Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Νικόλαος Παναγιωτόπουλος συμμετείχε σήμερα Πέμπτη 7 Απριλίου 2022, στο 7ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών (“DELPHI ECONOMIC FORUM VII”) το οποίο θα διαρκέσει ως τις 9 Απριλίου και τελεί υπό την αιγίδα της Α.Ε. της Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου.

Ως βασικός ομιλητής για την κατηγορία που αφορούσε στην Άμυνα, ο κ. Παναγιωτόπουλος απήντησε σε ερωτήσεις αναφορικώς με τις εξελίξεις στην Ουκρανία, τη Στρατηγική Πυξίδα, τα Εξοπλιστικά Προγράμματα, τα Ελληνοτουρκικά, τη στρατηγική της χώρας σε θέματα Άμυνας και Ασφάλειας, καθώς και τα θέματα μερίμνης του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο από τη συζήτηση του Υπουργού Εθνικής Αμύνης με τον Δημοσιογράφο κ. Σταύρο Ιωαννίδη:

ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Είμαστε στην 43η ημέρα από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Είναι ένας πόλεμος από τον οποίο βγάζουμε πάρα πολλά συμπεράσματα και είμαι σίγουρος ότι κι εσείς παρακολουθείτε λεπτό προς λεπτό αυτές τις εξελίξεις, πολλά μαθήματα. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με αυτό.

Ποια είναι τα πρώτα συμπεράσματα, τα οποία έχετε αποκωδικοποιήσει και πώς αξιολογείτε την αντίδραση της Ελλάδας, της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ σε αυτή την αλλαγή ισορροπιών που βλέπουμε στην ανατολική Ευρώπη.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ασφαλώς και υπάρχουν πολλά μαθήματα που για κάποιον που μπορεί να κατανοεί ανάγνωση στοιχειώδη θα πρέπει να έχουν γίνει αντιληπτά από τον πόλεμο στην Ουκρανία, σε πολλά επίπεδα.

Όσον αφορά στους οργανισμούς, Ευρώπη και ΝΑΤΟ.

Για το ΝΑΤΟ, αν θέλετε, ο πόλεμος έφερε μία αναζωογόνηση, ένα επαναπροσδιορισμό του βασικού του ρόλου, του λόγου της ύπαρξής του που δεν ήταν άλλος από την παροχή αποτροπής απέναντι στην απειλή της Σοβιετικής Ένωσης τότε, τώρα απέναντι στη Ρωσία και στον αναθεωρητισμό του ηγέτη της.

Όσον αφορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο πόλεμος έφερε μία αφύπνιση επιβεβλημένη πλην όμως μία αφύπνιση που φάνηκε λίγο ως κάποια έκπληξη δεδομένου ότι η διαδικασία λήψης αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τις γνωστές της δυσκινησίες και αργούς ρυθμούς.

Αυτή την φορά οι αποφάσεις ήταν άμεσες, ακαριαίες, με πνεύμα, θα έλεγα, σύμπνοιας, ομοφωνίας και αποφασιστικότητας, δηλαδή η επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία και έπεται συνέχεια.

Ενδιαφέρον θα ήταν να δούμε αν αυτή η σύμπνοια, η ομοφωνία θα διατηρηθεί, όσο οι κυρώσεις θα συνεχίζουν να πέφτουν στο τραπέζι είτε όσον αφορά αυτές που ήδη έχουν επιβληθεί, είτε όσον αφορά σε άλλες που σχεδιάζονται.

Θα κρατηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση αρραγής ως προς το σκοπό ή θα υπάρξουν οι διαρροές, οι διαστάσεις απόψεων ως προς τις κυρώσεις; Είναι ενδιαφέρον να το δούμε.

Σε κάθε περίπτωση αυτό νομίζω ότι με φέρνει στο άλλο μεγάλο μάθημα που διδαχθήκαμε, ότι αυτά δεν τα είχε υπολογίσει ο Πούτιν, όπως δεν είχε υπολογίσει κι άλλα. Δεν θα περίμενε να είμαστε σήμερα στην 43η μέρα από την έναρξη των συγκρούσεων.

Προφανώς κατά τους αρχικούς του υπολογισμούς ίσως γύρω στις τρεις μέρες θα εκτιμούσε ότι θα εισέβαλε ο Ρωσικός Στρατός και θα κατακτούσε, γιατί περί εδαφικής κατάκτησης πρόκειται της Ουκρανίας.

Δεν υπολόγισε λοιπόν το χρόνο, δεν υπολόγισε τις εξελίξεις στα στρατιωτικά μέτωπα, δεν υπολόγισε τη διάθεση των Ουκρανών να αντισταθούν κι όχι να τον υποδεχθούν ως απελευθερωτή, όπως ήταν οι αρχικοί υπολογισμοί. 

Εδώ οφείλω να βάλω και μία άλλη διάσταση, η οποία για τους στρατιωτικούς αναλυτές είναι μετρήσιμο μέγεθος. Οι στρατιωτικοί αναλυτές μετρούν και την προδιάθεση του λαού ή του στρατού να πολεμήσει. Εδώ νομίζω όσον αφορά τους Ουκρανούς αυτή η προδιάθεση πρέπει να έχει πιάσει το απόλυτο και δεν εκτιμήθηκε σωστά από την άλλη πλευρά.

Αυτή τη στιγμή έχουμε μία ολόκληρη χώρα η οποία αντιστέκεται. Δεν είναι μόνον οι ακραίοι του «Τάγματος Αζόφ», όπως θέλουν κάποιοι να μας θυμίζουν συνεχώς. Πόσοι είναι οι μαχητές του «Τάγματος Αζόφ» των ακραίων πεποιθήσεων ή των ακροτήτων; Πόσοι είναι; Το πολύ-πολύ κάποιες χιλιάδες κι ίσως η εκτίμησή μου είναι υπερβολική.

Εδώ έχουμε μία ολόκληρη χώρα, η οποία αντιστέκεται και αντιστέκεται με σφοδρότητα και μεγάλη γενναιότητα και αυτό πρέπει να εκτιμηθεί.

Εκτιμήθηκε από όλους, πλην των Ρώσων.

