Κόμπι Μπράιαντ | Ένα «αστέρι» που δεν θα σβήσει ποτέ – Τρία χρόνια χωρίς τον «Black Mamba»

Κόμπι Μπράιαντ: Συμπληρώνονται σήμερα, 26 Ιανουαρίου 2023, τρία χρόνια από τη «μαύρη» μέρα του μοιραίου δυστυχήματος, το οποίο πήρε από κοντά μας έναν παιδικό «ήρωα» πολλών μικρών και μεγάλων φίλων του μπάσκετ κι όχι μόνο.

Ο Κόμπι Μπράιαντ ήταν ίνδαλμα για πολλά παιδιά που έσκαγαν την πορτοκαλί «Θεά» σε κάποιο ανοικτό ή κλειστό γήπεδο του πλανήτη.

Δυστυχώς έφυγε τόσο απρόσμενα από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 41 ετών, συγκλονίζοντας όλο τον πλανήτη. Το ακόμα πιο τραγικό είναι ότι μαζί του «έφυγαν» η μόλις 13 ετών κόρη του, Τζιάνα-Μαρία, αλλά και ακόμη εφτά άτομα που επέβαιναν στη μοιραία πτήση του ελικοπτέρου που συνετρίβη στους λόφους του Καλαμπάσας.

Ο Κόμπι, όμως, με εκείνο το πελώριο χαμόγελο θα βρίσκεται για πάντα στις καρδιές μας και το «Mamba Mentality» θα αποτελεί τη μεγαλύτερη «κληρονομιά» του σε τούτο τον κόσμο που άφησε τόσο νωρίς και τόσο άδοξα.

Εκείνη η μοιραία Κυριακή:

Σίγουρα είχατε ακούσει για την… αγάπη του Κόμπι Μπράιαντ για τα ελικόπτερα και την προτίμηση του ως μέσο μετακίνησης. Στις ΗΠΑ έλεγαν ότι τα χρησιμοποιούσε ακόμα και για να πηγαίνει στις προπονήσεις των Λος Άντζελες Λέικερς. Βέβαια, ο άλλοτε παίκτης του Ηρακλή, Ντέβιν Ίμπακς, ο οποίος ήταν συμπαίκτης και καλός φίλος του «Black Mamba» είχε πει κάποτε ότι: «Στα τρία χρόνια που ήμουν στην ομάδα, ο Κόμπι δεν ήρθε ούτε μια φορά στην προπόνηση με ελικόπτερο, δεν τον είδα να το χρησιμοποιεί ποτέ».

Όπως και να έχει, δυστυχώς, το χρησιμοποίησε εκείνη τη μοιραία Κυριακή για να τον μεταφέρει μαζί με την κόρη του σε αγώνα των Lady Mambas. Μαζί τους ήταν δύο συναθλήτριες της Τζιάνα, η Αλίσα Αλτομπέλι κι η Πέιτον Τσέστερ, οι γονείς της Αλίσα, Τζον και Κέρι κι η μητέρα της Πέιτον, Σάρα. Επίσης, η βοηθός προπονητή της ομάδας, Κριστίνα Μάουσερ και φυσικά ο πιλότος του ελικοπτέρου Άρα Ζομπάιαν.

Το ελικόπτερο ήταν ένα Sikorsky S-76B, το οποίο είχε ένα εξαιρετικό βιογραφικό όσον αφορά στην ασφάλεια του, ενώ ανήκε στην εταιρία Island Express Holding Corp., η οποία αναλάμβανε πτήσεις στη νήσο Καταλίνα, εναέριες ξεναγήσεις και πακέτα διακοπών.

Στις 26 Ιανουαρίου 2020 η μέρα κάθε άλλο παρά ιδανική ήταν για να πετάξει κάποιος πάνω από την Καλιφόρνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ομίχλη ήταν τόσο έντονη που τα τσόπερ της αστυνομίας του Λ.Α. είχαν μείνει στο έδαφος.

Το Sikorsky S-76B απογειώθηκε λίγο μετά τις 9 το πρωί και 15 λεπτά αργότερα ένας ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας ζήτησε από τον πιλότο να παραμείνει εκτός του εναέριου χώρου, Burbank Class C, ώστε να διέλθει ένα αεροσκάφος. Ο Άρα Ζομπάιαν υπάκουσε, άλλωστε δεν ήταν κανένας… πρωτάρης, καθώς μετρούσε πάνω από 8.000 ώρες πτήσεων και μόνο ως χειριστής S-76 είχε πάνω από 1.200.

Κάποια στιγμή ζήτησε SVFR, μια ειδική άδεια που επιτρέπει στους πιλότους να πετάνε όταν οι καιρικές συνθήκες είναι χειρότερες από το συνηθισμένο. Όταν την πάρουν, έχουν, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, και πιο συχνή επικοινωνία με τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας.

Το ελικόπτερο έκανε κύκλους μέχρι να πάρει άδεια για να συνεχίσει το ταξίδι του, ενώ κάποια στιγμή ζήτησε τη συνδρομή του ραντάρ για να αποφύγει την κίνηση. Η απάντηση που έλαβε από τον πύργο ελέγχου ήταν ότι πετούσε πολύ χαμηλά κι ως εκ τούτου το ραντάρ δεν μπορούσε να το εντοπίσει. Ο πιλότος από την πλευρά του απάντησε ότι πετούσε πιο ψηλά για να αποφύγει ένα στρώμα από σύννεφα. Αυτή ήταν και το τελευταίο μήνυμα που έλαβε ο πύργος ελέγχου από το ελικόπτερο.

Εδώ αξίζει να αναφέρουμε κάποιες σημαντικές πληροφορίες. Σύμφωνα με τους ομοσπονδιακούς κανονικούς τα αεροσκάφη δεν είναι απαραίτητο να διαθέτουν σύστημα συναγερμού και προειδοποίησης εδάφους. Με το συγκεκριμένο σύστημα ο πιλότος προειδοποιείται ότι κινδυνεύει να χτυπήσει στο έδαφος.

Επίσης, δεν χρειαζόταν να έχει καταγραφέα συνομιλιών στο θάλαμο διακυβέρνησης, όπως και καταγραφέα για τα στοιχεία της πτήσης, ο οποίος θα μπορούσε να βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό τις έρευνες.

Ο Κόμπι έχει περάσει στην… αιωνιότητα:

Ο Κόμπι ήταν πολλά περισσότερα από «ένας θρύλος του μπάσκετ», καθώς είχε έντονη φιλανθρωπική δράση, με τη δημιουργία μη-κερδοσκοπικών οργανώσεων σε ΗΠΑ και Κίνα. Επίσης, είχε τη δική του εταιρεία αθλητικών ειδών και φυσικά πολλές ακόμα χορηγικές συνεργασίες. Πέρα απ’ όλα αυτά, όμως, ενδεχομένως το πιο σημαντικό επίτευγμα του έξω από τα παρκέ ήταν ότι κέρδισε το Όσκαρ της καλύτερης ταινίας μικρού μήκους το 2018, για το Dear Basketball.

Διαβάστε περισσότερα εδώ: newsbomb.gr