ΓΥΝΑΙΚΑ

Οι πέντε παγίδες που πρέπει να αποφύγετε για να μη βλάψετε το παιδί σας

Τέλειος γονιός δεν υπάρχει! Όσες συμβουλές κι αν ακούσετε, πάντα θα νιώθετε ότι μπορεί να κάνετε κάτι λάθος. Όμως, αυτές τις 5 παγίδες είναι βέβαιο ότι πρέπει να τις αποφύγετε.

1. Ενδίδετε συνεχώς στις απαιτήσεις τους
Τι θέλει; Ένα καινούργιο παιχνίδι , ένα πακέτο τσίχλες, την καινούργια παιχνιδομηχανή; Επιτρέποντας στο παιδί να το αποκτήσει, είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να καταλήξετε να μεγαλώνετε ένα κακομαθημένο.
Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι, εάν αρνηθούν να προσφέρουν στο παιδί τους ό,τι ζητάει, εκείνο δεν θα τους αγαπάει ή θα τους βλέπει περισσότερο σαν αντιπάλους. Όμως, ανάμεσα στις υποχρεώσεις σας σαν γονιός είναι να βοηθήσετε το παιδί να αντιληφθεί τι μπορεί να του ανήκει και τι όχι και ποια είναι η αξία των χρημάτων και της εργασίας.
Αν απλά ανοίγετε το πορτοφόλι σας κάθε φορά που ζητάει κάτι, περνάτε το μήνυμα ότι τα υλικά αντικείμενα είναι σημαντικά αλλά και ότι μπορεί να έχει ό,τι θέλει χωρίς να δουλέψει ή να κοπιάσει γι’ αυτό.
Τι να κάνετε: Βάλτε ένα όριο στα καινούργια αντικείμενα που μπορεί να έχει το παιδί (π.χ. 1 το μήνα) και ορίστε μέχρι πόσα χρήματα μπορεί αυτό να κοστίζει. Εάν θέλει περισσότερα ή κάτι πιο ακριβό, θα πρέπει να «δουλέψει» (π.χ. να πάρει ένα συγκεκριμένο βαθμό στο σχολείο ή να απλώνει τα ρούχα για μερικές μέρες) ή να αποταμιεύσει χρήματα από το χαρτζιλίκι του.

2. Δεν το μαλώνετε ποτέ
Το παιδί σας χτυπάει ένα άλλο, βάζει τα κλάματα στη μέση του δρόμου επειδή δεν του παίρνετε παγωτό, χτυπιέται όταν του ζητάτε να φύγετε από την παιδική χαρά, κι εσείς απλώς το κοιτάτε χωρίς να κάνετε τίποτα. Κάποιοι γονείς, προκειμένου να μη φανούν «κακοί» στα παιδιά τους, προτιμούν να μην αντιδρούν καθόλου όταν εκείνα κάνουν κάτι που δεν εγκρίνουν. Όμως, αυτή η στάση μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικά προβλήματα.
Τα παιδιά έχουν ανάγκη από όρια, ακόμα κι όταν αντιδρούν στην επιβολή τους. Χωρίς κανόνες και χωρίς επιβολή κάποιων συνεπειών, όταν η συμπεριφορά τους εκτροχιάζεται, η γραμμή ανάμεσα στο καλό και το κακό γίνεται εξαιρετικά λεπτή ή και εξαφανίζεται.
Τι να κάνετε: Βάλτε σαφείς κανόνες και όρια στα παιδιά και εφαρμόστε τις συνέπειες που έχετε ορίσει σε κάθε περίπτωση. Εάν, για παράδειγμα, χτυπάει άλλα παιδάκια στο σχολείο, αφαιρέστε κάποιο από τα προνόμιά του, όπως να δει τηλεόραση ή να πάει στο σπίτι ενός φίλου για να παίξουν.
Μπορείτε, επίσης, να χρησιμοποιείτε τα time-out (να το στέλνετε, δηλαδή, για λίγο στο δωμάτιό του ή σε κάποιο σημείο που θα έχετε ορίσει για το σκοπό αυτό). Σε κάθε περίπτωση, μην παραλείπετε ποτέ να εξηγείτε στο παιδί για ποιο λόγο η συγκεκριμένη συμπεριφορά του είναι κάτι που δεν εγκρίνετε.

