Τελικά, ούτε ο φράχτης γκρεμίστηκε, ούτε οι Καστανιές “κάηκαν”, ούτε παιδομάζωμα έγινε, ούτε παρθένες βιάστηκαν, ούτε Ελοχίμ και Νεφελίμ εμφανίστηκαν, ούτε η “κοινωνικοοικονομική ζωή” της Ορεστιάδας καταστράφηκε!
Οι χιλιάδες διαδηλωτών (αντιεξουσιαστών, αναρχοάπλυτων, ημιάγριων με ένα μάτι και τρία δόντια, κατσαπλιάδων κ.α.) τελικά δεν εμφανίστηκαν. Ή κόλλησαν στα διόδια των Μαλγάρων ή τους σταμάτησε η αστυνομία πριν τη Ν. Ορεστιάδα και της “ξέφυγαν” καμιά κατοσταριά νοματαίοι, όλοι κι όλοι, οπότε πρέπει να καταγραφεί ως “επιτυχία” των δυνάμεων καταστολής.
Στο “πρώτη φορά αριστερά” θα πρέπει να προστεθεί και η πρώτη (αναντάμ – παπαντάμ) “απαγόρευση πολιτικής συγκέντρωσης” που εξέδωσε η ΑΔ Ορεστιάδας κι έβαλε τους Συριζαίους να τρέχουν να μαζέψουν τα αμάζευτα και την απαγόρευση.
Πάντως, για άλλη μια φορά, δόθηκε η ευκαιρία να ξεβρακωθούν ρουφιανοκάναλα και ρουφιανοsite που ξεσπάθωσαν το προηγούμενο διάστημα, ενόψει της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας κατά του φράχτη. Σταθερές “αξίες” χυδαιότητας, ακροδεξιού λόγου, παραπληροφόρησης, τρομοκράτησης, συκοφάντησης κινημάτων και αγώνων. Αυτό ξέρουν, αυτό κάνουν, γι’ αυτό πληρώνονται, ακόμη και μ’ έναν τενεκέ τυρί… Με τα σάλια τους, τα κέρατά τους και τα συμφέροντά τους…
Αλήθεια, πόσο μπουνταλάς (sic) πρέπει να είσαι για να πιστεύεις πως μπορούν διακόσιοι, τριακόσιοι ή πεντακόσιοι νοματαίοι να “γκρεμίσουν” το φράχτη; Να έρχονταν (οι διαδηλωτές) με δύο – τρία γκρέϊντερ, τρεις – τέσσερις φορτωτές και καμιά μπουλντόζα (δανεικά μηχανήματα από τη ΜΟΜΑ του Καμμένου), να πεις πως κάτι μπορεί να προσπαθήσουν. Αλλιώς πως; Με κοφτάκια θα τον… “έριχναν” τον φράχτη ή θα τον κατουρούσαν με καυστικά τσίσα; “Δυο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο”, που έλεγε και ο Αϊνστάιν. Κάτι παραπάνω θα ήξερε…
