Το νομοσχέδιο για τις υπαίθριες συναθροίσεις έχει «πολύ σοβαρά προβλήματα αντισυνταγματικότητας συγκεκριμένων διατάξεων, με το επιχείρημα να βάλει «φρένο» στο αναιτιολόγητο κλείσιμο δρόμων προβλέπει ιδιώνυμο κατά διαδηλωτών, απαγορεύσεις, εξοντωτικές αποζημιώσεις και ευχέρεια στη διάλυση των
συγκεντρώσεων.

Το δικαίωμα στη διαδήλωση παραμένει μόνο όταν το επιτρέπουν η αστυνομία και η κυβέρνηση! Η αστυνομία θα μπορεί να απαγορεύει ή και να διαλύει διαδηλώσεις, αν κρίνει ότι διασαλεύεται η δημόσια τάξη και ασφάλεια ή ότι είναι υπαρκτός ο κίνδυνος πρόκλησης ζημιών κατά περιουσίας ιδιωτών.

Οι ορισμοί του νομοσχεδίου για το τι θεωρείται συνάθροιση, σε συνδυασμό με την υποχρέωση γνωστοποίησης και τις γενικές διατυπώσεις περί «κινδύνου δημόσιας ασφάλειας» και «διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής», δίνουν τη δυνατότητα στις αστυνομικές αρχές να απαγορεύουν, να περιορίζουν
και να καταστέλλουν κατά το δοκούν διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, ακόμη κι απλές διαμαρτυρίες μιας ομάδας ανθρώπων. Την ίδια στιγμή επιφυλάσσει βαριές ποινές, με ιδιώνυμο αδίκημα, σε όσους δεν συμμορφωθούν «προς τας υποδείξεις».

Επίσης, προβλέπει ιδιαίτερη αυστηρότητα απέναντι στον οργανωτή, ο οποίος θα ευθύνεται για την αποζημίωση όσων υπέστησαν βλάβη της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας και της ιδιοκτησίας τους, αφού απαιτείται γνωστοποίηση των στοιχείων ταυτότητας των διοργανωτών οι οποίοι καθίστανται υπεύθυνοι για ότι τυχόν συμβεί σε μια διαδήλωση και θα τους επιβάλλονται ποινικές κυρώσεις.

Εισάγονται δηλ. ασφυκτικοί περιορισμοί που ουσιαστικά καθιστούν στην πράξη σχεδόν ανέφικτη την πραγματοποίηση μιας διαδήλωσης και περιστέλλουν δραστικά το δικαίωμα των εργαζομένων και του λαού να πραγματοποιούν δημόσιες συγκεντρώσεις και να διαδηλώνουν. Αφαιρείται ουσιαστικά το δικαίωμα να
συναθροιστείς και να εκφραστείς συλλογικά και δημοκρατικά, όταν υπάρχει η συλλογική κοινωνική πεποίθηση (ή τουλάχιστον η πεποίθηση κάποιας ομάδας) ότι κάτι δεν πάει καλά.

Η δημόσια συνάθροιση και διαδήλωση όμως είναι θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα και δεν μπορεί να ασκείται με άδεια των κυβερνήσεων, ενάντια στην πολιτική των οποίων κυρίως εκδηλώνεται. Δεν φταίνε οι διαδηλώσεις για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν χιλιάδες επαγγελματίες. Τα κλειστά μαγαζιά υπάρχουν παντού και όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας, που γίνονται οι πορείες και οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.

Οι αγώνες για μια καλύτερη ζωή δεν μπορούν να μπουν σε διαρκή καραντίνα, ποινικοποιώντας τους αγώνες των εργαζομένων.