Δημητρακάκης Γεώργιος | Όταν η διακρατική κοινωνική αλληλεγγύη δεν είναι μονόδρομος

Απορώ και εξανίσταμαι γι αυτά που διαβάζω και ακούω και ερωτώ: που ήταν οι μέχρι τώρα κυβερνώντες ; γιατί τόση υποταγή ; Δεν υπάρχει διεθνές δίκαιο να προσφύγουμε για να διεκδικήσουμε το δικό μας δίκαιο ;

Μέχρι πότε θα υπομένουν-υποφέρουν- τα παιδιά μας την αδυναμία διοίκησης από τους κυβερνώντες μας ως τώρα ;
Πότε υπήρξε κοινωνική αλληλεγγύη από τους συμμάχους μας ; προσπαθώ να βρω κάτι θετικό και ορθώνεται μπροστά μου τοίχος.
Σύμφωνα με τα κείμενα των σχεδίων της Χάγης του 1899 και των Βρυξελλών, αλλά και τον κανονισμό της Χάγης του 1907, όταν ένας στρατός καταλαμβάνει μια ξένη χώρα οφείλει να εξασφαλίσει τη συντήρησή του με τρόφιμα της πατρίδας του, και να συμπληρώνει τις προμήθειές του, όταν αυτό χρειαστεί, από τους πόρους της κατεχόμενης χώρας υπό τον όρο να μην διαταράσσει δραματικά τη διατροφή του πληθυσμού. Οι δυνάμεις του Άξονα τήρησαν αυτό τον κανόνα; Ενήργησαν βάσει νόμων ή έκαναν αδύνατη τη διατροφή των Ελλήνων, με συνέπεια όλα τα δεινά της κατοχής ;

Αληθεύει ότι το σύνολο της αγροτικής, κτηνοτροφικής και βιομηχανικής παραγωγής δημεύθηκε για λογαριασμό των δυνάμεων κατοχής; Βαμβάκι, καπνός, σιτάρι, σύκα, εμπορεύματα καταστημάτων και τελωνείων, μεταλλεύματα (η Ελλάδα κάλυπτε το 30% των αναγκών του Άξονα σε χρώμιο) ;

Αληθεύει ότι η λειτουργία των εργοστασίων επιτράπηκε μόνο και εφόσον κάλυπτε τις ανάγκες του γερμανικού στρατού ;

Αληθεύει ότι οι Γερμανοί χρησιμοποιούσαν τα παρακάτω εργοστάσια; Εργοστάσιο καλυκοποιείας, εργοστάσιο αεροπλάνων Φαλήρου, εργοστάσιο Λιπασμάτων Πειραιώς, εργοστάσιο Βασιλειάδου Πειραιώς, ναύσταθμος και ναυπηγεία Σκαραμαγκά, εργοστάσιο Φορδ, εργοστάσια Τσιμέντων Τιτάν Ελευσίνας και Ηρακλής Βόλου, εργοστάσια κονσερβοποιίας Αθηνών, Πειραιώς και Άργους, εργοστάσια κατασκευής αμαξωμάτων;

Αληθεύει ότι ο εξοπλισμός των υπολοίπων καταστράφηκε και μέρος αυτού μεταφέρθηκε στη Γερμανία ;
Έτσι η οικειοποίηση των φυσικών πόρων και η επίταξη των αγαθών της χώρας ,η διακοπή βιομηχανικής παραγωγής πλην όσων εξυπηρετούσαν την προμήθεια του στρατιωτικού υλικού, παρέλυσαν τη χώρα και κατακρεούργησαν τον Ελληνικό λαό – σήμερα τι γίνεται;

Κατέστρεψαν τότε την οικονομία και λόγω του υπέρογκου πληθωρισμού.

Κάποιος για να αποκτήσει τα προς το ζην – τρόφιμα- τα πλήρωνε με χρυσά ή ασημένια νομίσματα –κοσμήματα- ή με τα υπάρχοντά του, σήμερα πουλάει την περιουσία του…

Ήταν σύνηθες –καθημερινό- φαινόμενο να μαζεύουν τα κάρα πεθαμένους από τους δρόμους λόγω δυστυχίας, έχασαν τότε τη ζωή τους 250.000-300.000 ανθρώπων. Σήμερα γέμισαν οι δρόμοι άστεγους και αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες λόγω του οικονομικού μαρασμού…
Αληθεύει ότι τα αποθεματικά των ελληνικών τραπεζών –τότε- καταληστεύθηκαν ; Σήμερα που να βρίσκονται άραγε τα αποθεματικά των Ελληνικών τραπεζών ;

