ΚΑΒΑΛΑ

Η τοποθέτηση της Δήμητρας Τσανάκα στην βουλή για την Βουλγαρική κατοχή…

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
ευχαριστώ για την πρόσκληση να μιλήσω για τα δεινά που πέρασε η πόλη μου, η περιοχή μου την ζοφερή περίοδο 1941 -1944. Επιτρέψτε μου να πώ ότι συνολικά τρεις βουλγαρικές κατοχές πέρασε η Καβάλα τον 20ο αιώνα. Χρόνια δύσκολα και μαρτυρικά όπου η «μπότα» του κατακτητή αφάνισε χιλιάδες συμπολίτες μου .
H πρώτη βουλγαρική κατοχή, το 1912-1913 ο ερχομός των Βουλγάρων ήταν η αρχή των δεινών που θα ακολουθούσαν στη συνέχεια. Προσπάθεια εκβουλγαρισμού της περιοχής, αφανισμός του ελληνικού στοιχείου.
Ότι δεν μπόρεσαν να κάνουν τα χρόνια εκείνα το «προσπάθησαν» ξανά στη δεύτερη βουλγαρική κατοχή το 1916. Ήταν η χειρότερη περίοδος για την Καβάλα. Ο πληθυσμός της στην κυριολεξία αφανίσθηκε. Δολοφονίες, βιαιοπραγίες, διωγμοί και το χειρότερο απ’ όλα ο αργός θάνατος από την πείνα. Μερικές χιλιάδες σώθηκαν «ζωντανοί – νεκροί», όταν τους βρήκε ο ελληνικός στρατός που απελευθέρωσε ξανά την πόλη το φθινόπωρο του 1918.
Η τρίτη βουλγαρική κατοχή ήταν από το Μάιο του 1941 μέχρι το Σεπτέμβριο του 1944, και τότε η σκληρότητα των «γειτόνων» ήταν χαρακτηριστική. Ο στόχος και ο σκοπός ο ίδιος, αφανισμός των Ελλήνων, εκβουλγαρισμός της περιοχής.
Άλλοτε δυναμικά και άλλοτε καρτερικά ο ελληνισμός, οι πρόγονοί μας άντεξαν.
Είναι χρέος σε όλους εμάς, τους νεότερους, να τιμούμε και να θυμόμαστε τις θυσίες τους. Είναι ιερή μας υποχρέωση να μαθαίνουμε στα παιδιά μας την ιστορία μας, να γνωρίζουν τις πράξεις και τις θυσίες των προγόνων τους.
Να γνωρίζουν τη δράση αλλά και τους «στόχους» των γειτόνων όποιοι και να είναι αυτοί.
Η λήθη και η απαξίωση της ιστορίας, ίσως χάρη της προόδου και της ευμάρειας, μόνο δεινά επιφέρει.
Οι Βούλγαροι επιδίωξαν την πλήρη προσάρτηση της περιοχής, το 1941, τόσο διοικητικά όσο και εκκλησιαστικά, εκπαιδευτικά, πληθυσμιακά, οικονομικά. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησαν γνωστοί και από το παρελθόν… σφαγές, βίαιοι μαζικοί εκτοπισμοί και πράξεις βίαιης αντεκδίκησης. Οι Γερμανοί επιδίωξαν, αρχικά, την διατήρηση των Ελληνικών αρχών διοίκησης ακόμα και της Αστυνομίας. Οι Βούλγαροι όμως προχώρησαν στην κατάληψη δημοσίων, υπηρεσιών κατάσχεση ταμείων εκδίωξη Ελλήνων υπαλλήλων, καταστροφή αρχείων.
Στις 3 Μαΐου 1941 συστήθηκε με απόφαση του Βουλγαρικού Υπουργικού Συμβουλίου νέα διοικητική οντότητα της Βουλγαρίας η «Αιγαιίς (Μπελομόριε) με έδρα την Ξάνθη και διαιρέθηκε – στις 15 Μαΐου – σε 11 επαρχίες μεταξύ αυτών και της Καβάλας.
Από τις 12 Μαΐου 1941 καθιερώθηκε η υποχρεωτική χρήση της Βουλγαρικής γλώσσας στο γραπτό και προφορικό λόγο.
Η μεγάλη «νύχτα τρόμου» για τον Ελληνισμό της περιοχής μας ξεκινούσε..
Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1941 -1944
Ο επιχειρούμενος εκβουλγαρισμός της διοίκησης προσπάθησε να επιτευχτεί με την εγκατάσταση νέων πολιτικών, στρατιωτικών και αστυνομικών κι άλλων αρχών σε αντικατάσταση των καταλυθέντων ελληνικών. Οι Βούλγαροι προέβησαν ακόμα σε διάφορα περιοριστικά μέτρα με στόχο την ελαχιστοποίηση της παρουσίας της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού, μέτρα όπως:
α) Επιβλήθηκε στους εργαζομένους η υποχρεωτική εκμάθηση της βουλγαρικής γλώσσας.
β) Οι καταστηματάρχες υποχρεώθηκαν να απευθύνονται στους πελάτες τους στα βουλγαρικά .
γ) Απαγορεύτηκε με ποινή προστίμου η δημόσια χρήση της ελληνικής γλώσσας.
Κατεστράφησαν οι βιβλιοθήκες, τα βιβλιοπωλεία και τα Μουσεία, ειδικά στην Καβάλα λεηλατήθηκε το Δημοτικό Αρχαιολογικό Μουσείο και πολλά από τα ευρήματα του πετάχτηκαν στην θάλασσα.
Απαγορεύτηκε η έκδοση, κυκλοφορία, κατοχή και χρήση ελληνικών ιστορικών βιβλίων και εντύπων), οι βιβλιοθήκες των σχολείων, των συλλόγων, αλλά και των ιδιωτών είτε καταστράφηκαν είτε αρπάχτηκαν και μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία .
