Θράκη | Σε αναβρασμό ο Ίασμος

Σε αναβρασμό ο Ίασμος . Θέλουν τον Νταβούτογλουνα «ευλογήσει» τα τουρκικά χωριά. Οι μουσουλμάνοι κάτοικοι αναπτερώθηκαν με την πιθανή του επίσκεψη.

Η πιθανή επίσκεψη του Νταβούτογλου στην Θράκη έχει προετοιμαστεί καταλλήλως από το Τουρκικό προξενείο.

Της Μαρίας Γιαχνάκη

Οι κάτοικοι στα μουσουλμανικά χωριά έχουν προετοιμαστεί ψυχολογικά για την επίσκεψή του και ξαφνικά τα αγαθά συναισθήματα για τον γείτονα Χριστιανό που μένει στο απέναντι επισκιάστηκαν από την ύπουλη σκιά της επίσκεψης.
Το Η.F είχε ταξιδέψει πρόσφατα στα χωριά της Θράκης από την Κομοτηνή ως και την Ξάνθη στην Ροδόπη . Κατέγραψε εικόνες και μαρτυρίες κατοίκων που δηλώνουν ξεκάθαρα ότι όλοι στέκονται στις μύτες των ποδιών για εθνικό καυγά όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να το αποκρύψουν. Θα χρησιμοποιήσουμε μια φράση ενός από τους κατοίκους που ζει στην περιοχή και η οποία θεωρούμε ότι ταιριάζει απόλυτα στην κατάσταση που επικρατεί εκεί. «Οι κάτοικοι στη Θράκη ζουν μια καταθλιπτική ειρήνη».

Ιδιαίτερα ο Ίασμος είναι μια περιοχή με αλλοιώσεις εθνικές όσο κι αν δεν θέλουν κάποιοι να το παραδεχθούν .
Αρκεί η παρακάτω ομολογία Χριστιανού κατοίκου από τους λίγους που έμειναν εκεί: «Ο Ίασμος πέρασε όλους τους κραδασμούς των εποχών και των καταστάσεων αλλά ο χαρακτήρας του άλλαξε πια και από ένα χριστιανικό χωριό με τα ήθη και τα έθιμά του έγινε μια σιωπηρή πόλη που σήμερα τους Χριστιανούς ψάχνεις να τους βρεις ανάμεσα στους μουσουλμάνους. Κάποτε το χωριό είχε μόνο χριστιανούς σιγά σιγά όμως κατέβαιναν από τα βουνά οι μουσουλμάνοι έβλεπαν ότι η ζωή εδώ ήταν καλύτερη κι έτσι μετακινούνταν εδώ.

Όταν ήρθαν δεν είχαν τίποτα δικό τους . Αγόραζαν διαρκώς όμως και οι χριστιανοί πουλούσαν για να μετακινηθούν σε μεγαλύτερες πόλεις. Έτσι σιγά σιγά τα πατρικά μας σπίτια και ότι είχαμε τα πήραν οι μουσουλμάνοι. Σήμερα όπως θα δείτε όλα τα μοντέρνα και πολυτελή σπίτια είναι δικά τους παρόλο που είναι άνεργοι, λεφτά βρίσκουν για να έχουν αυτά τα σπίτια. Δεν έχω κάτι με τους μουσουλμάνους κατοίκους αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσει και αυτό που συμβαίνει ότι ζω άνετα χωρίς ανασφάλεια. Ξέρετε ότι τα μικρά παιδιά τα οποία σίγουρα τα ακούν μέσα στο σπίτι τους , μας βρίζουν ; Μας λένε :«εσείς είστε γκιαούρηδες κι εμείς Τούρκοι ; Εγώ για ένα πράγμα προσπαθώ μαζί με τους λιγοστούς που μείναμε πίσω , να ανθίζει ο χριστιανισμός».

Η Ελένη Αποστολίδου είναι η μοναδική χριστιανή υπάλληλος στον μουσουλμανικό δήμο Ιάσμου που δεν έφυγε ποτέ από την περιοχή της. «Εγώ εργάζομαι στο γραφείο του δημάρχου ο οποίος στις εκλογές σάρωσε με το ψηφοδέλτιό του και σήμερα έχουμε μουσουλμανικό δήμο. Θα ήθελα όμως σε ένα δήμο που ζουν και χριστιανοί να είχαμε και χριστιανούς στο συμβούλιο. Έχουμε μάθει να ζούμε με τους μουσουλμάνους κι εκείνοι μαζί μας. Δεν έχουμε βέβαια την ίδια ποιότητα ζωής αλλά τι να κάνουμε . Έχουν κι αυτοί τα πάντα όπως εμείς αλλά κάνουμε διαφορετικές ζωές άλλου επιπέδου.»

Αυτό άλλωστε μπορούσε κανείς να το καταλάβει από μια και μοναδική βόλτα στα χωριά . Όπου υπήρχαν χριστιανοί θα ένιωθες τη ζωή στο χωριό , γυναίκες να κάθονται κάτω από τα πλατάνια, αυλές να έχουν κόσμο που πίνει καφέ και τρώει γλυκό . Λουλούδια ανθισμένα στα παραθύρια . Όπου όμως υπήρχαν μόνο μουσουλμάνοι, οι πλατείες ,οι δρόμοι ,οι αυλές ήταν σκεπασμένα με μια νεκρική σιγή λες κι επισκεπτόσουν έρημη πόλη . Κάποια γυναίκα θα έβρισκες στο μπαλκόνι από όπου θα εξαφανιζόταν αν έβλεπε επισκέπτη.

