Οψόμεθα εις Φιλίππους

Κατάφερε λοιπόν ο Σύριζα να κατακτήσει την εξουσία. Ας ευχηθούμε να ασκήσει διοίκηση προς όφελος της πατρίδας μας. Δε γνωρίζουμε τι θα πράξει και πως θα το πράξει, γιατί αυτά που υποσχόταν ήταν κατά μέγιστο μέρος ανεφάρμοστα ή αντιφατικά ή απλά αδύνατο να γίνουν. Δε θα αναλύσω ξανά το «πρόγραμμα» του Σύριζα, ή το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», όπως επικράτησε να αναφέρεται. Το έπραξα με δύο τότε επίκαιρα άρθρα μου «Τι έστιν αλήθεια» και «Σωτηριολογικός βολονταρισμός» στις 11 & 18 Σεπτεμβρίου 2014. Εξάλλου, όπως έχω επίσης ξαναγράψει, τα προεκλογικά «προγράμματα» των ελληνικών κομμάτων δεν αξίζουν ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο είναι τυπωμένα, αφού δεν έχουν καμιά δεσμευτική ισχύ και αξία και το χαρτί τους είναι ήδη… μουντζουρωμένο, άρα άχρηστο για οποιαδήποτε άλλη χρήση! Η σχετική «φιλοσοφία» που διέπει αυτή τη «δεσμευτικότητα» των ελληνικών προεκλογικών (αλλά και μετεκλογικών) υποσχέσεων, του νεοελληνικού «πολιτικού λόγου» γενικότερα (:ανύπαρκτης αξίας) έχει γίνει και… διεθνής όρος, η παγκόσμια γνωστή πλέον «Greek kolotoumba»! (ελληνική κωλοτούμπα). Χορτάσαμε από μεγάλα λόγια και υποσχέσεις. Και πάθαμε ανοσία, μετά από τόση έκθεση σε αυτή την κατάσταση, στη ναυτία, τη ζάλη και τον ίλιγγο που κανονικά προκαλούνται από την αναντιστοιχία λόγων και πράξεων, όπως προκαλούνται -σύμφωνα με την αεροπορική ιατρική- και από την αναντιστοιχία οπτικών και κινητικών αισθήσεων και ερεθισμάτων. Η «ανοσία» αυτή έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό, που πλέον μάθαμε να μη λαμβάνουμε υπόψη μας το τι λένε τα κόμματα και οι πολιτικοί της χώρας μας. Έχουμε διαψευστεί τόσες και τόσες φορές από αυτούς, και έχουμε τόσο συνηθίσει στο βερμπαλισμό και τις μεγαλαυχίες τους, που περάσαμε στο αντίθετο άκρο: όσοι επιχειρούν να αρθρώσουν συνετό, συγκροτημένο και «προσγειωμένο» πολιτικό λόγο δεν γίνονται καταληπτοί και αποδεκτοί ως πολιτικοί. Και όπως έξοχα σατιρίστηκε πρόσφατα στην εκπομπή «Ράδιο αρβύλα», προφανώς πλέον «τα θέλει ο κ…. μας».

Το ψέμα, η ουτοπική υπόσχεση και η ασύνδετη με κάθε πραγματικότητα υπερβολή είναι «ουσιώδες συστατικό» της παραδοσιακής και νεότερης… «πολίτικης κουζίνας»!

