Επιστημονική Ημερίδα για την «ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ» έλαβε χώρα την Παρασκευή, 20 Νοεμβρίου 2015 και ώρα 12.00 «Αίθουσα Σάκη Καράγιωργα ΙΙ», στο Νέο Κτίριο του Παντείου Πανεπιστημίου, με κεντρικό θέμα: «Τα δικαιώματα των παιδιών στην Ελλάδα και στον Κόσμο». Συνδιοργανωτές: Η «Παντειακή κοινότητα» (της οποίας το λογότυπο βρίσκεται στο τέλος του άρθρου) και «Το Χαμόγελο του Παιδιού». Ο Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, καθηγητής Γρηγόρης Τσάλτας, χαιρέτισε την εκδήλωση, ενώ θετικότατη αίσθηση, προκάλεσε η εξαιρετική ομιλία, του καθηγητή Στέλιου Περράκη, (Πρέσβεως της Ελλάδας Συμβουλίου της Ευρώπης, Διευθυντή του Ευρωπαϊκού Κέντρου Έρευνας και Κατάρτισης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και Aνθρωπιστικής Δράσης), με θέμα: Όψεις της προαγωγής και προστασίας των δικαιωμάτων του παιδιού στο Συμβούλιο της Ευρώπης με έμφαση στο Ευρωπαικό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Εξαιρετικές ήταν και οι ομιλίες των υπολοίπων, οκτώ εισηγητών-εισηγητριών της εκδήλωσης. Το γεγονός είναι πάντως, ότι, από τα φανάρια των πόλεων, τα παιδιά αυτά μετακινήθηκαν, στις λαϊκές αγορές! Μας είναι γνωστό ότι πολλά από αυτά τα παιδιά, κοιμούνται και ξυπνούν στα κρύα μάρμαρα και τσιμέντα της πλατείας, κι όταν βρεθεί κατάλυμα, η θερμοκρασία και πάλι πέφτει το βράδυ, ενώ τρέμουν σαν τα ορφανά «σπουργιτάκια», με μια προσδοκία, το αυριανό βράδυ, να είναι πιο ζεστό για τα κορμάκια τους! Είναι αλήθεια ότι οι φορείς της Επιστημονικής εκδήλωσης μας παρείχαν πλούσιο υλικό, και για λόγους δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αναφερόμαστε συνοπτικά στα εξής: Από τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού: «…Άρθρο 29 1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη συμφωνούν ότι η εκπαίδευση του παιδιού πρέπει να αποσκοπεί: α) Στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού και στην πληρέστερη δυνατή ανάπτυξη των χαρισμάτων του και των σωματικών και πνευματικών ικανοτήτων του β) Στην ανάπτυξη του σεβασμού για τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις θεμελιώδες ελευθερίες και για τις αρχές που καθιερώνονται στο Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών γ) Στην ανάπτυξη του σεβασμού για τους γονείς του παιδιού, την ταυτότητά του, τη γλώσσα του και τις πολιτιστικές του αξίες, καθώς και του σεβασμού του για τις εθνικές αξίες της χώρας στην οποία ζει, της χώρας από την οποία μπορεί να κατάγεται και για τους πολιτισμούς που διαφέρουν από το δικό του. δ) Στην προετοιμασία του παιδιού για μια υπεύθυνη ζωή σε μια ελεύθερη κοινωνία μέσα σε πνεύμα κατανόησης, ειρήνης, ανοχής, ισότητας των φύλων και φιλίας ανάμεσα σε όλους τους λαούς και τις εθνικιστικές, εθνικές και θρησκευτικές ομάδες και στα πρόσωπα αυτόχθονης καταγωγής. ε) Στην ανάπτυξη του σεβασμού για το φυσικό περιβάλλον…» (Γενική Συνέλευση του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, 20-11-1989. Επικυρώθηκε από 189 Χώρες).