3. Τσακώνεστε μπροστά στα παιδιά
Όταν εκτοξεύετε χαρακτηρισμούς ο ένας για τον άλλον, φωνάζετε και απειλείτε ότι θα φύγετε από το σπίτι, πληγώνετε τα παιδιά σας και χαράζετε ανεξίτηλες πληγές στον ψυχισμό τους. Όταν τα παιδιά γίνονται μάρτυρες των έντονων καβγάδων των γονιών τους, συνήθως αντιδρούν με φόβο και ανάγκη φυγής, κάτι που σιγά-σιγά μπορεί να τα οδηγήσει σε αναζήτηση τρόπων διαφυγής από την πραγματικότητα, όπως το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά. Ή μπορεί απλώς να θεωρήσουν ότι έτσι πρέπει να φέρονται και τα ίδια στους άλλους.
Τι να κάνετε: Διαφωνήστε, αλλά κάντε το πολιτισμένα. Άλλωστε, είναι σημαντικό τα παιδιά να εκπαιδεύονται μέσα στην οικογένειά τους στο πώς γίνεται ένας εποικοδομητικός διάλογος με επιχειρήματα, ακόμα κι όταν υπάρχει διάσταση απόψεων. Εάν, όμως, δεν μπορείτε να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας,προτιμήστε να τσακώνεστε εκτός σπιτιού ή όταν τα παιδιά λείπουν.
Στην περίπτωση που αντιμετωπίζετε σοβαρά προβλήματα στο γάμο σας ή πρόκειται να πάρετε διαζύγιο, είναι χρήσιμο να ζητήσετε τη γνώμη ενός ειδικού Ψυχικής Υγείας για το πώς να ενημερώσετε τα παιδιά σας. Και μην επιτρέψετε ποτέ να θεωρήσουν ότι η σωματική αλλά και η ψυχολογική βία είναι ένας αποδεκτός τρόπος να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι τα μεταξύ τους προβλήματα.

4. Δίνετε το κακό παράδειγμα
Ακόμα κι αν τους λέτε ότι είναι απαράδεκτο να λένε ψέματα, να βρίζουν, να κλέβουν ή να χτυπάνε, στην πραγματικότητα περνάτε τα ακριβώς αντίθετα μηνύματα εάν εσείς κάνετε όλα όσα απαγορεύετε. Οι γονείς είμαστε οι πρώτοι δάσκαλοι των παιδιών μας, και οι πράξεις μας είναι πιο δυνατές από τα λόγια μας.
Επιπλέον, όταν εσείς κάνετε κάτι «κακό» μπροστά στο παιδί, το κάνετε να συγχέει τι είναι σωστό και τι λάθος. Και μην πιστέψετε ποτέ ότι δεν δίνουν σημασία στη συμπεριφορά σας. Θα διαπιστώσετε το λάθος σας όταν αρχίσουν να τη μιμούνται!
Τι να κάνετε: Υποσχεθείτε στον εαυτό σας ότι θα είστε το σωστό πρότυπο για το παιδί σας – τουλάχιστον όταν είναι μπροστά. Ακόμα κι όταν κάνετε λάθη – κάτι που δεν μπορείτε να αποφύγετε, μη διστάζετε να το ομολογείτε στο παιδί και να του εξηγείτε τι σκοπεύετε να κάνετε για να το διορθώσετε ή για να μην το επαναλάβετε.