Η Ρωσία θα περιπέσει σε μία θα έλεγα τροχιά απόλυτης απομόνωσης. Αν κατά την Ηγεσία της απομονωνόταν πριν από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., τώρα η απομόνωση θα είναι πολύ πιο έντονη και θα οφείλεται αποκλειστικά στις αποφάσεις του Ηγέτη της, του Προέδρου Πούτιν.

Από κει και πέρα έχουμε κι εμείς να διδαχθούμε πράγματα. Δεν θα μπω σε στοιχεία στρατιωτικής ανάλυσης. Κι εκεί νομίζω ο τρόπος που διεξάγεται αυτός ο πόλεμος, οι τακτικές που ακολουθούνται, τα πλήγματα που έχουν επιφέρει οι Ουκρανοί με την υλική βοήθεια της Δύσης -δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό- πλην όμως, ίσως ήταν ολίγον έκπληξη ότι ο Ουκρανικός Στρατός θα αναπτύξει τέτοιου είδους σφοδρή αντίσταση και πλήγματα στην πανίσχυρη -όπως νομίζονταν- ρωσική στρατιωτική μηχανή.

Και βέβαια, όσον αφορά εμάς -την Ελλάδα δηλαδή- επιτρέψτε μου να πω ότι και λόγω της θεσμικής μου ιδιότητας, προκύπτει τώρα που έχει επέλθει αυτή η γεωπολιτική έκρηξη, η απόλυτη γεωπολιτική καταιγίδα θα έλεγα, αλλά και λόγω των άλλων αβεβαιοτήτων που αντιμετωπίσαμε αυτά τα χρόνια, προκύπτει ότι κάναμε καλά που εγκαίρως και βάσει ενός συγκεκριμένου σχεδίου, οργανωμένου σχεδίου, κοστολογημένου σχεδίου, σχεδιάσαμε να ενισχύσουμε καθολικά την συνολική αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεών μας μέσα από τα Εξοπλιστικά Προγράμματα που δρομολογήσαμε είτε όσον αφορά την πρόσκτηση καινούργιων συστημάτων νέων που τα είχαμε ανάγκη, γιατί είχαμε να καλύψουμε πολύ χαμένο έδαφος από τα προηγούμενα χρόνια, είτε όσον αφορά στη συντήρηση και την αναβάθμιση των ήδη υφισταμένων και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Ιδίως τώρα που στην Ευρώπη ξεκινά και αποκτά μια ειδική δυναμική, μια καινούργια συζήτηση που κανείς δεν θα φανταζόταν ότι θα έτρεχε πριν από μερικά χρόνια, για χαλάρωση της δημοσιονομικής αυστηρότητας των Προϋπολογισμών των χωρών-μελών όσον αφορά στις αμυντικές δαπάνες.

Ασφαλώς και δεν θα καταλήξει γρήγορα σε συμπεράσματα αυτή η συζήτηση διότι υπάρχουν και οι διχογνωμίες και οι άλλες απόψεις εντός της Ε.Ε. Έχει αποκτήσει όμως μια δυναμική λόγω της εξέλιξης στην Ουκρανία.

Θα έλεγα ότι μπροστά μπαίνουν όλες οι χώρες του ανατολικού σκέλους, της Ανατολικής πλευράς της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ, αλλά εφόσον μιλάμε για Ευρωπαϊκή Ένωση οι ανατολικές χώρες όπως Βαλτικές Δημοκρατίες, Πολωνοί, Τσέχοι, Σλοβάκοι, εμείς έχουμε τοποθετηθεί εξ αρχής θετικά απέναντι σε αυτή την προοπτική. Κι αν οι μεγάλες χώρες που καθορίζουν τη συνολική Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας της Ε.Ε., δηλαδή η Γαλλία και ιδίως τώρα η Γερμανία που πήρε τις δικές της πολύ σημαντικές αποφάσεις να εξοπλίσει τις Ένοπλες Δυνάμεις της με ένα πρόγραμμα 100 δισ. που κι αυτό κάποτε θα φαινόταν πραγματικά σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Αν αυτές οι δύο χώρες αποφασίσουν να ηγηθούν αυτής της πρωτοβουλίας τότε νομίζω ότι τελικά θα έχουμε εντυπωσιακά αποτελέσματα και αλλαγές. Σίγουρα όμως δεν θα είναι μια εξέλιξη που την περιμένουμε άμεσα.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Κύριε Υπουργέ η συγκυρία αυτή ωθεί και στην επιτάχυνση των διαδικασιών γι’ αυτή την ευρωπαϊκή δύναμη την οποία έχουμε ακούσει να συζητούμε και στο παρελθόν και τώρα βέβαια με την Στρατηγική Πυξίδα επανέρχεται η συζήτηση για μια… “Rapid Deployment Force” της Ευρώπης, όμως με πέντε χιλιάδες στρατιώτες, αυτό που και η γαλλική πλευρά φαίνεται ότι υποστηρίζει πολύ σθεναρά. Επιταχύνεται αυτή η διαδικασία λόγω των εξελίξεων;

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Οι εξελίξεις επιτάχυναν τις εξελίξεις, αν μου επιτρέπετε. Πριν από ένα μήνα περίπου οι Ευρωπαίοι Υπουργοί Άμυνας ψηφίσαμε και εγκρίναμε το κείμενο της Στρατηγικής Πυξίδας της Ε.Ε. που δεν είναι άλλο από μια “Λευκή Βίβλος” αν μπορώ να το πω έτσι, πλήρους ανάλυσης όλων των προκλήσεων και απειλών Ασφαλείας που αντιμετωπίζει από παντού, από οποιαδήποτε κατεύθυνση η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κυρίως γίνεται αναφορά στην απειλή της Ρωσίας με τον αναθεωρητισμό του Πούτιν. Γίνεται και αναφορά και στην δική μας περίπτωση, την εξ’ Ανατολών προερχόμενη απειλή για την ασφάλεια και τη σταθερότητα, καθώς στο Κείμενο υπάρχει σαφής αναφορά σε αποφυγή, μάλλον στις μονομερείς ενέργειες δρώντων στην περιοχή. Δεν κατονομάζεται επακριβώς η Τουρκία ως αυτό ο δρών, αλλά από εκεί και πέρα φωτογραφίζονται αυτές οι συμπεριφορές, ως συμπεριφορές που συνιστούν δυνητικές απειλές και επομένως πρέπει να απασχολήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση

Η Στρατηγική Πυξίδα λοιπόν δείχνει το δρόμο. Από εκεί και πέρα πρέπει να γίνουν και άλλα πολλά βήματα. Ο Ευρωπαϊκός Στρατός ως Δύναμη Ταχείας Επέμβασης δεν είναι  εύκολη υπόθεση να σχηματιστεί. Όμως θεωρώ ότι αν η Ε.Ε. πρέπει να αναπτύξει τη δική της στρατηγική αυτονομία, αυτόνομη παρουσία όσον αφορά στα ζητήματα Ασφαλείας και Άμυνας, θα πρέπει να κάνει βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, συμπληρωματικά και όχι ανταγωνιστικά προς το ΝΑΤΟ.

Φερ’ ειπείν αν το ΝΑΤΟ δεν επιθυμεί να εμπλακεί σε μια περιοχή, μια γωνία του κόσμου όπου εκδηλώνονται σοβαρές αποσταθεροποιητικές τάσεις, όπως για παράδειγμα θα μπορούσε αυτό να αφορά την περιοχή «Σαχέλ», δηλαδή της Υπο-Σάχαριας Αφρικής, που είναι μια δυνητικά πολύ δύσκολη περιοχή, με γεωπολιτικές επιπτώσεις που θα μπορούσαν εύκολα να φτάσουν στην πόρτα των Ευρωπαϊκών Κρατών, ιδίως αυτών του Νότου, θα μπορούσε εκεί να αναπτυχθεί μία δύναμη Ευρωπαϊκή, εκεί που το ΝΑΤΟ δεν ενδιαφέρεται ή δεν έχει δείξει μέχρι στιγμής να ενδιαφέρεται να παρέμβει.

Έτσι θα μπορούσε να αναπτυχθεί, θα έλεγα, ένας Ευρωπαϊκός Στρατός, έστω και μία Δύναμη Ταχείας Επέμβασης μερικών χιλιάδων ανδρών. Από εκεί και πέρα βέβαια υπάρχουν κι άλλα πεδία στα οποία μπορούσε η Ευρώπη να κάνει βήματα για την ενίσχυση της αμυντικής της διάστασης.

Θα στεκόμουν ειδικά στον τομέα της Αμυντικής Βιομηχανίας, όπου εκεί υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό για συνέργειες μεταξύ εταιρειών της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Βιομηχανίας, ώστε να γίνει ομογενοποίηση των συστημάτων που χρησιμοποιούνται από τις Ένοπλες Δυνάμεις όλων των χωρών και σε ένα ιδανικό σενάριο, να φτάσουμε σε κάποια χρόνια από τώρα σε ένα τύπου πλοίο επιπέδου Κορβέτας, σε ένα Φρεγάτας, σε ένα Αεροσκάφος, σε ένα Τεθωρακισμένο, ένα κύριο Άρμα Μάχης κλπ. «Ευσεβείς πόθοι», θα μου πείτε; Δεν είναι, θα έλεγα, ένα όνειρο αυτή τη στιγμή. Δείχνει να ξεκινά ένας δρόμος. Θα πρέπει να βλέπουμε το τέλος του δρόμου ως στόχο, προκειμένου να κάνουμε τα βήματα για να φτάσουμε εκεί.

Σίγουρα όμως δεν θα είναι  μία απλή υπόθεση. Έχει ξεκινήσει, όμως, η συζήτηση και αυτό έχει την δική του σημασία.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να μας περιγράψετε λιγάκι με ποιο τρόπο η Ελλάδα έχει συμβάλλει μέχρι στιγμής στην ενίσχυση της Ανατολικής Πτέρυγας του ΝΑΤΟ και πώς αναδεικνύεται και ο ρόλος της Αλεξανδρούπολης ως κόμβος για την μεταφορά Δυνάμεων.

Και βλέπουμε ότι πολύ γρήγορα η ιστορία ουσιαστικά επαλήθευσε αυτά που συζητούσαμε για τον ρόλο που θα χρειαστεί να παίξει η Αλεξανδρούπολη, το λιμάνι, οι επενδύσεις που έχουν γίνει εκεί προκειμένου να υποστηριχθεί η Συμμαχία.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Η Ανατολική Πτέρυγα του ΝΑΤΟ και ιδίως η Νοτιοανατολική Πτέρυγα του ΝΑΤΟ αποκτά πλέον την δική της ειδική σημασία δεδομένων αυτών που συμβαίνουν λίγο βορειότερα.

Και για τους Συμμάχους, και ιδίως τους ισχυρότερους εξ αυτών -έρχεται αμέσως στο μυαλό μου η περίπτωση των ΗΠΑ- η κατίσχυση συνθηκών συνοχής και αρμονίας μεταξύ Συμμάχων στην Νοτιοανατολική Πτέρυγα του ΝΑΤΟ είναι πλέον συνθήκη η οποία πρέπει οπωσδήποτε να ισχύσει.

Ίσως είναι και μια ευκαιρία για εμάς. Οι απειλές ασφαλείας που αντιμετωπίζουμε είναι δεδομένες και γνωστές σε όλους. Όμως αυτά που συμβαίνουν βόρειά μας, νομίζω ότι θα πρέπει να μας προβληματίσουν και να μας κάνουν όλοι να κινηθούμε προς την κατεύθυνση εξομαλύνσεων των διαφορών μας με τους γείτονες.

Βέβαια με συγκεκριμένες προϋποθέσεις, χωρίς καμία απολύτως έκπτωση στα κυριαρχικά μας δικαιώματα, ιδίως την ώρα που αυτά αμφισβητούνται -αυτό θα ήθελα να το ξεκαθαρίσω- και υπό την προϋπόθεση ότι και οι γείτονες θα πρέπει να μεταβάλουν συγκεκριμένα στοιχεία της συμπεριφοράς τους. Να αρχίσουν, δηλαδή, για παράδειγμα να σέβονται αυτό που ο Πρόεδρος Μπάιντεν αποκαλεί «διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες», “rules based in international orders”. Οι κανόνες αυτοί δεν είναι άλλοι από το Διεθνές Δίκαιο, τις σχέσεις καλής γειτονίας, την κατίσχυση των Διεθνών Συνθηκών. Αυτά λοιπόν θα πρέπει να τα δούμε.

