Ασφαλιστικά μέτρα κατά της υπουργικής απόφασης που επιβάλλει την καθιέρωση των πληρωμών μέσω κάρτας (POS), κατέθεσαν ενώπιον του Συμβούλιου της Επικρατείας οι Δικηγορικοί Σύλλογοι Σερρών και Δράμας.

Καλώς εχόντων των πραγμάτων η υπόθεση των ασφαλιστικών μέτρων αναμένεται να εκδικαστεί την επόμενη εβδομάδα.

Αξίζει να αναφέρουμε επίσης ότι αιτήσεις με τις οποίες ζητείται η ακύρωση της ίδιας υπουργικής απόφασης έχουν καταθέσει ήδη από την Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων Ελλάδος (ΓΣΕΒΕΕ), τον Ιατρικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών (ΔΣΑ) και δύο δικηγόρους.

Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι Δράμας και Σερρών επισημαίνουν ότι η επίμαχη υπουργική απόφαση είναι αντισυνταγματική, αντίθετη τόσο στο Ευρωπαϊκό όσο Ελληνικό δίκαιο αλλά και μη νόμιμη.

Επίσης, πριν την έκδοση της υπουργικής απόφασης δεν ζητήθηκε προηγούμενα η γνώμη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (European Central Bank), όπως απαιτεί η Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) και προβλέπει η απόφαση 84/415/ΕΚ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κατά συνέπεια, επισημαίνουν οι δύο Σύλλογοι ανακύπτει ζήτημα «ασυμβατότητας της επίδικης εθνικής ρύθμισης (υπουργικής απόφασης) προς το Ενωσιακό Δίκαιο, πρωτογενές και παράγωγο, οπότε και πρέπει να μην εφαρμοστεί και να ακυρωθεί».

Παράλληλα, η προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση παραβιάζει την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 15 Συντάγματος) και το επίσης συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της οικονομικής ελευθερίας (άρθρο 5 Συντάγματος).

Η υποχρέωση των πληρωμών μέσω POS προϋποθέτει την σύναψη πολυετούς σύμβασης με Τράπεζα. Όμως η υποχρέωση αυτή συνιστά επέμβαση αλλά και περιορισμό στο δικαίωμα της συμβατικής ελευθερίας, κάτι που παραβιάζει την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας.

Σε άλλο σημείο αναφέρουν ότι η επίμαχη υπουργική απόφαση είναι αντισυνταγματική (αντίθετη στο άρθρο 43 του Συντάγματος), για τον πρόσθετο λόγο, ότι για παρόμοια ζητήματα γενικότερου ενδιαφέροντος πρέπει εκδίδονται Προεδρικά Διατάγματα και όχι υπουργικές αποφάσεις όπως έγινε στην προκειμένη περίπτωση.

Πέρα από όλα αυτά όμως, η εφαρμογή του POS, πλέον του ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί εκτός του δικηγορικού γραφείου, απαιτεί και την σύναψη σύμβασης με Τράπεζα, δηλαδή το άνοιγμα Τραπεζικού λογαριασμού όψεως (και όχι ταμιευτηρίου) και την οικονομική επιβάρυνση καθώς για τις συναλλαγές θα πραγματοποιούνται χρεώσεις (προμήθεια) από τα πιστωτικά ιδρύματα σε βάρος των δικηγόρων.

Την ίδια στιγμή για την τήρηση των λογαριασμών αυτών τα Τραπεζικά Ιδρύματα θα χρεώνουν έξοδα ετήσιας τήρησής τους τα οποία κυμαίνονται από Τράπεζα σε Τράπεζα και τα οποία όμως δεν έχουν καν ανακοινωθεί από τα εν λόγω πιστωτικά ιδρύματα, ενώ αναφέρουν ότι η προμήθεια των Τραπεζών είναι από 0,70% έως 2,20% ανά συναλλαγή.

Τέλος, υπογραμμίζουν οι δύο Σύλλογοι, ότι τα POS στους δικηγόρους επιφέρει μεγάλες δεσμεύσεις και επιβαρύνσεις «οι οποίες καταλύουν κάθε έννοια ορθής άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος και απολήγουν στην δυσβάστακτη οικονομική επιβάρυνση ιδίως των οικονομικά λιγότερο εύρωστων δικηγόρων».