Από τον Ίασμο για να φτάσει κανείς στο χωριό Αμαξάδες και Πελεκητή έπρεπε να περάσει όλα τα χωριά της κοιλάδας της Ροδόπης. Μια ευθεία ανάμεσα σε αγρούς την οποία όταν την διασχίζεις μετράς τα χωριά των μουσουλμάνων. Πλατείες με τζαμιά, μειονοτικά σχολεία που οι πινακίδες τους γράφουν τη φράση (μικτό σχολείο). Κάπου κάπου στην διαδρομή συναντούσες μια εκκλησία με την ελληνική σημαία σκισμένη να παλεύει με το αεράκι ,δίπλα στην σημαία της εκκλησίας της Ελλάδος .

Φτάνοντας στο τελευταίο χωριό της σειράς Αμαξάδες και Πελεκητή ο διάλογος με τους κατοίκους οξύνθηκε αμέσως όταν τους ρώτησα αν ζουν και Πομάκοι στο χωριό τους. «Δεν υπάρχει η φράση Πομάκος, μην την ξαναπείς , Δεν υπάρχουν Πομάκοι. Μόνο Τούρκοι υπάρχουν όλοι είμαστε Τούρκοι . Δεν θα βρεις πουθενά Πομάκο έλεγαν κοιτώντας ο ένας τον άλλο.
Εμείς εδώ είμαστε όλοι μουσουλμάνοι. Κατεβήκαμε από τα βουνά και φτιάξαμε τα σπίτια μας και τις ζωές μας. Αυτός είναι ο τόπος μας. Κάποτε από τη μέση του χωριού και κάτω ζούσαν οι χριστιανοί και από τη μέση και πάνω μόνο μουσουλμάνοι . Τώρα βρίσκεις δεν βρίσκεις χριστιανό.»

Τα μαγαζιά της περιοχής είχαν όλα τούρκικα γράμματα . Οι διαφημιστικές αφίσες στους στύλους της ΔΕΗ, ήταν όλες στα τούρκικα.

Προς στιγμή μπερδεύτηκα για το που ακριβώς βρισκόμουν, στην Ελλάδα ή στην Τουρκία, ώσπου από το λήθαργό μου, με ξύπνησε ένας νεαρός εύσωμος μουσουλμάνος .Ήρθε με επιθετικές διαθέσεις να με ρωτήσει γιατί ρωτώ για τους πομάκους, ζητώντας μου επίμονα να δει τις φωτογραφίες που έχω τραβήξει, μην τυχόν και απαθανάτισα στιγμές σε σχολεία.
Δεν θα έφευγα αν δεν του έκανα το χατίρι ώσπου μέσα από ένα μουσουλμανικό σπίτι βγήκε ένας νεαρός με τον πατέρα του και του εξήγησαν ότι δεν είμαι επικίνδυνη επιβεβαιώνοντας του ότι με ήξεραν.
Ο νεαρός έφυγε κοιτώντας στραβά το δρόμο παίρνοντας μαζί του και τους υπόλοιπους μουσουλμάνους που κατέφθασαν για να τον βοηθήσουν να τα τσακωθεί με μια γυναίκα.
Κοίταξα στα μάτια τον νεαρό που βγήκε να με βοηθήσει και κάνοντάς του ένα νεύμα τον ευχαρίστησα.
Εκείνος έσκυψε στο αυτί μου και μου ψιθύρισε: «Είμαι Πομάκος»

Σε λίγο ο νεαρός και ο πατέρας του μου εξηγούσαν πόσο επικίνδυνο είναι να αποκαλύπτουν ότι είναι Πομάκοι.
«Μας απαγόρευσαν να μιλάμε πομακικά να λέμε ότι είμαστε Πομάκοι . Αν κάνουμε το αντίθετο δεν θα έχουμε ούτε δουλειά ούτε μαγαζί ούτε σπίτι . Στο σχολείο εγώ διδάχθηκα τουρκικά όμως με τη γιαγιά στο σπίτι μιλώ κρυφά τα πομακικά και μαθαίνω και τραγούδια πομακικά και χορούς παρόλο που μας το απαγόρευσαν. Αν δεν φοβόμουν για την υπόλοιπη οικογένεια θα φώναζα στους δρόμους ότι είμαι Πομάκος. Θέλω να σπουδάσω και γίνω πολιτικός . Τότε νομίζω ότι θα πάρω το αίμα μου πίσω….

Ο δρόμος για την επιστροφή ήταν πιο δύσκολος . Το ταξίδι αυτό με γέμισε οργή όχι για τους απλούς κατοίκους ούτε για την Τουρκία και την προπαγάνδα της αλλά για το επίσημο ελληνικό κράτος που επιδεικνύει για άλλη μια φορά τον ωχαδερφισμό του και την αδιαφορία του για ένα θέμα βαθιά θρησκευτικό, εθνικό, και ανθρώπινο ευνουχίζοντας συνειδήσεις , παραδίδοντας γη και ύδωρ …

Φαντάζεστε λοιπόν γιατί η επίσκεψη Νταβούτογλου στη Θράκη θα ενισχύσει την δυναμική μουσουλμάνων που είναι υποχείρια της Τουρκικής υπεροχής και μαριονέτες στα χέρια του Τουρκικού προξενείου.