Σκληρές ποινές και άγριος ξυλοδαρμός ήταν η «τιμωρία» για τους Έλληνες που εντοπίζονταν να έχουν στην κατοχή τους Ελληνικά βιβλία.
Τα βιβλία ληξιαρχείου και δημοτολογίου στην Καβάλα αντικαταστάθηκαν με Βουλγάρικά, εδώ να πω ότι χάριν του πατριωτισμού συμπολιτών μου διαφυλάχτηκαν, καθ’ όλη τη διάρκεια της κατοχής τα σχετικά γενεολογικά βιβλία του Δήμου μου, και αποτέλεσαν την αρχή για τη δημιουργία νέων μετά την απελευθέρωση.
Απαγορεύτηκε η λειτουργία των ελληνικών τυπογραφείων, των στοιχειοθετικών μηχανών και η χρήση ελληνικών γραφομηχανών και πολυγράφων. Τα τυπογραφικά στοιχεία τοπικών εφημερίδων δημεύτηκαν και στάλθηκαν στη Σόφια.
Οι ονομασίες πόλεων, χωριών, οδών κλπ. άλλαξαν. Με διάταγμα ορίστηκε η αντικατάσταση όλων των ελληνικών επιγραφών στους δρόμους και των ελληνικών επωνυμιών των επιχειρήσεων με βουλγαρικές. Ασβεστώθηκαν ή καταστράφηκαν οι ελληνικές επιγραφές ναών, εικονοστασίων κλπ, ενώ ακόμα και οι επιγραφές τάφων εκβουλγαρίστηκαν.
Κατέστρεψαν όλα τα εκκλησιαστικά αρχεία των Μητροπόλεων, των Ναών, των θρησκευτικών ιδρυμάτων, για να μην υπάρχει κανένα στοιχείο ελληνικό. Κατάσχεσαν όλα τα θρησκευτικά και λειτουργικά εκκλησιαστικά βιβλία και όσα είχαν ιστορική και αρχαιολογική αξία κυρίως από τα μοναστήρια, Εικοσιφοίνισσας, στο Παγγαίο , του Τιμίου Προδρόμου στις Σέρρες αλλά και της Ξάνθης .
Αφαιρέθηκαν εικόνες, άμφια, χρυσά κ.ά. αργυρά λειτουργικά σκεύη, σταυροί, εγκόλπια, μήτρες και ποιμαντορικές ράβδοι, πάπυροι, περγαμηνές, χρυσόβουλα κ.ά. Μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία και «κοσμούν» πλέον μουσεία και ιδιωτικές συλλογές στη Βουλγαρία και στο εξωτερικό, όπου πωλήθηκαν.
Η επιστροφή των κειμηλίων αυτών στα Μοναστήρια και τις Εκκλησίες της περιοχής μας είναι επιτακτική ανάγκη και υποχρέωση της γείτονας χώρας.
Η Κατοχή δεν ικανοποιούσε μόνο τις έντονες βουλγαρικές φιλοδοξίες για εδαφική επέκταση. Είχε, ταυτόχρονα, μία τεράστια οικονομική σημασία για τη Βουλγαρία. Η παραγωγή ελαίων και λαδιού, και ειδικά καπνού υψηλής ποιότητας, η δυνατότητα καλλιέργειας σιτηρών και κάθε είδους λαχανικών και φρούτων και η δυνατότητα εκτεταμένης αλιείας και ανάπτυξης του εμπορίου, της ναυτιλίας και της ναυπηγικής, καθιστούσαν την περιοχή ένα τεράστιο πηγή πλούτου για την χώρα αυτή.
Ταυτόχρονα με την κατάληψη της περιοχής, το βουλγαρικό δημόσιο προέβη στη δήμευση των περιουσιών των Ελλήνων που δεν βρίσκονταν στις εστίες τους.
Δημεύθηκε, επίσης, η κινητή και ακίνητη περιουσία των Ελλήνων που απελαύνονταν, με το παραμικρό ή μετανάστευαν για να γλυτώσουν την ζωή τους.
Η φορολογία που επιβλήθηκε στον ελληνικό πληθυσμό της περιοχής ήταν ιδιαίτερα σκληρή και αυθαίρετη.
Οι γεωργοί δεν απέφυγαν τους περιορισμούς οικονομικής φύσεως. Οι παραγωγοί σιτηρών υποχρεώθηκαν να θερίζουν και να αλωνίζουν με αστυνομική επιτήρηση και να παραδίδουν στις αρχές το 90% της παραγωγής τους. Η εσοδεία καπνού , προϊόν ιδιαίτερα διαδεδομένο τότε στην περιοχή, αγοραζόταν από τους παραγωγούς σε τεχνητά χαμηλές τιμές.
Η κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και της Δυτικής Θράκης αναστάτωσε κυριολεκτικά τον δημογραφικό χάρτη της περιοχής, τον εθνικό χαρακτήρα της οποίας οι βουλγαρικές αρχές προσπάθησαν συνειδητά και συστηματικά να αλλάξουν άρδην.
Πολλοί Έλληνες (ίσως 60.000, σε όλη την Ανατολική Μακεδονία) μπροστά στο φάσμα της πιθανής βουλγαρικής κατοχής διέρρευσαν ήδη τον Μάρτιο του 1941. Το μεταναστευτικό κύμα διογκώθηκε ακόμη περισσότερο μετά την είσοδο του βουλγαρικού στρατού. Οι βουλγαρικές Αρχές Κατοχής όχι μόνο δεν εμπόδισαν τους Έλληνες να φύγουν, αλλά και τους διευκόλυναν, μετά από υπογραφή εκ μέρους τους δηλώσεως ότι φεύγουν εθελοντικά και παραχωρούν την περιουσία τους στο βουλγαρικό κράτος. Ταυτόχρονα, δόθηκε στις αρμόδιες Αρχές η διαταγή να περιοριστεί στο ελάχιστο η πιθανή επιστροφή των Ελλήνων που μετανάστευσαν.