Αν όμως τηρηθούν θεωρώ ότι μπορούμε, δεδομένων των μεγαλύτερων γεωπολιτικών θεμάτων που έχουμε όλοι ως Σύμμαχοι εντός του ΝΑΤΟ να φτάσουμε σε ένα καλύτερο επίπεδο κατανόησης προς όφελος, άλλωστε, και των δύο χωρών.

Μέχρις στιγμής η Ελλάδα, όμως, νομίζω ότι έχει πείσει Εταίρους και Συμμάχους ότι είναι αξιόπιστη, ότι εκπληρώνει με ευλαβική συνέπεια τις υποχρεώσεις της προς τη Συμμαχία, είτε αυτές που απορρέουν από το οικονομικό κομμάτι, διάθεση του 2% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος για την Άμυνα και από αυτό του 20% για δαπάνες που έχουν άμεση σχέση και συνάφεια με Οπλικά Συστήματα. Έχουμε ξεπεράσει αυτά τα ποσοστά τα τελευταία χρόνια λόγω του Εξοπλιστικού που έχουμε δρομολογήσει και υλοποιούμε.

Είναι συνεπής απέναντι στις υποχρεώσεις της και από τις πρώτες χώρες που υιοθέτησαν την επιβολή κυρώσεων απέναντι στους Ρώσους. Δεν το έκαναν όλοι και το ξέρουμε, αλλά αυτό ας το αξιολογήσουν οι Σύμμαχοι που πρέπει να το αξιολογήσουν.

Συνεπείς στην αποστολή βοήθειας, είτε αυτό αφορά την αποστολή υλικού ανθρωπιστικής βοήθειας, είτε αφορά στην αποστολή αμυντικού υλικού, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας, χωρίς να αποδυναμώνουμε και θέλω να το τονίσω αυτό κανένα στοιχείο της Αμυντικής διάταξης ή λειτουργικά επιχειρησιακών αυτή τη στιγμή Συστημάτων που έχουμε αναπτύξει σε οποιοδήποτε σημείο της επικράτειάς μας. Από τα αποθέματά μας δώσαμε στους Ουκρανούς που δοκιμάζονται και θεωρούμε ότι αυτή ήταν η απόλυτα σωστή απόφαση που έπρεπε να γίνει, διότι μεταξύ των άλλων έχει σημασία σε αυτό που συμβαίνει σήμερα να παίρνεις θέση.

Δεν είναι η ώρα για «ισαποστακισμούς», δεν είναι η ώρα για ναι μεν αλλά. Και λυπούμαι πραγματικά που βλέπω ότι αυτό δεν αποτελεί θα έλεγα ομόφωνη στάση του πολιτικού συστήματος, όπως είδαμε άλλωστε και στη σημερινή Συνεδρία της Βουλής, από όπου είχαμε την τιμή να ακούσουμε την τοποθέτηση του Προέδρου Ζελένσκι. Όμως δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Η Ελλάδα πρέπει, όπως έκανε πάντα, να τίθεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, αυτό αν χρειαστεί, αν απαιτηθεί ποτέ θεωρώ ότι θα της αποκομίσει οφέλη και όχι ζημίες.

Σε κάθε περίπτωση όμως, επειδή στο τέλος της ημέρας είμαστε εκεί που είμαστε, όχι μόνο για λόγους βολικής συγκυρίας, αλλά για λόγους πίστης σε βασικές Αρχές και ιδεώδη, ελεύθερη Δημοκρατία, Κράτος Δικαίου, ανθρώπινα δικαιώματα κ.τ.λ. Θεωρώ ότι έχει μεγάλη σημασία το ίδιο να διατρανώσει η χώρα και στην παρούσα κρίση.

Άλλωστε, όπως μου αρέσει να λέω, όταν απευθύνομαι σε στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, στα δύσκολα πρέπει να είμαστε δυνατοί και σωστοί θα συμπλήρωνα. Στα πιο δύσκολα, ακόμα πιο δυνατοί. Και κακά τα ψέματα, οι αλλεπάλληλες κρίσεις που καλούμαστε να διαχειριστούμε, οποιαδήποτε χώρα, οποιαδήποτε Κυβέρνηση, πολυσύνθετες, αλλεπάλληλες, επάλληλες, παράλληλες κρίσεις, κλιματική, γεωπολιτική, ενεργειακή, κόστος ζωής, πανδημία κλπ, απαιτούν να είμαστε ανθεκτικοί στα δύσκολα, και τώρα, και για το μέλλον.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Κύριε Υπουργέ να πάμε και λίγο στα Ελληνοτουρκικά, βλέπουμε πάλι αυτή τη διγλωσσία της Τουρκίας, από τη μία πλευρά σε επίπεδο Ηγετών, αλλά και στη δική σας συνάντηση με τον ομόλογό σας να γίνεται συζήτηση για νέες βάσεις, νέα θεμέλια στις σχέσεις των δύο χωρών, στις διμερείς σχέσεις, όμως από την άλλη ο κ. Ακάρ να μιλά για διαμοιρασμό λίγες ώρες μετά τη συνάντησή σας, να επανέρχεται το Τουρκικό Υπουργείο Άμυνας για τις επισκέψεις Αξιωματούχων στα ελληνικά νησιά, για την αποστρατικοποίηση, για το γνωστό αφήγημα αυτή την ατζέντα που χρησιμοποιεί η Τουρκία.

Είναι κάτι το οποίο επαναλαμβάνεται. Χθες πάλι είχαμε παραβιάσεις πολλές. Βλέπουμε ότι ναι μεν στις δηλώσεις μπροστά στις κάμερες έχουν μια συγκεκριμένη γραμμή, όμως πίσω από τις κάμερες, μετά τις δηλώσεις, ακολουθούν το ίδιο αφήγημα.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κοιτάξτε, εμείς θα εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα να επικοινωνήσουμε με τους γείτονές μας καλή τη πίστη, στη βάση των προϋποθέσεων που σας ανέλυσα χωρίς διάθεση εκπτώσεων όσον αφορά τα Κυριαρχικά μας Δικαιώματα, προς Θεού, προκειμένου να φτάσουμε σε ένα σημείο συνεννόησης.

