αναδημοσίευση άρθρου της Βένας Γεωργακοπούλου από την “Εφημερίδα των Συντακτών»
Είμαστε πολύ τυχεροί που ο Γιάννης Κόκκος πυκνώνει τη δημιουργική του παρουσία στην Ελλάδα. Ο εγκατεστημένος στο Παρίσι κορυφαίος σκηνογράφος και σκηνοθέτης όπερας μέσα στα επόμενα χρόνια (να “ναι καλά ο προγραμματισμός του Μύρωνα Μιχαηλίδη) θα ανεβάσει στην Εθνική Λυρική Σκηνή “Τριστάνο και Ιζόλδη» του Βάγκνερ (2015, Μέγαρο) και ολόκληρη την Τετραλογία του Βάγκνερ (“Ο χρυσός του Ρήνου», “Βαλκυρία», “Ζίγκφριντ», “Το λυκόφως των θεών») σε διάστημα τεσσάρων σεζόν, όταν με το καλό η ΕΛΣ μεταφερθεί στο Κέντρο Πολιτισμού – Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (2015-2018). Είμαστε εξίσου τυχεροί που αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος εκπροσωπεί στη Γαλλία τη δημοκρατική Ελλάδα και κάνει τον δικό του αγώνα ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης εναντίον της Χρυσής Αυγής. Με χαρά δημοσιεύουμε σήμερα την ομιλία του στο Theatre du Rond Point στο Παρίσι (15/12/2013), σε συγκέντρωση πλήθους καλλιτεχνών με αφορμή τις ρατσιστικές επιθέσεις που δέχεται η Αφρικανή υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Ολάντ, Κριστιάν Τομπιρά. Ο Γιάννης Κόκκος διάλεξε να αναφερθεί έμμεσα, αλλά συγχρόνως χειροπιαστά, στο τεράστιο πρόβλημα. Μίλησε για τον ρατσισμό που σηκώνει κεφάλι στην πατρίδα του, την Ελλάδα, και το αποκρουστικό φαινόμενο της Χρυσής Αυγής. Ευχαριστούμε τον Βασίλη Βασιλικό, που μας έστειλε την ομιλία του.
“Στις 31 του περασμένου Μαρτίου, μια Κυριακή απόγευμα, μερικές δεκάδες μελών του ελληνικού νεοναζιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία του μικρού χωριού Ποταμιά, που βρίσκεται στην καρδιά της νήσου Θάσου, στον βορρά του ελληνικού αρχιπελάγους.
Μεταφερμένοι με φορτηγά οι νεοναζί ήθελαν κατά τη συνήθειά τους να μοιράσουν τρόφιμα και προϊόντα πρώτης ανάγκης… με αυστηρό προορισμό μόνο τους Ελληνες κατοίκους. (…) Εδώ και πολύ καιρό, επωφελούμενη των τραγικών επιπτώσεων της κρίσης η Χρυσή Αυγή εκμεταλλεύεται την ανασφάλεια μεγάλου μέρους των πολιτών εκτρέφοντας, έτσι, τον ρατσισμό, τον εύκολο και φτηνό εθνικισμό και το μίσος. Πολλοί Ελληνες παγιδευμένοι στη μέγκενη της φτώχειας και της αβεβαιότητας είδαν στη δημαγωγία πράξεων και λόγων της Χρυσής Αυγής μια απάντηση στα καθημερινά τους προβλήματα, κλείνοντας τα μάτια μπροστά στις εγκληματικές πράξεις αυτού του παραστρατιωτικού κινήματος.
Εκείνο το κυριακάτικο απόγευμα, στην πλατεία του μικρού χωριού της Ποταμιάς, οι κάτοικοι αρνήθηκαν να στηθούν στην ουρά για να λάβουν τον οβολό τους και να ακούσουν ξενοφοβικά κηρύγματα. Υποδέχτηκαν τα μέλη της Χρυσής Αυγής με πλακάτ, στα οποία μπορούσες να διαβάσεις “Ο φασισμός δεν θα περάσει”.
Μια εκατοντάδα άνθρωποι, μέλη συνεταιρισμών, οπαδοί της ποδοσφαιρικής ομάδας του χωριού, εκλεγμένοι σε τοπικούς θεσμούς ή απλοί πολίτες εμπόδισαν τους νεοναζί να ξεφορτώσουν τα φορτηγά τους. Τα μέλη της Χρυσής Αυγής αναγκάστηκαν μετά από μισή ώρα να ξεστήσουν τους πάγκους τους και να εξαφανιστούν.
Ακόμα κι αν συνέβη σε ένα μικρό χωριό στον Βορρά της Ελλάδας, αυτό το περιστατικό υπογραμμίζει το γεγονός ότι οι πολίτες έκαναν αυτό που θα έπρεπε να έχουν κάνει εδώ και καιρό οι κυβερνήσεις. Αλλά μόνο πρόσφατα, με την ευκαιρία μιας νέας πράξης βίας της Χρυσής Αυγής, τη δολοφονία ενός νέου αντιφασίστα μουσικού, οι Αρχές της χώρας συνέλαβαν τον ιστορικό ηγέτη του κόμματος, τον εκπρόσωπο Τύπου του, τέσσερις βουλευτές και δεκαπέντε μέλη, με την υποψία συμμετοχής σε “εγκληματική οργάνωση”. Μερικοί, μάλιστα, διώκονται και για ξέπλυμα χρήματος, λαθρεμπόριο όπλων, εκβιασμούς, δολοφονίες… Το κόμμα, όμως, που προπαγανδίζει αυτή την ιδεολογία υπάρχει πάντα και εκπροσωπείται στη Βουλή προστατευμένο από το Σύνταγμα του 1975, μετά τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Το πρόβλημα παραμένει ακέραιο στην Ελλάδα…
Απ” άκρη σε άκρη της Ευρώπης η ίδια άγρια ιδεολογία εξαπλώνεται όλο και περισσότερο παίρνοντας διάφορα πρόσωπα. Οσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε αντίθεση με το χωριό της Θάσου, του νησιού όπου γεννήθηκε ο συγγραφέας του “Ζ” Βασίλης Βασιλικός, συνειδητοποιεί άραγε ότι είναι πολύ πιο σημαντικό να πολεμήσει τα “μαύρα κινήματα” που θρέφει στους κόλπους της και που αναπτύσσονται λόγω των οικονομικών της δογμάτων, από το να ρυθμίζει τις πιστοποιήσεις της σαρδέλας και των ηλεκτρικών λαμπτήρων;
Οι δημοκρατικοί μας θεσμοί θα ξαναπέσουν στην παγίδα, όπως στη δεκαετία του ’30, επιτρέποντας σ” αυτό το βρομερό κτήνος να ξαναγεννηθεί».