Σημαντική αιτία εξόδου των Ελλήνων από τη βουλγαροκρατούμενη περιοχή, η οποία λειτούργησε και ως καταλύτης στην εξελισσόμενη εκδίωξη των συμπατριωτών μου , ήταν οι απελάσεις εκείνων των Ελλήνων που οι βουλγαρικές Αρχές θεωρούσαν επικίνδυνους: έφεδρους αξιωματικούς, πρώην αστυνομικούς, κρατικούς και κοινοτικούς υπαλλήλους, δραστήριους πολιτικούς παράγοντες, επιστήμονες, ιεράρχες. Οι απελάσεις αυτές δημιούργησαν αναταραχή στον υπόλοιπο πληθυσμό, αύξησαν το αίσθημα ανασφάλειας του και ενέτειναν τις τάσεις φυγής του. Η διαρροή του ελληνικού πληθυσμού αυξήθηκε και μετά τη σύσταση επιτροπών στρατολογίας,, που καλούσαν τους νέους Έλληνες στα Τάγματα Εργασίας.
Μαζικές έξοδοι Ελλήνων κατοίκων συνέβησαν με αφορμή δύο γεγονότα:
α) Τον Νοέμβριο του 1941 εξαιτίας των τρομερών αντιποίνων κατά του άμαχου πληθυσμού που ακολούθησαν την εξέγερση της Δράμας (28-29.9.1941).
β) Το καλοκαίρι του 1942 εξαιτίας του διαβόητου βουλγαρικού Νόμου «περί υπηκοότητας στις απελευθερωθείσες κατά το 1941 χώρες» (5.6.1942). Το άρθρο 4 του νόμου όριζε κατά λέξη: «Όλοι οι Γιουγκοσλάβοι και Έλληνες υπήκοοι μη βουλγαρικής καταγωγής, οι οποίοι την ημέρα που τίθεται σε ισχύ ο νόμος έχουν ως μόνιμο τόπο κατοικίας τις απελευθερωθείσες κατά το 1941 χώρες, γίνονται Βούλγαροι υπήκοοι, εκτός αν μέχρι την 1η Απριλίου 1943 εκδηλώσουν την επιθυμία να διατηρήσουν την προηγούμενη τους υπηκοότητα ή να αποκτήσουν άλλη ξένη υπηκοότητα και μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα να μεταναστεύσουν από τα όρια του βασιλείου». Οι πιέσεις που ασκήθηκαν για την υιοθέτηση της βουλγαρικής υπηκοότητας οδήγησαν πολλούς Έλληνες εκτός Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
Πλήθος παρεκτροπές σε βάρος του ελληνικού πληθυσμού έγιναν κατά την προέλαση του βουλγαρικού στρατού, αλλά και κατά τη διάρκεια της Κατοχής και περιλάμβαναν ληστείες κακοποιήσεις ατόμων και βιασμούς γυναικών. Συχνότατες ήτοι επίσης, η επιβολή προστίμων, οι συλλήψεις και οι βασανισμοί Ελλήνων με οποιαδήποτε αφορμή .
Το πιο τραγικό ήταν όμως ότι ο Ελληνικός πληθυσμός υποβλήθηκε επίσης σε συστηματικό υποσιτισμό. Οι Έλληνες λάμβαναν επισιτιστικό δελτίο με το οποίο δικαιούνταν ημερησίως 200 γραμμάρια καλαμποκίσιου ψωμιού οι ενήλικες και 100 γραμμάρια οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά μέχρι 15 ετών. Σπανίως γινόταν διανομή ελάχιστων ποσοτήτων ρυζιού, ζάχαρης, αλατιού, πατάτας, οσπρίων και λαδιού, προϊόντα που με αφθονία κατείχαν οι Βούλγαροι και όσοι δήλωσαν εξ ανάγκης βουλγαρική εθνική ταυτότητα.
Στο σημείο αυτό θα σταθώ στο τραγικότερο γεγονός της κατοχής για την Καβάλα. Ήταν η εξόντωση του Εβραϊκού πληθυσμού της πόλης , το 1943. Οι Βούλγαροι συγκέντρωσαν όλη την Εβραϊκή κοινότητα και την οδήγησαν στον θάνατο είτε βουλιάζοντας τα πλοία που τους μετέφεραν στον Δούναβη είτε μεταφέροντας τους στα κολαστήρια στρατόπεδα της Γερμανίας. Το Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας με απόφασή του τίμησε τους αδικοχαμένους συμπολίτες μας με την τοποθέτηση μνημείου για τους 1.484 Έλληνες Εβραίους της Καβάλας.
Με την τοποθέτηση του μνημείου, η πόλη της Καβάλας θυμάται τα παιδιά της που χάθηκαν στο παράλογο φυλετικό μίσος και έστειλε το μήνυμα πως δεν πρόκειται να ανεχθεί στο μέλλον παρόμοια φαινόμενα. Το παγκόσμιο αυτό μήνυμα έχει στην Καβάλα ιδιαίτερο βάρος καθώς ο λαός της Καβάλας γνωρίζει και από ιδία πείρα τι σημαίνει γενοκτονία και εκτοπισμοί.
Στις Δημοτικές κοινότητες Φιλίππων και Κρυονερίου του Δήμου Καβάλας οι Βούλγαροι κατακτητές εκτέλεσαν αθώους πολίτες, ενώ κατέστρεψαν τις περιουσίες εκατοντάδων ανθρώπων .