Θα ήθελα το ίδιο να κάνει και η άλλη πλευρά.

Για να καταλήξουμε κάπου θα πρέπει να κάνει το ίδιο και η άλλη πλευρά. Δεν έχουμε δει ανάλογα στοιχεία συμπεριφοράς παρότι αναμένουμε στο ακουστικό μας, αξιολογούμε, δεν αρνούμαστε να συνομιλούμε και να έχουμε τις επαφές ο καθένας στο επίπεδό του.

Στο κάτω-κάτω έχω πει πάρα πολλές φορές ότι τα κανάλια επικοινωνίας πρέπει να μένουν πάντα ανοιχτά. Θα αποβούν ιδιαίτερα χρήσιμα ιδίως σε περίπτωση κρίσης κάποιες φορές. Από εκεί και πέρα βέβαια εναπόκειται στην άλλη πλευρά να επιδείξει την ανάλογη συμπεριφορά.

Οι πρόσφατες δηλώσεις Ακάρ μέσα από τις οποίες έγινε λόγος για συζήτηση μεταξύ μας για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, το πρώτο σχόλιο που πρέπει να κάνω είναι ότι παρερμηνεύτηκαν κατά τρόπο θα έλεγα αρκετά πονηρό, ανατολίτικα πονηρό θα έλεγα και αμφίσημο.

Ο κ. Ακάρ έκανε λόγο για συζήτηση που κάναμε για τον πλούτο του Αιγαίου. Αυτή η διατύπωση αφήνει ευρύτερα περιθώρια ερμηνείας για κάποιον που θα μπορούσε να συμπεράνει ότι ο πλούτος του Αιγαίου είναι τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων ας πούμε, πετρέλαιο, φυσικό αέριο. Άρα αυτό συζήτησαν, άρα συνεννοήθηκαν να μοιράσουν το Αιγαίο ή να ανοίξουν ζήτημα συνεκμετάλλευσης κλπ.

Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Και για αυτό έσπευσα να το διαψεύσω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Έγινε μια κουβέντα προς την κατεύθυνση της μείωσης των εντάσεων μεταξύ μας, έτσι ώστε να μην ξαναζήσουμε το προπερσινό καλοκαίρι το οποίο θα έλεγα είχε μια κλιμάκωση που έφτασε την κατάσταση στα άκρα και προκάλεσε βέβαια και την ανησυχία και τις παρεμβάσεις των Συμμάχων, του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ μέχρι να αποκλιμακωθεί.

Αν λοιπόν είμαστε ειλικρινείς ως προς τις προθέσεις μας θα πρέπει να ερευνήσουμε τρόπους να φτάσουμε σε μια μεγαλύτερη ηρεμία ξεκινώντας από ένα ήρεμο καλοκαίρι. Και οι δύο συμφωνήσαμε ότι ένα ήρεμο καλοκαίρι στο Αιγαίο θα μπορούσε να αποβεί πάρα πολύ ωφέλιμο για την τουριστική οικονομία και των δύο χωρών σε μια συγκυρία πραγματικά θα θέλαμε και θα επιθυμούσαμε πάρα πολύ να πάει καλά η τουριστική οικονομία και η τουριστική σεζόν. Άρα, γιατί να μην το επιδιώξουμε;

Για να το κάνουμε αυτό όμως θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάποια πράγματα. Λιγότερες εντάσεις, λιγότερες δηλώσεις με εμπρηστικό ή παρεξηγήσιμο περιεχόμενο ή προσβλητικό περιεχόμενο. Ενδεχομένως ότι μπορεί να συνεισφέρει στην εμπέδωση αυτού το καλύτερου κλίματος. Αυτό είναι  το περιεχόμενο των συζητήσεων μου κάθε φορά που βλέπω τον Τούρκο Υπουργό Άμυνας και δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό, γιατί αυτή είναι η αρμοδιότητά μας, το καθαρά αμυντικό κομμάτι.

Από εκεί και πέρα πάντα ελπίζω και πάντα προσέρχομαι σε μία συζήτηση καλόπιστα. Θεωρώ όμως ότι αυτό πρέπει να ισχύει και από τις δύο πλευρές, αν είναι να βελτιωθεί κάποιο κλίμα, κάποια κατάσταση.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Κύριε Υπουργέ να πάμε λίγο και στα Εξοπλιστικά, αγαπημένο θέμα για τους στρατιωτικούς συντάκτες. Το ξέρετε πολύ καλά. Έχουμε πρόσφατα, πριν από λίγες μέρες υπογράψατε τις τελικές συμβάσεις για τις φρεγάτες “Belharra”, υπάρχει σε εξέλιξη η διαδικασία  για τις Κορβέτες. Για την Πολεμική Αεροπορία ξέρουμε ότι προχωράει η διαδικασία για τα “Block 50” αλλά θα θέλαμε να μας πείτε τι θα γίνει με τα “F-16”. Πώς θα έρθει, το αν θα είναι πακέτο ή μεμονωμένα και με το “F-35” βέβαια το οποίο ξέρουμε ότι και ο Πρωθυπουργός έχει πει πως κάποια στιγμή η χώρα θα μπει στο αεροσκάφος 5ης γενιάς, αλλά να μας πείτε λίγο που βρισκόμαστε σε σχέση με τις συνομιλίες με την άλλη πλευρά.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έχω την αίσθηση ότι σας κακομάθαμε λίγο. Δηλαδή, με τόσα Εξοπλιστικά που έχουν τρέξει, τόσες ανάγκες που έχουν καλυφθεί, αν περάσει μία μέρα ή μία εβδομάδα χωρίς να ανακοινωθεί ένα καινούριο μείζον εξοπλιστικό εις το οποίο η Ελλάδα βάζει υποψηφιότητα να μπει γερά, θα είναι  μία εβδομάδα χωρίς νόημα.

