Ελλάδα – Ρωσία | Παράγοντες διαμόρφωσης και προοπτικές
Γράφει η Έφη Βαλίλα
Το άρθρο σκιαγραφεί την πραγματοποιηθείσα επιστημονική εκδήλωση αλλά και τις κατ’ ιδίαν συζητήσεις με τους εισηγητές, στο Ι.ΔΙ.Σ (Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου 16 Οκτωβρίου 2015). Εστιακό σημείο της εκδήλωσης ήταν «Ελλάδα – Ρωσία: Παράγοντες διαμόρφωσης και προοπτικές»
Στην προκειμένη περίπτωση επισημαίνουμε, ότι, υπήρξε απόλυτη ταύτιση απόψεων, όλων των εισηγητών, αναφορικά με την πρόταση της αναγκαιότητας επαναπροσδιορισμού των σχέσεων, μεταξύ Ελλάδος και Ρωσίας. Όσο όμως κι αν δεν είναι ευρύτερα γνωστό, για κάθε προσπάθεια οικοδόμησης σχέσεων εμπιστοσύνης, προέχουν τα αντισταθμιστικά οφέλη, τα οποία είναι και η βάση συνεργασίας μεταξύ δύο χωρών.
Αυτό τουλάχιστον επιβεβαιώθηκε και από τον κεντρικό ομιλητή της εκδήλωσης τον Δρ. Κωνσταντίνο Φίλη. Ο Δρ Φίλης είναι Διευθυντής Ερευνητικών Προγραμμάτων του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου, καθώς και Επικεφαλής του Τομέα Ρωσίας-Ευρασίας και μέλος του Ελληνορωσικού Συνδέσμου.
Μετά ταύτα, κατανοεί κανείς πλήρως, ότι, οι προϋποθέσεις των διακρατικών συνεργασιών, δεν στηρίζονται στην αγάπη και συμπάθεια των λαών μας, αλλά αποκλειστικά και μόνον στο οικονομικό συμφέρον, που δεν εκφράζεται από απλές αριθμητικές πράξεις. Υπάρχει κάτι σοβαρότερο και πολυπλοκότερο. Και αυτό είναι οι όροι και οι κανόνες, καθώς και το σχέδιο δράσης που έχει εφαρμογή στο πεδίο της υψηλής διπλωματίας!
Όμως η υψηλή διπλωματία δεν μπορεί να έχει προς το παρόν ευεργετικές εφαρμογές τουλάχιστον για τη χώρα μας, αφού η οικονομική κρίση και το δυσβάστακτο χρέος, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη των πολιτών και των μέσων ενημέρωσης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι καθημερινά αμέτρητες προφορικές και γραπτές «σοφίες»πολιτικών, δημοσιογράφων, επιστημόνων σχεδόν όλων των κλάδων, αναφορικά με τα εθνικά μας θέματα. Όλες αυτές οι απόψεις – φωνές, δημιουργούν, διαφορετικά συναισθήματα στους ξένους,(υποψήφιους επενδυτές) δίνοντας πολλές φορές την αίσθηση, ότι η χώρα μας έχει πολίτες αντιδραστικούς και ίσως δεν τηρούν συμφωνίες, κανόνες, κυρίως όμως τις δεσμεύσεις τους απέναντι σε τρίτους. Όλα αυτά τα”έξυπνα και προοδευτικά” μυαλά έχουν πιθανώς στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους, ότι κάνουν καλό, αλλά μόνον καλό δεν κάνουν!
Η εστίαση του ερευνητικού μας φακού κατέγραψε για το αν είναι δυνατόν να ενταχθεί η χώρα μας στην ανοιχτή Ευρασιατική Ένωση,
Εδώ οφείλουμε να επισημάνουμε ότι για τη χώρα μας υπάρχουν φραγμοί – εμπόδια νομικής φύσεως, και για το λόγο αυτό, και οι Έλληνες πολιτικοί, δεν πρέπει να χρησιμοποιούν πολιτικά πυροτεχνήματα. Όλοι και ιδιαίτερα αυτοί πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί, και να μην ενεργούν αποσπασματικά. Θα πρέπει να επεξεργάζονται το πρωτογενές υλικό και αφού υπάρξει μια λειτουργική συγκρότηση να δίδεται η πληροφορία, διαφορετικά απογοητεύονται οι ίδιοι και απογοητεύουν έναν ολόκληρο λαό!
Καταληκτικά τίθεται και το βασικό ερώτημα; η Ελλάδα μπορεί να προωθήσει, τα συμφέροντα των Ρώσων και του Ρωσικού κράτους;
Με πολλή σαφήνεια προκύπτει ότι η χώρα μας για τη Ρωσία αποτελεί μια μικρή αγορά στην κατανάλωση αερίου, και δεν έχει και πελάτες ώστε να προωθηθούν τα ενεργειακά συμφέροντα της Ρωσίας. Αντίθετα η Τουρκία είναι μεγάλη χώρα και έχει ιδιαίτερο οικονομικό ενδιαφέρον για τη Ρωσία και όχι μόνον.
Επίσης η Ελλάδα σήμερα είναι χωρίς συμμαχίες, και φυσικά ο τρόπος διαπραγμάτευσης (αναφορικά με το εμπάργκο για παράδειγμα), ήταν άκομψος και με παντελή έλλειψη διπλωματικών ελιγμών. Δεδομένου ότι υποστηρίχτηκε ανθρώπους χωρίς εξειδίκευση και εμπειρία αυτού του αντικειμένου!
Όμως τα μεγάλα κράτη της Ε.Ε., για παράδειγμα, αν και συμμετέχουν στο εμπάργκο, κλείνουν εμπορικές συμφωνίες με τη Ρωσία. Παραβλέπουν ακόμα και την πολιτική συγκρουσιακή τροχιά, Ευρώπης – Ρωσίας. Αντίθετα η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει το ίδιο, αφού, η χώρα μας είναι ο πιο αδύναμος κρίκος των χωρών της Ε.Ε !
Η επίκληση του όρου «ευκαιρίες» για την Ελλάδα είναι αφενός (ο νότιος διάδρομος των έργων του αγωγού tap για παράδειγμα), ως μια δελεαστική ευλογία, (αφού πολλές εταιρείες ζητούν αέριο, το οποίο να διέρχεται από τα ελληνοτουρκικά σύνορα). Αφετέρου, οι προοπτικές ανάδειξης και ανάπτυξης του Προσκυνηματικού τουρισμού, καθώς Ρωσία και Ελλάδα είναι ομόδοξες χώρες. Το πρόβλημα όμως είναι άμβλυνση των δυσκολιών παροχής βίζας.
Γενικά με τα όσα λέχθηκαν στην εκδήλωση, υπογραμμίζεται το γεγονός ότι τα πάντα βασίζονται σε συμπεριφορές με ανάλογες επιδόσεις, που θα είναι τότε μόνον κατορθωτές, όταν τηρούνται και εφαρμόζονται πλήρως και οι θεσμικές και λειτουργικές προϋποθέσεις του συστήματος της Οικονομίας της Αγοράς. Είμαστε της γνώμης ότι οι πολιτικοί μας άρχοντες, πρέπει να επαγρυπνούν, και είναι υποχρεωμένοι με τον καλύτερο τρόπο και χωρίς κορώνες, να βρίσκονται μπροστά από τα γεγονότα, παρά να είναι πίσω από αυτά!