Ένα ακόμα σκληρό μέτρο ήταν τα τάγματα εργασίας όπου ο ανδρικός πληθυσμός στέλνονταν στη Βουλγαρία για την εκτέλεση διαφόρων, κυρίως οδικών, έργων κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Πολλοί από τους άτυχους αυτούς Έλληνες δεν γύρισαν ποτέ πίσω. Οι Βούλγαροι σε όλους αυτούς που συμμετείχαν σε τάγματα εργασίας έδωσαν την ονομασία «Ντουρντουβάκια».
Η Καβάλα πλήρωσε επίσης ακριβά το μαρτύριο της πείνας, θρήνησε πάνω από 700 ανθρώπους. Το κείμενο που διαβάζω το αφιερώνω στους αδικοχαμένους συμπολίτες μου που με δύναμη ψυχής άντεξαν στα δεινά που υπέστησαν τις εποχές εκείνες. Μέχρι το θάνατο τους περιέγραφαν τα χρόνια της κατοχής και ειδικά το μεγάλο βασανιστήριο της πείνας και της αγωνιώδους προσπάθειας για αναζήτηση τροφής ειδικά για τα παιδιά τους που τα έβλεπαν να πεθαίνουν από το μαρτύριο αυτό.
O Δήμος Καβάλας στις 7 Σεπτεμβρίου 1946 τίμησε τους Καβαλιώτες, θύματα της βουλγαρικής κατοχής, με την δημιουργία ενός μνημείου ενώ τοποθέτησε ενδεικτικές πινακίδες στην Αγγλική, Βουλγαρική και Ελληνική γλώσσα που θυμίζουν στους επισκέπτες μας αλλά και στους συμπατριώτες μας τους τόπους των μαρτυρίων στην πόλη της Καβάλας.
Από όλα αυτά που σας εξιστόρησα διαπιστώνουμε ότι το βουλγάρικο «ενδιαφέρον» για την περιοχή ήταν το ίδιο ασχέτως αν στην κυβέρνηση τους ήταν φασίστες, βασιλικοί ή δημοκράτες, κομμουνιστές.
Με ανείπωτα εγκλήματα και άφθονο αθώο αίμα προσπάθησαν να αλλάξουν την ιστορία και την πορεία της, στην παραχωρηθείσα περιοχή σε αυτούς περιοχή, από τους συμμάχους τους Γερμανούς.
Με όλα αυτά ΔΕΝ πέτυχαν τον εκβουλγαρισμό των Ελλήνων ούτε στο ελάχιστο. Δεν κατόρθωσαν να εξαφανίσουν, ως ήθελαν, την ελληνικότητα της περιοχής, κάθε ίχνος που να προδίδει την από αιώνων παρουσία των Ελλήνων και να εξαναγκάσουν όλους τους κατοίκους να αποδεχθούν τη βουλγάρικη υπηκοότητα, Δυστυχώς, στις προσπάθειές τους αυτές βρήκαν και ελάχιστους ντόπιους προδότες με ρευστή συνείδηση.
Πρόθεσή μου δεν ήταν να ξύσω παλιές πληγές, που ούτως ή άλλως επουλώθηκαν από το μεγάλο χρονικό διάστημα που πέρασε από τα πέτρινα εκείνα χρόνια. Είναι ένας φόρος τιμής στους χιλιάδες απλούς ανθρώπους, τους συγγενείς και τους γονείς μας, που βασανίστηκαν σκληρά εκείνη την περίοδο, πόνεσαν, έκλαψαν, έχασαν το βιος τους, αλλά έζησαν για να θυμούνται…!
Απλά μία καταγραφή γεγονότων έκανα, όπως μου τα μετέδωσαν οι συμπολίτες μου, οι πρόγονοι μου, μία αλήθεια που δεν τη λέμε πολλές φορές, λόγω διαφόρων σκοπιμοτήτων.
Αγαπητοί Βουλευτές, κυρίες και κύριοι,
– ΝΑΙ ΖΗΤΑΜΕ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ, Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΑΠΟΤΙΜΑΤΕ ΣΕ ΧΡΗΜΑ.
– ΖΗΤΑΜΕ ΕΝΑ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΕΠΡΑΧΘΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 1941 – 1944.
– ΖΗΤΑΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΛΑΘΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΤΩΝ ΓΕΙΤΟΝΩΝ ΜΑΣ
– ΣΗΜΕΡΑ ΖΟΥΜΕ ΑΡΜΟΝΙΚΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΜΑΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ, ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ, ΠΟΛΛΟΙ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ.
– ΟΙ ΚΑΒΑΛΙΩΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΞΕΝΟΣ ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ .
Η Ελλάδα ποτέ δεν απείλησε κανένα μέχρι σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις της επιδιώκουν πολιτική συνύπαρξης των λαών της χερσονήσου του Αίμου και ειλικρινούς συνεργασίας για τη παγίωση δημιουργικής ειρήνης, αλλά:
– ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΠΟΥ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ ΤΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΥΤΗ.
– ΚΙ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΣΚΛΗΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΡΕΠΟΥΣΑ ΣΚΛΗΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ.
Ο καλύτερος τρόπος να ξεχάσουμε, είναι να θυμόμαστε.
Ευχαριστώ για την προσοχή σας