Αληθεύει, όσον αφορά για τις επιτάξεις ότι : «χαρακτήριζαν την ύπαρξη και των ελάχιστων ιδιωτικών αποθεμάτων ως λαθρεμπόριο πολέμου και έτσι όλοι έσπευδαν τρομοκρατημένοι να παραδώσουν ότι είχαν στην κατοχή τους ακόμη και τα φάρμακα» ; Σήμερα δεν τρομοκρατούν και εκβιάζουν ότι θα μας πάρουν τα ακίνητα ; ή τις τραπεζικές καταθέσεις με τις απειροελάχιστες οικονομίες του καθενός μας ;

Αληθεύει ότι εκλάπησαν περίπου 7.500-καταγγεγραμμένα- αρχαία αντικείμενα επί κατοχής και εστάλησαν στη Γερμανία ; Έτσι σβήνουν την ιστορία των λαών…

Αληθεύει ότι αντάλλαξαν τα χρυσά και ασημένια νομίσματα με πλαστά δικά τους , τα οποία εξέδιδαν στην Ελλάδα ;
Αληθεύουν οι μαρτυρίες ότι πρόθεσή τους ήταν: «να αφήσουν στους Έλληνες μόνο το νερό και τον αέρα» ;

Και σε πόσα άλλα αγαπητοί μου συμπολίτες έχω –εγώ τουλάχιστον- αναπάντητα ερωτηματικά…

Προφανής η τότε οικονομική καταστροφή, αλλά δυστυχώς σήμερα το σενάριο επαναλαμβάνεται. Δεν πάει άλλο. Μέχρι πότε θα μας λεηλατούν; πρέπει να μας στερήσουν και τον αέρα;

Η απειλή επαναλαμβάνεται : «η κοινωνική αλληλεγγύη δεν είναι μονόδρομος».

Πρέπει να θέτουμε και εμείς αμφίδρομα τα αιτήματά μας και τα βήματά μας. Να οργανωθούμε και να δράσουμε στις απειλές των απέναντί μας , πρέπει να ανορθώσουμε το αίσθημα για ανεξαρτησία ,κοινωνική υπερηφάνεια, κοινωνική συνοχή που έχει καταρρακωθεί τα τελευταία χρόνια.

Εάν αληθεύουν τα παραπάνω, περιμένουμε από τους σήμερα νέους κυβερνώντες – που δικαίως ύψωσαν το ανάστημά τους – και με τη συμπαράσταση όλων των πολιτικών δυνάμεων του τόπου σαν Έλληνες πατριώτες και φορολογούμενοι και μάλιστα αυτή τη δυσμενή συγκυρία – βλέποντας και τη συμπεριφορά των απέναντι μας – όχι μόνο την διεκδίκηση της επιστροφής του κατοχικού δανείου με τους προβλεπόμενους τόκους , αλλά και την επιστροφή όλων των παραπάνω και όσων ακόμη έχουν υφαρπαγεί και –για λόγους οικονομίας χώρου- δεν μπορώ να αναφέρω…, την αποζημίωση για την καταστροφή στο Ελληνικού κράτους, την ψυχική οδύνη οικογενειών, παιδιών… μέχρι και σήμερα αφενός. Και αφετέρου, την προάσπιση του ορυκτού πλούτου της χώρας μας – που είναι η εναλλακτική πορεία για την εξόφληση του χρέους μας, πιστεύω αυτός είναι και ο λόγος που μας εγκλώβισαν σε μνημόνια και υποταγή.

Τι περιμένουμε να σηκώσουμε κεφάλι οικονομικά και μετά να απαιτήσουμε τις οφειλές ; Ένα είναι τοις πάση γνωστό : «ποτέ δεν θα μας αφήσουν να ορθοποδήσουμε» !

Πρέπει κάποτε να καταλάβει και η αντίπερα όχθη :
Μην έχουμε πάντα σαν αρχή μας το <<ξεκινάμε πόλεμο για να τον χάσουμε >> αλλά συνδιαλεγόμαστε, γιατί αυτό καταγράφει (επιτάσσει) το παρελθόν της.
Ευγνωμοσύνη δεν χρωστάμε μόνο σ’ αυτούς που μας έκαναν καλό, αλλά και σε αυτούς που δεν μας έβλαψαν ενώ θα μπορούσαν ! και το αναφέρω για τις πτωχεύσεις της.
Εμείς απαιτούμε το δίκαιό μας, δεν επαιτούμε.

Στο όνομα της παγκοσμιοποίησης πρέπει να διαγράψουμε την ιστορία μας; τα δεινά των Ελλήνων από κατακτητές; τις διώξεις; τις προσφυγιές ;
Πρέπει να αφήσουμε την ιστορία να κυλά όπως την απαιτούν οι υπαίτιοι των καταστροφών; οι ανιστόρητοι ; Οι μη έχοντες θετικό ή όχι παρελθόν για να κοιτούν το παρόν και το μέλλον τους από την οπτική γωνία του οικονομικού οφέλους;