Μπροστά σε πολυμέτωπη και ασύμμετρη κρίση για την οποία δεν διαθέτει εμπειρία, μηχανισμούς και πολιτικό DNA.
Σε ανεξέλεγκτη τείνει να εξελιχθεί η λαίλαπα γεωπολιτικών και οικονομικών εξελίξεων που καίει τα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης από το Βορά μέχρι το Νότο απομακρύνοντας παράλληλα τις ελπίδες για αποκατάσταση της πολιτικής σταθερότητας και της οικονομικής ομαλότητας. Μέσα σε ένα ιδιαίτερα αντίξοο πολιτικά και οικονομικά περιβάλλον το διευθυντήριο των Βρυκξελλών και η Γερμανία αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων, ενώ και άλλες ηγέτιδες δυνάμεις όπως η Γαλλία δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί ότι το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα απειλείται με Αρμαγεδδώνα.
Ανάλυση του ΧΡΗΣΤΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥ
Από την Ουκρανία, όπου η φωτιά του εμφυλίου μαίνεται, τη Συρία και την Αφρική όπου οι τζιχαντιστές επελαύνουν και το μεταναστευτικό που εξελίσσεται σε βόμβα μεγατόνων, οι πολιτικοί ταγοί της ΕΕ καλούνται να αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα τρία καυτά μέτωπα. Παράλληλα όμως σε εξέλιξη βρίσκονται και μάχες στην οικονομία, με την Κίνα, τις τράπεζες, την πορεία του ευρώ και την προοπτική ανάπτυξης της οικονομίας της Ευρωζώνης να προκαλούν «ημικρανίες» στο οικονομικό επιτελείο.
Αν τώρα σε αυτά συμπεριληφθούν και οι συνέπειες της επερχόμενης αύξησης των επιτοκίων στις ΗΠΑ τότε ολοκληρώνεται ένα μάλλον εκρηκτικό και πολυπαραγωγικό σκηνικό το οποίο δεν επιτρέπει αισιοδοξία για τη συνέχεια.
Τα γεωστρατηγικά μέτωπα
Μια πιο προσεκτική ανάλυση των προβλημάτων αποκαλύπτει ότι η Ευρώπη καλείται να διαχειριστεί μια τόσο πολυμέτωπη και ασύμμετρη κρίση για την οποία δεν διαθέτει εμπειρία, μηχανισμούς και πολιτικό DNA, καθώς όσες φορές έχουν ανακύψει τέτοια ζητήματα στο παρελθόν αυτά αντιμετωπίζονταν από τα κράτη και όχι από την Ευρώπη και συνήθως οδηγούσαν σε μεγαλύτερα προβλήματα.
Ενώ η κρίση με την Ουκρανία φέρνει τις ΗΠΑ στο πλευρό της Ευρώπης, η απαξίωση του ρόλου του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή και η επιστράτευση των εκεί συμμάχων των ΗΠΑ, (πχ. Τουρκίας) αποτελεί σημείο τριβής, ενώ στο συγκεκριμένο μέτωπο φαίνεται ότι υπάρχει –έστω και άτυπη σύγκλιση ΗΠΑ-Ρωσίας. Αντιστοίχως μεγάλες είναι οι διαφορές στο πρόβλημα του Ιράν, όπου η εμπλοκή του Ισραήλ καθιστά ακόμη δυσκολότερη την εξεύρεση κοινά αποδεκτής λύσης.
Όσον αφορά το μεταναστευτικό, που το χειρίζεται ο Έλληνας Επίτροπος Δημήτρης Αβραμόπουλος, αυτό είναι παραπάνω από προφανές ότι υποτιμήθηκε σε όλες τις φάσεις, του, ενώ τώρα χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης και αποσταθεροποίησης. Στην πορεία του όμως ακυρώνει στην πράξη συνθήκες και πολιτικές αποδεικνύοντας ότι οι σχεδιασμοί της Ευρώπης δεν έχουν λάβει υπόψη τους τις ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις.
Οι οικονομικές κρίσεις
Μπορεί το ζήτημα της Ελλάδας να θεωρείται λήξαν με την υπογραφή του νέου Μνημονίου και την ένταξη της χώρας στον ESM, οι γερμανικοί χειρισμοί επί του ζητήματος με την προώθηση της βήμα, βήμα υλοποίησής του και τη σταδιακή αποκατάσταση της οικονομικής και τραπεζικής σταθερότητας στην Ελλάδα, έχουν κρατήσει την εστία ζωντανή.
Με τις ελληνικές τράπεζες ακόμα σε κίνδυνο, τα capital controls ενεργά και την οικονομία σε υφεσιακή τροχιά,η προοπτική δείχνει ότι το ζήτημα θα επανέλθει –και μάλιστα μετ επιτάσεως στα ευρωπαϊκά φόρα.
Παράλληλα όμως η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στην υπόλοιπη Ευρώπη, καθώς οι τράπεζες οδηγούνται σε αυξήσεις κεφαλαίου, τη στιγμή όμως που το χρήμα κινείται με ταχύτητα προς τις ΗΠΑ όπου αναμένεται αύξηση επιτοκίων.
Εκτός αυτού η παρατεταμένη περίοδος αυξημένου ρίσκου και μεταβλητότητας στην οποία εισήλθαν τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια, κυρίως λόγω των πολιτικών χειρισμών, αναγκάζουν θεσμικούς επενδυτές να αναπροσαρμόσουν θέσεις και σταθμίσεις. Αποτέλεσμα θα είναι η διεύρυνση του χάσματος των «ασφαλών» οικονομιών του Βορά από τις «προβληματικές του Νότου, κατάσταση που θα δημιουργήσει νέες πολιτικές εντάσεις, εγείροντας παράλληλα ερωτηματικά για την αποτελεσματικότητα της Ευρωζώνης.
Σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο προστίθεται και η αποσταθεροποίηση κινεζικής οικονομίας, το ωστικό κύμα από την οποία πλήττει καίρια την Ευρώπη, καθώς το γουάν υποτιμάται και καθίσταται ακόμα πιο ανταγωνιστικό, ακυρώνοντας τα όποια οφέλη από την ενίσχυση του δολαρίου.
Υπ αυτές τις συνθήκες ο Μάριο Ντράγκι καλείται να διαμορφώσει σχέδιο δράσης για την ανάσχεση των πιέσεων από εξωγενείς παράγοντες, οι οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι ελέγξιμοι.
Όλα αυτά καταδεικνύουν την εντεινόμενη ανάγκη για πολιτική και οικονομική ενοποίηση και μια καλύτερη κατανομή ρόλων, πόρων και αρμοδιοτήτων ώστε να καταστεί εφικτή η αντιμετώπιση πολυμέτωπων κρίσεων με τις δυνατόν μικρότερες και ελέγξιμες επιπτώσεις.
Μου αρέσει αυτό:
Like Φόρτωση...