index

ΑπάντησηΑκύρωση απάντησης

ΚΑΒΑΛΑ

Eurovision | Ποιο είναι το Nemo που κατάφερε να εντυπωσιάσει την Ευρώπη και να κατακτήσει την πρωτιά

ο Nemo απέδειξε ότι δικαίως ήταν εξ’ αρχής το μεγάλο φαβορί της φετινής Eurovision, αφού κατάφερε να κατακτήσει τη νίκη, συγκεντρώνοντας συνολικά 591 βαθμούς, από τις επιτροπές των χωρών, αλλά και από το κοινό.

Το τραγούδι του, με τίτλο «The Code», κατάφερε να αγγίξει τον κόσμο, καθώς μιλάει για τη σεξουαλικότητά του και το ταξίδι του προς την αποδοχή της ταυτότητάς του.

Το Nemo προσδιορίζεται ως non binary/μη δυαδικό άτομο και αυτό του το δικαίωμα να συστήνεται και να ορίζεται όπως εκείνος θέλει, αποφάσισε να παρουσιάσει και στη σκηνή του διαγωνισμού, με το κομμάτι του.

Δείτε βίντεο με την εμφάνισή του:

Nemo - The Code (LIVE) | Switzerland| Grand Final | Eurovision 2024

Το Nemo Mettler είναι γεννημένο στις 3 Αυγούστου 1999 και είναι ένας Ελβετός ράπερ, τραγουδιστής και μουσικός που γεννήθηκε στο Biel/Bienne της Ελβετίας. Εκτός από το τραγούδι, παίζει επίσης βιολί, πιάνο και ντραμς. Επί του παρόντος, το Nemo έχει υπογράψει συμβόλαιο με την ελβετική εταιρεία Bakara Music. Στη δεύτερη σεζόν του «Masked Singer Switzerland», το Nemo αποκαλύφθηκε ως πάντα αφού τερμάτισε στην 5η θέση.

431534705_18420983521011968_4964399102011711570_n

Από το 2015, είναι ενεργό στη μουσική βιομηχανία και έχει κυκλοφορήσει πολλά Extended Plays (EP) και singles. Το πρώτο του EP «Clownfisch» κυκλοφόρησε στις 23 Ιουνίου 2015 και έφτασε μέχρι την 95η θέση στα ελβετικά μουσικά charts. Το single με την υψηλότερη επίδοση στα charts του Nemo μέχρι σήμερα είναι το τραγούδι τους «Du» του 2017, το οποίο έφτασε στο νούμερο τέσσερα και έγινε πλατινένιο στα ελβετικά charts.

Το Nemo έχει κερδίσει επίσης πολλά βραβεία. Το 2017, έλαβε το βραβείο Energy Music Award για τον καλύτερο Ελβετό καλλιτέχνη και το βραβείο Prix Walo για πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη. Επί του παρόντος, ο Nemo έχει πέντε ελβετικά μουσικά βραβεία στο όνομά του: ένα το 2017 για το καλύτερο ταλέντο και τέσσερα το 2018 για το καλύτερο ανδρικό σόλο σχήμα, το καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο σχήμα, το καλύτερο ζωντανό σχήμα και την καλύτερη επιτυχία για το τραγούδι «Du».

419195312_18404992933011968_7632315783243036270_n

431178802_18416928127011968_550708387426762988_n

Τον Νοέμβριο του 2023, ανακοίνωσε δημοσίως σε ένα άρθρο στην SonntagsZeitung ότι αυτοπροσδιορίζεται ως μη δυαδικό άτομο, και σε αυτό αναφέρεται και το τραγούδι «The Code».

«Το “The Code” αφορά το ταξίδι που ξεκίνησα με τη συνειδητοποίηση ότι δεν είμαι ούτε άνδρας ούτε γυναίκα. Το να βρω τον εαυτό μου ήταν μια μακρά και συχνά δύσκολη διαδικασία για μένα. Αλλά τίποτα δεν με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα από την ελευθερία που απέκτησα συνειδητοποιώντας ότι είμαι μη δυαδικό άτομο», σχολίασε ο νεαρός καλλιτέχνης.

363337421_18373462561011968_8860657325797110226_n

Το Νέμο συνεχίζει: «Είναι απίστευτη τιμή να μπορώ να εκπροσωπήσω την Ελβετία στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision. Αυτή η πλατφόρμα προσφέρει μια τεράστια ευκαιρία να χτίσουμε γέφυρες μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών και γενεών. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα ως gender-queer άτομο να υπερασπιστώ ολόκληρη την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+».

Oι δηλώσεις του μετά τη νίκη του στη Eurovision

Αμέσως μετά τη νίκη του Nemo, η ελβετική αποστολή κατευθύνθηκε στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο για να δώσει ο Nemo συνέντευξη Τύπου και να απαντήσει στις ερωτήσεις των φαν και των δημοσιογράφων.

Αρχικά ωστόσο, αφιέρωσε τη νίκη στην πόλη του και ευχαρίστησε το κοινό για τη στήριξη που του έδειξε. «Αφιερώνω την νίκη στην πόλη μου, που είναι γεμάτη παραγωγικότητα και στέλνω την αγάπη μου. Ελπίζω να καταφέρω να επιστρέψω στο Biel σύντομα. Αυτή τη στιγμή δεν έχω λόγια να εκφράσω αυτό που νιώθω. Ήταν η πιο queer παράσταση που μπορέσαμε να δώσουμε. Το τραγούδι αυτό, μίλησε αρχικά σε εμένα και φυσικά μίλησε και σε άλλους, που είναι σαν εμένα και αυτό σημαίνει τα πάντα», είπε χαρακτηριστικά.

Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Ευχαριστώ τους ανθρώπους που συντέλεσαν στο να γράψουμε το τραγούδι. Πέρυσι το καλοκαίρι βρέθηκα σε ένα camp συγγραφής τραγουδιών, σκεπτόμενος ότι θα γράψω ένα τραγούδι για την Eurovision. Τελικά βρέθηκα εγώ στη σκηνή. Για εμένα είναι ένα μοναδικό και ξεχωριστό τραγούδι. Είναι τέχνη. Η ιστορία του τραγουδιού σαν να μας παρουσιάστηκε από μόνη της. Το ένα μέρος έφερε το άλλο και όταν το άκουσα πρώτη φορά είπα “τι φτιάξαμε;”… Τότε πίστεψα ότι ναι μπορώ να ανέβω στη σκηνή της Eurovision με ένα τραγούδι σαν αυτό».

Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη:

Eurovision Song Contest 2024: Nemo's Press Conference | Switzerland Winner

Σημείωσε επίσης, πως αυτή είναι η «συνταγή της επιτυχίας» για τη Eurovision, ένα τραγούδι που μιλάει στην ψυχή του άλλου. «Φτιάξτε ένα τραγούδι που να βγαίνει από μέσα σας. Να λέει μια ιστορία. Αυτή είναι η συνταγή. Το “The Code” λέει την ιστορία μου. Δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να γράψω για την ιστορία άλλων ανθρώπων. Ο καθένας έχει δικό του τρόπο για να αντιλαμβάνεται τον κόσμο και αν γράψει μόνος του την ιστορία του θα είναι ακόμα πιο συναρπαστικό. Θα συνεχίσω μάλλον να γράφω τραγούδια για τον εαυτό μου από εδώ και πέρα», είπε.

Στη συνέχεια, το Nemo ρωτήθηκε για το πώς βίωσε τη φετινή Eurovision, η οποία διεξάγεται σε μια περίοδο εμπόλεμη τόσο για την Ουκρανία και τη Ρωσία, όσο επίσης για το Ισραήλ και την Παλαιστίνη, αλλά και όλα τα συμβάντα των τελευταίων ημερών που οδήγησαν στον αποκλεισμό του Oλλανδού Joost Klein.

«Η εμπειρία της Eurovision ήταν έντονη και φυσικά τις τελευταίες ημέρες όχι απαραίτητα ευχάριστη. Συνέβησαν πολλά και δεν ένιωσα πάντα την αγάπη, την ένωση και τα ιδανικά που πρεσβεύει ο θεσμός. Πιστεύω πως πρέπει να γίνουν συζητήσεις και να αναθεωρήσουμε τις αξίες του διαγωνισμού της Eurovision. Υπήρχαν, πάντα, όμως άνθρωποι θετικοί γύρω μου και εύχομαι η Eurovision να επικεντρωθεί ξανά στην ειρήνη και την αγάπη στον κόσμο», τόνισε.

Ο καλλιτέχνης αναφέρθηκε στη στιγμή που έσπασε το τρόπαιό του στη σκηνή της Eurovision, λίγο μετά την απονομή. «Δεν έσπασα μόνο τον κωδικό αλλά και το βραβείο και μαζί και το δάχτυλό μου», είπε χιουμοριστικά.

Φυσικά, δεν έλειψαν οι ερωτήσεις για τη σεξουαλική του ταυτότητα. «Είμαι το πρώτο non binary άτομο που κερδίζει τον Διαγωνισμό της Eurovision. Αισθάνομαι πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που θέλουν να είναι οι εαυτοί τους. Και είναι αυτονόητο. Πρέπει να υπάρχει αγάπη, αποδοχή και ενσυναίσθηση. Εγώ ήμουν τυχερό, γιατί είχα δίπλα μου ανθρώπους που με στήριξαν, όταν έκανα το come out. Πέρασα, απόψε, στα κρυφά, τη σημαία των non binary γιατί η Eurovision μου είπε όχι. Ίσως θα πρέπει να επιδιορθωθούν λίγο και οι απόψεις της EBU όπως επιδιορθώθηκε το βραβείο που έσπασα. Η Eurovision οφείλει να είναι ένα μέρος όπου μπορούμε να είμαστε και να νιώθουμε οι εαυτοί μας», είπε.

Όσο για την επόμενη διοργάνωση, που θα γίνει στην Ελβετία, ανέφερε: «Η Ελβετία είναι μικρή. Θα ήθελα να γίνει στην πόλη μου, το Biel, αλλά μάλλον αυτό δεν είναι δυνατόν γιατί δεν έχει τις υποδομές. Θα ήθελα να είμαι μέρος του team παραγωγής. Ίσως να κάνουμε εκεί την τελετή έναρξης».

Τέλος, μίλησε για τις φιλίες που έκανε στη Eurovision, ενώ αναφέρθηκε στη δική μας εκπρόσωπο, τη Μαρίνα Σάττι. «Η εμπειρία αυτή φέρνει κοντά τους ανθρώπους. Είμαστε καλλιτέχνες, καταλαβαινόμαστε, συνδεόμαστε άμεσα, από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν μπορώ να αναφέρω συγκεκριμένα ονόματα, αλλά έκανα φίλους εδώ που θα κρατήσουν για πάντα! Έλεγα στο team μου πρόσφατα ότι έχω τόσες πόλεις να επισκεφθώ μετά από εδώ. Πρέπει να πάω στην Αθήνα, ελπίζω σύντομα και στο Κίεβο! Θέλω να κάνω μουσική με το Bambie thug με την Marina Satti με την alyona alyona και την Jerry Heil… Θαυμάζω πραγματικά την δουλειά τους», είπε κλείνοντας.

protothema.gr

ΚΑΒΑΛΑ

Μητσοτάκης και Ερντογάν επιδιώκουν βήματα εδραίωσης φιλίας

Κυριάκος Μητσοτάκης και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιθυμούν οι σχέσεις Ελλάδος και Τουρκίας να φτάσουν το επίπεδο των διμερών σχέσεων σε ένα πρωτοφανές για την ιστορία επίπεδο

Διάλογο και εδραίωση φιλίας μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας είναι το μήνυμα που εξέπεμψαν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε συνεντεύξεις που δημοσιεύτηκαν σήμερα σε «Milliyet» και «Καθημερινή» αντίστοιχα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «το λιγότερο που οφείλουμε στον ελληνικό και τον τουρκικό λαό είναι μια περίοδος χωρίς εντάσεις».

Όπως τόνισε συγκεκριμένα, «ως ηγέτες, έχουμε την υποχρέωση να παρουσιάζουμε στους πολίτες τα οφέλη του καλή τη πίστει διαλόγου και των σχέσεων καλής γειτονίας».