Όμως, η αλήθεια είναι ότι ξέρετε δεν έγιναν και λίγα αυτά τα δύο – τρία χρόνια. Έπρεπε να γίνουν γιατί είχαμε μείνει πίσω. Έπρεπε να γίνουν γιατί πρέπει να διατηρούμε πάντα την αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων καθολικά και στους τρεις Κλάδους.

Αυτό άρχισε να αποκτά «σάρκα και οστά» από τη στιγμή που έχοντας προτεραιοποιήσει τις ανάγκες και των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, μετά από πολλή συζήτηση και δουλειά, και φυσικά τις εισηγήσεις των Γενικών Επιτελείων υπό το συντονισμό του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ.

Υποβάλλαμε αυτό το σχέδιο οργανωμένο, προτεραιοποιημένο, και κοστολογημένο στον Πρωθυπουργό. Πήραμε την έγκρισή του, γιατί ο Πρωθυπουργός μας είπε ότι μόνο εάν το προβάλλαμε οργανωμένο σχέδιο θα μπορούσε να αποδεσμεύσει τα κατά πολύ αυξημένα κονδύλια για τον Προϋπολογισμό της Άμυνας. Θυμίζω ότι από τα 500 εκατομμύρια του 2019 πήγαμε στα 3,5 δισ. για τις εξοπλιστικές δαπάνες, όχι συνολικά, μέσα σε δύο χρόνια.

Από την άλλη όμως, υλοποιήθηκαν και αρκετά. Η Αεροπορία θα έλεγα ήταν η πρώτη που άρχισε να ικανοποιεί τις ανάγκες της, όχι μόνον σε επίπεδο πρόσκτησης καινούριων μαχητικών, τα “Rafale”, τα οποία (να το πω κι αυτό) ήρθαν σε χρόνο – ρεκόρ. Ένας χρόνος από την υπογραφή μέχρι την παράδοση των πρώτων έξι, ασχέτως αν είχαμε να κάνουμε με αναβαθμισμένα, μεταχειρισμένα αεροσκάφη, εντάξει, δεν ήταν από τη γραμμή παραγωγής, αλλά ψάξτε να βρείτε τέτοιο εξοπλιστικό συμβόλαιο που έφερε αποτελέσματα, παράδοσης δηλαδή μέσα σε ένα χρόνο και δεν ξέρω αν θα το βρείτε.

Δεν είναι μόνο όμως τα “Rafale”. Είναι και η αναβάθμιση των F16 “Block 52” και “Block52+ Advance” στην εκδοχή “Viper”, την πιο προηγμένη εκδοχή στον κόσμο, 83 αεροσκάφη. Συναφές με αυτό θα είναι και η αναβάθμιση των F16 “Block 50” που θα φέρουμε γρήγορα ως υποπρόγραμμα για να λάβει την έγκριση των Επιτροπών της Βουλής. Επομένως βάλτε κι αυτό στη λίστα όσων έχουν δρομολογηθεί και θα υλοποιηθούν. Αλλά και μικρότερα προγράμματα που έχουν να κάνουν με τις Συμβάσεις εν Συνεχεία Υποστήριξης (δηλαδή παροχής ανταλλακτικών), σχεδόν σε όλα τα πτητικά μέσα της Πολεμικής Αεροπορίας.

Τα μεταγωγικά μας αεροσκάφη, τα ελικόπτερά μας, τα “Mιράζ 2000-5” τα οποία ναι μεν υπήρχαν, αλλά δεν υπήρχε σταθερή παροχή ανταλλακτικών με αποτέλεσμα να απαξιώνονται χρόνο με το χρόνο. Όσο αυτονόητο και αν φαίνεται, έπρεπε να περάσουμε από τη Βουλή ως ειδικό υποπρόγραμμα, νέες Συμβάσεις εν Συνεχεία Υποστήριξης για όλα αυτά τα συστήματα.

Όμως φτάσαμε σε ένα σημείο που νομίζω ότι έχουν δρομολογηθεί οι περισσότερες ανάγκες της Πολεμικής Αεροπορίας. Σήμερα εξ όσων πληροφορούμαι έγινε μία ανακοίνωση ότι εξεφράσθη τελικά και το ενδιαφέρον για τα F-35, τα αεροπλάνα επόμενης πέμπτης γενιάς δηλαδή, τα οποία σε κάποια στιγμή στο μέλλον ασφαλώς και θα μας απασχολήσουν. Πλην όμως θα πρέπει να ενταχθούν στον συνολικό σχεδιασμό μας, κι όπως σας είπε νωρίτερα ο κ. Πλέσσας η ζήτηση είναι τόσο μεγάλη που πραγματικά πρέπει να μπούμε «στην ουρά». Όμως το ενδιαφέρον διατυπώθηκε κι αυτό έγινε κατανοητό από τους Αμερικανούς εταίρους.

Έρχομαι τώρα στο Πολεμικό Ναυτικό. Έχουμε τις προσκτήσεις των ελικοπτέρων Ναυτικής Συνεργασίας, των πιο σύγχρονων σήμερα στον κόσμο, που θα προσδώσουν αυξημένες δυνατότητες ιδίως στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο στις Μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού. Αγοράσαμε επτά από αυτά και θα αρχίσει να παραδίδεται το πρώτο από το τέλος αυτού του χρόνου – αρχές του επομένου.

Καλύψαμε κάποιες ανάγκες, όχι όλες, αλλά τις καλύψαμε, για το Πολεμικό μας Ναυτικό με το μεγάλο συμβόλαιο της πρόσκτησης των τριών Φρεγατών, γιατί αδράξαμε την ευκαιρία όταν προέκυψε και εκμεταλλευθήκαμε την πραγματικά πολύ καλή προσφορά των Γάλλων εταίρων μας και ως προς τις τιμές πρόσκτησης, αλλά και ως προς τους χρόνους παραλαβής (και αυτό έχει τη δική του σημασία).

