Σύμφωνα με πληροφορίες, από το μέχρι στιγμής υλικό και τις καταθέσεις των γιατρών και νοσηλευτών που συνέλεξαν οι αρχές προκύπτουν τα εξής:

• Κανένας από τους γιατρούς και τους νοσηλευτές δεν χορήγησε στη Τζωρτζίνα κεταμίνη.
• Η κατηγορουμένη ήταν συνέχεια παρούσα και κοντά στο παιδί.
• Ήταν εκείνη που όταν ζήτησε μονόκλινο δωμάτιο, τεχνηέντως ρώτησε για τις κάμερες και δήλωσε ότι γνωρίζει να χορηγεί τα φάρμακα μέσω γαστροστομίας.
• Στις 28 Ιανουαρίου, δηλαδή μία ημέρα πριν το παιδί καταλήξει, η κατηγορουμένη είπε στους γιατρούς ότι «αυτά τα επεισόδια που είδατε δεν είναι τίποτα. Το μεγάλο επεισόδιο δεν το έχει κάνει ακόμα», προβλέποντας ουσιαστικά το μεγάλο επεισόδιο του παιδιού που τελικά συνέβη και οδήγησε στο θάνατό του. Τα λεγόμενά της έκαναν αίσθηση στους γιατρούς, διότι από τα δεδομένα που είχαν τίποτα δεν προμήνυε ένα μεγάλο επεισόδιο.
• Στο Παίδων τα επεισόδια ξεκίνησαν μετά την αποχώρηση του πατέρα. Όταν εκδηλώθηκε το τελευταίο επεισόδιο η 33χρονη ήταν εκεί. Ήταν ψύχραιμη κατά τη διάρκεια των απεγνωσμένων προσπαθειών των γιατρών να σώσουν το παιδί.

Σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία που περιέχονται στη δικογραφία η Πισπιρίγκου δήλωσε ότι γνώριζε να χορηγεί τα φάρμακα από τη γαστροστομία και γι’ αυτό αποφασίστηκε να τα δίνει η ίδια στο παιδί.

Μέσα στο νοσοκομείο το παιδί παρουσίασε νέα επεισόδια και εξαιτίας αυτών δόθηκε εντολή στο νοσηλευτικό προσωπικό να σταματήσει την χορήγηση των φαρμάκων η Πισπιρίγκου, αλλά να το κάνει αποκλειστικά η νοσοκόμα.

Σημειώνεται ότι στις 27 Ιανουαρίου του 2022 αποχώρησε ο πατέρας και έμεινε μόνον η Πισπιρίγκου μέχρι και το θάνατο της Tζωρτζίνας.

Η αξιολόγηση της τοξικολογικής έκθεσης

Ο θάνατος επήλθε συνέπεια θανατηφόρου δηλητηρίασης από φαρμακευτική ουσία.

Στο μεταθανάτιο αίμα της διαπιστώθηκε κεταμίνη σε πολύ υψηλή συγκέντρωση 6,5 ml ανά ml.Ο χρόνος που χρειάστηκε για να δράσει η κεταμίνη είναι από 5 ως 20 λεπτά.

Κρίσιμη ημέρα

Στις 29 Ιανουαρίου 2022, λίγο πριν από τις 14:30 μία από τις νοσηλεύτριες αντιλαμβάνεται την Πισπιρίγκου να πλησιάζει περπατώντας προς το γραφείο νοσηλείας σαν να έψαχνε κάποιον νοσηλευτή.

Ο τρόπος που περπατούσε και το γεγονός ότι δεν καλούσε σε βοήθεια έδωσαν στη νοσηλεύτρια την εντύπωση ότι θα ζητούσε κάποιο σεντόνι η κάτι άλλο.

Πλησιάζοντας τη νοσηλεύτρια της είπε κάτι χαμηλόφωνα που εκείνη δεν το άκουσε και δεν το κατάλαβε. Όταν η νοσηλεύτρια κατάλαβε ότι το παιδί έκανε πάλι επεισόδιο, ενημέρωσε την γιατρό που εφημέρευε και σε δευτερόλεπτα βρέθηκαν στο θάλαμο του παιδιού.

Κατά την είσοδό τους στο θάλαμο, είδαν το παιδί είχε κυάνωση, ήταν απνοϊκό και τόσο η γιατρός όσο και η νοσηλεύτρια παρατήρησαν ότι το οξύμετρο που ήταν συνδεδεμένο με το παιδί δεν ακουγόταν, ο χαρακτηριστικός ήχος που κάνει, όταν πέσουν οι σφυγμοί του παιδιού.

Το παιδί διασωληνώθηκε και πάλι και λίγο αργότερα, στις 15:50, κατέληξε.