Αντίστοιχα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υπογράμμισε πως «ο στόχος είναι απλός: λύνοντας τα προβλήματα να εδραιώσουμε τη φιλία μας και να ανεβάσουμε το επίπεδο των διμερών μας σχέσεων σε ένα πρωτοφανές για την ιστορία επίπεδο. Για τον σκοπό αυτό, ως Τουρκία, κάναμε το τελευταίο διάστημα ειλικρινή και αποτελεσματικά βήματα και αυτό σκοπεύουμε να συνεχίσουμε».

Αναφέρθηκαν και οι δύο στη γεωγραφία που φέρνει κοντά τις δύο χώρες, όπως και σε κοινά στοιχεία των δύο χωρών πάνω σε ιστορική διάσταση.

Η Διακήρυξη των Αθηνών και το «βήμα προς τα εμπρός για τις σχέσεις»

Κυριάκος Μητσοτάκης και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναφέρθηκαν στη Διακήρυξη των Αθηνών, όπου αποτελεί, «σημαντικό βήμα προς τα εμπρός για τις σχέσεις μας».

Ο πρωθυπουργός ανέφερε πως «το γεγονός ότι με τον πρόεδρο Ερντογάν υπογράψαμε τη «Διακήρυξη των Αθηνών Περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας» τον περασμένο Δεκέμβριο ήταν ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός για τις σχέσεις μας».

Ο πρόεδρος της Τουρκίας μιλώντας για τη Διακήρυξη των Αθηνών τόνισε πως αυτή η δήλωση «σηματοδότησε την αρχή μιας νέας φάσης στις σχέσεις μας. Φυσικά, αυτό δεν το θεωρούμε επαρκές και εργαζόμαστε για να φτάσουμε σε καλύτερο επίπεδο. Πιστεύω ότι αυτή η διακήρυξη θα αποτελέσει τη βάση των νέων ελληνοτουρκικών σχέσεων και ελπίζω να φτάσουν σε νέα επίπεδα – ρεκόρ».

Το ζήτημα της Μονής της Χώρας

Κυβερνητικές πηγές υπογραμμίζουν ότι ο πρωθυπουργός θα θέσει στον πρόεδρο της Τουρκίας και το ζήτημα της μετατροπής της Μονής της Χώρας σε μουσουλμανικό τέμενος.

Απογοητευμένος δήλωσε από την πρόσφατη απόφαση των τουρκικών αρχών να λειτουργήσει η βυζαντινή Μονή της Χώρας ως τζαμί, καθώς και από την παλαιότερη σχετική απόφαση για την Αγία Σοφία ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στη «Milliyet».

«Οι αποφάσεις αυτές έρχονται σε αντίθεση με τον οικουμενικό χαρακτήρα των μνημείων και την κοινή μας προσπάθεια να καλλιεργηθεί αμοιβαία κατανόηση. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να εργαστούμε προς την κατεύθυνση να χτίζουμε διαρκώς περισσότερες γέφυρες μεταξύ των λαών μας», υπογράμμισε χαρακτηριστικά.

Αύριο στην Άγκυρα ο Μητσοτάκης για τη συνάντηση με τον Ερντογάν

Οι συγκεκριμένες δηλώσεις των δύο πολιτικών ηγετών πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της αυριανής συνάντησης στην Άγκυρα.

«Φυσικά, όταν φιλοξενήσουμε τον κ. Μητσοτάκη στην Άγκυρα, θα επιδείξουμε ένα από τα πιο σπάνια δείγματα τουρκικής φιλοξενίας», προανήγγειλε ο Τούρκος πρόεδρος.

Ερωτηθείς για την επικείμενη επίσκεψή του στην Άγκυρα και τη συνάντηση με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο πρωθυπουργός επισήμανε πως «θα αποτελέσει ευκαιρία να κάνουμε μία αποτίμηση της προόδου που έχουμε σημειώσει στις σχέσεις μας τους τελευταίους μήνες και επίσης να επαναλάβουμε τη δέσμευσή μας για τη βελτίωση των σχέσεων», τονίζοντας πως «έχουμε ευθύνη ως ηγέτες στην ίδια περιοχή να είμαστε δυνάμεις περιφερειακής σταθερότητας, και όχι αντιπαράθεσης».

Σημειώνεται ότι κατά τη συνάντηση αναμένονται κοινές δηλώσεις ενώ οι αντιπροσωπείες Ελλάδος και Τουρκίας θα έχουν συνομιλίες για διάφορα θέματα.

Η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη θα κλείσει με δείπνο που θα παραθέσει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και μετά θα γίνει η επιστροφή στην Αθήνα

tanea.gr

ΚΑΒΑΛΑ

Αμετανόητα προκλητικός ο Ράμα | Ρατσιστικό κρεσέντο κατά της Ελλάδας με αναφορές σε Τσάμηδες

Ο Έντι Ράμα τόνισε ότι πρέπει να πειστούν οι Έλληνες και οι Αλβανοί, πως η μοίρα των δύο λαών είναι αχώριστη. Όσα ανέφερε ο πρωθυπουργός της Αλβανίας

Σε μια απροκάλυπτα ρατσιστική επίθεση κατά της χώρας που φιλοξένησε την προεκλογική του ομιλία, και στην οποία ζουν και εργάζονται χιλιάδες συμπατριώτες του, προχώρησε από το Γαλάτσι ο πρωθυπουργός της Αλβανίας.

Ο Εντι Ράμα, υποδαύλισε τον Αλβανικό εθνικισμό, έφτασε στο σημείο να αναφερθεί ακόμη και στους Τσάμηδες, και κατηγόρησε την Ελλάδα για ρατσιστικό μίσος και συμπεριφορά κατά των συμπατριωτών του.

Σε μερίδα του ακροατηρίου του μάλιστα, ο διχαστικός και παραληρηματικός λόγος του Ράμα βρήκε ενθουσιώδη υποδοχή, καθώς άστραφταν οι φωτογραφίες στις χειρονομίες με τον αλαβνικό αετό.

