Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν αφού κατάφερε να αλώσει προεδρία, στρατό και δικαστικό κλάδο προχωράει προς την πλήρη ισλαμοποίηση της χώρας. Ο μετριοπαθής ισλαμιστής διανοούμενος και ιεροκήρυκας Φετουλάχ Γκιουλέν, πρώην σύμμαχος του Ερντογάν, αποτελεί το τελευταίο εμπόδιο στο σχέδιο εξάλειψης κάθε φωνής που αμφισβητεί την εξουσία του και της εφαρμογής της ισλαμικής ατζέντας του.

Η ισλαμοποιήση της Τουρκίας θα πρέπει να προβληματίζει και την ελληνική ηγεσία καθώς η κυβέρνηση της Άγκυρας έχει μια πάγια στρατηγική για την Ελλάδα αναφορικά με τη Θράκη και το Αιγαίο.

Η έκδοση εντάλματος σε βάρος του αμφιλεγόμενου Φετουλάχ Γκιουλέν ο οποίος ζει αυτοεξόριστος στις ΗΠΑ από το 1999 υποδηλώνει την έναρξη ενός «πογκρόμ» εναντίον του κινήματος Γκιουλεν. Παράλληλα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο και το γεγονός ότι ένας μαθητής λυκείου ηλικίας 16 ετών συνελήφθη και προφυλακίστηκε στο Ικόνιο, για την κατηγορία της “εξύβρισης του προέδρου” εξέλιξη που προμηνύει μια ακόμα πιο σκληρή προσέγγιση εναντίον των διαφωνούντων.

Ο Ερντογάν στο πλαίσιο της «συμβιωτικής του σχέσης» με το Γκιουλέν επέτρεψε στους υποστηρικτές του να αποκτήσουν μια ισχυρή παρουσία μέσα στο δικαστικό κλάδο και την αστυνομία. Σε αντάλλαγμα το κίνημα του Γκιουλέν κινητοποίησε το δίκτυο του σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο, συγκεκριμένα σε ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση, προσπαθώντας να τους πείσει ότι ο Ερντογάν ήταν μια ισλαμική «μετριοπαθή και δημοκρατική» δύναμη

Οι σύμμαχοι που έγιναν εχθροί

Ο Ερντογάν έχει αρχίσει να υπονομεύει συστηματικά την κοσμική κληρονομιά του Κεμάλ Ατατούρκ. Επιδιώκει να αλλάξει το εκπαιδευτικό σύστημα και την λατινική γραφή που υιοθετήθηκε από τον Κεμάλ και να επαναφέρει την αραβική γραφή.

Οι Γκιουλενιστές δεν επιδοκιμάζουν την αυταρχική διακυβέρνηση του Ερντογάν και την εμμονή του με την εξουσία και παράλληλα κατηγορούν το AKP ότι είναι διεφθαρμένο και ότι λυμαίνεται τις κρατικές πηγές εσόδων. Το κίνημα του Γκιουλέν τάσσεται υπέρ στενότερων δεσμών με την Ευρώπη, διαφωνεί με την αντισημητική πολιτική του Ερντογάν και είχε εκφράσει την ανησυχία του για την ισχυρή υποστήριξη που παρείχε το κυβερνητικό ισλαμικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) στη Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου.

Ο Ερντογάν και ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου από την πλευρά τους εμφανίζουν το κίνημα του Γκιουλέν, όχι μόνο ως πηγή κάθε κακού μέσα στην Τουρκία αλλά ως ένα ειδεχθή εργαλείο ξένων συνωμοσιών  που εχουν στόχο να ρίξουν τον Ερντογάν από την εξουσία. Ο Νταβούτογλου στις 15 Δεκεμβρίου ανακοίνωσε ότι το ΑΚΡ είχε αποδείξεις ότι το κίνημα Γκιουλέν συνεργάζονταν ενεργά με το PKK. Ο Ερντογάν επίσης ισχυρίστηκε ότι υπάρχουν αποδείξεις ότι το κίνημα Γκιουλέν έχει πολιτικά υποκινήσει δολοφονίες. Τα εντάλματα σύλληψης για Γκιουλενιστές εκδόθηκαν με το σκεπτικό ότι οι ύποπτοι είναι μέλη «ένοπλης τρομοκρατικής οργάνωσης».