Από τα μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αλιεύσαμε ότι, σ’ όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, καταπατώνται τα δικαιώματα του παιδιού. Μας έγινε επίσης γνωστό ότι, το χρονικό διάστημα, από 1ης έως 19ης Νοεμβρίου, έχει κηρυχθεί ως «19 Ημέρες Ακτιβισμού κατά της Παιδικής Κακοποίησης», προκειμένου μέσα από διάφορες δράσεις να δοθεί έμφαση στο γεγονός ότι όλο και περισσότερα παιδιά σήμερα είναι θύματα βίας από τους ενήλικες.
Στη συνέχεια, οφείλουμε να επισημάνουμε το δράμα των παιδιών της Συρίας, που αντί να τους δίδεται η ευκαιρία για να αναπτύσσονται σωματικά, διανοητικά, ηθικά, και με δικαίωμα στην εκπαίδευση, κινδυνεύουν καθημερινά, να χάσουν τη ζωή τους, στα κρύα νερά του Αιγαίου.
Μετά από όσα αναφέραμε, δυστυχώς το παιδί, σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, αποτελεί αντικείμενο εμπορίου και εκμετάλλευσης, σε ένα κόσμο με σοβαρές αντιφάσεις, που από τη μια, η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας και των επιστημών και από την άλλη η ανύπαρκτη προστασία για τα παιδιά.! Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι υπανάπτυκτες χώρες, στις οποίες εκατοντάδες παιδιά κάτω των 15 ετών, είναι αιχμάλωτα πολέμου, χιλιάδες παιδιά φανατίζονται και στέλνονται για “εκκαθάριση” περιοχών από νάρκες, παιδιά που καθημερινά πεθαίνουν από πείνα και έλλειψη φαρμάκων. Παιδική πορνεία και πώληση παιδιών για οικιακές εργασίες ή και στα ορυχεία. Επίσης σε σκλαβοπάζαρα αλλά και το τραγικότερο: εθελοντές θανάτου, ως κινητές βόμβες «καμικάζι», με υποκινητές τις φανατικές θρησκευτικές μειονότητες!
Όλοι το γνωρίζουμε, ότι το παιδί, δεν πρέπει να το παραμελούμε ή να του φερόμαστε σκληρά. Το παιδί πρέπει να το προστατεύουμε από φυλετικές, πνευματικές, ή οποιεσδήποτε άλλης μορφής διακρίσεις, υποδεικνύοντας το, και μόνον το πνεύμα κατανόησης, και οικουμενικής αδελφοσύνης.
Η πλευρά αυτή της φροντίδας για τα παιδιά, διασαφηνίζεται λεπτομερέστατα στη Διακήρυξη του 1965, για τη Προαγωγή μεταξύ των νέων και ιδεωδών της ειρήνης, του αμοιβαίου σεβασμού και της κατανόησης μεταξύ των λαών. Από το 1961, εκτός από τη βοήθεια που παρέχεται σε Κυβερνήσεις να εφαρμόζουν προγράμματα υγείας και διατροφής προς όφελος των παιδιών, η UNICEF βοηθά με μεγαλύτερα ποσά στην εκπαίδευση, στην επαγγελματική κατάρτιση και στη μέριμνα της οικογένειας και παιδιού.
Ακροτελεύτια αξίζει να σταθούμε με απόλυτη ειλικρίνεια απέναντι σε κάθε ένα γονιό, λέγοντας: Τι κι αν υπάρχουν κώδικες ευημερίας, αλλά και τόσοι άλλοι αξιόλογοι οργανισμοί. Αν δεν εφαρμόζονται οι διακηρύξεις και οι κώδικες, θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν, παιδιά των «λαϊκών αγορών», τα δε «κρεβατάκια» τους, θα βρίσκονται στις κρύες πλατείες, χωρίς ζέστη, ελπίδα, αλλά και μέλλον «άδηλο». Όταν όμως, τα ίδια τα παιδιά ζητούν το αυτονόητο και δε το βρίσκουν, τότε εμείς ως γονείς, πρέπει να προβληματιστούμε και να ευαισθητοποιηθούμε περισσότερο από κάθε λη φορά!