Μεταξύ άλλων τόνισε ότι πρέπει να πειστούν οι Έλληνες και οι Αλβανοί, πως η μοίρα των δύο λαών είναι αχώριστη. «Οι απαντήσεις του μέλλοντος δεν μπορούν να βρεθούν στο παρελθόν αλλά στο παρόν», υπογράμμισε.

Στη συνέχεια περιέγραψε τον τρόπο που οι Αλβανοί έφυγαν από τη χώρα τους μετά το άνοιγμα των συνόρων, λέγοντας πως «ήρθατε σε αυτό το αρχαίο λίκνο του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού για να ξεφύγετε από τα ερείπια του Κομμουνιστικού καθεστώτος».

Αναφερόμενος κατά του ρατσισμού που όπως είπε βίωσαν οι Αλβανοί μετανάστες τόνισε ότι «αντιμετωπίσατε κάθε είδους βάναυσες εκφράσεις αλαζονείας του πλούσιου γείτονα προς τον φτωχό γείτονα».

Έκανε παραλληλισμό για την εκδίωξη Αλβανών μεταναστών με τους Τσάμηδες, υπογραμμίζοντας πως «ζήσατε τον εξευτελισμό των επιχειρήσεων «σκούπα» στο τέλος του 20ού αιώνα, όταν σας πήραν από τα σπίτια σας με τα ρούχα σας τη νύχτα για να απελαθείτε στην Αλβανία, σαν μια ταινία πολύ παλιάς εποχής για τις αναγκαστικές μεταναστεύσεις των προγόνων μας από τα σπίτια τους στη Βόρεια Ελλάδα. Κάνατε 2-3 ασταμάτητα για τα μεροκάματα, τρώγοντας ένα γεύμα την ημέρα».

Στιγμιότυπο από την ομιλία του Έντι Ράμα

Υποστήριξε ότι πολλοί εκ των Αλβανών που έμειναν στην Ελλάδα άλλαξαν τα ονόματα που τους έδωσαν οι γονείς τους, για να καταφέρουν να πάρουν χαρτιά και να πάνε τα παιδιά τους στο σχολείο, λέγοντας, όμως, ότι «είδατε το παιδί σας να κλαίει επειδή ήταν το καλύτερο στο σχολείο αλλά δεν του δόθηκε το δικαίωμα να συμμετάσχει στην τελετή της σημαίας».

Καταληκτικά ο Έντι Ράμα ανέφερε ότι «βήμα-βήμα καταφέρατε και γίνατε ισότιμοι πολίτες αυτής της χώρας, με τις αξίες σας, τη δουλειά σας, την ορθότητά σας, σας υποδέχτηκαν σαν να μην είστε ξένοι σε αυτή τη χώρα. Βρήκατε τη θέση σας στην ελληνική κοινωνία, κερδίσατε τον σεβασμό του διπλανού σας και την αξιοπρέπεια μιας δημοκρατικής χώρας. Η Ελλάδα είναι δική σας όσο και των Ελλήνων».

Στο τέλος της ομιλίας του κατά τη συνάντηση με Αλβανούς μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα, ο Έντι Ράμα δήλωσε:

«Ζητώ συγγνώμη για οποιοδήποτε λάθος νομίζετε ότι έχω κάνει, αλλά ποτέ δεν πρόδωσα αυτούς που με εμπιστεύτηκαν με την ψήφο τους, έστω και μια φορά για αυτήν την εξαιρετική τιμή. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν άνδρα στη ζωή του να ηγείται της χώρας του. Δεν υπάρχει καμία υλική, οικονομική, οικονομική δύναμη, άτομο ή κράτος που να μπορεί να με δελεάσει ή να με πιέσει να λειτουργήσω πίσω από την πλάτη σας και να παραβιάσω τα συμφέροντα. Αυτή ήταν η πιο όμορφη επίσκεψή μου στην Αθήνα και δεν το πιστεύω θα υπάρξει ομορφότερη».

Θα ήθελα επίσης να στείλω εκ μέρους σας ένα μήνυμα στον φίλο μου που εκλέχτηκε από τον λαό αυτής της χώρας για να ηγηθεί της Ελλάδας, τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Το 1886 ο ποιητής μας Naim Frasheri έγραψε το ποίημά του στα ελληνικά «Ο αληθινός πόθος των Αλβανών». Ας ζήσουμε με όλους τους γείτονες με τάξη και ειρήνη, ας μην γίνουμε εχθροί και ας πολεμήσουμε. Πολλά ευχαριστώ από εμένα και τους Αλβανούς της Ελλάδας.

Πλήθος κόσμου βρέθηκε στο Γαλάτσι

Σημειώνεται ότι πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στο στάδιο του Γαλατσίου το πρωί της Κυριακής για την ομιλία του πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα.

Οι Αλβανοί που διαμένουν στην Αθήνα και στις γύρω περιοχές αλλά και πολίτες της Αλβανίας που κατέφθασαν με λεωφορεία προσήλθαν με σημαίες της χώρας τους αλλά και -μερικοί εξ’ αυτών- μπλούζες με το πρόσωπο του Αλβανού πρωθυπουργού ή/και πανό.

Ο Έντι Ράμα μπήκε στην αίθουσα λίγο μετά τις 12:00 υπό τους ήχους του αλβανικού εθνικού ύμνου και καταχειροκροτούμενος από τον κόσμο που φώναζε «Έντι, Έντι».

Την εκδήλωση άνοιξαν ο τραγουδιστής Νόιζι και η τραγουδίστρια Έρα Ρούσι.

Ξεκινώντας, ο Έντι Ράμα απάντησε στο μήνυμα του Φρέντι Μπελέρη ότι «ήρθε στην Ελλάδα για να προκαλέσει», λέγοντας χαρακτηριστικά πως «δεν ήρθα για να προκαλέσω, ήρθα για να συναντήσω τον λαό μου».

tanea.gr