Βέβαια δεν ήταν η κατάσταση πάντα τόσο υπερβολική όσο έφτασε να είναι στις μέρες μας. Παλιά υπήρχε και ένα ίχνος σοβαρότητας. Αλλά από την «πολιτιστική επανάσταση» και τα νέα πολιτικά «ήθη» που εισέφερε στη χώρα μας ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, με τα περίφημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ίδιο συνδικάτο» και «έξω οι βάσεις του θανάτου» και «τρίτος δρόμος για το σοσιαλισμό», επικράτησε ο εμπαιγμός των δύσμοιρων πολιτών-ψηφοφόρων, τον οποίο όμως οι ίδιοι πάντα επικρότησαν και υπερψήφισαν. Η κανονικά εξοργιστική αναντιστοιχία λόγων και πράξεων έγινε και αυτή ένα ακόμα «κεκτημένο δικαίωμα», από τα πολλά παράλογα και καταστροφικά που θεωρούνται τέτοια και συνέβαλαν στην καταβύθιση της οικονομίας και της κοινωνίας μας. Αντίθετα οι υπόγειες συνεννοήσεις, οι συμφωνίες κάτω από τα τραπέζια, οι λογιών-λογιών «εξυπηρετήσεις», τα ρουσφέτια, τα… «deals» δίνουν και παίρνουν και όχι μόνο (υπόγεια, επαναλαμβάνω) «pacta sunt servanda» (τηρούνται ευλαβικά) αλλά αποτελούν την ουσία, το απαύγασμα και τον ορίζοντα της «πολιτικής» στην χώρα μας. Αυτό δεν είναι πολιτική, αλλά Καμόρα, Κόζα Νόστρα! Όλα αυτά όχι μόνο απότρεψαν τη χώρα μας από το να γίνει μια σοβαρή και επιτυχημένη επικράτεια, αλλά την έφεραν στο μαύρο χάλι που βρίσκεται σήμερα. Χωρίς διοίκηση και κατεύθυνση, με αλλεπάλληλα τραγικά λάθη πολιτικής και στρατηγικής, είναι θαύμα ότι ακόμα δε βρεθήκαμε σε ακόμα χειρότερη θέση. Βέβαια τα τελευταία χρόνια δεχτήκαμε μεγάλη βοήθεια, κυρίως χρηματική, από τους διεθνής εταίρους μας που μας κράτησε ακόμα «πάνω από το νερό», με όλες τις θυσίες και τις δυσκολίες, τις οποίες επέτειναν και όξυναν οι τραγικά λάθος πολιτικές-οικονομικές επιλογές των κατά καιρούς κυβερνήσεών μας. Αλλά η άρνηση αυτοκριτικής και αυτοδιόρθωσης είναι εντυπωσιακή, όσο και πεισματική. Αυτό το πολιτικό σύστημα, αυτή η κοινωνία, ΔΕ θέλει να διορθωθεί, ΔΕ θέλει να αλλάξει! Σε αυτό ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ είναι οι ευθύνες των αείμνηστων κυβερνήσεων της κεντροδεξιάς (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) και κυρίως των «ηγετών» τους. Αυτοί, και ειδικά ο κύριος πρώην πρωθυπουργός, επέδειξαν χαρακτηριστική ανικανότητα, έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα όπως και πεισματοσύνη να παραδεχτούν έστω κάποια από τα τραγικά και τεράστια λάθη τους. Αντίθετα, με όλη αυτή την «πολιτεία» τους παρέδωσαν τη διακυβέρνηση της χώρας σε μια ετερογενή και αντιφατική ομάδα από ουτοπιστές αριστερούς και λοιπούς μαθητευόμενους μάγους. «Κατόρθωσαν», με την αλλοπρόσαλλη πολιτική τους, από ένα περιθωριακό κομματίδιο του 3% να το καταστήσουν πρώτη πολιτική δύναμη με πάνω από 36% υποστήριξη από τους ψηφοφόρους στις πρόσφατες εκλογές. Την υποτιθέμενη «πολιτική» της πρώην συγκυβέρνησης είχαμε την ευκαιρία πολλές φορές να τη σχολιάσουμε και να την καυτηριάσουμε σε προηγούμενα άρθρα μας. Δε θα το ξανακάνουμε ούτε αυτό εδώ, ανήκουν τα έργα και οι ημέρες τους στη δικαιοδοσία των ιστορικών της Ελλάδας (και της καταστροφής της) όσο κι αν οι ίδιοι τους δεν το καταλαβαίνουν ακόμα ότι πρέπει να μας αδειάζουν επιτέλους τη γωνιά. Αλλά τι κατάλαβαν μέχρι τώρα για να καταλάβουν και αυτό, το τελευταίο και μόνο ίσως καλό που μπορούν να μας κάνουν;

Αυτό που μένει να δειχτεί και να αποδειχτεί είναι η πολιτεία της νέας κυβέρνησης. Είναι γεγονός ότι «αρχή άνδρα δείκνυσι». Και ότι η συμβολή των νέων πολιτικών ανδρών και γυναικών θα φανεί και θα κριθεί μετά από κάποιο εύλογο διάστημα. Είναι γεγονός ότι από τις ωραιολογίες του τύπου «θέλουμε να είμαστε ή να γίνουμε όλοι νέοι, όμορφοι, πλούσιοι και υγιείς», δηλαδή από το «πρόγραμμα» και αυτής (τηρεί τις παραδόσεις!) της (πλέον) κυβέρνησης, δε μπορούμε να αντλήσουμε και να εξάγουμε πολιτικά συμπεράσματα, ούτε από τις διακηρύξεις της περί «πραγματικής διαπραγμάτευσης» και όλα τα λοιπά περί «διεθνούς διάσκεψης για το χρέος». Θα τα δούμε και στην πράξη. Το σίγουρο είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση μόνη της άνοιξε το λάκκο της, αλλά και το λάκκο της χώρας, καταδικάζοντας όλους μας σε ένα αργό πολιτικό-οικονομικό θάνατο. Η παλιά κατάσταση έφτασε στα όριά της, μάλλον από καιρό τα ξεπέρασε και κάτι διαφορετικό ήταν απαραίτητο. Ας ευχηθούμε η νέα κυβέρνηση της χώρας, που πραγματικά είναι στα περισσότερα διαφορετική από ότι είχαμε μέχρι τώρα, και που έχει την ευκαιρία να εκφράσει αυτό το διαφορετικό και νέο που έχει απόλυτη ανάγκη ο τόπος, να το μορφοποιήσει και να το υλοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είναι πραγματικά μοναδικά ιστορική η ευκαιρία που της δίνεται. Ανεξάρτητα από όσα έλεγε στο παρελθόν, τα οποία λίγοι ίσως πίστευαν, επέτυχε τον πρώτο και ελπίζω όχι μεγαλύτερο και κύριο στόχο της, την κατάληψη της εξουσίας. Ας ελπίσουμε, αυτήν να την ασκήσει για το καλό της χώρας με κάθε πρόσφορο και συνετό τρόπο. Εμείς, ο Τύπος αλλά και οι πολίτες, ας ασκήσουμε το καθήκον μας να κρίνουμε, καλοπροαίρετα αλλά και έντονα όπου νομίζουμε, τις όποιες πράξεις ή και ενδεχόμενες παραλήψεις της, αλλά και ας συνεισφέρουμε με ιδέες και προτάσεις, όλες για το καλό της Πατρίδας και του Λαού μας. «Οψόμεθα εις Φιλίππους» λοιπόν και «ες αύριον τα σπουδαία»!