Είναι τόση η συσσωρευμένη οργή του κόσμου για όσα συμβαίνουν στη ζωή του, που φοβάμαι ότι είμαστε μόλις λίγα βήματα πριν από τα πρώτα… τυχαία περιστατικά έκρηξης.
Κι αντί αυτή την οργή να τη μετατρέψουμε σε κάτι δημιουργικό ώστε να αισθανθούμε καλύτερα και να έχουμε μια ελπίδα να βελτιώσουμε τις ζωές μας, τη διοχετεύουμε σ’ αυτή την εκτεταμένη ανθρωποφαγία που μας αφήνει διαρκώς ανικανοποίητους και ζητάμε κι άλλο… αίμα. Όταν θα στερέψει, τότε να μας δω…
Την αφορμή για τη σημερινή άποψη την πήρα από άσχετα μεταξύ τους περιστατικά κι από την επιρροή που είχαν αυτά σε φίλους, γνωστούς, γείτονες κτλ. Στην ανομοιογένεια των περιστατικών και των ανθρώπων βρίσκεις –δυστυχώς- κάποια κοινά σημεία, που μόνο θλίψη μπορούν να προκαλέσουν.
Διάβασα, άκουσα κι έγινα αποδέκτης σχολίων ιδιαιτέρως καυστικών για τη σύλληψη της κόρης γνωστού δημοσιογράφου για ναρκωτικά. Χαρά να δεις ο κόσμος. «Να πάθει για να μάθει…», ήταν το πιο ήπιο.
Βγάζει ο Παναγιώτης Ψωμιάδης το πρόβλημά του στη δημοσιότητα, έπεσαν όλοι να τον φάνε. Από το: «Άσε μας ρε που έχει και πρόβλημα. Μούφα είναι όλα», μέχρι το: «Τα είδες τα ακίνητα που πουλάει; Τι να μας πει ρε, εδώ άνθρωποι πεινάνε και θα τον λυπηθούμε μετά όσα έκανε τόσα χρόνια; Στη φυλακή».
Βγαίνουν κατηγορούμενοι σε μια υπόθεση ελέγχου της επιδότησης μιας εταιρίας τα μέλη μιας γνωμοδοτικής επιτροπής της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, μαζί τους και ο πρώην περιφερειάρχης και πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Γιώργος Τσιότρας, με τη βαρύγδουπη κατηγορία της συνέργειας σε απάτη κατά του δημοσίου. Όχι μόνο τους κήρυξαν ενόχους, αλλά ορισμένοι χάρηκαν που αποκαλύφθηκε η «απάτη» κι η «κλεψιά». «Τέτοιοι είναι όλοι. Να πάνε φυλακή», μου είπαν. Ορισμένοι φαντάστηκαν ότι τους συνέλαβαν κιόλας… Μέχρι εκεί η παράνοια.
Τα ανέφερα ενδεικτικά, διότι είναι παραδείγματα της προηγούμενης εβδομάδας.
Που σταματάει τελικά όλη αυτή η δίψα για εκδίκηση; Ποιο από τα προβλήματα που έχει ο κόσμος λύνεται με το να πάθει ο διπλανός κάτι χειρότερο; Ποια συναισθήματα ικανοποιούν όλους εκείνους που θέλουν να δουν ακόμη και τους υπεύθυνους για το χάλι τους στη φυλακή για να μην πω στην κρεμάλα; Που οδηγεί μια κοινωνία όλο αυτό το μίσος;
Για να μην παρεξηγηθώ, όποιοι έφταιξαν σε κάτι να πληρώσουν. Υπάρχει δικαιοσύνη που αποφασίζει. Αλλά να χαρώ επειδή κάποιον τον βρήκε το κακό το θεωρώ παράλογο. Όλοι αυτοί που κάνουν πάρτι πάνω από τα αποκαΐδια μπήκαν ποτέ στον κόπο να έρθουν στη θέση εκείνου που καίγεται; Γιατί το αποφεύγουν; Καμένοι φαντάζομαι και οι ίδιοι, από τα δικά τους ή άλλων τα σφάλματα ψάχνουν ικανοποίηση ή ανακούφιση στην ανθρωποφαγία. Κυριαρχεί το «οφθαλμός αντί οφθαλμού». Εκδίκηση…
Γνωρίζω ότι όλους μας φταίνε πολλά και κάποιους τους φταίνε τα πάντα. Γνωρίζω επίσης ότι υπάρχουν υπεύθυνοι για τα δεινά που περνάει καθένας από εμάς, για τη ζωή που χάσαμε μέσα στην κρίση, για τα προβλήματα που μοιάζουν ανυπέρβλητα.
