Του Αντώνη Καρπετόπουλου

Ομολογώ ότι χάρη στη φασαρία που έγινε ανακάλυψα το κομμάτι που γράφτηκε στην Αυγή και που προκάλεσε το εξώδικο του Πύρρου Δήμα και ένα σωρό αντιδράσεις. Γράφτηκε Τετάρτη 10 Αυγούστου και για μέρες δεν το είχε διαβάσει κανείς – πράγμα που δεν αποτελεί τιμή για την εφημερίδα βέβαια. Το πώς έφτασε να το διαβάσει ο Δήμας είναι παράξενο, όπως παράξενο είναι και γιατί αντέδρασε έτσι. Τον ξέρω λίγο τον Πύρρο: είναι άνθρωπος με χιούμορ. Το χιούμορ, βέβαια, είναι αρκετά προσωπική υπόθεση – νομίζω πως ούτε αυτός, ούτε και αρκετοί άλλοι, που αντέδρασαν αφού το διάβασαν δεν κατάλαβαν πως πρόκειται για ευθυμογράφημα.

Που εξαφανίστηκε η Αρση Βαρών; 

Ο λαμπρός χιουμορίστας συντάκτης του Δημήτρης Χρήστου (τον οποίο ελπίζω ο σύντροφος Λάκης Λαζόπουλος να αξιοποιήσει προσεχώς…) μοιάζει αρχικά να καταπιάνεται με κάτι σοβαρό: την εξαφάνιση της Εθνικής ομάδας της Αρσης Βαρών, που κάποτε κέρδιζε μετάλλια. Θα μπορούσε να ασχοληθεί με την εξαφάνιση του πάλαι ποτέ «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» ή έστω με την απόλυτη προδοσία του προγράμματος του αθλητισμού, που παρουσίασε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ας μην απαιτούμε από τον δημιουργό, να αντλεί την έμπνευσή του από όσα εμάς μας φαίνονται κωμικά. Σημασία έχει το κείμενο, το οποίο είναι απολαυστικά αστείο.

Δεν είναι άθλημα, όπως πιστεύαμε

Ο Χρήστου αναρωτιέται φωναχτά που είναι η εθνική Αρσης Βαρών, καταλήγοντας ότι η Αρση Βαρών, δεν είναι άθλημα (όπως όλοι, πιστεύω, νομίζουμε) αλλά «βιομηχανία εισαγωγής και ελληνοποίησης κατασκευής πρωταθλητών» (δεν κάνω πλάκα, έτσι ακριβώς το γράφει)! Εξιστορεί στη συνέχεια μια συνομιλία του Σημίτη, με το Σγουρό και τον Ιακώβου, που  ζητάνε λεφτά από τον πρώην πρωθυπουργό, χωρίς φυσικά να μας πει πότε έγινε ή έστω που – αλλά δε βαριέσαι: αυτά απασχολούν τους δημοσιογράφους. Ξεχνάει, σαφώς εντέχνως, ότι ο Δήμας πήρε το πρώτο του ολυμπιακό μετάλλιο το 1992, όταν τη χώρα κυβερνούσε ο Μητσοτάκης, και το τελευταίο το 2004, όταν την κυβερνούσε ο Κώστας Καραμανής, τον Υπουργό… Διορισμών του οποίου, τον καθηγητή Προκόπη Παυλόπουλο, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά ας μην αφήνουμε τις λεπτομέρειες να χαλάσουν το έργο. Ξεχνάει επίσης, ότι αθλητές της Εθνικής της Αρσης Βαρών δεν πιάστηκαν ντοπέ πριν το 2004, αλλά πριν τους Αγώνες του 2008, και δεν πιάστηκαν φυσικά από έλληνες ελεγκτές: το λέω γιατί η Αυγή μπορεί να βγάλει διώκτες του ντόπινγκ τον Καραμανλή, τον Πάκη, και τον Καμμένο και να τους παρουσιάσει ως νέους Avengers! Ωστόσο παρά τη φτωχή μνήμη, ο συντάκτης δεν πτοείται. Αφού μας έχει προετοιμάσει με διάφορα χωρατά, αμολάει το μεγάλο ανέκδοτο, σαν πορδή που ταράζει γριά σε λεωφορείο, όπως θα έλεγε κι Αριστοφάνης ή ο βάρδος Λάκης: «τι είδους άθλημα είναι αυτό που ένας πρωταθλητής αγωνίζεται μία ή δύο φορές σε τέσσερα χρόνια από Ολυμπιάδα σε Ολυμπιάδα, όπως ο Πύρρος Δήμας» αναρωτιέται, ενώ ο χορός, θα πρεπε, για να τονίσει την απορία, να φωνάζει «Ω άνδρες Συριζαίοι». Και προσθέτει απαντώντας στον εαυτό του, ως ο πρώτος του χορού: «Διότι έτσι δεν αγωνίζεσαι για την τιμή της πατρίδος και τη δόξα του αθλητισμού, αλλά για την τιμή της παρτίδος σου, από τα παχυλά πριμ και τα άλλα ευεργετήματα των αργομισθιών»!  Να τονισθεί το ευφυολόγημα «πατρίδα – παρτίδα». Θα το ζήλευε και η Πέπη Τσεσμελή…