5. Δεν είστε κοντά του
Υπάρχουν σίγουρα λόγοι που σας κάνουν να δουλεύετε μέχρι πολύ αργά και να επιστρέφετε στο σπίτι όταν τα παιδιά έχουν κοιμηθεί. Ή που προτιμάτε το Σαββατοκύριακο να κοιμηθείτε μία ώρα παραπάνω αντί να πάτε να παρακολουθήσετε τον αγώνα της ομάδας μπάσκετ του γιου σας. Όμως, τα παιδιά έχουν την ανάγκη να νιώθουν ότι οι γονείς τους τα αγαπούν, τα προσέχουν, τα βάζουν σε προτεραιότητα και κάνουν ό,τι μπορούν για να είναι δίπλα τους.
Εάν αδιαφορείτε για το πόσο μπορεί να λείπετε στο παιδί σας, υπάρχει ο κίνδυνος κάποια στιγμή εκείνο να αναζητήσει την προσοχή που δεν του προσφέρετε σε ανθρώπους που ενδέχεται να το βλάψουν ή να το πληγώσουν ή να νιώθει απόρριψη και θλίψη.
Τι να κάνετε: Ακόμα και στο πιο φορτωμένο πρόγραμμα, μπορεί να χωρέσει μία ώρα την ημέρα αφιερωμένη αποκλειστικά στο παιδί σας. Εάν επιστρέφετε αργά το βράδυ, φροντίστε τουλάχιστον να ξυπνάτε μαζί το πρωί και να παίρνετε πρωινό. Εάν δεν μπορείτε να ασχολήστε σε καθημερινή βάση, αφιερώστε του μία μέρα ή ένα βράδυ την εβδομάδα, για να πάτε μαζί στην παιδική χαρά, να δείτε μια ταινία ή να μαγειρέψετε.

ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης

MEDIA

Έμφυλη Βία: Γυναικοκτονία

Ως γυναικοκτονία μπορούμε να πούμε ότι είναι ότι χειρότερο μπορεί να λάβει χώρα, ως βία κατά των γυναικών. Η γενική έννοια της γυναικοκτονίας παραπέμπει στη δολοφονία μιας γυναίκας ή ενός κοριτσιού εξαιτίας του φύλου τους. Με τη Διακήρυξη της Βιέννης για τις Γυναικοκτονίες ο ΟΗΕ, αναγνώρισε διαφορετικά είδη γυναικοκτονίας, όπως: η δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα συντροφικής βίας, ο βασανισμός και η δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα μισογυνισμού, η δολοφονία γυναικών και κοριτσιών εξαιτίας του σεξουαλικού προσανατολισμού τους και της ταυτότητας φύλου, και άλλες περιπτώσεις γυναικοκτονίας οι οποίες συνδέονται με το οργανωμένο έγκλημα, εμπόρους ναρκωτικών, ή την εμπορία γυναικών και κοριτσιών.

Ο όρος γυναικοκτονία, έρχεται από παλιά, όταν το 1976 τον κατέγραψε η κοινωνιολόγος Diana E. H. Russel, ορίζοντας έτσι το εγκληματολογικό και ανθρωπολογικό αυτό φαινόμενο. Ο όρος «γυναικοκτονία» έγινε ευρέως γνωστός και υιοθετήθηκε από την εγκληματολογία μετά το 1992, έπειτα από μία συλλογή δεδομένων που επιμελήθηκαν από κοινού η εγκληματολόγος Jill Radford, και η κοινωνιολόγος Diana. H. Russel.

Τα συστήματα συλλογής δεδομένων, ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό από το ένα κράτος μέλος της ΕΕ στο άλλο, καθώς βασίζονται σε διάφορες πηγές. Για την Ελλάδα τα δεδομένα τα έχουμε από την Ελληνική Αστυνομία και εφόσον αυτά δημοσιοποιούνται. Έτσι υπολογίζεται ότι στην Ευρώπη το 30% των γυναικών ή / και κοριτσιών, που έχουν πέσει θύμα ανθρωποκτονίας, δολοφονούνται από πρόθεση από τον ερωτικό σύντροφο.

‘Όταν μιλάμε για ερωτικό σύντροφο, εννοούμε τον πρώην ή νυν σύζυγος ή σύντροφος, ανεξάρτητα από το αν ο δράστης μοιράζεται ή μοιραζόταν κατά το παρελθόν την ίδια στέγη με το θύμα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας στην Ελλάδα, το 2017, το 35 % ήταν θύματα ανθρωποκτονίας που σχετιζόταν με ενδοοικογενειακή βία.