Ορισμένοι δεν κάνουν καν τον κόπο να δουν καθαρά ποιοι είναι οι υπεύθυνοι και πηγαίνουν στην εύκολη λύση του «τσουβαλιάσματος». Αυτοί είναι έτσι κι αλλιώς χαμένοι από χέρι.
Οι υπόλοιποι όμως; Εκείνοι που τους τυφλώνει αυτό το ανεξήγητο μίσος; Αντιλαμβάνονται άραγε ότι γίνονται απάνθρωποι; Έχουν συνείδηση ότι η ικανοποίηση από το κακό του άλλου αποτελεί ηθική κατάπτωση;
Δυστυχώς ο σεβασμός στους θεσμούς σ’ αυτή τη χώρα χάθηκε και μαζί του χάθηκε και η όποια ανθρωπιά. Γίναμε απολίτιστοι και σε πολλές περιπτώσεις πιο κακόψυχοι κι από εκείνους που κατηγορούμε.
Και τα προβλήματά μας, παρά τις φυλακίσεις και τα δεινά των άλλων, παρά την καταστροφή και τον όλεθρο των μισητών διπλανών, πολλαπλασιάζονται. Λύση στο πρόβλημά μας από το θάνατο της… κατσίκας του γείτονα δε βρήκαμε. Κι όλες οι κατσίκες των άλλων να πεθάνουν πάλι δε θα βρούμε λύση. Αλλά ξέχασα, υπάρχει η ανήθικη ικανοποίηση ότι ο άλλος είναι χειρότερα από εμένα…
Δεν ξέρω που μπορεί να οδηγήσει όλο αυτό το –δυστυχώς- εκτεταμένο στην κοινωνία μας φαινόμενο. Φαντάζομαι ότι σε καλό δεν οδηγεί.
Αν και δε με χαρακτηρίζεις θρησκευόμενο συνιστώ να σκεφτόμαστε προτού εκφράσουμε με αυτόν τον τρόπο την οργή μας το «χρυσό κανόνα». Και να ξαναδούμε λίγο τι διδάσκει η Ορθοδοξία. Τι προσπάθησαν ανεπιτυχώς να μας μάθουν μέσω της θρησκείας για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Και για όσους αποφεύγουν τα θρησκευτικά κείμενα, υπάρχουν εξαιρετικά συγγράμματα περί ανθρωπισμού, αγάπης, αυτοβελτίωσης και σεβασμού. Ζούμε όλοι μαζί σ’ αυτόν τον τόπο. Μονοιασμένοι δεν μπορούμε να είμαστε. Τουλάχιστον ας συμβιβαστούμε σε κάποιους κανόνες σε ανθρώπινο επίπεδο. Επειδή γίναμε «κανίβαλοι».
Διότι να κλαις για τους αδικοχαμένους στη Γάζα και να σε γονατίζει ο θάνατος των παιδιών είναι καλό πράγμα. Σημαίνει ότι ακόμη είσαι άνθρωπος. Να πανηγυρίζεις την ίδια στιγμή γιατί ο αχώνευτος ή αλλόδοξος διπλανός σου ισοπεδώνεται είναι αντικείμενο ψυχιατρικής έρευνας. Πήγα στο συλλαλητήριο για τη σφαγή στην Παλαιστίνη.
Δεν μπορώ να πω ότι δε με ενόχλησε όταν είδα να καίνε τη σημαία του Ισραήλ κι όταν έβλεπα ανήλικα παιδιά να τους μεταδίδεται το μίσος. Όλοι ξέρουμε τι έχει κάνει το Ισραήλ, αλλά να με συγχωρούν οι Παλαιστίνιοι, καθόλου μαζί τους δεν είμαι όταν τους βλέπω έτοιμους να κάνουν τα ίδια αρκεί να αποκτήσουν τη δύναμη του εχθρού τους.
Δεν είμαστε καλά κι αν δεν το αναγνωρίσουμε και δεν το αντιμετωπίσουμε δε θα πάμε καλά ως κοινωνία. Και σε μια διαλυμένη κοινωνία είναι διαλυμένα και τα άτομα. Το κακό για το οποίο χαιρόμαστε θα χτυπήσει αργά ή γρήγορα και τη δική μας πόρτα. Και τότε θα χαρούν κάποιοι άλλοι. Μας αρέσει;
Μου αρέσει αυτό:
Like Φόρτωση...
![Γιατροί ΕΟΠΥΥ ΚΑΒΑΛΑΣ](https://www.enanews.gr/uploads/2018/11/giatroi-eopyy.png")
