η λειτουργία της υπηρεσίας καθίσταται επισφαλής.

Και η λύση είναι μία και μόνο μία. κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων με μόνιμο προσωπικό, ώστε να συνεχίσουμε να προσφέρουμε στον ασθενή συνάνθρωπό μας τις υπηρεσίες που του αξίζουν.

Κλείνοντας σας παραθέτω τα επίσημα στοιχεία του γραφείου κίνησης του Γ.Ν. Καβάλας, σύμφωνα με τα οποία το περασμένο έτος 2023 από τα ΤΕΙ εξυπηρετήθηκαν 94.862 ασθενείς, από τα ΤΕΠ 77.548, ενώ στα απογευματινά ιατρεία προσήλθαν 6.993 ασθενείς, συνολικά δηλαδή 178.803 περιστατικά. Από την άλλη πλευρά, πραγματοποιήθηκαν 34.392 εισαγωγές ασθενών, με 82.696 ημέρες νοσηλείας και μέση διάρκεια νοσηλείας 2,40 ημέρες και συνολική κάλυψη κλινών 61,73 %, ταυτόχρονα μέσα στο έτος πραγματοποιήθηκαν 5.608 χειρουργεία.

Όλος αυτός ο όγκος εργασίας επιτελέστηκε από την ήδη υποστελεχωμένη νοσηλευτική υπηρεσία, με μία κάλυψη που αγγίζει το 50% και ολοένα επιδεινώνεται.

Με την ευκαιρία αυτή, θέλω να ευχαριστήσω για ακόμη μία φορά το νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου Καβάλας για τον επαγγελματισμό, τον αλτρουισμό και το φιλότιμο που καθημερινά επιδεικνύει, ξεπερνώντας κάθε όριο ψυχικής και σωματικής καταπόνησης.

Χρόνια πολλά σε όλες τις νοσηλεύτριες και όλους τους νοσηλευτές!

Ο Διευθυντής Νοσηλευτικής Υπηρεσίας

Γεώργιος Τσιγάρας

Δελτίο Τύπου