Ένα σημαντικό θέμα που έχει προκύψει, ώστε να επανασχεδιαστεί η νομοθεσία για να υπάρχει σημαντική αντιμετώπιση του προβλήματος, είναι η κατανόηση του προβλήματος ως προς την φύση του και την συχνότητά του, όπως επίσης και το κίνητρο της δολοφονίας.

Εάν γυρίσουμε λίγο το χρόνο προς τα πίσω, θα θυμόμαστε τα στυγερά εγκλήματα – γυναικοκτονίες που διαπράχτηκαν στην Ελλάδα, στο τέλος του 2018 και στην αρχή του 2019, και συγκεκριμένα για το βιασμό και την γυναικοκτονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο, από δύο νεαρούς άντρες με τους οποίους αρνήθηκε να συνευρεθεί ερωτικά, και τη δολοφονία της Αγγελικής Πέτρου στην Κέρκυρα, από τον πατέρα της, ο οποίος δεν ενέκρινε τη σχέση που είχε με άνδρα από το Αφγανιστάν.

Συνοπτικά τα τελευταία 5 έτη, έχουμε αντίστοιχα από το έτος 2019, μέχρι και σήμερα, κατά έτος αντίστοιχα: 17, 19, 31, 26, 15, 6, με τελευταία την περίπτωση, της 28ης έξω από το Αστυνομικό Τμήμα των Αγίων Αναργύρων και την στυγερή δολοφονίας της από τον πρώην σύντροφό της.

Παγκοσμίως, κάθε μέρα, σε όλο τον κόσμο, δολοφονούνται 137 γυναίκες, κατά μέσο όρο, από (πρώην ή νυν) συζύγους ή συντρόφους ή από κάποιο μέλος της οικογένειας τους, ενώ το 2017, ένα ποσοστό 58% διαπράχθηκε από (πρώην ή νυν) συζύγους ή συντρόφους ή μέλη της οικογένειας τους, με βάση τα στοιχεία του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC).

Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕ το 22% των γυναικών, έχει πέσει θύμα, σωματικής ή / και σεξουαλικής βίας. Οι χώρες με τα μεγαλύτερα ποσοστό γυναικοκτονιών, είναι η Αργεντινή, το Ελ Σαλβαδόρ, η Ινδία, η Ονδούρα και το Μεξικό, ενώ υψηλά ποσοστά καταγράφονται και στη Γουατεμάλα, την Κολομβία, τη Βραζιλία, τη Ρωσία και τη Νότια Αφρική. Επιπλέον, με βάση τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων, EIGE:

Στην Βρετανία, κάθε τρεις μέρες δολοφονείται μία γυναίκα
Στη Σουηδία, κάθε δέκα μέρες κακοποιείται μέχρι θανάτου από το σύζυγο ή σύντροφό της
Στην Ισπανία, μία γυναίκα δολοφονείται κάθε τέσσερεις μέρες, περίπου 100 τον χρόνο
Στην Γαλλία, μία γυναίκα δολοφονείται κάθε πέντε μέρες εξαιτίας κακοποίησης στο σπίτι
Στην Ελλάδα, την Πέμπτη 11/04/2024, καταγράφηκαν 103 περιστατικά, έγιναν 43 συλλήψεις με αυτόφωρη διαδικασία, ενώ 3 θύματα ζήτησαν να μεταφερθούν σε κατάλυμα, με την πλειονότητα των περιστατικών να έγιναν στη Αττική, και συγκεκριμένα έγιναν 47 καταγγελίες και 17 συλλήψεις.
Επίσης δημιουργήθηκε νέα πλατφόρμα, με το όνομα stop-bulling.gov.gr, για την δημιουργία καταγγελιών φαινομένων bulling στα σχολεία, όπου γονείς και μαθητές, μπορούν να καταγράψουν τα φαινόμενα βίας όπου πέφτουν στην αντίληψή τους, ή είναι οι ίδιοι θύματα σχολικού εκφοβισμού
Επίσης με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. κάθε 45 λεπτά η αστυνομία δέχεται μία καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία, ενώ 270 γυναίκες χρησιμοποίησαν το panic button