Το Κίνημα Γκιουλέν υποστήριξε ότι οι πρόσφατες συλλήψεις αποτελούν μια επίθεση στην ελευθερία της έκφρασης. Εκατοντάδες δημοσιογράφοι απολύονται από την εργασία τους ως αποτέλεσμα των πιέσεων της κυβέρνησης του AKP σε εκδότες και ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. Χιλιάδες δημοσιογράφοι έχουν εκφοβιστεί για να μην επικρίνουν τον Ερντογάν ή έχουν μηνυθεί για συκοφαντική δυσφήμιση και τους έχει επιβληθεί εξωφρενικό πρόστιμο. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων επτά ετών πολλοί περισσότεροι δημοσιογράφοι -αριστεροί, κοσμικοί, Τούρκοι εθνικιστές, Κούρδοι – έχουν φυλακιστεί από την άσκηση διώξεων που υποκινήθηκαν από Ερντογάν στο πλαίσιο της εξόντωσης του δικτύου των Γκιουλενιστών

Ισλαμοποίηση και Ελλάδα

Ο Ερντογάν είναι ο απόλυτος άρχων της χώρας  και είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στην ισλαμοποίηση της Τουρκίας. Η εξάρθρωση του δικτύου του Γκιουλέν θα του δώσει την ευκαιρία να αποκτήσει όλο τον έλεγχο της κρατικής μηχανής και σταδιακά να ελέγξει και όλα τα ΜΜΕ.

Η ισλαμοποίηση της Τουρκία δεν αναμένεται να αλλάξει την πάγια στρατηγική της προς την Ελλάδα αντίθετα ενδέχεται να την κάνει περισσότερο πιο επιθετική. Η εξωτερική πολιτική του Ερντογάν εχει μετατραπεί σε «δόγμα  μηδενικών συμμάχων» εξαιτίας της στηριξης που παρέχει προς τους ισλαμιστές εξτρεμιστές, μια πολιτική που εχει διαταρράξει και τις σχέσεις τις ΗΠΑ. Συνεπώς η τουρκική προκλητικότητα θα διοχετευθεί εκει όπου η Αγκυρα διαπιστώνει οτι δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρεια εντονης αντίδρασης.  Η Ελλαδα αποτελεί παγιο στόχο.

Η κυβέρνηση της Άγκυρας δεν διστάζει να δείξει τις προθέσεις της. Ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου όταν επισκέφτηκε αιφνιδιαστικά το συνοριακό φυλάκιο στις Καστανιές του Έβρου αναρωτήθηκε χαριτολογώντας αν «είμαι στην Ελλάδα ή στην Τουρκία;» Επιπλέον ανήμερα των Χριστουγέννων ένα τουρκικό αεροσκάφους ηλεκτρονικού πολέμου CN-235 πέταξε νοτιοανατολικά της Ρόδου.

Η ανασύσταση της «Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» που ονειρεύεται ο νέος «σουλτάνος» Ερντογάν και το εκτελεστικό του όργανο ο Νταβούτογλου δεν εξαιρεί τη Θράκη. Ο Ερντογάν δήλωσε το 2013 ότι «η Θράκη είναι η ζωντανή ιστορία της Τουρκίας και η εκπρόσωπος του ιστορικού παρελθόντος της στην Ευρώπη»

Οι μουσουλμανικές μειονότητες των Βαλκανίων αποτελούν βασική προτεραιότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και η Θράκη έχει γίνει στο πλαίσιο αυτό κύριο πεδίο δράσης της τουρκικής διπλωματίας. Η τουρκική διπλωματία έχει εντέχνως καλλιεργήσει την προπαγάνδα περί «τουρκικής μειονότητας» της Θράκης και αναμένει εν καιρώ τα προσδοκώμενα για αυτήν αποτελέσματα.

Η κυβέρνησης της Αγκυρας δεν θα αφήσει ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία στην περίπτωση που δημιουργηθεί ενα έλλειμμα ηγεσίας στη χώρα μας. Αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν εκλεγεί από την τρίτη ψηφοφορία, τότε θα προκηρυχθούν εκλογές και θα προκληθεί μια παρατεταμένη πολιτική αστάθεια. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ένα παγιωμένο προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ που όμως δεν του δίνει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ενδεχομένως να χρειαστεί και νέος γύρος εκλογών.

Ο σχηματισμός μιας ισχυρής ελληνικής κυβέρνησης που θα μπορεί να προασπίσει τα εθνικά συμφέροντα θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολος. Η πολιτική αστάθεια θα παρακινήσει την Άγκυρα να κλιμακώσει τις προκλήσεις της (Θράκη, Αιγαίο, Κυπριακή ΑΟΖ) καθώς μπορεί να θεωρήσει ότι θα ευνοηθούν και κάποιες εθνομηδενιστικές αντιλήψεις που έχουν εμφανιστεί στη χώρα μας και που «βάζουν πλάτη» στις τουρκικές επιδιώξεις – όπως οι χαρακτηρισμοί περί «τουρκικής μειονότητας».