Πρόκειται να πάρουμε σύντομα, θεωρώ στους επόμενους δύο-τρεις μήνες τις αποφάσεις για τις υπόλοιπες Μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού, δηλαδή αν θα πάρουμε κάποια πλοία ακόμα κλάσης Κορβέτας και τι θα κάνουμε με τον εκσυγχρονισμό των τεσσάρων Φρεγατών ΜΕΚΟ, τον εκσυγχρονισμό μέσης ζωής, που βέβαια δεν νοείται «μέση ζωή» στα 35 με 40 έτη ηλικίας, αλλά εν πάση περιπτώσει πρέπει να γίνει κι αυτό, μία αναβάθμιση δηλαδή των Φρεγατών μας.

Αυτά όλα είναι προγράμματα τα οποία έχουμε κοστολογήσει, έχουμε εντάξει στον δημοσιονομικό μας σχεδιασμό, στα δημοσιονομικά μας περιθώρια. Επομένως δεν θα ψάχνουμε να βρούμε τα λεφτά αν αύριο περάσουν οι σχετικές συμβάσεις από τη Βουλή, το έχουμε ρυθμίσει αυτό το ζήτημα.

Και μένει να παρθούν οι τελικές αποφάσεις. Και το ότι πρέπει ακόμα να διανύσουμε κάποιο διάστημα μέχρι να παρθούν οι τελικές αποφάσεις έχει να κάνει με δυο πράγματα. Πρώτον ότι τα ζητήματα αυτά τα επεξεργάζονται τα αρμόδια Επιτελεία, για τις Κορβέτες ας πούμε το Ναυτικό, το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, για τα Αεροσκάφη το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας και ούτω καθεξής. Κι έχουμε πολλές προτάσεις, ανταγωνιστικές προτάσεις, που κάνουν δύσκολη την τελική επιλογή. Θα κάνουμε όμως αυτό που θα μας εισηγηθούν τα Επιτελεία, όπως κάναμε και μέχρι τώρα.

Και υπάρχει και κάτι άλλο, το οποίο θεωρώ έρχεται η ώρα του να λάβει χώρα, κάποια προγράμματα που έχουν να κάνουν και με τις ανάγκες του Στρατού Ξηράς, ο οποίος δικαίως μπορεί να αισθάνεται παραγκωνισμένος, πλην όμως αυτό δεν θα υφίσταται για πολύ καιρό ακόμα. Έχουμε στα υπόψη δύο-τρία μεγάλα προγράμματα, πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες που θα μας προσδιορίσει το Επιτελείο, για να καλύψουμε κι εκεί χαμένο έδαφος πολλών ετών.

Ξεκινώντας από κάτι το οποίο έχει ήδη έρθει στο φως της δημοσιότητας, αυτό της αναβάθμισης του Αρματικού δυναμικού μας ή τμήματος του Αρματικού δυναμικού μας, ανάλογα με τις οικονομικές μας δυνατότητες, που συνδέεται αν θέλετε και με το νέο τεθωρακισμένο όχημα το οποίο νομίζω αυτή τη στιγμή επεξεργαζόμαστε σαν λύση με τα Επιτελεία και με το οποίο προφανώς θα έρθουμε σε κάποια συμφωνία με εταιρείες της γερμανικής αμυντικής βιομηχανίας, οι οποίες άλλωστε είναι και οι προμηθευτές των συστημάτων που χρησιμοποιούνται μέχρι τώρα κι εμείς είμαστε οι μεγαλύτεροι πελάτες τους στην Ευρώπη. Επομένως νομίζω, ωριμάζει πλέον ο χρόνος να συνεννοηθούμε.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Αυτό κύριε Υπουργέ, θα συνοδεύεται κι από κάποια επένδυση; Γιατί έχει ακουστεί κι αυτό, ότι η αναβάθμιση ενδεχομένως να γίνει στην Ελλάδα και να στηθεί και κάποια γραμμή.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Επειδή όπως αντιλαμβάνεσθε κάθε διαπραγμάτευση για την πρόσκτηση ενός καινούργιου οπλικού συστήματος αναπόφευκτα έχει και ένα στοιχείο εμπλοκής και της εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας, εμείς τουλάχιστον έτσι θα το θέλαμε, και εφόσον υπάρχουν οι δυνατότητες βεβαίως οφείλουμε να εμπλέξουμε και εταιρείες της εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας, όσες μπορούν από τον Δημόσιο ή αυτές που ελέγχονται από το Κράτος ή αυτές του Ιδιωτικού τομέα. Και σε ένα αρκετά ικανοποιητικό βαθμό έχει επιτευχθεί αυτό, ιδίως στις Συμβάσεις που έχουν να κάνουν με τη ναυπήγηση των “Belharra” θα υπάρξει και έργο που θα ανατεθεί σε ελληνικές εταιρείες, η αναβάθμιση των “Viper” γίνεται σε εγκαταστάσεις της ΕΑΒ κι όπου μπορούμε θα εμπλέξουμε και ελληνικές εταιρείες, έτσι πρέπει να γίνει.

Η ναυπήγηση των καινούργιων σκαφών θα γίνει οπωσδήποτε, το έχουμε βάλει σαν απαραίτητη προϋπόθεση και σε ελληνικά ναυπηγεία. Λύνεται κι εκεί νομίζω η πολύ περίπλοκη κατάσταση που επικρατούσε για πάρα πολλά χρόνια, γιατί το θέμα είναι να μπορείς να αναθέσεις αυτό το έργο και να υλοποιηθεί και στους προσήκοντες χρόνους, όχι απλά να τεθεί σε ένα ελληνικό ναυπηγείο και το ελληνικό ναυπηγείο να μην έχει τις δυνατότητες να παραδώσει εγκαίρως.Άρα τα θέλουμε όλα να ισχύουν.

Το ίδιο επιδιώκουμε να γίνει και εφόσον πάμε σε αυτή τη συνεργασία για τις παρεμβάσεις στα συστήματα του Στρατού Ξηράς. Υπάρχει στα σκαριά μια πρόταση, το ένα υπάρχουν βήματα που πρέπει να γίνουν πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο αλλά, ναι ο τελικός μας στόχος είναι να έχουμε και την εγκατάσταση μιας γραμμής παραγωγής και στην Ελλάδα.