Βέβαια δεν θα πρέπει να παραλείπουμε και την δημιουργία ειδικών διαμορφωμένων χώρων που θα λειτουργούν ως safe houses, για την βραχυπρόθεσμη ασφαλή φιλοξενία γυναικών – θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, καθώς και μελών της οικογένειάς τους, σε όλη την επικράτεια. Χώροι οι οποίοι θα φυλάσσονται από την ΕΛ.ΑΣ., ενώ σε συνεργασία με τις δομές του Υπουργείου Οικογένειας και Κοινωνικής Συνοχής, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και άλλους φορείς, θα παρέχεται κάθε είδους βοήθεια και στήριξη.

MEDIA

Έμφυλη Βία: Σεξισμός, άγνοια ή παρανόηση

Πολλές φορές έχουμε ακούσει σε συνομιλίες, να αποκαλούν τον συνομιλητή σε μια συζήτηση σεξιστή. Αυτοί όμως που χρησιμοποιούν αυτήν την λέξη , γνωρίζουν την έννοια αυτής, ή πολύ περισσότερο, ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός ατόμου με σεξιστική συμπεριφορά, πιο άτομο είναι πραγματικά σεξιστής και τη συνεπάγεται άραγε αυτή η συμπεριφορά στο άτομο – θύμα που είναι αποδέκτης αυτής της συμπεριφοράς. Τη να εννοούμε άραγε όταν αναφέρουμε αυτή την λέξη; Γνωρίζουμε άραγε τις προεκτάσεις αυτής, αλλά και της επιπτώσεις που μπορεί να έχει η αβίαστη χρήση αυτής της λέξης

Με τον όρο Σεξισμό, εννοούμε, κάθε έκφραση ή πράξη, λέξη, ή χειρονομία, η οποία βασίζεται στην ιδέα ότι κάποια άτομα, πιο συχνά γυναίκες, είναι κατώτερα από άλλα. Αυτό προκύπτει στην πεποίθηση ότι κάποια άτομα, εξαιτίας του φύλου τους, ή της κοινωνικότητάς τους, είναι διαφορετικά και συνήθως είναι τα ποιο ευάλωτα και τα πιο αδύναμα άτομα. Σε περισσότερο βαθμό επηρεάζονται οι γυναίκες και τα κορίτσια. Άρα αναφερόμαστε στην διαφορετικότητα του ατόμου τόσο ως προς το φύλλο, είτε αναφερόμαστε στην βιολογική του υπόσταση, είτε αναφερόμαστε στην κοινωνική υπόσταση. Συνδέεται άμεσα με τα στερεότυπα και τους ρόλους των φύλλων και αφορά στην πεποίθηση ότι το ένα φύλλο είναι ανώτερο από το άλλο. Η έννοια του φαινομένου αυτού περικλείει την έννοια ότι οι άνδρες είναι πιο σημαντικοί από τις γυναίκες και ότι οι γυναίκες είναι για να βοηθούν τους άνδρες.

Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μία μικρή παρένθεση και να αναφερθούμε στον καλοήθη σεξισμό, κατά τον οποίο το ένα φύλο και ιδιαίτερα το γυναικείο, έχει ρόλους στερεότυπους και περιοριστικούς, οι οποίοι επιφανειακά φαίνονται θετικοί. Υπάρχει ένα κύμα ευγένειας προς το γυναικείο φύλλο, όμως στην πραγματικότητα οι εκφράσεις αυτές υπομονεύουν την ανωτερότητα του άνδρα. Οι υποτιθέμενες αρετές που αποδίδονται στη γυναίκα είναι πάντα αυτές που η πατριαρχία τις θέλει να έχουν, ήτοι υπομονή, αντοχή, ενσυναίσθηση, έτσι ώστε να μπορούν να επιτελούν την συναισθηματική εργασία για όλους τους άλλους, ενώ τα δικά της συναισθήματα αγνοούνται παντελώς.