Ολότελα άσχετος ή τεμπέλης;

Κάποιος θα πει ότι ο σχολιαστής (;), της Αυγής είναι μάλλον άσχετος: το είδος του βαριεστημένου δημοσιογράφου, που δουλεύει κάπου χάρη στην κομματική του ταυτότητα και ζαλισμένος από τη ζέστη μπλέκει σε μονοπάτια που δεν γνωρίζει, όπως αυτά του αθλητισμού. Μόνο αν είσαι ολότελα άσχετος, αγνοείς, ενώ θες ν ασχοληθείς με τον Δήμα, ότι αυτός έχει ακόμη τρεις παγκόσμιους τίτλους (1993, 1995 και 1998) κερδισμένους σε παγκόσμια πρωταθλήματα. Μόνο αν ανακάλυψες την Αρση βαρών χθες, δεν γνωρίζεις ότι ο Δήμας έχει μείνει στην ιστορία για δύο παγκόσμια ρεκόρ τα οποία θα ζουν αιώνια, καθώς τα έχει πετύχει στη κατηγορία των 83 κιλών, η οποία δεν υπάρχει πια. Μόνο αν είσαι τεμπέλης δεν θα μπεις στον κόπο να τσεκάρεις το βιογραφικό του για να ανακαλύψεις ότι το 1992 και το 1993 κατέκτησε την τρίτη θέση στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, πριν στην ίδια διοργάνωση, στη Βαρσοβία τον Μάιο του 1995, κατακτήσει τρία χρυσά μετάλλια επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα τρία παγκόσμια ρεκόρ, στο αρασέ, το ζετέ και το σύνολο – ρεκόρ που αργότερα βελτίωσε. Μπορεί να είσαι πανηγυρτζής και να θυμάσαι τις νίκες του, αγνοώντας πχ ότι το 1998 στη Φινλανδία κατετάγη δεύτερος στο πανευρωπαϊκό ή ότι έχασε μεσογειακούς λόγω τραυματισμού. Αλλά και πανηγυρτζής κι αν είσαι, ένας από αυτούς που ζει για να δει νταούλια να χτυπάνε κι αγορές να χορεύουν, απορώ πως δεν σου πέρασε από το μυαλό πως αν κάποιος έκανε ένα αγώνα κάθε τέσσερα χρόνια, δεν θα βραβεύονταν ποτέ από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Αρσης βαρών, ως «ο καλύτερος αθλητής του αιώνα». Αλλα παρασύρθηκα κι εγώ κι απαντώ επί της ουσίας, μιλώντας για μετάλλια και διακρίσεις του αθλητή, ενώ το κείμενο του δημιουργού είναι γραμμένο για να προσφέρει άφθονο γέλιο.