Κι ασφαλώς αυτό, εκτός των άλλων, θα συνιστά και μια πραγματική επένδυση στην παραγωγική υποδομή της χώρας και νομίζω ότι αυτό η Εθνική Οικονομία το έχει πάρα πολύ ανάγκη.

Ναι, όμως αυτά όλα είναι υπό διαπραγμάτευση. Θεωρώ ότι μέχρι το καλοκαίρι θα έχουν οδηγήσει σε κάποιο αποτέλεσμα και ελπίζω το αποτέλεσμα να είναι αίσιο.

Θα χρειαστεί να δουλέψουν πολλοί άνθρωποι όσον αφορά στα Επιτελεία, από την Γενική Διεύθυνση Αμυντικών Εξοπλισμών αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να εξαντλήσουμε τις δυνατότητες να συνεννοηθούμε. Και θυμίζω να κλείσουμε και θέματα τα οποία έχουν δημιουργηθεί στο παρελθόν. Γιατί κάθε διαπραγμάτευση για όλα αυτά τα ζητήματα, κύριε Ιωαννίδη, έχει και μια διάσταση ρύθμισης εκκρεμοτήτων, αντιδικιών, προβλημάτων που έρχονται από το παρελθόν.

Θα θέλαμε, όμως, και η σκέψη είναι ότι αν είναι να πάμε σε μια καινούργια αρχή, στην καινούργια εποχή που καλούμαστε να διαχειριστούμε, να τα κλείσουμε αυτά και να πάμε παρακάτω.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Θα σας παρακαλέσω κ. Υπουργέ, μια τελευταία ερώτηση, γιατί έχει τελειώσει ο χρόνος μας. Για το Προσωπικό. Αν υπάρχει κάτι που σχεδιάζεται για την ενίσχυση του Προσωπικού, γιατί ακούσαμε για τα Εξοπλιστικά, για τις Ένοπλες Δυνάμεις, όμως υπάρχει και το Προσωπικό.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν μπορεί να νοηθεί ισχυρή Εθνική Άμυνα με καινούργια μέσα, υπερσύγχρονα μέσα, χωρίς υποστήριξη από το Προσωπικό.

Το Προσωπικό είναι ο πραγματικός πολλαπλασιαστής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων μας.

Το απέδειξε αυτό, νομίζω, στις κρίσεις που διαχειριστήκαμε τα δυο τελευταία χρόνια. Αλλά θα κληθεί να το αποδείξει και στο μέλλον, όπου και όποτε, αν αυτό απαιτηθεί.

Πρέπει, όμως, να είναι ένα Προσωπικό  που να ανταποκρίνεται με τις κατάλληλες προδιαγραφές, όσον αφορά στην ευσυνειδησία, την αίσθηση καθήκοντος, τον επαγγελματισμό, την άρτια εκπαίδευση, ακόμα και την σωστή ηλικία για να κάνει συγκεκριμένα πράγματα. Εμείς έχουμε κάνει κάποιες παρεμβάσεις, λοιπόν, για το Προσωπικό. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Θα κάνουμε κι άλλες.

Θυμίζω ότι τα τελευταία δυο χρόνια αποφασίσαμε και υλοποιούμε την πρόσληψη σε βάθος πενταετίας 15 χιλιάδων στελεχών και στους τρεις Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων. Σκοπός είναι και να ανανεωθεί το έμψυχο δυναμικό με εξειδικευμένα στελέχη αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις, όπως ας πούμε στις Ειδικές Δυνάμεις, να μειωθεί ο μέσος όρος ηλικίας. Γιατί δεν μπορείς να έχεις ανθρώπους να εκτελούν αυτά που πρέπει να εκτελούν τα στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων και να είναι 45 ετών. Καλύτερα να είναι 25 για να τα εκτελούν όπως πρέπει και να έχουν την άρτια εκπαίδευση που έχουν.

Παράλληλα έχουμε αυξήσει τους αριθμούς των εισακτέων στις Παραγωγικές Σχολές Αξιωματικών και Υπαξιωματικών. Από κει θα προέλθουν τα νέα Στελέχη, οι νέοι πιλότοι των αεροσκαφών ή νέοι χειριστές των συστημάτων στις υπερσύγχρονες φρεγάτες. Δεν μπορεί να γίνει αυτό από αλλού. Και επίσης στο βαθμό που μπορέσαμε, τηρουμένων των δυνατοτήτων μας (προσπαθήσαμε όπου μπορέσαμε, όπου ήταν δυνατόν), να ενισχύσουμε οικονομικά το Προσωπικό όταν αυτό υπερέβη πραγματικά τις αντοχές του, όπως ας πούμε κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης κρίσης του καλοκαιριού του 2020, όταν το σύνολο των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν αναπτυγμένο σε φάση απόλυτου συναγερμού.

Δεν ήταν μόνο ο Στόλος αναπτυγμένος έξω στο Νότιο Αιγαίο. Το σύνολο των Ενόπλων Δυνάμεων, θα έλεγα κινητοποιήθηκε κατά πρωτοφανή, σε μια πρωτοφανή, ας πούμε, προσπάθεια για να ανταπεξέλθει στην πρόκληση. Όπου μπορούμε λοιπόν παρεμβαίνουμε.

Ασφαλώς και πρέπει να υπάρξουν σταδιοδρομικές παρεμβάσεις. Ετοιμαζόμαστε να φέρουμε και ένα Νομοσχέδιο αμιγώς σταδιοδρομικού χαρακτήρα που θα ρυθμίζει και θα διορθώνει στρεβλώσεις του παρελθόντος ενδεχομένως.

Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι χρειάζεται μέριμνα και για το προσωπικό και επίσης χρειάζεται το  προσωπικό να νιώθει ότι υπάρχει αυτή η μέριμνα από την Πολιτική και Στρατιωτική Ηγεσία, έτσι ώστε να αντεπεξέρχεται καλύτερα με προθυμία πάντα και παρρησία στα καθήκοντά του όπως άλλωστε το έκανε μέχρι τώρα και είμαι σίγουρος ότι θα το ξανακάνει.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Κύριε Υπουργέ, σας ευχαριστούμε πάρα  πολύ για τη συμμετοχή σας στο 7^ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ και εγώ.