Σοβαρές και βλαβερές συνέπειες, έχει το φαινόμενο του σεξισμού, τόσο σε γυναίκες, όσο και σε άνδρες, όταν αυτά τα φαινόμενα έχουν να κάνουν με εθνικότητα, ηλικία, σεξουαλικό προσανατολισμό, αναπηρία, θρησκεία ή άλλους παράγοντες.

Φαινόμενα σεξισμού συναντούμαι σε κάθε μορφή δημόσιας και ιδιωτικής δραστηριότητας. Στον χώρο της δημοσιογραφίας ένα ποσοστό 63% έχει υποστεί λεκτική βία, ενώ για τις οικιακές εργασίες οι γυναίκες αφιερώνουν διπλάσιο χρόνο από τους άνδρες. Ενώ όλες σχεδόν οι γυναίκες έχουν δεχτεί

το φαινόμενο του mansplaining & του manterrupting, στον χώρο εργασίας.

Ο σεξισμός βασικά ξεκινά βασικά, από την χρήση του αρσενικού γένους, στην ομιλία. Έτσι από την ομιλία μπορούμε να συμπεράνουμε και να αναγνωρίσουμε την συγκεκριμένη συμπεριφορά, αφού εκφράζει τον τρόπο σκέψης και τις πράξεις μας. Σημαντικό επίσης είναι και το φαινόμενο του σεξισμού στους χώρους εργασίας. Το φαινόμενο εμφανίζεται τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες, και έχει να κάνει με την εξωτερική εμφάνιση ή τον τρόπο ντυσίματος. Ο σεξισμός στο εργασιακό περιβάλλον έχει να κάνει με την υπομονεύει την αποτελεσματικότητα των θυμάτων.

Υπομονετικά σχόλια δημιουργούν εκφοβιστική & καταπιεστική ατμόσφαιρα για αυτούς που τα αντιμετωπίζουν και μπορούν να μετατραπούν σε βία ή παρενόχληση. Τα θύματα εμφανίζουν υψηλότερα επίπεδα άγχους και κατάθλιψη.

Σε πολλούς τομείς εμφανίζονται φαινόμενα σεξισμού, όπως, όταν γίνονται συνεντεύξεις σε αθλήτριες, δεν αναφερόμαστε στο κατόρθωμα των αθλητριών, στην δεξιότητα και δύναμη των αθλητριών, αλλά στον οικογενειακό τους ρόλο. Άλλο παράδειγμα αποτελεί η εμφάνιση των γυναικών σε πολιτιστικές ή αθλητικές εκδηλώσεις, όπου οι γυναίκες εμφανίζονται με σέξι ενδυμασία και έχουν διακοσμητικό ρόλο. Τα σεξιστικά αστεία μπορούν να εκφοβίσουν και να κάνουν τους ανθρώπους να σωπάσουν και να υπoβαθμίσουν την σεξιστική συμπεριφορά.

MEDIA

Έμφυλη Βία: Σεξισμός, προκατάληψη ή διάκριση

Στην Ελλάδα του σήμερα, το νομοθετικό πλαίσιο για την ισότητα των φύλων και την καταστολή κάθε μορφής διάκρισης σε βάρος των γυναικών περιγράφεται στο άρθρο 4 παρ. 2 του Συντάγματος. Παρόλα αυτά τα σεξιστικά σχόλια εις βάρος των γυναικών δεν σταματούν. Όταν λέμε ισότητα των φύλων σημαίνει ίση προβολή, ενδυνάμωση, ευθύνη και συμμετοχή γυναικών και ανδρών σε όλους τους τομείς της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής, καθώς και ισότιμη πρόσβαση και διανομή πόρων μεταξύ τους. Βασικός λόγος είναι η αλλαγή των δομών τις κοινωνίας, οι οποίες θα συμβάλλουν στη διατήρηση των ανισοτήτων σχέσεων εξουσίας μεταξύ γυναικών και ανδρών. Η επίτευξη αυτού του στόχου έχει σκοπό, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη λειτουργία της δημοκρατίας, τον σεβασμό του κράτους δικαίου και την οικονομική ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα.