Ετρεχαν για συγχαρητήρια

Ισως να μην με πιστεύετε. Ισως να πιστεύετε πως το Δήμα δεν τον αγαπάνε στην Αυγή γιατί πολιτεύτηκε με το ΠΑΣΟΚ: κουταμάρες είναι αυτά – εδώ ο Κουρουπλής και η Τζάκρη είναι υπουργοί! Ισως να σας έπεισαν ότι τάχα μου  οι συντάκτες της Αυγής προσπαθούν να υποβαθμίσουν τους αθλητές, που κέρδισαν μετάλλια σε εποχές που ο ΣΥΡΙΖΑ λέγονταν Συνασπισμός και τους έστελνε συγχαρητήρια: ο Κωνσταντόπουλος πχ τον Δήμα τον είχε συγχαρεί σε κάθε ευκαιρία και ήταν και από τους πρώτους. Δεν τα πιστεύω αυτά γιατί θα θύμωνε η πρωταθλήτρια κολύμβησης Ελένη Αυλωνίτου πχ, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, που αποκλείεται να πιστεύει πως οι επιτυχίες των αθλητών πρέπει να υποβαθμίζονται, αν πολιτικά μαζί τους δεν συμφωνούμε. Η σιωπή της Αυλωνίτου πάντως είναι κατανοητή: δεν αποκλείεται να την βγάλουν ντοπαρισμένη και δαύτη γιατί έλληνες κολυμβητές ντοπέ πιάστηκαν κάμποσοι, όταν η ίδια σταμάτησε την μεγάλη καριέρα της.  

Επίλογος αποθέωση

Νομίζω ότι το απολύτως κωμικό αυτό κείμενο, ένα αληθινό μελτεμάκι γέλιου αυγουστιάτικα, έδωσε σε πολλούς την ευκαιρία να το διαβάσουν λάθος. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αυγή του δεν έχουν ανάγκη από ανθρώπους του αθλητισμού. Αλλωστε, όταν έχεις ένα Πέτρο Κωνσταντινέα, τι να τους κάνεις τους άλλους;

Γέλιο ήθελαν να προσφέρουν και διαβάστε τον επίλογο. Ο συντάκτης, χιουμορίστας σπάνιας ράτσας, προτείνει στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, επί των ημερών της οποίας κλείνει το αθλητικό κέντρο Αγιος Κοσμάς και πωλείται το ΟΑΚΑ, να αναβαθμίσει το μαζικό αθλητισμό και τον σχολικό αθλητισμό, υιοθετώντας το σύστημα των  ΗΠΑ, που «είναι η πλέον οργανωμένη χώρα σε επίπεδο αθλητισμού και πρωταθλητισμού, με δεκάδες χιλιάδες υποτροφίες σε ταλαντούχους στον αθλητισμό φοιτητές που θέλουν να συνδυάσουν πρωταθλητισμό, μόρφωση και επιστημονική κατάρτιση». Όλα αυτά μάλιστα προτείνει να γίνουν όχι τώρα, αλλά μόλις επιλυθούν από την Κυβέρνηση ετούτη «τα ζωτικά προβλήματα, τα οποία απειλούν το παρόν και το μέλλον του τόπου». Τότε υπολογίζει «να βρεθεί χρόνος και ικανοί πολιτικοί να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τα σχολικά προγράμματα του αθλητισμού» και να γίνουμε κάτι σαν τις ΗΠΑ.

Ομολογώ ότι ζήλεψα. Με έκανε και έκλαψα από τα γέλια καλοκαιριάτικα ή από ντροπή για τα όσα έγραψε για τον Δήμα που αγνοεί – δεν θυμάμαι ακριβώς, πέρασαν και πολλές μέρες. Τώρα γελάω με τον Σταύρο Θεοδωράκη, που για να κάνει ρελάνς στην «Αυγή» πρότεινε να μιλήσουν στη Βουλή οι Ολυμπιονίκες, χωρίς όμως λέει να ρίξουν «συναισθηματικούς δεκάρικους και πατριωτικές κορώνες»! Περιμένει λέει «αλήθειες που θα είναι απαραίτητες στην κοινωνία»: σε λίγο θα τους ζητήσουν να μας λύσουν και το ασφαλιστικό.

Μα, που διάβολε τους έχουμε βρει όλους αυτούς, αναρωτιέμαι…

karpetshow.gr