Ενώ το ζήτημα βιωσιμότητας και ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους έχει ήδη τεθεί επί τάπητος και θα αποτελέσει αντικείμενο επίπονης διαπραγμάτευσης τους επόμενους μήνες, το Βερολίνο ξαναβάζει εμμέσως στην ατζέντα θέμα χρεοκοπίας. Πρόταση-βόμβα διατύπωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε, ζητώντας ζητά να υιοθετηθούν κανόνες που θα καθιστούν εφικτή τη χρεοκοπία χώρας εντός της ευρωζώνης και μιά διαδικασία αναδιάρθρωσης χρέους που θα συναρτάται με κούρεμα και επιμήκυνση της λήξης ομολόγων. Οι προτάσεις αυτές διατυπώνονται σε έγγραφο που διανεμήθηκε την Παρασκευή στους ΥΠΟΙΚ της ΕΕ, κατά την άτυπη σύνοδοτους στο Λουξεμβούργο
Ο Σόιμπλε προτείνει σ’ αυτό το έγγραφο μια διαδικασία αναδιάρθρωσης δημοσίου χρέους για χώρες της Ευρωζώνης:
– Τα κρατικά ομόλογα των χωρών της Ευρωζώνης να εκδίδονται με όρο που θα αναγκάζει όλους τουςομολογιούχους να συμμετέχουν σε ενδεχομενο κούρεμα του χρέους.
– Οταν μιά χώρα παίρνει βοήθεια από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, να παρατείνεται αυτόματαο χρόνος ωρίμανσης των ομολόγων της.
– Να γίνεται ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους της χώρας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Ο Γερμανός υπουργός προτείνει επίσης ν’ αλλάξουν οι κανόνες για τα κρατικά ομόλογα, τα οποία πλέον δεν θα πρέπει να θεωρούνται επενδύσεις χωρίς κίνδυνο. Υποστηρίζει ότι οι τράπεζες που τα αγοράζουν πρέπει να αναλαμβάνουν ρίσκο και να λαμβάνουν μέτρα προστασίας για την περίπτωση που μια χώρα καταρρεύσει.
Στο έγγραφο που διένειμε στους ομολόγους του, ο κ. Σόιμπλε επικρίνει και τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας επισημαίνοντας ότι δεν μπορεί να είναι υπεύθυνη για τον έλεγχο των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών και παράλληλα να ασκεί νομισματική πολιτική.
Ο Σόιμπλε υποστηρίζει ότι η νομισματική πολιτική πρέπει να είναι ανεξάρτητη. Για να γίνει όμως αυτό είναι απαραίτητη η αναθεώρηση των ευρωπαϊκών συνθηκών. Επί του παρόντος ο Γερμανός υπουργός ζητεί τουλάχιστον να υπάρξει μια σχετική συμφωνία.
Οπως επισημαίνει, οι τράπεζες και τα κράτη συνδέονται με έναν καταστροφικό τρόπο. Η χρεοκοπία τραπεζών μπορεί να ωθήσει μια χώρα στην οικονομική κρίση – όπως στις περιπτώσεις της Ιρλανδίας, της Κύπρου και της Ισπανίας. Αντιστρόφως, η πολιτική που ακολουθεί μια χώρα μπορεί να προκαλέσει αναταραχή στις αγορές. Αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να σπάσει.