Όμως προκύπτει ένα δίλλημα εάν η ισότητα είναι τυπική ή εάν μπορεί να γίνει ουσιαστική. Είναι δύσκολο να διακρίνουμε την διαφορετικότητα των φύλων, πέρα από την παραμόρφωση που προκαλεί η ιεραρχική κατηγοριοποίηση των πολιτών και η βάναυση καταπίεση των γυναικών. Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι βασικά θα πρέπει να αλλάξουν και οι κοινωνικές συμπεριφορές και οι νοοτροπίες των ίδιων των γυναικών. Βέβαια, αναγνωρίζοντας ότι οι γυναίκες, λόγω του φύλου τους (ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη και τη φυλή τους) εμποδίζονται να αναπτυχθούν ελεύθερα, τους παρέχονται προνόμια ως αντιστάθμισμα, ωθώντας τες να υπερπηδήσουν τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν στο μέλλον.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το νομικό και θεσμικό πλαίσιο που αφορά την εξάλειψη του σεξισμού γενικότερα, ακολουθείται από ένα πλήθος δράσεων και κανονισμών. Βασικοί κανονισμοί για την ισότητα των φύλων και την εξάλειψη του σεξισμού περιλαμβάνονται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Έτσι στις 28 Μαρτίου 2019, το Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενέκρινε τον ορισμό του σεξισμού σε διεθνή κλίμακα σε μια προσπάθεια που γίνεται για να εξαλειφθεί το φαινόμενο. Το κείμενο, που απευθύνεται στις 47 χώρες μέλη του πανευρωπαϊκού οργανισμού, και εγκρίθηκε από την Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, ορίζει τον σεξισμό ως μια εκδήλωση των ιστορικά άνισων σχέσεων δύναμης ανάμεσα σε γυναίκες και άνδρες, που οδηγεί στη διάκριση. Έτσι λοιπόν ο σεξισμός και η βία απέναντι στις γυναίκες συνδέονται, δημιουργώντας ένα κλίμα φόβου, αποκλεισμού και ανασφάλειας. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι στην καταπολέμηση του φαινομένου του σεξισμού σημαντικό ρόλο παίζει η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του κοινού, που πρέπει να πραγματοποιηθεί με στοχευόμενη καμπάνια.

Ωστόσο, μπορεί το νομικό πλαίσιο να έχει βελτιωθεί, όμως η αποτελεσματική ισότητα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η βία και ο σεξισμός, εξακολουθούν να υφίστανται, διατηρώντας τις γυναίκες και τους άνδρες στους παραδοσιακούς τους ρόλους και εμποδίζοντας την πλήρη υλοποίηση των δικαιωμάτων των γυναικών. Στην κοινωνία, όπου η ευαισθητοποίηση γύρω από τα εγκλήματα σε βάρος των γυναικών είναι αρκετά μεγαλύτερη, οι διακρίσεις και οι σχολιασμοί κυρίως μέσω των social media δεν πρέπει να υφίστανται. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και να παραλείπουμε, ότι έχουμε, για την αντιμετώπιση του προβλήματος, και το ζήτημα της ατομικής ευθύνης του κάθε πολίτη, σε περιπτώσεις διαπίστωσης της ύπαρξης σεξιστικής συμπεριφοράς στον περίγυρο, και τον κατάλληλο τρόπο που θα πρέπει να αντιδράσει και να παρέχει την βοήθεια του στο θύμα, αλλά και παράλληλα αποτελεί και ζήτημα της Πολιτείας να λάβει μέτρα στήριξης της ισότητας καθώς και μέτρα ενδυνάμωσης και προστασίας των γυναικών και όχι μόνο. Το τελικό στάδιο μιας σεξιστικής κουλτούρας, αποτελούν διάφορα εγκλήματα κατά των γυναικών, όπως η γυναικοκτονία. Πριν όμως φτάσουμε σε αυτές τις ακραίες καταστάσεις, θα πρέπει να ελέγχουμε όλες τις συμπεριφορές που συμβαίνουν από όλα τα φύλα (άνδρες και γυναίκες) γιατί τα φαινόμενα που συμβαίνουν βασίζονται στην εξουσία που επιβάλλεται πάνω στο άλλο φύλο.